به خاطر من ،باهم دعوا نکنید!
اینکه پدر و مادرها ، گاهی اوقات باهم مخالفت و گاهی هم بحث می کنند، یک مساله عادی است. آنها ممکن است راجع به پول ، کارهای خانه یا اینکه وقتشان را چطور باهم بگذرانند، مخالفت کنند. گاهی درباره مسائل مهم که مربوط به خانواده است و البته خیلی وقتها هم بخاطر مسائل کم اهمیت مثل اینکه شام چی باشد یا کی به خرید برود، ممکن است مخالفتی پیش بیاید. کسانی که مدت زیادی باهم زندگی می کنند بطور طبیعی ، گاهی باهم مخالفت یا بحث می کنند.
بعضی وقتها اولیا باهم مخالفت می کنند ولی با آرامش باهم حرف می زنند و هر دو به هم شانس شنیدن و گفتن را می دهند. گاهی هم مخالفت شان را با دعوی و داد زدن به هم نشان می دهند.
بیشتر بچه ها از این دعواها خیلی نگران می شوند. صداهای بلند و کلمات نامهربان اولیا باعث می شود که آنها احساس ترس یا غمگینی پیدا کنند. حتی وقتی که اولیا باهم قهر می کنند و اصلا حرف نمی زنند هم ، می تواند برای بچه ها آزار دهنده باشد. گاهی بچه ها فکر می کنند که در دعوی اولیا مقصر هستند، مثلا وقتهایی که بخاطر موضوعی که به بچه ها مربوط می شود. در این موقع احساس گناه و تقصیر در بچه ها ایجاد می شود. اما این مهم است که بچه ها بدانند که در رفتارهای اولیاءشان هیچ وقت مقصر نیستند.
معنی دعوا اولیا چیست؟
بیشتر وقتها ، بچه ها به این فکر می کنند که منظور پدر و مادر شان از دعوا چیست؟ ممکن است با خودشان فکر کنند که اولیای آنها همدیگر را دوست ندارند و حتی ممکن است که فکر کنند که معنی دعوا آنها این است که می خواهند همدیگر را طلاق بدهند. اما دعوا پدر و مادرها معمولا این معانی را ندارد.
این مهم است که بچه ها بدانند که بزرگترها هم گاهی درست مثل خود بچه ها ، باهم دعوا می کنند و در موقع دعوا ممکن است که حرفهایی زده شود که واقعا" منظور آنها نباشد.
بعضی روزها بزرگترها خسته و کم حوصله می شوند و شاید از دست کسی عصبانی باشند، این وقتها ممکن است در خانه بحث و دلخوری و یا شاید دعوا پیش بیاید.
احساس بچه ها در موقع دعوای پدر و مادرها چیست؟
شنیدن صدای بلند یا کلمات نامهربان از اولیا ، معمولا بچه ها را غمگین می کند. دیدن ناراحتی و غمگینی اولیا و اینکه نمی توانند عصبانیت خودشان را کنترل کنند، باعث می شود بچه ها بترسند یا احساس تنهایی کنند. موقع دعوی ، بچه ها ممکن است بیشتر نگران یکی از اولیا باشند که بیشتر غمگین شده یا حتی بیشتر سرش فریاد کشیده شده است. یا ممکن است یکی از اولیا ،آنقدر خشمگین شده باشد که احساس خطر پیش بیاید.
گاهی هم اولیای عصبانی با فرزندشان هم ، عصبانی می شوند. بعضی اوقات ، بچه ها از دعوی بزرگترها دل درد می گیرند یا گریه می کنند. یا خوابشان نمی برد یا مدرسه رفتن برایشان سخت می شود. یکی از کارهای مهم این است که این احساس را با خود اولیا در میان بگذارند تا آنها به کمک بچه ها بیایند. شاید بزرگترها اصلا حواسشان نباشد که بچه ها ترسیده اند و یا به آنها علت بحث را توضیح بدهند و احساس منفی بچه ها را بر طرف کنند.
وقتی دعوای بزرگترها زیاد طول بکشد یا زیاد تکرار بشود، چه کار باید کرد؟
هر چند که گاهی پدر و مادرها ممکن است باهم مخالفت کنند ولی اینکه سر هم داد و فریاد کنند یا حرفهای خیلی نامهربان بگویند و خلاصه به همدیگر بی احترامی کنند، اصلا کار درستی نیست. گاهی اوقات ، دعوای بزرگترها ممکن است با خشونت و هل دادن یا شکستن چیزهای مختلف یا خدای ناکرده ، زدن همدیگر همراه بشود، که این کارها هم ، هرگز و به هیچ وجه کارهای درستی نیست. در این وقتها ، اولیا احتیاج دارند که کسی به آنها بیاموزد که چطور عصبانیت شان را کنترل کنند!
