در این مطلب می خواهیم آزمایشات تشخیصی میگرن و داروهایی که موجب پیشگیری از سردردهای میگرنی می شود را برای تان توضیح دهیم.
آزمایش های تشخیصی
اگر میگرن هایی خاص یا تاریخچه ی خانوادگی از میگرن ها را دارید، دکترتان احتمالا بر مبنای تاریخچه بالینی شما و بر مبنای یک معاینه ی جسمانی، مشکل تان را تشخیص خواهد داد.
اما اگر سردردتان غیر معمول(شدید یا اتفاقی است) است دکترتان ممکن است آزمایشات مختلفی را در جهت برطرف کردن احتمال وجود دیگر علل مرتبط با سردرد، تجویز نماید.
* توموگرافی کامپیوتری(CT)
این پروسه ی تصویربرداری از یک سری اشعه های(X - rays) کامپیوتری به صورت مستقیم استفاده می کند که یک دید مقطعی از مغزتان را فراهم می کند.
این امر به دکترتان در تشخیص تومورها، عفونت ها و مشکلات بالینی محتمل که ممکن است باعث ایجاد سردردها شوند، کمک می کند.
* تصویربرداری رزونانس مغناطیسی(MRI)
این تکنیک به منظور تهیه ی تصاویر واضح از اندام های بدن، از امواج رادیویی و میدان های مغناطیسی قوی به جای X-Ray استفاده می کند.
در این روش که از امواج رادیویی و خاصیت مغناطیسی استفاده می شود، دیدهای مقطعی خیلی جزئی از مغزتان فراهم می گردد و اسکن های MRI به پزشک تان در تشخیص تومورها، ضربه ها، اتساع عروقی، بیماری های عصبی و دیگر ناهنجاری های مغزی کمک می کنند.
همچنین MRI می تواند برای بررسی رگ های خونی که تغذیه را برای مغز فراهم می آورند، استفاده شود.
* بررسی ستون فقرات(سوراخ کمری)
اگر دکترتان به یک شرایط زمینه ساز سردرد در ستون فقرات تان مشکوک شود مانند مننژیت ها(یک تورم در غشاء ها یا منینگ ها و التهاب در مایع مغزی - نخاعی که اطراف مغز و نخاع را پوشانده است) ممکن است برای شما یک آزمایش، تحت عنوان Spinal tap lumbar puncture را توصیه کند.
در این پروسه به منظور استخراج نمونه ای از مایع مغزی – نخاعی(CSF) برای تجزیه های آزمایشگاهی، یک سوزن نازک بین 2 تا مهره های پایین کمر وارد می شود.
داروهای پیشگیری کننده
نزدیک به نیمی از افرادی که به میگرن مبتلاء می شوند می توانند از مصرف داروهای پیشگیری کننده سود ببرند. هنوز تنها در حدود 1 نفر از هر 10 نفر، آن را مصرف می کند. اگر در طی ماه برای 2 مرتبه و یا تعداد دفعات بیشتری حملات ناتوان کننده ی میگرن را دارید ممکن است یک کاندیدای مناسب برای استفاده از درمان های پیشگیرانه باشید.
اگر داروهای تسکین درد مفید نباشند و یا علائم و نشانه هایی از جمله تشعشعات نورانی آزاردهنده، بی حسی و ضعف را دارید، مصرف داروهای پیش گیری کننده می توانند تکرر و شدت و طول مدت میگرن را کاهش دهند و ممکن است اثربخشی داروهای تسکین دهنده علائم بیماری در طی حمله های میگرن را افزایش دهند.
پزشک تان ممکن است توصیه نماید داروهای پیشگیرانه را هر روز مصرف کنید و یا آن را تنها زمانی که یک عامل محرک قابل پیش بینی مانند قاعدگی نزدیک است، مصرف نمایید.
