یک نوزاد نارس، بر عکس نوزاد فول‌ترم (که دوران بارداری کامل گذرانده است) را می‌توان به شیوه‌های متفاوت تعریف کرد. در نتیجه ممکن است والدین دچار سردرگمی شوند. سن نوزاد هم مشخصه زمانی است که بر او گذشته است و هم شاخصی از میزان رشد و نمو اوست. هنگامی که رشد و نمو نوزادتان را دنبال می‌کنید، باید تفاوت میان این “سن‌های” متفاوت را بدانید:
سن بارداری (gestational) که برای سن جنین به کار می‌رود که از اولین روز آخرین دوره قاعدگی مادر اندازه‌گیری می‌شود. این عدد برای تعیین سن نوزاد نارس و میزان رشد و نمو در هنگام تولد نیز به کار می رود. این عدد در واقع معادل سن بارداری است.
سن پس از لقاح برای سن نوزاد به کار می‌رود و از اولین روز آخرین چرخه قاعدگی مادر شروع می‌شود (همان سن بارداری است، اما با نامی متفاوت). این عدد ممکن است در ابتدای زندگی نوزاد نارس شما برای تخمین زدن میزان رشد و نمو او به کار رود.
سن تقویمی: از روز تولد نوزاد اندازه گیری می‌شود.
سن تصحیح‌شده: سن تقویمی نوزاد یا کودک منهای هفته‌ها یا ماه‌هایی است که او زودتر ار موقع معمول به دنیا آمده است. برای مثال اگر نوزاد شما یک ساله است و سه ماه زودتر از حد معمول به دنیا آمده است، می‌توانید انتظار داشته باشید که او شبیه یک نوزاد ۹ ماه باشد و مانند او رفتار کند. (سن تصحیح‌شده). این عدد هنگامی رشد و نمو کودک‌تان را در ۲ سال اول پس از تولد دنبال می‌کنید، می‌تواند برای شما اطمینان‌بخش باشد.
تعریف نوزاد نارس
بارداری به طور طبیعی حدود ۴۰ هفته طول می‌کشد. نوزادی که ۳ هفته یا بیشتر زودتر از این زمان متولد شود، نارس به حساب می‌آید. نوزادانی که نزدیک به زمان ۴۰ هفته به دنیا بیایند، مشکلات کمتری خواهد داشت.
نوزادانی که زودتر و نزدیک به ۳۲هفتگی (اندکی بیش از ۷ ماهگی) متولد می‌شوند، نمی‌توانند به خودی خود بخورند، تنفس کنند، گرمای بدن‌شان را حفظ کنند. اما پس از اینکه به این نوزادان زمان داده شد تا رشد کنند، اغلب آنها می‌توانند بیمارستان را ترک کنند.
نوزادانی که در کمتر از ۲۶ هفتگی (اندکی زیر شش ماه) متولد می‌شوند با احتمال بیشتری ممکن است دچار مشکلات جدی شوند. اگر نوزاد شما با وزن بسیار کم متولد شد و یا بیمار باشد، ممکن است با مشکلات بسیار جدی و مرگباری مواجه شود.
رشد نوزاد نارس
اغلب نوزادان نارس بین ۳۲ تا ۳۷ هفتگی زمان بارداری متولد می‌شوند. اگر نوزاد نارس شما پس از زایمان مشکل نداشته باشد (دچار کمبود اکسیژن،عفونت شدید، یا آسیب مغزی یا ریوی) احتمال معلولیت یا تاخیر رشد در او کم است.
ممکن است در طول ۲ سال اول زندگی نوزاد نارس، به نظر رسد که او از لحاظ رشدی نسبت به نوزادان رسیده همسن عقب‌ماندگی دارد. اما انتظار بر این است که نوزاد شما همان توالی شاخص‌های رشدی هر کودک دیگری را بگذراند.این تاخیر در رشد نوزاد نارس در حدود ۲ سالگی از سن تقویمی به تدریج جبران خواهد شد.
هنگامی کودک به سنین پیش از مدرسه رسید، ۲ تا ۴ ماه تفاوت از لحاظ سن یا رشد مشکلی برای کودک در میان همسالانش ایجاد نمی‌کند. هنگامی که کودک‌تان مدرسه را به طور رسمی آغاز کرد، در مورد هر مشکل در یادگیری، خواندن، و ریاضیات به خاطر نارس بودن هشیار باشید، زیرا ممکن است برای این مشکلات برای اولین بار در سال‌های اول مدرسه خود را نشان دهد.