شاید بچه ها با یکی از بزرگترهایی که به او اعتماد دارند مثل عمو ، پدر بزرگ یا معلم ، راجع به اینکه در خانه دعوا های زیاد یا خطرناک ، اتفاق می افتد و اینکه ممکن است کسی آسیب ببیند، صحبت کنند و از او بخواهند به خانواده آنها کمک کند. کسانی هم مثل روان شناس ها می توانند به خانواده ها کمک کنند تا راههای بهتر زندگی کردن و مخالفت بدون خشونت و توهین را به اولیا بیاموزند. هرچند که این کار نیاز به زمان و تمرین دارد، ولی اعضای خانواده را به زندگی آرام تری نزدیک می کند.
اینکه اولیا گاهی باهم مخالفت کنند، اشکالی ندارد؟
مخالفت ، به شرط آنکه منطقی باشد، به افراد کمک می کند تا احساسات خود را به هم بگویند و جلوی پر شدن و منفجر شدن را می گیرد.
مهم است که اعضای خانواده بتوانند باهم درباره احساس خود گفتگو نمایند، حتی موقع مخالفت.
کار خوبی که مخالفت برای آدمها می کند این است که معمولا باعث می شود که یکدیگر را بهتر درک کنند و احساس نزدیکی بیشتری پیدا کنند.
اولیا هم درست مثل بچه ها مخالفت می کنند و بعد باهم آشتی می کنند و سرانجام همه دوباره احساس خوبی خواهند داشت. هیچ خانواده ای بدون اشکال نیست و بالاخره یک نقصی پیش می آید. حتی در خوشحالترین خانه ها هم ، مساله وجود دارد و بزرگترها گاهی باهم بحث می کنند. معمولا ، همه اعضای خانواده کمک می کنند تا زندگی برای بقیه ، شیرین تر بشود. پس ، مخالفت ، قسمتی از یک زندگی است و با کمک محبت و فهمیدن همدیگر ، خانواده می تواند بیشتر مشکلات را بر طرف کند.
منبع : aryabooks
اینکه پدر و مادرها ، گاهی اوقات باهم مخالفت و گاهی هم بحث می کنند، یک مساله عادی است. آنها ممکن است راجع به پول ، کارهای خانه یا اینکه وقتشان را چطور باهم بگذرانند، مخالفت کنند. گاهی درباره مسائل مهم که مربوط به خانواده است و البته خیلی وقتها هم بخاطر مسائل کم اهمیت مثل اینکه شام چی باشد یا کی به خرید برود، ممکن است مخالفتی پیش بیاید. کسانی که مدت زیادی باهم زندگی می کنند بطور طبیعی ، گاهی باهم مخالفت یا بحث می کنند.
بعضی وقتها اولیا باهم مخالفت می کنند ولی با آرامش باهم حرف می زنند و هر دو به هم شانس شنیدن و گفتن را می دهند. گاهی هم مخالفت شان را با دعوی و داد زدن به هم نشان می دهند.
بیشتر بچه ها از این دعواها خیلی نگران می شوند. صداهای بلند و کلمات نامهربان اولیا باعث می شود که آنها احساس ترس یا غمگینی پیدا کنند. حتی وقتی که اولیا باهم قهر می کنند و اصلا حرف نمی زنند هم ، می تواند برای بچه ها آزار دهنده باشد. گاهی بچه ها فکر می کنند که در دعوی اولیا مقصر هستند، مثلا وقتهایی که بخاطر موضوعی که به بچه ها مربوط می شود. در این موقع احساس گناه و تقصیر در بچه ها ایجاد می شود. اما این مهم است که بچه ها بدانند که در رفتارهای اولیاءشان هیچ وقت مقصر نیستند.
معنی دعوا اولیا چیست؟
بیشتر وقتها ، بچه ها به این فکر می کنند که منظور پدر و مادر شان از دعوا چیست؟ ممکن است با خودشان فکر کنند که اولیای آنها همدیگر را دوست ندارند و حتی ممکن است که فکر کنند که معنی دعوا آنها این است که می خواهند همدیگر را طلاق بدهند. اما دعوا پدر و مادرها معمولا این معانی را ندارد.