در اغلب موارد داروهای پیشگیری کننده، سردرد را کاملا محدود نمی کنند و برخی سبب ایجاد عوارض جانبی جدی هم می گردند. اگر از مصرف داروهای پیشگیری کننده نتایج خوبی را به دست آورید یعنی به عنوان مثال برای 6 ماه تا 1 سال از ابتلا به میگرن رهایی یافتید پزشک تان ممکن است توصیه نماید که داروی مصرفی را کاهش دهید تا ببینید آیا بدون مصرف داروها، میگرن تان برگشت می کند و یا خیر.
در صورت تجویز و تایید پزشک معالج تان، برای دست یابی به بهترین نتیجه می توانید از داروهای زیر مصرف نمایید:
داروهای قلبی - عروقی:
* بتابلوکرها(عموما برای درمان فشار خون بالا و بیماری عروق کرونر تجویز می گردند) می توانند تکرر و شدت میگرن ها را کاهش دهند. این داروها از فاکتورهای صف اول درمان محسوب می شوند.
* بلوکرهای کانال کلسیمی نوع دیگری از داروهای قلبی عروقی هستند به ویژه وراپامیل(calan ، isoptin) که همچنین ممکن است در پیشگیری و تسکین علائم میگرن موثر باشند.
* به علاوه داروهای ضد فشار خون لیزینوپریل(prinivil-zestril) و داروی کاندسارتان(candesartan) با نام تجارتی Atacand و داروی لیزینوپریل(Zestril) در کاهش مدت و شدت میگرن ها موثر هستند.
محققین دقیقا نمی دانند که چرا داروهای قلبی عروقی از میگرن ها پیشگیری می کنند. عوارض جانبی مصرف داروها می تواند شامل گیجی، خواب آلودگی و یا سردرد خفیف باشند.
داروهای ضد افسردگی
برخی از داروهای ضد افسردگی خاص در جهت کمک به پیشگیری از برخی انواع سردردها(از جمله میگرن ها) مفید هستند. موثرترین آن ها عبارت هستند از داروهای ضد افسردگی تری سایکلیک مانند آمی تریپتیلین و پروتریپتیلین.
این داروها از فاکتورهای صف اول درمان محسوب می شوند و ممکن است با اثربخشی بر سطوح هورمون سروتونین و دیگر مواد شیمیایی مغزی، میگرن ها را کاهش دهند. نیازی نیست که حتما به افسردگی مبتلا باشید تا بتوانید از مزایای این داروها بهره ببرید.
نوع دیگری از ضد افسردگی ها عبارت هستند از مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین(SSRIS) و مهارکننده بازجذب نوراپی نفرین(SNRIS) که اثربخشی آن ها در پیشگیری از میگرن تایید نشده است. به هر حال تحقیقات اولیه پیشنهاد می کنند که یک نوع از SNRI ها یعنی ونلافاکسین(Venlafaxine) یا Effexor ممکن است در پیشگیری از میگرن مفید باشد.
داروهای ضد صرع
به نظر می رسد که برخی داروهای ضد صرع مانند divalproex) Depakote) و topiramate) Topamax) و gabapentin (Neurontin) تکرر میگرن ها را کاهش می دهند. هر چند دوز بالای مصرف این داروها ممکن است سبب عوارض جانبی مثل تهوع، استفراغ، اسهال و گرفتگی عضلانی و ریزش مو و گیجی گردند.
سیپروهپتادین
این آنتی هیستامین به طور ویژه بر فعالیت سروتونین اثر می گذارد و پزشکان برخی اوقات آن را به عنوان یک ابزار پیشگیری به کودکان می دهند.
سم بوتولینوم نوع A
سم بوتولینوم نوع A برخی اوقات برای معالجه ی میگرن های مزمن استفاده می گردد. مطالعات نتایج را با توجه به میزان اثربخشی، ادغام کرده اند.
به هر حال برخی متخصصین در امر سردرد معتقدند که مصرف آن می تواند برای برخی افراد مفید واقع شود.
تزریق این دارو به نواحی عضلات پیشانی و گردن صورت می گیرد. وقتی این راه کار موثر واقع شود عموما نیاز است که این درمان هر 3 ماه یک بار تکرار شود.
