با توجه به افزايش ميزان ناباروري، سقط جنين و جنين‌هاي غيرطبيعي بعد از سن 35سالگي، توصيه مي‌شود اگر فردي تصميم قطعي براي بچه‌دار شدن در سنين بالا را دارد، درصورت متاهل بودن، از روش فريز جنين استفاده كند.
دكتر ساغر صالح‌پور، متخصص زنان و رئيس واحد لقاح آزمايشگاهي (IVF) مركز تحقيقات بهداشت باروري و ناباروري، درخصوص فريز تخمك گفت: هنوز آنقدر روي فريز تخمك كار نشده است كه به‌صورت عملي درآيد.
روي اين مقوله نيز كار مي‌شود و چند مورد حاملگي و چند مورد معدود بچه نيز در خارج ايران گزارش شده است. فريز تخمدان و پيوند دوباره آن به زير پوست، داخل عضله يا داخل حفره لگن هيچ روش آساني نيست.
شايد موفقيت فريز جنين بيشتر باشد، درصورتي كه فرد متاهل باشد به اين معني كه اسپرم موجود باشد، مي‌تواند فريز جنين انجام دهد.
انجام چنين كاري مستلزم انجام IVF و تحت دارو و هزينه زياد و انجام درمان‌هاي طولاني و اقدامات پرعارضه و تهاجمي است، فريز جنين بدون علت توجيه‌كننده و قابل‌قبول، نامعقول است.
فريز جنين در تمام مراكز IVF (لقاح آزمايشگاهي) انجام مي‌شود، افزود: انجام اين كار به‌منظور به تعويق انداختن بارداري معمول نيست و با دندان بازكردن گره‌اي كه با دست باز مي‌شود، معقول به‌نظر نمي‌رسد.
خطرات بارداري در سنين بالا
بارداري در سنين بالا مي‌تواند ريسك به موارد ذيل را افزايش دهد: لقاح خارج از رحم، بروز حاملگي دوقلويي دو تخمكي، ابتلا به بيماري ديابت در مادران، جداشدن زودرس جفت به‌دليل فشار خون بالا، افزايش ناباروري، پره اكلمپسي، مرگ و مير مادران درصورت فقدان مراقبت‌هاي طبي، داشتن فرزند با ژن‌هاي معيوب (سندرم داون).
بالا رفتن سن ازدواج در كشور عامل افزايش ناباروري اعلام شد كه مي‌تواند فرصت باروري زوج‌ها را 5تا 7سال كاهش دهد.هرچه سن بالا برود، شانس موفقيت انجام روش‌هايي براي باروري از جمله باروري خارج رحم كمتر مي‌شود.
حدود 14ميليون زوج در كشور وجود دارد و حدود 15درصد از اين تعداد، (5/2 تا3 ميليون زوج) نابارور هستند.
بين 120تا 150هزار زوج هر سال به زوج‌هاي نابارور افزوده مي‌شوند كه اين نشان‌دهنده وجود يك معضل در حال گسترش است.سازمان جهاني بهداشت، سهم نازايي در ميان جمعيت بارور ايران را 12درصد اعلام كرده بود كه آمار جديد از رشد اين معضل اجتماعي خبر مي‌دهد.
براساس يافته‌هاي علمي با بالا رفتن سن بيمار، بيماري‌هاي مربوط به دستگاه بارداري پيشرفت كرده و در نتيجه آناتومي تخمدان و كارايي آن تغيير مي‌كند و فرد به‌خودي‌خود حامله نمي‌شود و بايد از روش‌هاي كمك باروري استفاده كند.
زماني كه زنان در سنين بالا باردار مي‌شوند، خطر سقط‌جنين، مشكلات جنيني و كروموزومي افزايش مي‌يابد.تاخير در بچه‌دار شدن براي مردان هم خطراتي دارد، زيرا با افزايش سن تعداد اسپرم‌ها كاهش مي‌يابد.
به گفته برخي متخصصان زمان طلايي براي بچه‌دار شدن 18تا25 سالگي است و بعد از سن 30 سالگي به‌دليل افزايش اختلالاتي مانند فشار خون حاملگي، شانس بارداري كمتر است.اين در شرايطي است كه سن ازدواج در شهرهاي بزرگ كشور به 28 سال و بالاتر رسيده است.
ميزان ناباروري در جهان حدود 10تا15 درصد گزارش شده است، درحالي‌كه اين آمار در ايران بيش از 20درصد است.همچنين در تهران ميزان ناباروري حدود 21درصد و در برخي گزارش‌ها حدود 26درصد ثبت شده است كه اين مقدار از معدل جهاني بسيار بالاتر است و مي‌تواند نگران‌كننده باشد.
علل مؤثر بر بروز افزايش ناباروري در ميان شهروندان تهراني هنوز روشن نيست اما برخي متخصصان آلودگي هوا و بالا رفتن سن بارداري را عوامل اصلي آن مي‌دانند.
بنا به تحقيقات حدود 20درصد مشكلات ناباروري مربوط به مردان و حدود 25درصد نيز مربوط به زنان است و در 50درصد موارد نيز هر دو زوج در بروز ناباروري سهم دارند.