این مهم است که بچه ها بدانند که بزرگترها هم گاهی درست مثل خود بچه ها ، باهم دعوا می کنند و در موقع دعوا ممکن است که حرفهایی زده شود که واقعا" منظور آنها نباشد.
بعضی روزها بزرگترها خسته و کم حوصله می شوند و شاید از دست کسی عصبانی باشند، این وقتها ممکن است در خانه بحث و دلخوری و یا شاید دعوا پیش بیاید.
احساس بچه ها در موقع دعوای پدر و مادرها چیست؟
شنیدن صدای بلند یا کلمات نامهربان از اولیا ، معمولا بچه ها را غمگین می کند. دیدن ناراحتی و غمگینی اولیا و اینکه نمی توانند عصبانیت خودشان را کنترل کنند، باعث می شود بچه ها بترسند یا احساس تنهایی کنند. موقع دعوی ، بچه ها ممکن است بیشتر نگران یکی از اولیا باشند که بیشتر غمگین شده یا حتی بیشتر سرش فریاد کشیده شده است. یا ممکن است یکی از اولیا ،آنقدر خشمگین شده باشد که احساس خطر پیش بیاید.
گاهی هم اولیای عصبانی با فرزندشان هم ، عصبانی می شوند. بعضی اوقات ، بچه ها از دعوی بزرگترها دل درد می گیرند یا گریه می کنند. یا خوابشان نمی برد یا مدرسه رفتن برایشان سخت می شود. یکی از کارهای مهم این است که این احساس را با خود اولیا در میان بگذارند تا آنها به کمک بچه ها بیایند. شاید بزرگترها اصلا حواسشان نباشد که بچه ها ترسیده اند و یا به آنها علت بحث را توضیح بدهند و احساس منفی بچه ها را بر طرف کنند.
وقتی دعوای بزرگترها زیاد طول بکشد یا زیاد تکرار بشود، چه کار باید کرد؟
هر چند که گاهی پدر و مادرها ممکن است باهم مخالفت کنند ولی اینکه سر هم داد و فریاد کنند یا حرفهای خیلی نامهربان بگویند و خلاصه به همدیگر بی احترامی کنند، اصلا کار درستی نیست. گاهی اوقات ، دعوای بزرگترها ممکن است با خشونت و هل دادن یا شکستن چیزهای مختلف یا خدای ناکرده ، زدن همدیگر همراه بشود، که این کارها هم ، هرگز و به هیچ وجه کارهای درستی نیست. در این وقتها ، اولیا احتیاج دارند که کسی به آنها بیاموزد که چطور عصبانیت شان را کنترل کنند!
شاید بچه ها با یکی از بزرگترهایی که به او اعتماد دارند مثل عمو ، پدر بزرگ یا معلم ، راجع به اینکه در خانه دعوا های زیاد یا خطرناک ، اتفاق می افتد و اینکه ممکن است کسی آسیب ببیند، صحبت کنند و از او بخواهند به خانواده آنها کمک کند. کسانی هم مثل روان شناس ها می توانند به خانواده ها کمک کنند تا راههای بهتر زندگی کردن و مخالفت بدون خشونت و توهین را به اولیا بیاموزند. هرچند که این کار نیاز به زمان و تمرین دارد، ولی اعضای خانواده را به زندگی آرام تری نزدیک می کند.
اینکه اولیا گاهی باهم مخالفت کنند، اشکالی ندارد؟
مخالفت ، به شرط آنکه منطقی باشد، به افراد کمک می کند تا احساسات خود را به هم بگویند و جلوی پر شدن و منفجر شدن را می گیرد.
مهم است که اعضای خانواده بتوانند باهم درباره احساس خود گفتگو نمایند، حتی موقع مخالفت.
کار خوبی که مخالفت برای آدمها می کند این است که معمولا باعث می شود که یکدیگر را بهتر درک کنند و احساس نزدیکی بیشتری پیدا کنند.
اولیا هم درست مثل بچه ها مخالفت می کنند و بعد باهم آشتی می کنند و سرانجام همه دوباره احساس خوبی خواهند داشت. هیچ خانواده ای بدون اشکال نیست و بالاخره یک نقصی پیش می آید. حتی در خوشحالترین خانه ها هم ، مساله وجود دارد و بزرگترها گاهی باهم بحث می کنند. معمولا ، همه اعضای خانواده کمک می کنند تا زندگی برای بقیه ، شیرین تر بشود. پس ، مخالفت ، قسمتی از یک زندگی است و با کمک محبت و فهمیدن همدیگر ، خانواده می تواند بیشتر مشکلات را بر طرف کند.
منبع : aryabooks
شرح موضوع