اين روزها همه جا حرف از بيماري آلزايمر است.
علت مبتلا شدن به اين بيماري چيست؟ آيا راه علاجي دارد؟ما نوجوان ها چه كارهايي مي‌توانيم انجام دهيم تا بعدها به اين بيماري مبتلا نشويم؟
همان‌طور كه مي‌دانيد بدن از سلول‌هاي بسيار زيادي تشكيل شده است كه بسته به نوعشان عمر مشخصي دارند به‌طوري كه در هر روز تعداد زيادي از سلول‌هاي بدن از بين مي‌روند و تعداد زيادي سلول جديد جايگزين آنها مي‌شوند.
در مورد دستگاه عصبي مشكل اين‌جاست كه پس از دوران كودكي سلول عصبي جديدي ساخته نمي‌شود و اگر اين سلول‌ها از بين بروند (كه در طول زندگي به‌هرحال اين اتفاق مي‌افتد)، سلول جديدي جايگزين آنها نخواهد شد. بيماري آلزايمر يكي از ناراحتي‌هايي است كه باعث از بين رفتن سلول‌ها و بافت عصبي مي‌شود و چون همان‌طور كه ذكر شد اين سلول‌ها به وسيله انواع جديدي جايگزين نمي‌شوند، بيمار ناراحتي‌هاي بسيار زيادي پيدا مي‌كند.
اين بيماري اولين بار به وسيله يك روان‌پزشك و متخصص مغز و اعصاب آلماني به نام آلويس آلزايمر در سال 1906 تشريح شد و پس از آن به نام وي شناخته شد.
معمولاً اين بيماري در افراد بالاي 65 سال اتفاق مي‌افتد. در سال 2006 بيش از 26 ميليون نفر در جهان از اين بيماري رنج مي‌بردند. خانم‌ها كمي بيشتر از آقايان به آلزايمر مبتلا مي‌شوند و با افزايش سن احتمال بروز اين ناراحتي بيشتر مي‌شود.
يكي از اولين ناراحتي‌هاي مبتلايان به آلزايمر از دست دادن حافظه است به‌طوري كه بيمار رويدادهاي جديد را به سختي به ياد مي‌آورد. سال‌ها پس از اين علايم است كه بيمار به‌طور واضح دچار گيجي مي شود و اتفاقات گذشته دور خود را نيز از ياد مي‌برد.
در مورد علت اين بيماري مهم‌ترين نظريه اختلال در تشكيل پروتئين تاو (Tau) است.در اثر اختلال تشكيل اين پروتئين و خرد شدن آن، ضايعات متعددي در سلول‌هاي عصبي ايجاد مي‌شود كه عمر آنها را كوتاه مي‌كند.
همچنين تكه‌هاي اين پروتئين در قسمت‌هاي مختلف مغز رسوب مي‌كند و خود باعث از بين رفتن سلول‌هاي عصبي بيشتري مي‌شود. متأسفانه قسمت‌هايي از مغز بيشتر دچار چنين مشكلاتي مي‌شوند كه با حافظه و فعاليت‌هاي ارادي مهم مانند قدرت تصميم‌گيري مرتبط مي‌شوند. بايد بدانيد كه مغز دستگاه بسيار پيچيده و در عين حال منظمي است كه قسمت‌هاي مختلف آن براي فعاليت‌هاي ويژه‌اي تربيت مي‌شوند و اختصاص مي‌يابند. به همين دليل اختلال در قسمت‌هاي خاصي از مغز در فعاليت‌هاي مربوط به آن جا ايجاد اشكال مي‌كند. در بيماري آلزايمر مسائل محيطي و ژنتيك (ارثي) نيز نقش دارند.
ممكن است خوردن ميوه و سبزي، نان، روغن ماهي، ماهي و سيگار نكشيدن تا حدودي باعث كاهش احتمال آلزايمر شود. همچنين مسائل ارثي و خانوادگي ممكن است خطر ابتلا به اين بيماري را كمي افزايش دهد. تحقيقات نشان داده است افرادي كه فعاليت‌هاي فكري زيادي مثل مطالعه، بازي‌هاي فكري مانند شطرنج، پازل (جورچين) و حل جدول انجام مي‌دهند يا ارتباطات اجتماعي فعال دارند، كمتر دچار آلزايمر مي‌شوند.
متأسفانه در حال حاضر درمان كاملي براي آلزايمر وجود ندارد. درمان‌هاي دارويي كنوني فقط تا حدودي علايم بيماري را بهبود مي‌دهند. اما بايد در نظر داشت كه همين درمان‌ها در زندگي شخص و اطرافيان بيمار تأثير بسيار مثبتي دارند.
داروهايي ساخته شده‌اند كه علايم بيماري را بسيار كم مي‌كنند و در ضمن باعث مي‌شوند كه بيمار ديرتر به مراحل خيلي سخت آلزايمر برسد، كه در آن زمان نياز به پرستاري شبانه‌روزي دارد. بايد در نظر داشت كه مراحل انتهايي آلزايمر بسيار دشوار است؛ چه براي بيمار و چه براي اطرافيان. اين بيماران حتي قادر به شناخت نزديك‌ترين افراد خانواده خود نيستند و كارهاي شخصي خود را نمي‌توانند انجام دهند.
تلاش پزشكان و محققان براي درمان آلزايمر ادامه دارد و اميدواريم كه در سال‌هاي آينده راهي براي معالجه اين بيماري پيدا شود.
