ترس از خوردن داروهای روانپزشک

سلام. نزديک به 6 سال استرس و افسردگي دارم. مواقع کمي هم پيش مياد که دچار حمله پانيک ميشم.
یکی دو هفته پيش رفتم روانپزشک و اون به من اسنترا داد و آلپرازولام و گفت اسنترا رو يک سال بايد مصرف کني حداقل. يعني ممکنه بازم تمديد بشه.
حالا من هنوز مصرف نکردم. از مصرف اين دارو ها واهمه دارم. از اينکه هميشه دارو بخورم و بهش وابسته بشم.
بايد چي کار کنم؟

mmm92 نوشته است: سلام. نزديک به 6 سال استرس و افسردگي دارم. مواقع کمي هم پيش مياد که دچار حمله پانيک ميشم.
یکی دو هفته پيش رفتم روانپزشک و اون به من اسنترا داد و آلپرازولام و گفت اسنترا رو يک سال بايد مصرف کني حداقل. يعني ممکنه بازم تمديد بشه.
حالا من هنوز مصرف نکردم. از مصرف اين دارو ها واهمه دارم. از اينکه هميشه دارو بخورم و بهش وابسته بشم.
بايد چي کار کنم؟

سلام
همین ترس از مصرف دارو برمیگرده به استرس شما. اگه به روانپزشک مراجعه کردین که درمان شید پس چرا از مصرف دارو واهمه دارید دوست عزیز؟ اگه بیماریتون درمان شه نیازی به تمدید دارو نیست. در موارد خاصی ما میبینیم که بیمار باید به طور دائم دارو مصرف کنه. داروهاتون رو به امید بهبودی مصرف کنید و به این مسائل که براتون ایجاد استرس میکنه فکر نکنید.
با امید بهبودی روزافزون...

mmm92 نوشته است: سلام. نزديک به 6 سال استرس و افسردگي دارم. مواقع کمي هم پيش مياد که دچار حمله پانيک ميشم.
یکی دو هفته پيش رفتم روانپزشک و اون به من اسنترا داد و آلپرازولام و گفت اسنترا رو يک سال بايد مصرف کني حداقل. يعني ممکنه بازم تمديد بشه.
حالا من هنوز مصرف نکردم. از مصرف اين دارو ها واهمه دارم. از اينکه هميشه دارو بخورم و بهش وابسته بشم.
بايد چي کار کنم؟

سلام

دوست عزیز کسانی که آلپرازولام ( alprazolam یا زاناکس که نام ژنریک و تجاری بنزودیازپین ها است ) را به دلیل اضطراب زیر نظر پزشک مصرف می کنند ، به ندرت نسبت به اثرات ضد اضطرابی دارو تحمل پیدا کرده ، به ندرت نیاز به افزایش دوز پیدا می کنند و کلا وابستگی به این دارو پیدا نمی کنند . یادتون باشه آلپرازولام درمان موقت است و به صورت موقت و مقطعی عارضه مهمی ایجاد نمیکند " اگر تحت نظر پزشک باشید ".

اسنترا (asentera ) که نام تجاری داروی سرتالین است هم وابستگی دارویی ایجاد نمیکند البته اگر با تجویز پزشک و تحت نظر ایشون باشید .

اکثرا وابستگی دارویی زمانی ایجاد میشه که فرد سر خود شروع به مصرف دارو بکنه اما شما که تحت نظر روان پزشک مبادرت به مصرف دارو کردین از این نظر مشکلی نیست و حتی اگه این دارو رو  1 یا 2 سال هم مصرف کنید سر انجام پزشکتون با دیدن علایم بهبودی، دوز مصرفی دارو رو کاهش داده و سرانجام قطع میکنه .

فقط یادتون باشه : هیچ گاه كمتر یا بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف نكنید. از دستورات پزشكتان به دقت پیروی کنید .

لینک آلپرازولام رو هم بخونین .