اغلب نوزادان نارس بدون اینکه دچار تاخیر رشدی یا ناتوانی جدی شوند، بزرگ می‌شوند. به طور کلی هر چه نوزاد هنگام زایمان نارس‌تر، با وزن کمتر، و بیمارتر بوده باشد، با احتمال بیشتری امکان دارد که دچار تاخیر رشد یا معلولیت شدید شود.
اگر نوزاد شما هنگام تولد بسیار نارس (قبل از هفته ۲۶ بارداری به دنیا آمده است) یا وزنش بسیار کم بوده است (۸۰۰ گرم یا کمتر)، با احتمال بیشتری ممکن است دچار معلولیت شدید شود. در مورد نوزادان بسیار نارس یا با وزن بسیار کم،این معلولیت‌ها ممکن است رخ دهد:
•معلولیت ذهنی
•فلج مغزی
•نابینایی
•ناشنوایی
برخی از نوزادانی که با وزن بین ۱۵۰۰ تا ۲۵۰۰ گرم متولد می‌شوند، در مقایسه با نوزادان رسیده بعدها دچار تفاوت در ضریب هوش می‌شوند، اما این تفاوت‌ها معمولا کم است.
نوزادان نارسی که با وزن بالای ۲۵۰۰ گرم متولد می‌شود،تنها در معرض خطر اندک معلولیت‌های رشدی هستند. نوزادانی که دارای نشانه‌های تاخیر رشدی هستند، احتمالا با کمک یک زندگی خانگی غنی و مراقبانی که به نوزاد توجه دارند، بهبود پیدا می‌کنند.
چرا نوزاد نارس دچار مشکل می‌شود؟
نوزاد نارس را ممکن است نتوان از راه دهان تغذیه کرد، تنفس بدون وقفه نداشته باشد یا نتواند بدنش را گرم نگه د ارد. این نوزادان نیاز به زمان بیشتری برای رشد و نمو کامل دارند. پس از اینکه آنها مشکلات ناشی از تولد زودرس را از سر گذراندند، اغلب آنها را می‌توان بدون خطر از بیمارستان مرخص کرد.
داشتن یک نوزد نارس ممکن است تنش‌زا و ترساننده باشد. برای اینکه بتوانید از عهده این کار برآیید،شما و همسرتان باید مراقب خودتان و مراقب یکدیگر باشید. ممکن است صحبت کردن با یک مشاور، روحانی یا مددکار اجتماعی به شما کمک کند. همچنین ممکن است بتوانید یک گروه پشتیبان از والدین دیگری که تجربه مشابهی داشته‌اند پیدا کنید.
علل تولد نوزاد نارس
تولد نارس ممکن است مشکلاتی در جنین، مادر یا هر دوی آنها باشد. اغلب علت زایمان زودرس پیدا نمی‌شود.
شایع‌ترین علت تولد نارس اینها هستند:
•مشکلات جفت
•بارداری دوقلو یا بیشتر
•عفونت در مادر
•مشکلات رحم یا گردن رحم
•مصرف الکل یا داروهای روانگردان غیرمجاز در حین بارداری.
درمان‌هایی که نوزاد نارس به آنها نیاز دارد
نوزادان نارسی که به واحد مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) منتقل می‌شوند به دقت از لحاظ عفونت و تغییرات در تنفس و ضربان قلب تحت مراقبت قرار می‌گیرند. تا زمانی که این نوزادان نتوانند درجه حرارت بدن‌شان را حفظ کنند،با استفاده از تخت‌‌های مخصوصی آنها را گرم نگه می‌دارند.
این نوزادان معمولا از راه لوله بینی یا تزریق داخل وریدی تغذیه می‌شوند. تغذیه از راه لوله تا زمانی که نوزاد آنقدر بالغ شود که بتواند نفس بکشد، بمکد، و ببلعد و از راه پستان یا بطری تغذیه شود، ادامه پیدا می‌کند.
