ویتامین C یک آنتی اکسیدان فوق العاده است که به مبارزه در مقابل رادیکال های آزاد که عامل پیری هستند، کمک می‌کند. و این مواد غذایی فواید قابل توجه دیگری هم دارند.
یک گوجه فرنگی متوسط نیمی از نیاز روزانۀ بدن ما به ویتامین C را تأمین می‌کند. 100 گرم خیار، 10% دیگر به این میزان می‌افزاید.
به خاطر داشته باشید: اگر پوست خیار را بکنید، 50% از ویتامین های درون آن را از دست خواهید داد، و این اقعآً حیف است! گوجه فرنگی و خیار منابع مناسبی برای تأمین پتاسیم، منیزیم، روی، فسفر، آهن و مس هستند که باعث تعادل بدن ما می‌شوند و ریز مغذی های مورد نیاز بدن، برای سرحال و سلامت بودن را تأمین می‌کنند.
برای پیشگیری از سرطان و بیماری های قلبی عروقی، گوجه فرنگی بخورید!
گوجه فرنگی و خیار حاوی لیکوپن و بتاکارُتن هستند، این آنتی اکسیدان های مهم در پیشگیری از بسیاری از سرطان ها (از جمله سرطان پروستات) و بیماری های قلبی عروقی نقش دارند.
چند توصیه برای نگه داری از خیار و گوجه فرنگی
برای گوجه فرنگی: 1. گوجه فرنگی ها را در دمای محیط نگه داری کنید، مثلاً درون سبد میوه ها. 2. هرگز گوجه فرنگی را درون یخچال نگذارید زیرا سرما مزه و طعم آن را کاهش می‌دهد. 3. از قرار دادن گوجه فرنگی ها در کنار پنجره خودداری کنید زیرا تفاوت های دمایی این میوه را شل می‌کند. 4. فقط موقع خوردن گوجه فرنگی را بشویید و زدوتر این کار را انجام ندهید. 5. دُم گوجه فرنگی را فقط بعد از شستنش، بکَنید.
برای خیار: 1. خیار را در جای خنک نگه دارید. 2. بهترین دما برای نگه داری و تازه ماندن خیار 15 درجۀ سانتیگراد است. کافی است خیارها را درون کیسۀ سبزیجات گذاشته و ظرف 2 تا 3 روز مصرف کنید. خیارهای خوب کاملاً سبز، براق، سفت و بدون چروک هستند. 2. پوست خیار را نکنید! پوست این میوه سرشار از ویتامین و فیبر (75% مصرف کننده ها، هنوز پوست خیار را می‌کنند) است. 3. برخی خیارها کمی تلخ هستند. برای رفع این مشکل می‌توانید مثل رومی ها و یونانی های باستان، یک نوک انگشت شکر یا عسل روی خیار بمالید. 4. اگر پوست خیار را نکنید، هضمش راحت خواهد بود. پوست این میوه حاوی پپسین است که باعث سهولت در گوارش می گردد.
به همین خاطر خوب است که اول غذا خیار خورده شود، خوردن خیار باعث ترشح آنزیم های هضم کننده می‌شود. علاوه بر این خیار سرشار از فیبرهایی است که گوارش را آسان می‌سازند.
منبع
یک گوجه فرنگی متوسط نیمی از نیاز روزانۀ بدن ما به ویتامین C را تأمین می‌کند. 100 گرم خیار، 10% دیگر به این میزان می‌افزاید.
به خاطر داشته باشید: اگر پوست خیار را بکنید، 50% از ویتامین های درون آن را از دست خواهید داد، و این اقعآً حیف است! گوجه فرنگی و خیار منابع مناسبی برای تأمین پتاسیم، منیزیم، روی، فسفر، آهن و مس هستند که باعث تعادل بدن ما می‌شوند و ریز مغذی های مورد نیاز بدن، برای سرحال و سلامت بودن را تأمین می‌کنند.
برای پیشگیری از سرطان و بیماری های قلبی عروقی، گوجه فرنگی بخورید!
گوجه فرنگی و خیار حاوی لیکوپن و بتاکارُتن هستند، این آنتی اکسیدان های مهم در پیشگیری از بسیاری از سرطان ها (از جمله سرطان پروستات) و بیماری های قلبی عروقی نقش دارند.
چند توصیه برای نگه داری از خیار و گوجه فرنگی
برای گوجه فرنگی: 1. گوجه فرنگی ها را در دمای محیط نگه داری کنید، مثلاً درون سبد میوه ها. 2. هرگز گوجه فرنگی را درون یخچال نگذارید زیرا سرما مزه و طعم آن را کاهش می‌دهد. 3. از قرار دادن گوجه فرنگی ها در کنار پنجره خودداری کنید زیرا تفاوت های دمایی این میوه را شل می‌کند. 4. فقط موقع خوردن گوجه فرنگی را بشویید و زدوتر این کار را انجام ندهید. 5. دُم گوجه فرنگی را فقط بعد از شستنش، بکَنید.
برای خیار: 1. خیار را در جای خنک نگه دارید. 2. بهترین دما برای نگه داری و تازه ماندن خیار 15 درجۀ سانتیگراد است. کافی است خیارها را درون کیسۀ سبزیجات گذاشته و ظرف 2 تا 3 روز مصرف کنید. خیارهای خوب کاملاً سبز، براق، سفت و بدون چروک هستند. 2. پوست خیار را نکنید! پوست این میوه سرشار از ویتامین و فیبر (75% مصرف کننده ها، هنوز پوست خیار را می‌کنند) است. 3. برخی خیارها کمی تلخ هستند. برای رفع این مشکل می‌توانید مثل رومی ها و یونانی های باستان، یک نوک انگشت شکر یا عسل روی خیار بمالید. 4. اگر پوست خیار را نکنید، هضمش راحت خواهد بود. پوست این میوه حاوی پپسین است که باعث سهولت در گوارش می گردد.
به همین خاطر خوب است که اول غذا خیار خورده شود، خوردن خیار باعث ترشح آنزیم های هضم کننده می‌شود. علاوه بر این خیار سرشار از فیبرهایی است که گوارش را آسان می‌سازند.
منبع
شرح موضوع