سلول هاي پوست سالم به شكلي طبيعي تقسيم و زياد شده تا جايگزين سلول هاي مرده و باعث رشد پوست جديد شود. سرطان پوست يك بيماري است كه در آن سلول هاي پوست توانايي تقسيم و رشد طبيعي را از دست مي دهند. سلول هاي غير طبيعي به شكلي غيرقابل كنترل رشد كرده و توده اي تشكيل مي شود كه به آن «تومور» مي گويند. وقتي سلول هاي غيرطبيعي از پوست منشا گرفته باشند اين توده به نام تومور پوست خوانده مي شود.
يك تومور پوست مي تواند خوش خيم يا بدخيم باشد. تومور خوش خيم به چند لايه سلول محدود مي شود و به بافت ها و اندام هاي اطراف خود حمله نخواهد كرد، اما اگر تومور به بافت هاي اطراف گسترش يابد به آن بدخيم يا سرطاني مي گويند. خوشبختانه اكثر تومور هاي پوستي خوش خيم هستند. برخي از سرطان هاي پوست قابليت ايجاد متاستاز يا دست اندازي به بافت هاي اطراف را دارند. اين تومورها به بخش هاي ديگر بدن منتشر شده و تومورهاي تازه اي ايجاد مي كنند. سرطان هاي پوست كه به بافت هايي نظير مغز يا كبد متاستاز مي دهند به شدت زندگي را تهديد مي كنند.
پوست وسيع ترين بافت بدن است و وظيفه بسيار مهم حفاظت مكانيكي بدن در برابر عوامل خارجي را بر عهده دارد. اگر پوست نباشد، انسان خيلي سريع در اثر ابتلا به عفونت هاي خطرناك از بين خواهد رفت. جدا از اين، پوست از،ازدست رفتن آب و ساير مايعات بدن جلوگيري كرده، باعث ذخيره چربي، خنك شدن بدن و توليد ويتامين D مي شود. پوست 3 لايه دارد كه اپيدرم لايه خارجي، درم لايه مياني و چربي لايه داخلي آن را تشكيل مي دهند. سرطان پوست از اپيدرم آغاز مي شود. اپيدرم 3 دسته سلول دارد كه هر كدام از آنها مي توانند سرطاني شوند.
حقايقي درباره ابتلا به سرطان پوست
سالانه حدود 3/1ميليون نفر در آمريكا دچار سرطان پوست مي شوند. در كل 3 نوع سرطان پوست وجود دارد كه نادرترين آنها خطرناك ترين شان است. اغلب افراد مبتلا به سرطان پوست بيش از 50 سال سن دارند. كودكاني كه در معرض تابش بيش از حد نور خورشيد قرار مي گيرند، بيشتر در خطر ابتلا به سرطان پوست هستند. در برخي از نژادها مثل نژاد سفيد، ابتلا به برخي انواع سرطان پوست بيشتر گزارش شده است. البته برخي عوامل ژنتيك و ارثي هم در احتمال ابتلا به سرطان پوست مثل ساير سرطان ها موثر هستند. در عين حال احتمال ابتلا به سرطان پوست با توجه به تخريب وسيع لايه ازن در اطراف كره زمين به شكل چشمگيري افزايش يافته است. تشخيص اوليه و سريع مي تواند از عوارض بسيار خطرناك سرطان هاي پوست جلوگيري كند. معاينات منظم و ساده مي تواند در اين راه بسيار موثر باشد، چون اگر سرطان هاي پوست در مراحل اوليه تشخيص داده شوند تقريبا صد در صد قابل درمان هستند.
دقيق ترين راه تشخيص سرطان پوست، بيوپسي يا نمونه برداري از بافت مورد نظر است. با بيوپسي ها كه عمدتا توسط تيغ جراحي و تحت بي حسي موضعي صورت مي گيرد مي تواند به طور دقيق نوع و شدت بدخيمي تومور را تشخيص داد. معاينات منظم ساده به خصوص در افرادي كه سابقه ابتلا به سرطان پوست را دارند مي تواند پزشك را نسبت به احتمال آغاز يك تومور پوستي مشكوك سازد. در اين صورت با انجام بيوپسي تشخيص قطعي شده و درمان آغاز مي شود.