نوزادان بسیار نارس و بیمار بسته به مشکلات پزشکی‌شان نیاز به درمان اختصاصی دارند. نوزادانی که نیاز به کمک برای تنفس دارند را زیر لوله اکسیژن یا ماشین تنفس (ونتیلاتور) – که به ورود و خروج هوا به ریه‌ها کمک می‌کند- قرار می‌دهند. درمان‌های دارویی و جراحی بسته به وضعیت نوزاد ممکن است لازم باشد.
شیر مادر باعث حفاظت بیشتر نوزاد در برابر عفونت می‌شود. بنابراین پزشکان ممکن است از شما بخواهند شیر خود را بدوشید و دست کم در چند هفته اول پس از زایمان آن را برای نوزاد به بیمارستان بیاورید.
پزشکان و پرستاران NICU متخصص مراقبت از نوزادان نارس هستند. اگر نوزاد شما در NICU بستری است، می‌توانید در مورد چگونگی مراقبت از نوزادتان چیزهایی زیادی از آنها یاد بگیرید.
هنگامی که نوزاد نارس را به خانه می‌برید
هنگامی که نوزاد نارس را به خانه می‌برید، از اینکه نوزادتان در دورههای کوتاه‌تر از انتظار شما می‌خوابد، شگفت‌زده نشوید. نوزادان نارس نسبت به نوزادان رسیده اغلب جز دورههای کوتاهی بیدار نیستند، اما تعداد موارد بیدار شدن‌شان از نوزادان دیگر بیشتر است.
از آنجایی که نوزاد شما تنها برای دورههای کوتاهی بیدار است، ممکن است به نظر رسد که مدت درازی طول می‌کشد تا به شما پاسخ دهد.
نوزادان نارس بسیار ساده‌تر از نوزادان رسیده بیمار می‌شوند. ترتیبی دهید که نوزادتان مورد معاینات دوره‌ای و واکسیناسیون منظم برای پیشگیری از بیماری‌های جدی قرار گیرد.
همچنین توجه داشته باشید که سندروم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) در میان نوزادن نارس شایع‌تر است. بنابراین مراقب باشید که نوزاد روی پشتش بخوابد. این کار احتمال بروز این سندروم را کاهش می‌دهد.
بعد از تولد نوزاد نارس چه باید کرد؟
حدود ۸ تا ۱۰ درصد نوزادان متولد شده، نارس هستند(قبل از هفته ۳۷ بارداری متولد شده اند). با توجه به این که بسیاری از این نوزادان قبل از این که آمادگی کامل برای زندگی خارج رحمی پیدا کنند متولد می شوند، دچار مشکلاتی خواهند شد و به همین علت احتیاج به توجه خاص پزشکی و کمک فوری بعد از زایمان دارند.
بر اساس میزان نارسی نوزاد، ممکن است متخصص کودکان از متخصص نوزادان نیز کمک بگیرد. این شخص تخصص خاصی در مراقبت از نوزادان نارس دارد و در تصمیم گیری برای اقدامات لازم و درمان های مربوطه نیز کمک خواهد کرد.
در صورتی که نوزاد شما نارس متولد شده، ممکن است نه تنها ظاهری متفاوت، بلکه رفتاری متفاوت نیز با نوزاد رسیده داشته باشد.
در حالی که وزن متوسط نوزاد طبیعی هنگام تولد ۵/۲ تا ۵/۳ کیلوگرم است، نوزاد نارس کمتر از ۵/۲ کیلوگرم وزن دارد و هر چه زودتر متولد شده باشد جثه ی کوچک تری دارد و اندازه ی سر او نسبت به بقیه ی بدن بزرگ تر است و چربی کمتری در بدن خود دارد. پوست او به علت داشتن چربی کمتر، شفاف تر به نظر می رسد و شما می توانید حتی عروق خونی او را در زیر پوست ببینید.
نوزاد نارس معمولا هنگام تولد فاقد ماده ی پنیری محافظ پوست(ورنیکس) است، چون این ماده در اواخر بارداری ترشح و ساخته می شود.
