آزادیهای جنسی و ...؟
تشکیل خانواده
زن و مرد، دوره قدرت غریزه جنسی را آزادانه در دانسینگها، رستوانها، گردشگاهها و مجالسی از اینگونه میگذرانند؛ تا زن به خود می آید، دور و برش را خالی میبیند، دیگر کسی به سرغش نمی آید و اگر می آید برای تجدید خاطره ای است از گذشته . و
مرد دوره تجربه آزادیهای جنسی را گذرانده و از هر باغی ، گلی و از هر گلی ، بوئی گرفته و رفته است. اکنون دیگر هیچ چیز برایش جالب و تازه نیست. غریزه جنسی فروکش کرده است، حب جاه و مال و شهرت طلبی و مقام پرستی جانشینش شده است،و میل سامان گرفتن خانه و خانواده تشکیل دادن، در وجودش سر می کشد زن، با احساس خطر از اینکه دیگر دور و برش شلوغ نیست و کسی سراغش رانمی گیرد، مرد نیز با خستگی از آزادیهاو تجربه های متنوع وبی پايان جنسی که دیگر دلش را زده ، رو در روی هم قرار می گیرند و در انتهای راههای طولانی و خسته کننده بهم میرسند و میخواهند تشکیل خانواده بدهند خانواده تشکیل میشود اما آنچه این دو را به یک خانه کشانده است و دست بدست هم داده، هراس زن است از ورشکستگی
و فرار مرد است از خستگی و دلزدگی! خانواده تشکیل شده است، اما بجای عشق وشدتِ ایده آل بجای اینکه بودنشان با هم احساس و تپش بیافریندو عظمت و شکوهِ تخیل ایجاد کند- خستگی وبیزاری آمده است، که هیچ تازگی ندارد و می دانند چه خبر است: هیچ خبر چیزی نیست که چنگی به دل زند ، می دانند که چرا هم را یافته اند و چه نیازی به هم دارند ؛ هردو با آگاهی تمام، با محاسبه درست و عاقلانه ، بسراغ هم آمده اندو هرکدام میدانند که از طرفش، با لحن"قربان بشی الهی"، چه می خواهد. هرکدام دیگری را برای احتیاج خودش وسیله گرفته است. هردو فدای هم و قربان هم و صدقه هم اند اما در عکس جهتی که ما میفهمیم . این است که در روزهای ازدواج، تالاربزرگ شهرداری پر می شود که در کلیسا و ... ؟] راه نمی دهند - و کسی از طرف شهردار - با آرمی روی سینه، در قیافه یک کارمند اداره، نه یک روحانی(چهره ای نماینده روح و ایمان و حرمت و قداست)- زوج زوج معرفی میکند؛ درست همچون کله قندهای قالبی . از روی لیستی نامه را می خواند و " بله "میگیرد که غالبا چندین بچه نیز پشت سر عروس و داماد" بله "میگویند . و نشان میدهند که این "بله" را آنها به دهان پدر و مادرتحمیل شده بر هَمشان، داده اند . پولی می دهند و لیستی را امضاء می کنند وپايان یگیرد و همه به قالبشان خانه شان- بر می گردند . جالب اینجاست که مثلا از دویست، سیصد عروس، فقط بیست سی نفر لباس عروسی به تن کرده اند و بیشتر گفته اند، در این سن و سال و این وضع، این سبُک گریها-لباس عروسی پوشیدن- برای ما خوب نیست ! و بعد زن بکاری میرود و مرد بکاری، و با دوستانشان"راندوو
" دارند که ظهر در رستوران جمع شوند و نهار را با هم بخورند، و این در صورتی است که عروسی شور و هیجانی داشته باشد، وگرنه یادشان میرود که قضیه چه بوده و چه اتفاقی افتاده است. غالباً دَم در شهرداری پس از عقد شهرداری، عروس و داماد، که چند یا چندین سال با دیگری و دیگران ، بهم نگاهی خنک میکنند که یعنی چه؟ کجا بروند؟ به تفریح؟ که هزار بار با هم رفته اند. هم آغوشی؟ که مزه هم را هزار بار چشیده اند و از مزه هم در رفته اند . به خانه؟ از خانه می آیند. چه چیز برایشان جاذبه دارد، خیالشان و احساسشان را تحریک می کند؟ هیچ. پس بهتر است هر کدام بروند دنبال کارشان، مثل همیشه ، هر روز. خانواده چنین تشکیل می شود. هر دو - زن و مرد- با محاسبه ای دقیق هم را یافته اند و شرکتی اقتصادی تشکیل داده اند. یا با اجبار و فشار قانون، به ازدواج تن داده اند . و این در هنگامی بوده است که بچه آمده و پدر و مادرش را عروس و داماد کرده است . واین دو بی هیچ شور و احساس و اشتیاقی با هم بودن را گردن نهاده اند. اما نه نیازی بهم دارند و نه در هم پناهی می جویند، نه رازی در یکدیگر احساس میکنندو نه معمایی در وصال و نه چیزی آغاز می شود و نه چیزی عوض می شود و نه نکاتی در خیال،تپشی در دل و نه حتی لبخندی بر لب می نشاند. چنین است که پایه خانواده سست می شود ، چون سست بنا می شود؛ و فرزندان، در خانواده، شور و گرما و جذبه ای نمی بینند. پدر و مادر-چون نمی توانند آن همه آزادیشان را فدای بچه کنند- کودک را بجائی می سپارند و فقط پولی می پردازند و خود به زندگی آزادانه شان ادامه میدهند . و بعد همچنان که با قوانین منطقی ومصلحتی با هم شریک شدند و خانواده تشکیل دادند، از هم جدا میشوند و خانواده می پاشد، زیرا باز همان بینش و همان منطق و روح و امکانات ادامه دارد. مردی که طعم صدها آغوش گرم و جوان را چشیده، یک زن خستۀ از جوش افتادۀ پخته- که تسلطش در رفتار جنسی مرد را متنفر می کند- چگونه می تواند برایش سیر کننده باشد و نگهش دارد؟ و برعکس، زن نیز با خاطرۀ صدها" مقایسه " ، مرد فرسودۀ جا افتاده اش را در آغوش میگیرد و در این مقایسه ها بیشک نمرۀ او معلوم است . و در این حال در بیرون این خانه بی شور و حال و بی تازگی و جاذبه، مثل همیشه آغوش ها بازند و کافه ها داغ و محفل ها و تجربه ها و کانون های رسمی و غیر رسمی .... و باز آن عاملی که علیرغم این دعوت، این دو را در این خانه نگهدارد، یک عامل غیر عقلی است .
همسران
تشکیل خانواده
زن و مرد، دوره قدرت غریزه جنسی را آزادانه در دانسینگها، رستوانها، گردشگاهها و مجالسی از اینگونه میگذرانند؛ تا زن به خود می آید، دور و برش را خالی میبیند، دیگر کسی به سرغش نمی آید و اگر می آید برای تجدید خاطره ای است از گذشته . و
مرد دوره تجربه آزادیهای جنسی را گذرانده و از هر باغی ، گلی و از هر گلی ، بوئی گرفته و رفته است. اکنون دیگر هیچ چیز برایش جالب و تازه نیست. غریزه جنسی فروکش کرده است، حب جاه و مال و شهرت طلبی و مقام پرستی جانشینش شده است،و میل سامان گرفتن خانه و خانواده تشکیل دادن، در وجودش سر می کشد زن، با احساس خطر از اینکه دیگر دور و برش شلوغ نیست و کسی سراغش رانمی گیرد، مرد نیز با خستگی از آزادیهاو تجربه های متنوع وبی پايان جنسی که دیگر دلش را زده ، رو در روی هم قرار می گیرند و در انتهای راههای طولانی و خسته کننده بهم میرسند و میخواهند تشکیل خانواده بدهند خانواده تشکیل میشود اما آنچه این دو را به یک خانه کشانده است و دست بدست هم داده، هراس زن است از ورشکستگی
و فرار مرد است از خستگی و دلزدگی! خانواده تشکیل شده است، اما بجای عشق وشدتِ ایده آل بجای اینکه بودنشان با هم احساس و تپش بیافریندو عظمت و شکوهِ تخیل ایجاد کند- خستگی وبیزاری آمده است، که هیچ تازگی ندارد و می دانند چه خبر است: هیچ خبر چیزی نیست که چنگی به دل زند ، می دانند که چرا هم را یافته اند و چه نیازی به هم دارند ؛ هردو با آگاهی تمام، با محاسبه درست و عاقلانه ، بسراغ هم آمده اندو هرکدام میدانند که از طرفش، با لحن"قربان بشی الهی"، چه می خواهد. هرکدام دیگری را برای احتیاج خودش وسیله گرفته است. هردو فدای هم و قربان هم و صدقه هم اند اما