علائم پوستی شایع در بیماران مبتلا به نارسائی مزمن کلیه
تظاهرات پوستی در نارسائی کلیه تنها در موارد پیشرفته بیماری دیده می شود و به همین دلیل ، این علائم ارزش تشخیصی محدودی دارند.
بیماران مبتلا به نارسائی مزمن کلیه پوست خشکی دارند که گاهی اوقات ممکن است همراه با پوسته های ظریفی باشد . کوچک شدن اندازه غدد عرق در این بیماران ممکن است در ایجاد این علامت دخالت داشته باشد . گرچه مقادیر بالای داروهای مدرنیزیک عامل تشدید کننده خشکی پوست می باشد .
کم خونی که بصورت رنگ پریدگی تظاهر پیدا می کند از علائم اولیه و شایع در نارسایی کلیه می باشد .
تیره شدن رنگ پوست و ناخن در بسیاری از بیماران مشاهده می شود . تیره شدن ناخن معمولا“ محدود به قسمت انتهائی ناخن می باشد ، البته قسمت انتهایی ناخن قهوه ای یا قرمز هم می تواند شود . قسمت ابتدائی ناخن سفید رنگ می شود ، بنابراین نمای مشخصی را ایجاد می کند که در حدود ۱۰% بیماران مبتلا به نارسائی کلیه دیده می شود .
نقاط خونریزی کوچک ( پورپورا ) در پوست شایع است که احتمالا“ به علت کاهش خفیف تعداد سلولهای انعقادی خون و یا اشکال در عملکرد این سلولها می باشد که ممکن است توسط دیالیز اصلاح گردد .
ترمیم زخم در این بیماران طولانی تر است و این بیماران ممکن است بیشتر مستعد زخم بستر باشند . اکثریت بیمارانی که مبتلا به نارسائی کلیه می باشند خارش آزاردهنده ای را در بعضی از مراحل پیشرفت بیماری خود تجربه می کنند. در بعضی از بیماران دیالیز باعث بهبودی خارش می شود در حالیکه در بعضی دیگراز بیماران ممکن است دیالیز سبب شروع خارش گردد .
تقریبا“ ۸۰ درصد بیمارانی که دیالیز می شوند خارش دارند و اگرچه پوست بعضی از بیماران خشک به نظر می رسد اما اکثر بیماران پوست طبیعی دارند . از آنجائیکه خارش در نارسایی حاد کلیه غیر معمول می باشد و کاهش میزان اوره خون باعث بهترشدن خارش نمی شود ، علت اصلی خارش در این بیماران روشن نیست و کیفیت خارش در بین این بیماران متفاوت می باشد .
در بعضی از بیماران خارش دائمی ، وسیع و شدید بوده و در بعضی ممکن است موقتی و محدود به یک قسمت باشد . استفاده از آنتی هیستامین و پمادهای استروئیدی در کنترل این خارش مؤثر نمی باشند. اما کرم های مرطوب کننده در افرادی که پوست خشک دارند ممکن است سبب تسکین خارش شود . در طولانی مدت تنها پیوند کلیه می تواند سبب تسکین دائمی این عارضه ناراحت کننده دراین بیماران شود.
منبع : پزشکان
تظاهرات پوستی در نارسائی کلیه تنها در موارد پیشرفته بیماری دیده می شود و به همین دلیل ، این علائم ارزش تشخیصی محدودی دارند.
بیماران مبتلا به نارسائی مزمن کلیه پوست خشکی دارند که گاهی اوقات ممکن است همراه با پوسته های ظریفی باشد . کوچک شدن اندازه غدد عرق در این بیماران ممکن است در ایجاد این علامت دخالت داشته باشد . گرچه مقادیر بالای داروهای مدرنیزیک عامل تشدید کننده خشکی پوست می باشد .
کم خونی که بصورت رنگ پریدگی تظاهر پیدا می کند از علائم اولیه و شایع در نارسایی کلیه می باشد .
تیره شدن رنگ پوست و ناخن در بسیاری از بیماران مشاهده می شود . تیره شدن ناخن معمولا“ محدود به قسمت انتهائی ناخن می باشد ، البته قسمت انتهایی ناخن قهوه ای یا قرمز هم می تواند شود . قسمت ابتدائی ناخن سفید رنگ می شود ، بنابراین نمای مشخصی را ایجاد می کند که در حدود ۱۰% بیماران مبتلا به نارسائی کلیه دیده می شود .
نقاط خونریزی کوچک ( پورپورا ) در پوست شایع است که احتمالا“ به علت کاهش خفیف تعداد سلولهای انعقادی خون و یا اشکال در عملکرد این سلولها می باشد که ممکن است توسط دیالیز اصلاح گردد .
ترمیم زخم در این بیماران طولانی تر است و این بیماران ممکن است بیشتر مستعد زخم بستر باشند . اکثریت بیمارانی که مبتلا به نارسائی کلیه می باشند خارش آزاردهنده ای را در بعضی از مراحل پیشرفت بیماری خود تجربه می کنند. در بعضی از بیماران دیالیز باعث بهبودی خارش می شود در حالیکه در بعضی دیگراز بیماران ممکن است دیالیز سبب شروع خارش گردد .
تقریبا“ ۸۰ درصد بیمارانی که دیالیز می شوند خارش دارند و اگرچه پوست بعضی از بیماران خشک به نظر می رسد اما اکثر بیماران پوست طبیعی دارند . از آنجائیکه خارش در نارسایی حاد کلیه غیر معمول می باشد و کاهش میزان اوره خون باعث بهترشدن خارش نمی شود ، علت اصلی خارش در این بیماران روشن نیست و کیفیت خارش در بین این بیماران متفاوت می باشد .
در بعضی از بیماران خارش دائمی ، وسیع و شدید بوده و در بعضی ممکن است موقتی و محدود به یک قسمت باشد . استفاده از آنتی هیستامین و پمادهای استروئیدی در کنترل این خارش مؤثر نمی باشند. اما کرم های مرطوب کننده در افرادی که پوست خشک دارند ممکن است سبب تسکین خارش شود . در طولانی مدت تنها پیوند کلیه می تواند سبب تسکین دائمی این عارضه ناراحت کننده دراین بیماران شود.
منبع : پزشکان
شرح موضوع