با توجه به شرایط نوزاد و خودتان تا حد امکان وقت خود را در اتاق نوزادان و نزد
او بگذرانید و حتی در صورتی که نمی توانید او را بغل کنید، او را از پنجره های انکوباتور لمس کنید
چون نوزاد نارس هیچ گونه چربی محافظی ندارد، ممکن است در درجه حرارت اتاق سردش شود و بنابراین بلافاصله بعد از تولد باید روی یک دستگاه گرم کننده به نام ” وارمر” یا در یک محفظه به نام ” انکوباتور” قرار داده شود که درجه ی حرارت آن سبب گرم نگه داشتن وی می شود. بعد از معاینه ی سریع در اتاق زایمان، نوزاد در همین محفظه به اتاق مراقبت مخصوص منتقل می شود.
ممکن است متوجه شوید که نوزاد نارس شما گریه نمی کند یا به آرامی گریه می کند و حتی در تنفس مشکل دارد که علت این امر نارس بودن سیستم تنفسی او است.
برای اطمینان از وضعیت تنفس، نوزاد نارس شما تحت نظر و مراقبت پزشک قرار خواهد گرفت و در صورت لزوم و بنا به تشخیص پزشک متخصص کودکان و نوزادان، ممکن است به بخش مراقبت های ویژه نوزادان که مجهز به دستگاه ها و وسایل مناسب برای نگهداری نوزادان نارس است، منتقل شود.
نوزاد نارس
چون نوزاد نارس ممکن است به مدت طولانی در بخش مراقبت های ویژه ی نوزادان بستری شود و تحت مراقبت قرار گیرد، شما ممکن است شانس بغل کردن و شیر دادن به او را بعد از زایمان از دست بدهید.
برای جلوگیری از این امر سعی کنید هرچه سریع تر بعد از زایمان او را ببینید و تا جایی که ممکن است در مراقبت از او کمک کنید.
با توجه به شرایط نوزاد و خودتان تا حد امکان وقت خود را در اتاق نوزادان و نزد او بگذرانید و حتی در صورتی که نمی توانید او را بغل کنید، او را از پنجره های انکوباتور لمس کنید و در صورت امکان از پستان خود و مستقیما به او شیر بدهید و در صورت عدم امکان، شیر خود را بدوشید و در اختیار پرستاران بگذارید تا از طریق لوله معده یا از راه مناسب دیگری به او داده شود.
ضمنا سعی کنید در زمانی که پرستاران به نوزادتان شیر می دهند او را تماشا کنید، زیرا این کار به تولید بیشتر شیر در شما کمک می کند تا بعدا بتوانید به روند شیردهی ادامه دهید.
هر چه قدر بیشتر به جریان بهبود نوزادتان کمک کنید و هرچه بیشتر با او ارتباط داشته باشید، بهتر قادر به درک موقعیت خواهید بود و مراقبت بعدی او بعد از ترخیص از بیمارستان برای تان آسان تر خواهد شد.
منبع:پزشکان بدون مرز
سن بارداری (gestational) که برای سن جنین به کار می‌رود که از اولین روز آخرین دوره قاعدگی مادر اندازه‌گیری می‌شود. این عدد برای تعیین سن نوزاد نارس و میزان رشد و نمو در هنگام تولد نیز به کار می رود. این عدد در واقع معادل سن بارداری است.
سن پس از لقاح برای سن نوزاد به کار می‌رود و از اولین روز آخرین چرخه قاعدگی مادر شروع می‌شود (همان سن بارداری است، اما با نامی متفاوت). این عدد ممکن است در ابتدای زندگی نوزاد نارس شما برای تخمین زدن میزان رشد و نمو او به کار رود.
سن تقویمی: از روز تولد نوزاد اندازه گیری می‌شود.
سن تصحیح‌شده: سن تقویمی نوزاد یا کودک منهای هفته‌ها یا ماه‌هایی است که او زودتر ار موقع معمول به دنیا آمده است. برای مثال اگر نوزاد شما یک ساله است و سه ماه زودتر از حد معمول به دنیا آمده است، می‌توانید انتظار داشته باشید که او شبیه یک نوزاد ۹ ماه باشد و مانند او رفتار کند. (سن تصحیح‌شده). این عدد هنگامی رشد و نمو کودک‌تان را در ۲ سال اول پس از تولد دنبال می‌کنید، می‌تواند برای شما اطمینان‌بخش باشد.