لینک مطلب
آزمایش های تشخیصی
اگر میگرن هایی خاص یا تاریخچه ی خانوادگی از میگرن ها را دارید، دکترتان احتمالا بر مبنای تاریخچه بالینی شما و بر مبنای یک معاینه ی جسمانی، مشکل تان را تشخیص خواهد داد.
اما اگر سردردتان غیر معمول(شدید یا اتفاقی است) است دکترتان ممکن است آزمایشات مختلفی را در جهت برطرف کردن احتمال وجود دیگر علل مرتبط با سردرد، تجویز نماید.
* توموگرافی کامپیوتری(CT)
این پروسه ی تصویربرداری از یک سری اشعه های(X - rays) کامپیوتری به صورت مستقیم استفاده می کند که یک دید مقطعی از مغزتان را فراهم می کند.
این امر به دکترتان در تشخیص تومورها، عفونت ها و مشکلات بالینی محتمل که ممکن است باعث ایجاد سردردها شوند، کمک می کند.
* تصویربرداری رزونانس مغناطیسی(MRI)
این تکنیک به منظور تهیه ی تصاویر واضح از اندام های بدن، از امواج رادیویی و میدان های مغناطیسی قوی به جای X-Ray استفاده می کند.
در این روش که از امواج رادیویی و خاصیت مغناطیسی استفاده می شود، دیدهای مقطعی خیلی جزئی از مغزتان فراهم می گردد و اسکن های MRI به پزشک تان در تشخیص تومورها، ضربه ها، اتساع عروقی، بیماری های عصبی و دیگر ناهنجاری های مغزی کمک می کنند.
همچنین MRI می تواند برای بررسی رگ های خونی که تغذیه را برای مغز فراهم می آورند، استفاده شود.
* بررسی ستون فقرات(سوراخ کمری)
اگر دکترتان به یک شرایط زمینه ساز سردرد در ستون فقرات تان مشکوک شود مانند مننژیت ها(یک تورم در غشاء ها یا منینگ ها و التهاب در مایع مغزی - نخاعی که اطراف مغز و نخاع را پوشانده است) ممکن است برای شما یک آزمایش، تحت عنوان Spinal tap lumbar puncture را توصیه کند.
در این پروسه به منظور استخراج نمونه ای از مایع مغزی – نخاعی(CSF) برای تجزیه های آزمایشگاهی، یک سوزن نازک بین 2 تا مهره های پایین کمر وارد می شود.
داروهای پیشگیری کننده
نزدیک به نیمی از افرادی که به میگرن مبتلاء می شوند می توانند از مصرف داروهای پیشگیری کننده سود ببرند. هنوز تنها در حدود 1 نفر از هر 10 نفر، آن را مصرف می کند. اگر در طی ماه برای 2 مرتبه و یا تعداد دفعات بیشتری حملات ناتوان کننده ی میگرن را دارید ممکن است یک کاندیدای مناسب برای استفاده از درمان های پیشگیرانه باشید.
اگر داروهای تسکین درد مفید نباشند و یا علائم و نشانه هایی از جمله تشعشعات نورانی آزاردهنده، بی حسی و ضعف را دارید، مصرف داروهای پیش گیری کننده می توانند تکرر و شدت و طول مدت میگرن را کاهش دهند و ممکن است اثربخشی داروهای تسکین دهنده علائم بیماری در طی حمله های میگرن را افزایش دهند.
پزشک تان ممکن است توصیه نماید داروهای پیشگیرانه را هر روز مصرف کنید و یا آن را تنها زمانی که یک عامل محرک قابل پیش بینی مانند قاعدگی نزدیک است، مصرف نمایید.