بارداري در سنين بالا و سندروم داون
ژن‌هاي انسان به‌طور معمول به شكل 46 كروموزومي در سلول‌ها سازمان يافته هستند. يك نوزاد، 23 كروموزوم از هر يك از والدين دريافت مي‌كند. اما بعضي افراد با كپي اضافي از كروموزوم شماره بيست و يكم متولد مي‌شوند.
اين كپي سوم نتيجه يك اختلال در تقسيم سلولي است. اين تغيير ژنتيك منجر به عارضه‌اي به نام سندرم داون (Down syndrome) مي‌شود. بسياري از نوزادان مبتلا به سندرم داون داراي عضلات ضعيف هستند، سرشان كوچكتر از حد متوسط است و شكل گوش آنها غيرعادي بوده و چشم آنها اغلب زاويه رو به بالا را دارد.
افراد مبتلا به سندرم داون اغلب دچار عارضه‌هاي ديگري نيز مي‌شوند. اين عوارض عبارتند از مشكلات قلبي، تنفسي و شنوايي. بسياري از اين حالت‌ها قابل درمان هستند. در حدود يكصدم مبتلايان به سندروم داون دچار لوسمي مي‌شوند كه نوعي سرطان خون است.
در ايامي كه پزشكي پيشرفت كنوني را نداشت، مبتلايان به سندروم داون به‌طور متوسط ۲۵سال مي‌توانستند زندگي كنند. امروزه طول عمر افراد مبتلا به سندرم داون تا 60سال است. اما با اينكه طول عمر افراد مبتلا به سندرم داون افزايش يافته اما آنها در معرض خطر ابتلا به بيماري آلزايمر هستند.
تخمين زده مي‌شود كه در 25درصد از افراد مبتلاي 35ساله و مسن‌تر، علائم بيماري‌هاي تضييع مغز بروز مي‌كند. اين عارضه موجب از بين رفتن تدريجي حافظه، تفكر و مهارت‌هاي استدلالي مي‌شود.
سندرم داون شايع‌ترين عارضه ژنتيك عقب ماندگي ذهني است. اغلب افراد مبتلا به سندروم داون در حد متوسط و يا بيشتر عقب افتاده ذهني هستند؛باوجوداين‌قادر به حضور در كلاس‌هاي معمولي‌مانندساير دانش‌آموزان هستند. در سنين بزرگسالي بسياري از آنها قادر به داشتن شغل و زندگي مستقل مي‌شوند.
ایسنا
منبع
دكتر ساغر صالح‌پور، متخصص زنان و رئيس واحد لقاح آزمايشگاهي (IVF) مركز تحقيقات بهداشت باروري و ناباروري، درخصوص فريز تخمك گفت: هنوز آنقدر روي فريز تخمك كار نشده است كه به‌صورت عملي درآيد.
روي اين مقوله نيز كار مي‌شود و چند مورد حاملگي و چند مورد معدود بچه نيز در خارج ايران گزارش شده است. فريز تخمدان و پيوند دوباره آن به زير پوست، داخل عضله يا داخل حفره لگن هيچ روش آساني نيست.
شايد موفقيت فريز جنين بيشتر باشد، درصورتي كه فرد متاهل باشد به اين معني كه اسپرم موجود باشد، مي‌تواند فريز جنين انجام دهد.
انجام چنين كاري مستلزم انجام IVF و تحت دارو و هزينه زياد و انجام درمان‌هاي طولاني و اقدامات پرعارضه و تهاجمي است، فريز جنين بدون علت توجيه‌كننده و قابل‌قبول، نامعقول است.
فريز جنين در تمام مراكز IVF (لقاح آزمايشگاهي) انجام مي‌شود، افزود: انجام اين كار به‌منظور به تعويق انداختن بارداري معمول نيست و با دندان بازكردن گره‌اي كه با دست باز مي‌شود، معقول به‌نظر نمي‌رسد.
خطرات بارداري در سنين بالا
بارداري در سنين بالا مي‌تواند ريسك به موارد ذيل را افزايش دهد: لقاح خارج از رحم، بروز حاملگي دوقلويي دو تخمكي، ابتلا به بيماري ديابت در مادران، جداشدن زودرس جفت به‌دليل فشار خون بالا، افزايش ناباروري، پره اكلمپسي، مرگ و مير مادران درصورت فقدان مراقبت‌هاي طبي، داشتن فرزند با ژن‌هاي معيوب (سندرم داون).
بالا رفتن سن ازدواج در كشور عامل افزايش ناباروري اعلام شد كه مي‌تواند فرصت باروري زوج‌ها را 5تا 7سال كاهش دهد.هرچه سن بالا برود، شانس موفقيت انجام روش‌هايي براي باروري از جمله باروري خارج رحم كمتر مي‌شود.
حدود 14ميليون زوج در كشور وجود دارد و حدود 15درصد از اين تعداد، (5/2 تا3 ميليون زوج) نابارور هستند.