تعریف نوزاد نارس
بارداری به طور طبیعی حدود ۴۰ هفته طول می‌کشد. نوزادی که ۳ هفته یا بیشتر زودتر از این زمان متولد شود، نارس به حساب می‌آید. نوزادانی که نزدیک به زمان ۴۰ هفته به دنیا بیایند، مشکلات کمتری خواهد داشت.
نوزادانی که زودتر و نزدیک به ۳۲هفتگی (اندکی بیش از ۷ ماهگی) متولد می‌شوند، نمی‌توانند به خودی خود بخورند، تنفس کنند، گرمای بدن‌شان را حفظ کنند. اما پس از اینکه به این نوزادان زمان داده شد تا رشد کنند، اغلب آنها می‌توانند بیمارستان را ترک کنند.
نوزادانی که در کمتر از ۲۶ هفتگی (اندکی زیر شش ماه) متولد می‌شوند با احتمال بیشتری ممکن است دچار مشکلات جدی شوند. اگر نوزاد شما با وزن بسیار کم متولد شد و یا بیمار باشد، ممکن است با مشکلات بسیار جدی و مرگباری مواجه شود.
رشد نوزاد نارس
اغلب نوزادان نارس بین ۳۲ تا ۳۷ هفتگی زمان بارداری متولد می‌شوند. اگر نوزاد نارس شما پس از زایمان مشکل نداشته باشد (دچار کمبود اکسیژن،عفونت شدید، یا آسیب مغزی یا ریوی) احتمال معلولیت یا تاخیر رشد در او کم است.
ممکن است در طول ۲ سال اول زندگی نوزاد نارس، به نظر رسد که او از لحاظ رشدی نسبت به نوزادان رسیده همسن عقب‌ماندگی دارد. اما انتظار بر این است که نوزاد شما همان توالی شاخص‌های رشدی هر کودک دیگری را بگذراند.این تاخیر در رشد نوزاد نارس در حدود ۲ سالگی از سن تقویمی به تدریج جبران خواهد شد.
هنگامی کودک به سنین پیش از مدرسه رسید، ۲ تا ۴ ماه تفاوت از لحاظ سن یا رشد مشکلی برای کودک در میان همسالانش ایجاد نمی‌کند. هنگامی که کودک‌تان مدرسه را به طور رسمی آغاز کرد، در مورد هر مشکل در یادگیری، خواندن، و ریاضیات به خاطر نارس بودن هشیار باشید، زیرا ممکن است برای این مشکلات برای اولین بار در سال‌های اول مدرسه خود را نشان دهد.
اغلب نوزادان نارس بدون اینکه دچار تاخیر رشدی یا ناتوانی جدی شوند، بزرگ می‌شوند. به طور کلی هر چه نوزاد هنگام زایمان نارس‌تر، با وزن کمتر، و بیمارتر بوده باشد، با احتمال بیشتری امکان دارد که دچار تاخیر رشد یا معلولیت شدید شود.
اگر نوزاد شما هنگام تولد بسیار نارس (قبل از هفته ۲۶ بارداری به دنیا آمده است) یا وزنش بسیار کم بوده است (۸۰۰ گرم یا کمتر)، با احتمال بیشتری ممکن است دچار معلولیت شدید شود. در مورد نوزادان بسیار نارس یا با وزن بسیار کم،این معلولیت‌ها ممکن است رخ دهد:
•معلولیت ذهنی
•فلج مغزی
•نابینایی
•ناشنوایی
برخی از نوزادانی که با وزن بین ۱۵۰۰ تا ۲۵۰۰ گرم متولد می‌شوند، در مقایسه با نوزادان رسیده بعدها دچار تفاوت در ضریب هوش می‌شوند، اما این تفاوت‌ها معمولا کم است.
نوزادان نارسی که با وزن بالای ۲۵۰۰ گرم متولد می‌شود،تنها در معرض خطر اندک معلولیت‌های رشدی هستند. نوزادانی که دارای نشانه‌های تاخیر رشدی هستند، احتمالا با کمک یک زندگی خانگی غنی و مراقبانی که به نوزاد توجه دارند، بهبود پیدا می‌کنند.
چرا نوزاد نارس دچار مشکل می‌شود؟
نوزاد نارس را ممکن است نتوان از راه دهان تغذیه کرد، تنفس بدون وقفه نداشته باشد یا نتواند بدنش را گرم نگه د ارد. این نوزادان نیاز به زمان بیشتری برای رشد و نمو کامل دارند. پس از اینکه آنها مشکلات ناشی از تولد زودرس را از سر گذراندند، اغلب آنها را می‌توان بدون خطر از بیمارستان مرخص کرد.