مساله اینه که من فکر میکنم مشکل بایستی با تصحیح شیوه زندگی رفع شه
و چون به دلایلی این کار رو دشوار می بینیم امیدی به درمان با دارو ندارم و فکر میکنم فقط باید یه عمر از این داروها بخورم و مساله حل نمیشه
یعنی واقعا با این داروها درمان میشم؟؟ در حالی که هنوز عوامل استرس و افسردگی باقی اند؟..

mmm92 نوشته است: مساله اینه که من فکر میکنم مشکل بایستی با تصحیح شیوه زندگی رفع شه
و چون به دلایلی این کار رو دشوار می بینیم امیدی به درمان با دارو ندارم و فکر میکنم فقط باید یه عمر از این داروها بخورم و مساله حل نمیشه
یعنی واقعا با این داروها درمان میشم؟؟ در حالی که هنوز عوامل استرس و افسردگی باقی اند؟..

سلام
دوست عزیز من از پروسه ی درمان شما اطلاعی ندارم اما به نظرم دارو درمانی صرف تو این مقوله نمیتونه خیلی موثر باشه نمیگم اصلا موثر نیستا اما تاثیرش خیلی زیادم نمیتونه باشه پزشک شما باید یا ابتدا رفتار درمانی رو در شما شروع میکرد یا شما رو ابتدا به یه روانشناس معرفی میکرد که تحت نظر ایشون رفتار درمانی رو شروع کنید یا باید در کنار دارو درمانی رفتار درمانی رو هم در شما شروع میکرد چون این دارو ها عوارض فیزیکی اضطراب و افسردگی رو بیشتر بر طرف میکنن در حالی که باید ریشه ای این موضوع درمان بشه ؛ اما به هر حال من هم معتقدم که شما باید تغییری در سبک زندگیتون بدین . بیشتر ما ایرانی ها به درجاتی از افسردگی و استرس و اضطراب دچاریم و دلیلشم سبک اشتباه زندگیه اما من به شما دوست عزیزم توصیه میکنم که ورزشی رو که بهش خیلی علاقه دارین و براتون مفرح هست تو برنامتون قرار بدین باور کنید تاثیری که ورزش تو کم کردن این اختلال ها داره این دارو ها هیچ کودوم ندارن  ، همیشه سعی کنین دید مثبتی نسبت به خودتون داشته باشین و به خودتون تلقین کنین که فرد بشاش و سر حال و موفقی هستین من به شخصه به معجزه ی تلقین روی انسان ایمان دارم  ، همیشه تایم مناسبی به خودت اختصاص بده با خودت حرف بزن و مشکلاتتو به خودت بگو این کارم خیلی تو کم کردن استرس تاثیر داره ، از بی نظمی تو زندگیت دوری کن چون شدیدا استرس زاست .

mmm92 نوشته است: سلام. نزديک به 6 سال استرس و افسردگي دارم. مواقع کمي هم پيش مياد که دچار حمله پانيک ميشم.
یکی دو هفته پيش رفتم روانپزشک و اون به من اسنترا داد و آلپرازولام و گفت اسنترا رو يک سال بايد مصرف کني حداقل. يعني ممکنه بازم تمديد بشه.
حالا من هنوز مصرف نکردم. از مصرف اين دارو ها واهمه دارم. از اينکه هميشه دارو بخورم و بهش وابسته بشم.
بايد چي کار کنم؟

ببین داروهای روانپزشکی داروهایی نیستن که با یک هفته دو هفته اثر کنن.و برای افسردگی حداقل 3-6 ماه باید مصرف بشن.

شما اینم بدون که خود افسردگی در صورت عدم درمان میتونه موجب اتروفی مغز بشه و اثراتی بذاره که جبران ناپذیر و غیر قابل برگشته.