بين 120تا 150هزار زوج هر سال به زوج‌هاي نابارور افزوده مي‌شوند كه اين نشان‌دهنده وجود يك معضل در حال گسترش است.سازمان جهاني بهداشت، سهم نازايي در ميان جمعيت بارور ايران را 12درصد اعلام كرده بود كه آمار جديد از رشد اين معضل اجتماعي خبر مي‌دهد.
متخصصان زنان و زايمان يكي از مهم‌ترين عوامل نازايي در كشور را ازدواج‌هاي ديرهنگام عنوان كرده و گفته‌اند درمان برخي بيماري‌هاي مربوط به تخمدان با افزايش سن ارتباط مستقيم دارد.
براساس يافته‌هاي علمي با بالا رفتن سن بيمار، بيماري‌هاي مربوط به دستگاه بارداري پيشرفت كرده و در نتيجه آناتومي تخمدان و كارايي آن تغيير مي‌كند و فرد به‌خودي‌خود حامله نمي‌شود و بايد از روش‌هاي كمك باروري استفاده كند.
زماني كه زنان در سنين بالا باردار مي‌شوند، خطر سقط‌جنين، مشكلات جنيني و كروموزومي افزايش مي‌يابد.تاخير در بچه‌دار شدن براي مردان هم خطراتي دارد، زيرا با افزايش سن تعداد اسپرم‌ها كاهش مي‌يابد.
به گفته برخي متخصصان زمان طلايي براي بچه‌دار شدن 18تا25 سالگي است و بعد از سن 30 سالگي به‌دليل افزايش اختلالاتي مانند فشار خون حاملگي، شانس بارداري كمتر است.اين در شرايطي است كه سن ازدواج در شهرهاي بزرگ كشور به 28 سال و بالاتر رسيده است.
ميزان ناباروري در جهان حدود 10تا15 درصد گزارش شده است، درحالي‌كه اين آمار در ايران بيش از 20درصد است.همچنين در تهران ميزان ناباروري حدود 21درصد و در برخي گزارش‌ها حدود 26درصد ثبت شده است كه اين مقدار از معدل جهاني بسيار بالاتر است و مي‌تواند نگران‌كننده باشد.
علل مؤثر بر بروز افزايش ناباروري در ميان شهروندان تهراني هنوز روشن نيست اما برخي متخصصان آلودگي هوا و بالا رفتن سن بارداري را عوامل اصلي آن مي‌دانند.
بنا به تحقيقات حدود 20درصد مشكلات ناباروري مربوط به مردان و حدود 25درصد نيز مربوط به زنان است و در 50درصد موارد نيز هر دو زوج در بروز ناباروري سهم دارند.
بارداري در سنين بالا و سندروم داون
ژن‌هاي انسان به‌طور معمول به شكل 46 كروموزومي در سلول‌ها سازمان يافته هستند. يك نوزاد، 23 كروموزوم از هر يك از والدين دريافت مي‌كند. اما بعضي افراد با كپي اضافي از كروموزوم شماره بيست و يكم متولد مي‌شوند.
اين كپي سوم نتيجه يك اختلال در تقسيم سلولي است. اين تغيير ژنتيك منجر به عارضه‌اي به نام سندرم داون (Down syndrome) مي‌شود. بسياري از نوزادان مبتلا به سندرم داون داراي عضلات ضعيف هستند، سرشان كوچكتر از حد متوسط است و شكل گوش آنها غيرعادي بوده و چشم آنها اغلب زاويه رو به بالا را دارد.
افراد مبتلا به سندرم داون اغلب دچار عارضه‌هاي ديگري نيز مي‌شوند. اين عوارض عبارتند از مشكلات قلبي، تنفسي و شنوايي. بسياري از اين حالت‌ها قابل درمان هستند. در حدود يكصدم مبتلايان به سندروم داون دچار لوسمي مي‌شوند كه نوعي سرطان خون است.
در ايامي كه پزشكي پيشرفت كنوني را نداشت، مبتلايان به سندروم داون به‌طور متوسط ۲۵سال مي‌توانستند زندگي كنند. امروزه طول عمر افراد مبتلا به سندرم داون تا 60سال است. اما با اينكه طول عمر افراد مبتلا به سندرم داون افزايش يافته اما آنها در معرض خطر ابتلا به بيماري آلزايمر هستند.
تخمين زده مي‌شود كه در 25درصد از افراد مبتلاي 35ساله و مسن‌تر، علائم بيماري‌هاي تضييع مغز بروز مي‌كند. اين عارضه موجب از بين رفتن تدريجي حافظه، تفكر و مهارت‌هاي استدلالي مي‌شود.
سندرم داون شايع‌ترين عارضه ژنتيك عقب ماندگي ذهني است. اغلب افراد مبتلا به سندروم داون در حد متوسط و يا بيشتر عقب افتاده ذهني هستند؛باوجوداين‌قادر به حضور در كلاس‌هاي معمولي‌مانندساير دانش‌آموزان هستند. در سنين بزرگسالي بسياري از آنها قادر به داشتن شغل و زندگي مستقل مي‌شوند.
ایسنا
منبع
شرح موضوع