داشتن یک نوزد نارس ممکن است تنش‌زا و ترساننده باشد. برای اینکه بتوانید از عهده این کار برآیید،شما و همسرتان باید مراقب خودتان و مراقب یکدیگر باشید. ممکن است صحبت کردن با یک مشاور، روحانی یا مددکار اجتماعی به شما کمک کند. همچنین ممکن است بتوانید یک گروه پشتیبان از والدین دیگری که تجربه مشابهی داشته‌اند پیدا کنید.
علل تولد نوزاد نارس
تولد نارس ممکن است مشکلاتی در جنین، مادر یا هر دوی آنها باشد. اغلب علت زایمان زودرس پیدا نمی‌شود.
شایع‌ترین علت تولد نارس اینها هستند:
•مشکلات جفت
•بارداری دوقلو یا بیشتر
•عفونت در مادر
•مشکلات رحم یا گردن رحم
•مصرف الکل یا داروهای روانگردان غیرمجاز در حین بارداری.
درمان‌هایی که نوزاد نارس به آنها نیاز دارد
نوزادان نارسی که به واحد مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) منتقل می‌شوند به دقت از لحاظ عفونت و تغییرات در تنفس و ضربان قلب تحت مراقبت قرار می‌گیرند. تا زمانی که این نوزادان نتوانند درجه حرارت بدن‌شان را حفظ کنند،با استفاده از تخت‌‌های مخصوصی آنها را گرم نگه می‌دارند.
این نوزادان معمولا از راه لوله بینی یا تزریق داخل وریدی تغذیه می‌شوند. تغذیه از راه لوله تا زمانی که نوزاد آنقدر بالغ شود که بتواند نفس بکشد، بمکد، و ببلعد و از راه پستان یا بطری تغذیه شود، ادامه پیدا می‌کند.
نوزادان بسیار نارس و بیمار بسته به مشکلات پزشکی‌شان نیاز به درمان اختصاصی دارند. نوزادانی که نیاز به کمک برای تنفس دارند را زیر لوله اکسیژن یا ماشین تنفس (ونتیلاتور) – که به ورود و خروج هوا به ریه‌ها کمک می‌کند- قرار می‌دهند. درمان‌های دارویی و جراحی بسته به وضعیت نوزاد ممکن است لازم باشد.
شیر مادر باعث حفاظت بیشتر نوزاد در برابر عفونت می‌شود. بنابراین پزشکان ممکن است از شما بخواهند شیر خود را بدوشید و دست کم در چند هفته اول پس از زایمان آن را برای نوزاد به بیمارستان بیاورید.
پزشکان و پرستاران NICU متخصص مراقبت از نوزادان نارس هستند. اگر نوزاد شما در NICU بستری است، می‌توانید در مورد چگونگی مراقبت از نوزادتان چیزهایی زیادی از آنها یاد بگیرید.
هنگامی که نوزاد نارس را به خانه می‌برید
هنگامی که نوزاد نارس را به خانه می‌برید، از اینکه نوزادتان در دورههای کوتاه‌تر از انتظار شما می‌خوابد، شگفت‌زده نشوید. نوزادان نارس نسبت به نوزادان رسیده اغلب جز دورههای کوتاهی بیدار نیستند، اما تعداد موارد بیدار شدن‌شان از نوزادان دیگر بیشتر است.
از آنجایی که نوزاد شما تنها برای دورههای کوتاهی بیدار است، ممکن است به نظر رسد که مدت درازی طول می‌کشد تا به شما پاسخ دهد.
نوزادان نارس بسیار ساده‌تر از نوزادان رسیده بیمار می‌شوند. ترتیبی دهید که نوزادتان مورد معاینات دوره‌ای و واکسیناسیون منظم برای پیشگیری از بیماری‌های جدی قرار گیرد.
همچنین توجه داشته باشید که سندروم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) در میان نوزادن نارس شایع‌تر است. بنابراین مراقب باشید که نوزاد روی پشتش بخوابد. این کار احتمال بروز این سندروم را کاهش می‌دهد.