علت مبتلا شدن به اين بيماري چيست؟ آيا راه علاجي دارد؟ما نوجوان ها چه كارهايي مي‌توانيم انجام دهيم تا بعدها به اين بيماري مبتلا نشويم؟
همان‌طور كه مي‌دانيد بدن از سلول‌هاي بسيار زيادي تشكيل شده است كه بسته به نوعشان عمر مشخصي دارند به‌طوري كه در هر روز تعداد زيادي از سلول‌هاي بدن از بين مي‌روند و تعداد زيادي سلول جديد جايگزين آنها مي‌شوند.
در مورد دستگاه عصبي مشكل اين‌جاست كه پس از دوران كودكي سلول عصبي جديدي ساخته نمي‌شود و اگر اين سلول‌ها از بين بروند (كه در طول زندگي به‌هرحال اين اتفاق مي‌افتد)، سلول جديدي جايگزين آنها نخواهد شد. بيماري آلزايمر يكي از ناراحتي‌هايي است كه باعث از بين رفتن سلول‌ها و بافت عصبي مي‌شود و چون همان‌طور كه ذكر شد اين سلول‌ها به وسيله انواع جديدي جايگزين نمي‌شوند، بيمار ناراحتي‌هاي بسيار زيادي پيدا مي‌كند.
اين بيماري اولين بار به وسيله يك روان‌پزشك و متخصص مغز و اعصاب آلماني به نام آلويس آلزايمر در سال 1906 تشريح شد و پس از آن به نام وي شناخته شد.
معمولاً اين بيماري در افراد بالاي 65 سال اتفاق مي‌افتد. در سال 2006 بيش از 26 ميليون نفر در جهان از اين بيماري رنج مي‌بردند. خانم‌ها كمي بيشتر از آقايان به آلزايمر مبتلا مي‌شوند و با افزايش سن احتمال بروز اين ناراحتي بيشتر مي‌شود.
يكي از اولين ناراحتي‌هاي مبتلايان به آلزايمر از دست دادن حافظه است به‌طوري كه بيمار رويدادهاي جديد را به سختي به ياد مي‌آورد. سال‌ها پس از اين علايم است كه بيمار به‌طور واضح دچار گيجي مي شود و اتفاقات گذشته دور خود را نيز از ياد مي‌برد.
در مورد علت اين بيماري مهم‌ترين نظريه اختلال در تشكيل پروتئين تاو (Tau) است.در اثر اختلال تشكيل اين پروتئين و خرد شدن آن، ضايعات متعددي در سلول‌هاي عصبي ايجاد مي‌شود كه عمر آنها را كوتاه مي‌كند.
همچنين تكه‌هاي اين پروتئين در قسمت‌هاي مختلف مغز رسوب مي‌كند و خود باعث از بين رفتن سلول‌هاي عصبي بيشتري مي‌شود. متأسفانه قسمت‌هايي از مغز بيشتر دچار چنين مشكلاتي مي‌شوند كه با حافظه و فعاليت‌هاي ارادي مهم مانند قدرت تصميم‌گيري مرتبط مي‌شوند. بايد بدانيد كه مغز دستگاه بسيار پيچيده و در عين حال منظمي است كه قسمت‌هاي مختلف آن براي فعاليت‌هاي ويژه‌اي تربيت مي‌شوند و اختصاص مي‌يابند. به همين دليل اختلال در قسمت‌هاي خاصي از مغز در فعاليت‌هاي مربوط به آن جا ايجاد اشكال مي‌كند. در بيماري آلزايمر مسائل محيطي و ژنتيك (ارثي) نيز نقش دارند.
ممكن است خوردن ميوه و سبزي، نان، روغن ماهي، ماهي و سيگار نكشيدن تا حدودي باعث كاهش احتمال آلزايمر شود. همچنين مسائل ارثي و خانوادگي ممكن است خطر ابتلا به اين بيماري را كمي افزايش دهد. تحقيقات نشان داده است افرادي كه فعاليت‌هاي فكري زيادي مثل مطالعه، بازي‌هاي فكري مانند شطرنج، پازل (جورچين) و حل جدول انجام مي‌دهند يا ارتباطات اجتماعي فعال دارند، كمتر دچار آلزايمر مي‌شوند.
متأسفانه در حال حاضر درمان كاملي براي آلزايمر وجود ندارد. درمان‌هاي دارويي كنوني فقط تا حدودي علايم بيماري را بهبود مي‌دهند. اما بايد در نظر داشت كه همين درمان‌ها در زندگي شخص و اطرافيان بيمار تأثير بسيار مثبتي دارند.
داروهايي ساخته شده‌اند كه علايم بيماري را بسيار كم مي‌كنند و در ضمن باعث مي‌شوند كه بيمار ديرتر به مراحل خيلي سخت آلزايمر برسد، كه در آن زمان نياز به پرستاري شبانه‌روزي دارد. بايد در نظر داشت كه مراحل انتهايي آلزايمر بسيار دشوار است؛ چه براي بيمار و چه براي اطرافيان. اين بيماران حتي قادر به شناخت نزديك‌ترين افراد خانواده خود نيستند و كارهاي شخصي خود را نمي‌توانند انجام دهند.
تلاش پزشكان و محققان براي درمان آلزايمر ادامه دارد و اميدواريم كه در سال‌هاي آينده راهي براي معالجه اين بيماري پيدا شود.
منبع :
شرح موضوع