خودت را باوركن
اگر بخواهم انديشهاي مثبت را با كسي در ميان بگذارم، به او خواهم گفت: «هرگز به خودت شك نكن و به تواناييهايت ايمان داشته باش.» مهم نيست مردم در مورد تو چه ميگويند، مهم نيست گاهي خودت هم تصوري نادرست داشته باشي، تنها به ياد داشته باش، هيچ وقت با ترديد به خودت نگاه نكني، خودت را قبول كن و تواناييهايت را باور داشته باش.
اگر به خودتان باور داشته و تواناييهايتان را بپذيريد، مطمئن باشيد در زندگي بسيار بيشتر از شكستها، موفقيت را خواهيد ديد. با وجود تمام سختيها، شكستها، موانع، تيرگيها و دشواريها به خودتان باور داشته باشيد. مطمئن باشيد با اين شيوه، در نهايت به نتيجه مثبتي خواهيد رسيد. با اين طرز فكر ميتوان تمام سختيها را پشت سر گذاشت و پيش رفت.
سادهترين كار در اين دنيا اين است كه هميشه خودتان را مقصر بدانيد و مسخره كنيد. وقتي كوچكترين اشتباهي رخ ميدهد، خودتان را مورد سرزنش قرار ميدهيد و گلايه ميكنيد. با اين كار، موضوع مورد نظر را هم رها كرده و تنها ميگوييد: «من سزاوار نيستم. حقم بود كه اين بلا سرم بيايد.»
اما اگر نگاهمان را به زندگي و سختيهاي آن تغيير دهيم، كار كمي سختتر ميشود. حالا بايد خودمان سعي كرده و مشكلات را حل كنيم. بنابراين ذهن ما هم ناخودآگاه از اين طرز فكر فرار ميكند.
شايد بتوانيم بگوييم وحشتناكترين اتفاقي كه ميتواند در زندگي انسان روي دهد باور نداشتن خودش است، قبول نداشتن و نپذيرفتن تواناييهايش است. شايد اين طور است كه با هر مرتبه شكست و عدم موفقيت، به نوعي احساس ناتواني در انسان شكل ميگيرد. اين حس با تكرار اشتباهات و بروز شكستها، پررنگتر شده و جايگاهي ويژه در زندگي انسان پيدا ميكند. در حقيقت اين حس تا جايي پيش ميرود كه فرد ديگر خودش را باور ندارد. اما بهتر است به جاي اين طرز فكر، به خودتان بگوييد ما انسانيم و خطا بخشي از زندگي ماست. خطاهايي كه ميتوانند زندگي را تلخ كرده و موجب نااميدي ما شوند. اما بپذيريد ما ماشين نيستيم كه بدون هيچ عيب و خطايي كار كند، ما همان قدر كه ممكن است دچار خطا شويم، ميتوانيم شگفتانگيز نيز باشيم. ما قدرت زيادي داريم، بسيار بيشتر از آنچه تصور ميكنيم. ما چنان توانمند هستيم كه هيچ كس حتي تصورش را هم نميكند؛ تنها بايد بپذيريم.
بپذيريم كه ميتوانيم از امروز به شكل ديگري زندگي كنيم.
منبع : جام جم آنلاین
اگر بخواهم انديشهاي مثبت را با كسي در ميان بگذارم، به او خواهم گفت: «هرگز به خودت شك نكن و به تواناييهايت ايمان داشته باش.» مهم نيست مردم در مورد تو چه ميگويند، مهم نيست گاهي خودت هم تصوري نادرست داشته باشي، تنها به ياد داشته باش، هيچ وقت با ترديد به خودت نگاه نكني، خودت را قبول كن و تواناييهايت را باور داشته باش.
اگر به خودتان باور داشته و تواناييهايتان را بپذيريد، مطمئن باشيد در زندگي بسيار بيشتر از شكستها، موفقيت را خواهيد ديد. با وجود تمام سختيها، شكستها، موانع، تيرگيها و دشواريها به خودتان باور داشته باشيد. مطمئن باشيد با اين شيوه، در نهايت به نتيجه مثبتي خواهيد رسيد. با اين طرز فكر ميتوان تمام سختيها را پشت سر گذاشت و پيش رفت.
سادهترين كار در اين دنيا اين است كه هميشه خودتان را مقصر بدانيد و مسخره كنيد. وقتي كوچكترين اشتباهي رخ ميدهد، خودتان را مورد سرزنش قرار ميدهيد و گلايه ميكنيد. با اين كار، موضوع مورد نظر را هم رها كرده و تنها ميگوييد: «من سزاوار نيستم. حقم بود كه اين بلا سرم بيايد.»
اما اگر نگاهمان را به زندگي و سختيهاي آن تغيير دهيم، كار كمي سختتر ميشود. حالا بايد خودمان سعي كرده و مشكلات را حل كنيم. بنابراين ذهن ما هم ناخودآگاه از اين طرز فكر فرار ميكند.
شايد بتوانيم بگوييم وحشتناكترين اتفاقي كه ميتواند در زندگي انسان روي دهد باور نداشتن خودش است، قبول نداشتن و نپذيرفتن تواناييهايش است. شايد اين طور است كه با هر مرتبه شكست و عدم موفقيت، به نوعي احساس ناتواني در انسان شكل ميگيرد. اين حس با تكرار اشتباهات و بروز شكستها، پررنگتر شده و جايگاهي ويژه در زندگي انسان پيدا ميكند. در حقيقت اين حس تا جايي پيش ميرود كه فرد ديگر خودش را باور ندارد. اما بهتر است به جاي اين طرز فكر، به خودتان بگوييد ما انسانيم و خطا بخشي از زندگي ماست. خطاهايي كه ميتوانند زندگي را تلخ كرده و موجب نااميدي ما شوند. اما بپذيريد ما ماشين نيستيم كه بدون هيچ عيب و خطايي كار كند، ما همان قدر كه ممكن است دچار خطا شويم، ميتوانيم شگفتانگيز نيز باشيم. ما قدرت زيادي داريم، بسيار بيشتر از آنچه تصور ميكنيم. ما چنان توانمند هستيم كه هيچ كس حتي تصورش را هم نميكند؛ تنها بايد بپذيريم.
بپذيريم كه ميتوانيم از امروز به شكل ديگري زندگي كنيم.
منبع : جام جم آنلاین