در اغلب موارد داروهای پیشگیری کننده، سردرد را کاملا محدود نمی کنند و برخی سبب ایجاد عوارض جانبی جدی هم می گردند. اگر از مصرف داروهای پیشگیری کننده نتایج خوبی را به دست آورید یعنی به عنوان مثال برای 6 ماه تا 1 سال از ابتلا به میگرن رهایی یافتید پزشک تان ممکن است توصیه نماید که داروی مصرفی را کاهش دهید تا ببینید آیا بدون مصرف داروها، میگرن تان برگشت می کند و یا خیر.
در صورت تجویز و تایید پزشک معالج تان، برای دست یابی به بهترین نتیجه می توانید از داروهای زیر مصرف نمایید:
داروهای قلبی - عروقی:
* بتابلوکرها(عموما برای درمان فشار خون بالا و بیماری عروق کرونر تجویز می گردند) می توانند تکرر و شدت میگرن ها را کاهش دهند. این داروها از فاکتورهای صف اول درمان محسوب می شوند.
* بلوکرهای کانال کلسیمی نوع دیگری از داروهای قلبی عروقی هستند به ویژه وراپامیل(calan ، isoptin) که همچنین ممکن است در پیشگیری و تسکین علائم میگرن موثر باشند.
* به علاوه داروهای ضد فشار خون لیزینوپریل(prinivil-zestril) و داروی کاندسارتان(candesartan) با نام تجارتی Atacand و داروی لیزینوپریل(Zestril) در کاهش مدت و شدت میگرن ها موثر هستند.
محققین دقیقا نمی دانند که چرا داروهای قلبی عروقی از میگرن ها پیشگیری می کنند. عوارض جانبی مصرف داروها می تواند شامل گیجی، خواب آلودگی و یا سردرد خفیف باشند.
داروهای ضد افسردگی
برخی از داروهای ضد افسردگی خاص در جهت کمک به پیشگیری از برخی انواع سردردها(از جمله میگرن ها) مفید هستند. موثرترین آن ها عبارت هستند از داروهای ضد افسردگی تری سایکلیک مانند آمی تریپتیلین و پروتریپتیلین.
این داروها از فاکتورهای صف اول درمان محسوب می شوند و ممکن است با اثربخشی بر سطوح هورمون سروتونین و دیگر مواد شیمیایی مغزی، میگرن ها را کاهش دهند. نیازی نیست که حتما به افسردگی مبتلا باشید تا بتوانید از مزایای این داروها بهره ببرید.
نوع دیگری از ضد افسردگی ها عبارت هستند از مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین(SSRIS) و مهارکننده بازجذب نوراپی نفرین(SNRIS) که اثربخشی آن ها در پیشگیری از میگرن تایید نشده است. به هر حال تحقیقات اولیه پیشنهاد می کنند که یک نوع از SNRI ها یعنی ونلافاکسین(Venlafaxine) یا Effexor ممکن است در پیشگیری از میگرن مفید باشد.
داروهای ضد صرع
به نظر می رسد که برخی داروهای ضد صرع مانند divalproex) Depakote) و topiramate) Topamax) و gabapentin (Neurontin) تکرر میگرن ها را کاهش می دهند. هر چند دوز بالای مصرف این داروها ممکن است سبب عوارض جانبی مثل تهوع، استفراغ، اسهال و گرفتگی عضلانی و ریزش مو و گیجی گردند.
سیپروهپتادین
این آنتی هیستامین به طور ویژه بر فعالیت سروتونین اثر می گذارد و پزشکان برخی اوقات آن را به عنوان یک ابزار پیشگیری به کودکان می دهند.
سم بوتولینوم نوع A
سم بوتولینوم نوع A برخی اوقات برای معالجه ی میگرن های مزمن استفاده می گردد. مطالعات نتایج را با توجه به میزان اثربخشی، ادغام کرده اند.
به هر حال برخی متخصصین در امر سردرد معتقدند که مصرف آن می تواند برای برخی افراد مفید واقع شود.
تزریق این دارو به نواحی عضلات پیشانی و گردن صورت می گیرد. وقتی این راه کار موثر واقع شود عموما نیاز است که این درمان هر 3 ماه یک بار تکرار شود.
لینک مطلب
شرح موضوع