پس شما به پزشکت اعتماد کن و به خاطر خودت داروهاتو بخور.مشکل مردم ما اینه که به بیماری های روانپزشکی با دید متفاوتی نگاه میکنن و به داروهاشم همینطور.اما این غغلط است و این بیماری ها هم مثل سایر بیماری ها درمان دارند و قابل کنترلند.

mmm92 نوشته است: مساله اینه که من فکر میکنم مشکل بایستی با تصحیح شیوه زندگی رفع شه
و چون به دلایلی این کار رو دشوار می بینیم امیدی به درمان با دارو ندارم و فکر میکنم فقط باید یه عمر از این داروها بخورم و مساله حل نمیشه
یعنی واقعا با این داروها درمان میشم؟؟ در حالی که هنوز عوامل استرس و افسردگی باقی اند؟..

به حرف های دوست خوبمون asila خوب دقت کنين.

شما 1- هم بايد با مراجعه به روانشناس و مطالعه کتاب طرز فکر و روش زندگيتون رو عوض کنين 2- هم با مصرف قرص های روانپزشک در حال حاضر کمی استرس و اضطراب خود را کنترل کنيد.

به پزشک خود اعتماد کنيد.

شاداب باشيد

ژاسينا

دوست خوبم مطمئن باش با نخوردن دارو بیماریت خوب نمیشه هیچ اوضاع وخیم تر هم میشه همین که گفتی [B]خیلی کم دچار حملات پانیک میشی جای امیدواری داره[/B] که رو به بهبودی هستی پس به پزشکت اطمینان داشته باش و داروهاتو مصرف کن به تغییر سبک زندگیت هم فکر کن

آیا واقعا دارو با دارو و بیماری با بیماری تفاوت دارد؟ چرا در برابر مصرف داروی روانپزشكی چنین مقاومتی وجود دارد و در مورد داروهای دیگر خیر؟ توجه به چند نكته، شاید تا حدودی به این سوالات پاسخ دهد.
نكته اول در مورد تعریف اعتیاد یا به عبارت دقیق‌تر وابستگی است؛ همان چیزی كه مردم با مصرف یك ماهه یا دو ماهه داروی روانپزشكی از آن وحشت دارند ولی در صورت مصرف مادام‌العمر قرص فشار خون، هرگز درباره آن فكر هم نمی‌كنند. طبق تعریف علمی، وابستگی دارای چندین جز است كه مهم‌ترین آنها نیاز به مصرف مقدار بیشتری از دارو یا ماده مخدر برای به دست آوردن اثرات قبلی است كه در صورت عدم افزایش مقدار مصرف، ایجاد علائم ترك (خماری) می‌كند. به‌عنوان مثال فردی كه روزی یك گرم تریاك مصرف می‌كند بعد از مدتی با مصرف همین مقدار، دچار علائم ترك می‌شود و علائمی را كه در ابتدای مصرف داشته احساس نمی‌كند و برای برطرف آنها، فرد مجبور است1.5 گرم تریاك مصرف كند و این روند ادامه می‌یابد. نكته دیگر در تعریف وابستگی این است كه فرد زمان زیادی را برای به دست آوردن ماده مذكور صرف می‌كند و در نتیجه از فعالیت‌های شغلی، اجتماعی، تحصیلی و عاطفی خود غافل می‌شود. با توجه به مطالب ذكر شده، فردی كه به مدت شش ماه، یك سال یا چندین سال و زیر نظر روانپزشك مقدار مشخصی داروی ضدافسردگی مصرف می‌كند و با صلاحدید پزشك و بررسی نشانه‌های بیماری در طول زمان، مقدار دارو تغییر می‌كند و درنهایت در صورت بهبودی كامل، دارو قطع می‌شود به هیچ‌وجه واجد ملاك‌های وابستگی یا اعتیاد به آن دارو نیست.موفق و سربلند باشید.

گاهی اوقات برای از بین بردن استرس لازم است از دارو استفاده کرد. اما خوبه شما به کمک یک مشاور علل ایجاد استرس  و اضطراب در خودتان رو پیدا کنید. سپس سعی کنید عوامل استرس زا  را از زندگیتون کم کنید . رفتن به مسافرت ، بودن در جمع دوستان ، رفتن به طبیعت می تونه بهتون کمک کنه . استفاده از روش های سنتی و قدیمی نیز موثر است . مثل مصرف عرق بیدمشک و بهار نارنج و استفاده از دم کرده  گل گاو زبان . من قبلا این روشها را استفاده کردم و آرامش پیدا کردم. و سعی کنید با خدا ارتباط بیشتری داشته باشید . آرامش واقعی در آغوش خداست.