در عکس جهتی که ما میفهمیم . این است که در روزهای ازدواج، تالاربزرگ شهرداری پر می شود که در کلیسا و ... ؟] راه نمی دهند - و کسی از طرف شهردار - با آرمی روی سینه، در قیافه یک کارمند اداره، نه یک روحانی(چهره ای نماینده روح و ایمان و حرمت و قداست)- زوج زوج معرفی میکند؛ درست همچون کله قندهای قالبی . از روی لیستی نامه را می خواند و " بله "میگیرد که غالبا چندین بچه نیز پشت سر عروس و داماد" بله "میگویند . و نشان میدهند که این "بله" را آنها به دهان پدر و مادرتحمیل شده بر هَمشان، داده اند . پولی می دهند و لیستی را امضاء می کنند وپايان یگیرد و همه به قالبشان خانه شان- بر می گردند . جالب اینجاست که مثلا از دویست، سیصد عروس، فقط بیست سی نفر لباس عروسی به تن کرده اند و بیشتر گفته اند، در این سن و سال و این وضع، این سبُک گریها-لباس عروسی پوشیدن- برای ما خوب نیست ! و بعد زن بکاری میرود و مرد بکاری، و با دوستانشان"راندوو
" دارند که ظهر در رستوران جمع شوند و نهار را با هم بخورند، و این در صورتی است که عروسی شور و هیجانی داشته باشد، وگرنه یادشان میرود که قضیه چه بوده و چه اتفاقی افتاده است. غالباً دَم در شهرداری پس از عقد شهرداری، عروس و داماد، که چند یا چندین سال با دیگری و دیگران ، بهم نگاهی خنک میکنند که یعنی چه؟ کجا بروند؟ به تفریح؟ که هزار بار با هم رفته اند. هم آغوشی؟ که مزه هم را هزار بار چشیده اند و از مزه هم در رفته اند . به خانه؟ از خانه می آیند. چه چیز برایشان جاذبه دارد، خیالشان و احساسشان را تحریک می کند؟ هیچ. پس بهتر است هر کدام بروند دنبال کارشان، مثل همیشه ، هر روز. خانواده چنین تشکیل می شود. هر دو - زن و مرد- با محاسبه ای دقیق هم را یافته اند و شرکتی اقتصادی تشکیل داده اند. یا با اجبار و فشار قانون، به ازدواج تن داده اند . و این در هنگامی بوده است که بچه آمده و پدر و مادرش را عروس و داماد کرده است . واین دو بی هیچ شور و احساس و اشتیاقی با هم بودن را گردن نهاده اند. اما نه نیازی بهم دارند و نه در هم پناهی می جویند، نه رازی در یکدیگر احساس میکنندو نه معمایی در وصال و نه چیزی آغاز می شود و نه چیزی عوض می شود و نه نکاتی در خیال،تپشی در دل و نه حتی لبخندی بر لب می نشاند. چنین است که پایه خانواده سست می شود ، چون سست بنا می شود؛ و فرزندان، در خانواده، شور و گرما و جذبه ای نمی بینند. پدر و مادر-چون نمی توانند آن همه آزادیشان را فدای بچه کنند- کودک را بجائی می سپارند و فقط پولی می پردازند و خود به زندگی آزادانه شان ادامه میدهند . و بعد همچنان که با قوانین منطقی ومصلحتی با هم شریک شدند و خانواده تشکیل دادند، از هم جدا میشوند و خانواده می پاشد، زیرا باز همان بینش و همان منطق و روح و امکانات ادامه دارد. مردی که طعم صدها آغوش گرم و جوان را چشیده، یک زن خستۀ از جوش افتادۀ پخته- که تسلطش در رفتار جنسی مرد را متنفر می کند- چگونه می تواند برایش سیر کننده باشد و نگهش دارد؟ و برعکس، زن نیز با خاطرۀ صدها" مقایسه " ، مرد فرسودۀ جا افتاده اش را در آغوش میگیرد و در این مقایسه ها بیشک نمرۀ او معلوم است . و در این حال در بیرون این خانه بی شور و حال و بی تازگی و جاذبه، مثل همیشه آغوش ها بازند و کافه ها داغ و محفل ها و تجربه ها و کانون های رسمی و غیر رسمی .... و باز آن عاملی که علیرغم این دعوت، این دو را در این خانه نگهدارد، یک عامل غیر عقلی است .
همسران
شرح موضوع