این پرسش برای چندین دهه گذشته ذهن متفکران را به خود مشغول کرده است.
در بسیاری موارد پاسخ روشن به نظر می رسد: رژیم غذایی بهتر، دسترسی به مراقبت های بهداشتی و قرار گرفتن در معرض بیماری های کمتر.اما در سایر موارد پاسخ ها به این اندازه روشن نیست.
برای مثال چرا طول عمر مردان ژاپنی به طور متوسط چهار سال بیش از مردان بریتانیایی است؟
چرا یک زن اهل منچستر به طور متوسط سه سال زودتر از یک زن اهل لندن زندگی را وداع می گوید؟ یا حتی چرا مردان غرب لندن به طور متوسط شش سال بیش از مردان شرق لندن زندگی می کنند؟
دانشمندان دلایل متعددی برای توجیه این تفاوت ها ارائه کرده اند که طیف گسترده ای از عوامل از عادات انسانی، مانند کشیدن سیگار گرفته تا عوامل زیستی مانند وراثت (ژنتیک) را در بر می گیرد.اما کتابی به قلم "سر مایکل مارموت" (Sir Michael Marmot)، استاد اپیدمی شناسی و بهداشت عمومی در "دانشگاه کالج لندن" احتمالات کاملا متفاوتی را تشریح می کند.
• مطالعات 30 ساله
آقای مارموت برای سه دهه سرگرم تحقیق درباره تفاوت ها در میزان طول عمر مردم بوده است. در دهه 1960، او به مطالعه گروهی از کارمندان دولت در لندن پرداخت. این مطالعه دریافت که سلامت این گروه ارتباط تناتنگی با رتبه اداری آنها دارد. در واقع، هرچه رتبه آنها بالاتر بود از سلامت بیشتری برخوردار بودند.سایر مطالعات به وجود الگوهای مشابهی در سایر گروه های اجتماعی، از جمله در میان دانشگاهیان و برندگان اسکار اشاره می کند.
برای مثال کسانی که دارای درجه دکترا هستند از کسانی که فوق لیسانس دارند بیشتر زندگی می کنند. عمر کسانی که فوق لیسانس دارند بیشتر از کسانی که لیسانس دارند و به همین ترتیب عمر کسانی که لیسانس دارند از کسانی که زود مدرسه را ترک کرده اند بیشتر است.
به همین شکل، هنرپیشه های برنده جایزه اسکار به طور متوسط سه سال بیش از کسانی که نامزد اسکار شده اما آن را نبرده اند زندگی می کنند.سر مایکل مارموت معتقد است که همین روند در مورد کلیه گروه های اجتماعی از سیاستمداران گرفته تا کسانی که در فقر زندگی می کنند صادق است.
او بر این باور است که سلامت و طول عمر ما تا حدودی زیادی از منزلت اجتماعی ما تاثیر می پذیرد.او می گوید: "شواهد در این زمینه تکان دهنده است و نشان می دهد که موقعیت اجتماعی هرچه بالاتر باشد انسان سالم تر است. کسانی که در راس سلسله مراتب اجتماعی هستند بیشتر عمر خواهند کرد."
وی معتقد است که منزلت اجتماعی احتمالا حتی از رژیم غذایی و مراقبت های بهداشتی نیز مهم تر است.وی گفت: "مردم معمولا فکر می کنند که مراقبت های پزشکی یا کشیدن سیگار یا رژیم غذایی است که طول عمر انسان را تعیین می کند.""این عناصر مهم است، اما شواهد نشان می دهد که اینها تنها بخشی از قضیه است."
آقای مارموت می گوید دو عامل بر موقعیت ما در سلسله مراتب اجتماعی تاثیر می گذارد: چقدر بر زندگی خود تسلط داریم و چه نقشی در اجتماع بازی می کنیم.شگفت این که به نظر می رسد میزان درآمد تاثیر بسیار کمی بر طول عمر دارد.سر مایکل گفت: "پول بیشتر برای انسان سلامتی بیشتر به ارمغان نمی آورد. پول تنها یک نشانگر است. درآمد به خودی خود مهم نیست."
سر مایکل می گوید اگر مردم کنترل بیشتری بر زندگی شان داشته باشند و اطمینان حاصل کنند که نقش خود را به طور کامل در اجتماع بازی می کنند، بر سلامتی و طول عمرشان افزوده خواهد شد.