چه كساني در معرض خطر هستند؟
تقريبا هر كسي ممكن است مبتلا به سرطان پوست شود. به رغم اينكه اغلب موارد ابتلا به سرطان پوست در افراد 50 سال به بالا ديده مي شود، اما امكان ابتلا در سنين پايين تر نيز وجود دارد. در كل مقدار مواجهه هر كس با اشعه ماوراي بنفش در طول زندگي، شانس ابتلا به سرطان پوست را براي آن فرد تعيين مي كند. برخي عوامل فردي نيز در ابتلا به سرطان پوست موثر هستند. افرادي كه پوست روشن دارند و زود دچار كك و مك مي شوند يا وقتي در معرض آفتاب قرار مي گيرند به جاي برنزه شدن مي سوزند بيشتر در معرض خطر قرار دارند. افرادي با موي بور يا سرخ يا افراد چشم آبي اغلب پوست حساسي دارند و بايد بيشتر مراقب خود باشند. زندگي در مناطق مجاور خط استوا نيز خطر ابتلا به سرطان پوست را افزايش مي دهد، چون نور خورشيد در اين نواحي قويتر است. كساني كه عمدتا بيرون از منزل و زير نور آفتاب كار مي كنند نيز در معرض خطر قرار دارند. به اين فهرست بايد افرادي كه سابقه ابتلا به سرطان پوست را داشته اند افزود. اين افراد بايد تا حد امكان كمتر در معرض اشعه ماوراي بنفش قرار گيرند.
بازال سل كارسينوما (سرطان بدخيم سلول هاي پايه اي)، اسكواموس سل كار سينوما (سرطان بدخيم سلول هاي سنگفرشي) و ملانوما (سرطان بدخيم سلول هاي سازنده رنگدانه ملانين) انواع بدخيم سرطان پوست هستند كه ملانوما خطرناكترين و كشنده ترين نوع سرطان پوست و يكي از ترسناكترين انواع سرطان ها محسوب مي شود.
يك تومور پوست مي تواند خوش خيم يا بدخيم باشد. تومور خوش خيم به چند لايه سلول محدود مي شود و به بافت ها و اندام هاي اطراف خود حمله نخواهد كرد، اما اگر تومور به بافت هاي اطراف گسترش يابد به آن بدخيم يا سرطاني مي گويند. خوشبختانه اكثر تومور هاي پوستي خوش خيم هستند. برخي از سرطان هاي پوست قابليت ايجاد متاستاز يا دست اندازي به بافت هاي اطراف را دارند. اين تومورها به بخش هاي ديگر بدن منتشر شده و تومورهاي تازه اي ايجاد مي كنند. سرطان هاي پوست كه به بافت هايي نظير مغز يا كبد متاستاز مي دهند به شدت زندگي را تهديد مي كنند.
پوست وسيع ترين بافت بدن است و وظيفه بسيار مهم حفاظت مكانيكي بدن در برابر عوامل خارجي را بر عهده دارد. اگر پوست نباشد، انسان خيلي سريع در اثر ابتلا به عفونت هاي خطرناك از بين خواهد رفت. جدا از اين، پوست از،ازدست رفتن آب و ساير مايعات بدن جلوگيري كرده، باعث ذخيره چربي، خنك شدن بدن و توليد ويتامين D مي شود. پوست 3 لايه دارد كه اپيدرم لايه خارجي، درم لايه مياني و چربي لايه داخلي آن را تشكيل مي دهند. سرطان پوست از اپيدرم آغاز مي شود. اپيدرم 3 دسته سلول دارد كه هر كدام از آنها مي توانند سرطاني شوند.