دوستان ازتون ممنونم. برآیند نظراتتون این بود که داروها رو مصرف کنم.
اما همونطور که گفتم اگر ریشه ای حل نشه به درمان با دارو امیدی ندارم.

مشکلی که همیشه وجود داشته اینه که والدینم با روانشناس شدیدا مخالفند.
خودم هم به تنهایی اگر بخوام برم پول کافی ندارم.

بنظرتون در این شرایط باید چی کار کنم؟

mmm92 نوشته است: دوستان ازتون ممنونم. برآیند نظراتتون این بود که داروها رو مصرف کنم.
اما همونطور که گفتم اگر ریشه ای حل نشه به درمان با دارو امیدی ندارم.

مشکلی که همیشه وجود داشته اینه که والدینم با روانشناس شدیدا مخالفند.
خودم هم به تنهایی اگر بخوام برم پول کافی ندارم.

بنظرتون در این شرایط باید چی کار کنم؟

از يک بزرگ تر عمو ، پدر بزرگ ، خاله، ..... کمک بگير که با پدر مادرت صحبت کنند که خودشون هم به روانشناس مراجعه کنند.

حالا اگر هم خودشون موافقت نکردند که به روانشناس مراجعه کنند به شما اجازه می دهند که مراجعه کنی.

با همين روانپزشک هم می تونی صحبت کنی که با پدر  مادرتون صحبت کنند.

شاداب باشيد

ژاسينا

اتفاقا روانپزشک هم با مادرم صحبت کرد! فایده نداره. تو خونه کلاً قتی اسم روانشناس میارم کار به دعوا میکشه..
از فامیل هم اگه بهکسی بگم باز کار به دعوا میکشه و میگن چرا به فامیل فاش کردی مسائل خصوصی رو!
خیلی وضع درب و داغونیه

حالا من موندم الان دارو رو مصرف بکنم یا بذارم وقتی که رواشناس تونستم برم؟

سلام. دوست عزیز من از یک متخصص قلب شنیدم که آلپرازولام جزء کم عارضه ترین قرص هاست. اما نگرانی شما در مورد عادت کردن به قرص های آرام بخش طبیعی ست. ولی آنچه که مهمه این که بهتره در باره ی این نگرانی تون با پزشکی که این دارو رو براتون تچویز کرده صحبت کنید . شاید مصرف این دارو با توجه به عوارضی که می تونه داشته باشه براتون لازم باشه. یعنی بین بد و بدتر لازم باشه بد رو انتخاب کنید.

mmm92 نوشته است: دوستان ازتون ممنونم. برآیند نظراتتون این بود که داروها رو مصرف کنم.
اما همونطور که گفتم اگر ریشه ای حل نشه به درمان با دارو امیدی ندارم.

مشکلی که همیشه وجود داشته اینه که والدینم با روانشناس شدیدا مخالفند.
خودم هم به تنهایی اگر بخوام برم پول کافی ندارم.

بنظرتون در این شرایط باید چی کار کنم؟

سلام

دوست عزیز اگر مشگل شما هزینه مراجعه بپزشگ باشد به سادگی قابل حل میباشد میتوانید با مراجعه به مراکز دولتی که تحت
نظر دانشگاه علوم پزشگی میباشند و تمامی اساتید متخصص بصورت تقریبا رایگان ویزیت می کنند مراجعه نمایید تنها زحمتی که

دارد میزان انتظار در صف نوبت است که با توجه به موقعیت شما چاره ای نیست اگر نتوانستید از خدمات رایگان استفاده کنید بمن پیام خصوصی بدهید تا هماهنگی لازم رو برای همکاری با شما انجام دهم