منبع : بی بی سی
در بسیاری موارد پاسخ روشن به نظر می رسد: رژیم غذایی بهتر، دسترسی به مراقبت های بهداشتی و قرار گرفتن در معرض بیماری های کمتر.اما در سایر موارد پاسخ ها به این اندازه روشن نیست.
برای مثال چرا طول عمر مردان ژاپنی به طور متوسط چهار سال بیش از مردان بریتانیایی است؟
چرا یک زن اهل منچستر به طور متوسط سه سال زودتر از یک زن اهل لندن زندگی را وداع می گوید؟ یا حتی چرا مردان غرب لندن به طور متوسط شش سال بیش از مردان شرق لندن زندگی می کنند؟
دانشمندان دلایل متعددی برای توجیه این تفاوت ها ارائه کرده اند که طیف گسترده ای از عوامل از عادات انسانی، مانند کشیدن سیگار گرفته تا عوامل زیستی مانند وراثت (ژنتیک) را در بر می گیرد.اما کتابی به قلم "سر مایکل مارموت" (Sir Michael Marmot)، استاد اپیدمی شناسی و بهداشت عمومی در "دانشگاه کالج لندن" احتمالات کاملا متفاوتی را تشریح می کند.
• مطالعات 30 ساله
آقای مارموت برای سه دهه سرگرم تحقیق درباره تفاوت ها در میزان طول عمر مردم بوده است. در دهه 1960، او به مطالعه گروهی از کارمندان دولت در لندن پرداخت. این مطالعه دریافت که سلامت این گروه ارتباط تناتنگی با رتبه اداری آنها دارد. در واقع، هرچه رتبه آنها بالاتر بود از سلامت بیشتری برخوردار بودند.سایر مطالعات به وجود الگوهای مشابهی در سایر گروه های اجتماعی، از جمله در میان دانشگاهیان و برندگان اسکار اشاره می کند.
برای مثال کسانی که دارای درجه دکترا هستند از کسانی که فوق لیسانس دارند بیشتر زندگی می کنند. عمر کسانی که فوق لیسانس دارند بیشتر از کسانی که لیسانس دارند و به همین ترتیب عمر کسانی که لیسانس دارند از کسانی که زود مدرسه را ترک کرده اند بیشتر است.
به همین شکل، هنرپیشه های برنده جایزه اسکار به طور متوسط سه سال بیش از کسانی که نامزد اسکار شده اما آن را نبرده اند زندگی می کنند.سر مایکل مارموت معتقد است که همین روند در مورد کلیه گروه های اجتماعی از سیاستمداران گرفته تا کسانی که در فقر زندگی می کنند صادق است.
او بر این باور است که سلامت و طول عمر ما تا حدودی زیادی از منزلت اجتماعی ما تاثیر می پذیرد.او می گوید: "شواهد در این زمینه تکان دهنده است و نشان می دهد که موقعیت اجتماعی هرچه بالاتر باشد انسان سالم تر است. کسانی که در راس سلسله مراتب اجتماعی هستند بیشتر عمر خواهند کرد."
وی معتقد است که منزلت اجتماعی احتمالا حتی از رژیم غذایی و مراقبت های بهداشتی نیز مهم تر است.وی گفت: "مردم معمولا فکر می کنند که مراقبت های پزشکی یا کشیدن سیگار یا رژیم غذایی است که طول عمر انسان را تعیین می کند.""این عناصر مهم است، اما شواهد نشان می دهد که اینها تنها بخشی از قضیه است."
آقای مارموت می گوید دو عامل بر موقعیت ما در سلسله مراتب اجتماعی تاثیر می گذارد: چقدر بر زندگی خود تسلط داریم و چه نقشی در اجتماع بازی می کنیم.شگفت این که به نظر می رسد میزان درآمد تاثیر بسیار کمی بر طول عمر دارد.سر مایکل گفت: "پول بیشتر برای انسان سلامتی بیشتر به ارمغان نمی آورد. پول تنها یک نشانگر است. درآمد به خودی خود مهم نیست."
سر مایکل می گوید اگر مردم کنترل بیشتری بر زندگی شان داشته باشند و اطمینان حاصل کنند که نقش خود را به طور کامل در اجتماع بازی می کنند، بر سلامتی و طول عمرشان افزوده خواهد شد.
منبع : بی بی سی
شرح موضوع