حقايقي درباره ابتلا به سرطان پوست
سالانه حدود 3/1ميليون نفر در آمريكا دچار سرطان پوست مي شوند. در كل 3 نوع سرطان پوست وجود دارد كه نادرترين آنها خطرناك ترين شان است. اغلب افراد مبتلا به سرطان پوست بيش از 50 سال سن دارند. كودكاني كه در معرض تابش بيش از حد نور خورشيد قرار مي گيرند، بيشتر در خطر ابتلا به سرطان پوست هستند. در برخي از نژادها مثل نژاد سفيد، ابتلا به برخي انواع سرطان پوست بيشتر گزارش شده است. البته برخي عوامل ژنتيك و ارثي هم در احتمال ابتلا به سرطان پوست مثل ساير سرطان ها موثر هستند. در عين حال احتمال ابتلا به سرطان پوست با توجه به تخريب وسيع لايه ازن در اطراف كره زمين به شكل چشمگيري افزايش يافته است. تشخيص اوليه و سريع مي تواند از عوارض بسيار خطرناك سرطان هاي پوست جلوگيري كند. معاينات منظم و ساده مي تواند در اين راه بسيار موثر باشد، چون اگر سرطان هاي پوست در مراحل اوليه تشخيص داده شوند تقريبا صد در صد قابل درمان هستند.
دقيق ترين راه تشخيص سرطان پوست، بيوپسي يا نمونه برداري از بافت مورد نظر است. با بيوپسي ها كه عمدتا توسط تيغ جراحي و تحت بي حسي موضعي صورت مي گيرد مي تواند به طور دقيق نوع و شدت بدخيمي تومور را تشخيص داد. معاينات منظم ساده به خصوص در افرادي كه سابقه ابتلا به سرطان پوست را دارند مي تواند پزشك را نسبت به احتمال آغاز يك تومور پوستي مشكوك سازد. در اين صورت با انجام بيوپسي تشخيص قطعي شده و درمان آغاز مي شود.
چه كساني در معرض خطر هستند؟
تقريبا هر كسي ممكن است مبتلا به سرطان پوست شود. به رغم اينكه اغلب موارد ابتلا به سرطان پوست در افراد 50 سال به بالا ديده مي شود، اما امكان ابتلا در سنين پايين تر نيز وجود دارد. در كل مقدار مواجهه هر كس با اشعه ماوراي بنفش در طول زندگي، شانس ابتلا به سرطان پوست را براي آن فرد تعيين مي كند. برخي عوامل فردي نيز در ابتلا به سرطان پوست موثر هستند. افرادي كه پوست روشن دارند و زود دچار كك و مك مي شوند يا وقتي در معرض آفتاب قرار مي گيرند به جاي برنزه شدن مي سوزند بيشتر در معرض خطر قرار دارند. افرادي با موي بور يا سرخ يا افراد چشم آبي اغلب پوست حساسي دارند و بايد بيشتر مراقب خود باشند. زندگي در مناطق مجاور خط استوا نيز خطر ابتلا به سرطان پوست را افزايش مي دهد، چون نور خورشيد در اين نواحي قويتر است. كساني كه عمدتا بيرون از منزل و زير نور آفتاب كار مي كنند نيز در معرض خطر قرار دارند. به اين فهرست بايد افرادي كه سابقه ابتلا به سرطان پوست را داشته اند افزود. اين افراد بايد تا حد امكان كمتر در معرض اشعه ماوراي بنفش قرار گيرند.
بازال سل كارسينوما (سرطان بدخيم سلول هاي پايه اي)، اسكواموس سل كار سينوما (سرطان بدخيم سلول هاي سنگفرشي) و ملانوما (سرطان بدخيم سلول هاي سازنده رنگدانه ملانين) انواع بدخيم سرطان پوست هستند كه ملانوما خطرناكترين و كشنده ترين نوع سرطان پوست و يكي از ترسناكترين انواع سرطان ها محسوب مي شود.
شرح موضوع 