بعد از تولد نوزاد نارس چه باید کرد؟
حدود ۸ تا ۱۰ درصد نوزادان متولد شده، نارس هستند(قبل از هفته ۳۷ بارداری متولد شده اند). با توجه به این که بسیاری از این نوزادان قبل از این که آمادگی کامل برای زندگی خارج رحمی پیدا کنند متولد می شوند، دچار مشکلاتی خواهند شد و به همین علت احتیاج به توجه خاص پزشکی و کمک فوری بعد از زایمان دارند.
بر اساس میزان نارسی نوزاد، ممکن است متخصص کودکان از متخصص نوزادان نیز کمک بگیرد. این شخص تخصص خاصی در مراقبت از نوزادان نارس دارد و در تصمیم گیری برای اقدامات لازم و درمان های مربوطه نیز کمک خواهد کرد.
در صورتی که نوزاد شما نارس متولد شده، ممکن است نه تنها ظاهری متفاوت، بلکه رفتاری متفاوت نیز با نوزاد رسیده داشته باشد.
در حالی که وزن متوسط نوزاد طبیعی هنگام تولد ۵/۲ تا ۵/۳ کیلوگرم است، نوزاد نارس کمتر از ۵/۲ کیلوگرم وزن دارد و هر چه زودتر متولد شده باشد جثه ی کوچک تری دارد و اندازه ی سر او نسبت به بقیه ی بدن بزرگ تر است و چربی کمتری در بدن خود دارد. پوست او به علت داشتن چربی کمتر، شفاف تر به نظر می رسد و شما می توانید حتی عروق خونی او را در زیر پوست ببینید.
نوزاد نارس معمولا هنگام تولد فاقد ماده ی پنیری محافظ پوست(ورنیکس) است، چون این ماده در اواخر بارداری ترشح و ساخته می شود.
با توجه به شرایط نوزاد و خودتان تا حد امکان وقت خود را در اتاق نوزادان و نزد
او بگذرانید و حتی در صورتی که نمی توانید او را بغل کنید، او را از پنجره های انکوباتور لمس کنید
چون نوزاد نارس هیچ گونه چربی محافظی ندارد، ممکن است در درجه حرارت اتاق سردش شود و بنابراین بلافاصله بعد از تولد باید روی یک دستگاه گرم کننده به نام ” وارمر” یا در یک محفظه به نام ” انکوباتور” قرار داده شود که درجه ی حرارت آن سبب گرم نگه داشتن وی می شود. بعد از معاینه ی سریع در اتاق زایمان، نوزاد در همین محفظه به اتاق مراقبت مخصوص منتقل می شود.
ممکن است متوجه شوید که نوزاد نارس شما گریه نمی کند یا به آرامی گریه می کند و حتی در تنفس مشکل دارد که علت این امر نارس بودن سیستم تنفسی او است.
برای اطمینان از وضعیت تنفس، نوزاد نارس شما تحت نظر و مراقبت پزشک قرار خواهد گرفت و در صورت لزوم و بنا به تشخیص پزشک متخصص کودکان و نوزادان، ممکن است به بخش مراقبت های ویژه نوزادان که مجهز به دستگاه ها و وسایل مناسب برای نگهداری نوزادان نارس است، منتقل شود.
نوزاد نارس
چون نوزاد نارس ممکن است به مدت طولانی در بخش مراقبت های ویژه ی نوزادان بستری شود و تحت مراقبت قرار گیرد، شما ممکن است شانس بغل کردن و شیر دادن به او را بعد از زایمان از دست بدهید.
برای جلوگیری از این امر سعی کنید هرچه سریع تر بعد از زایمان او را ببینید و تا جایی که ممکن است در مراقبت از او کمک کنید.
با توجه به شرایط نوزاد و خودتان تا حد امکان وقت خود را در اتاق نوزادان و نزد او بگذرانید و حتی در صورتی که نمی توانید او را بغل کنید، او را از پنجره های انکوباتور لمس کنید و در صورت امکان از پستان خود و مستقیما به او شیر بدهید و در صورت عدم امکان، شیر خود را بدوشید و در اختیار پرستاران بگذارید تا از طریق لوله معده یا از راه مناسب دیگری به او داده شود.
ضمنا سعی کنید در زمانی که پرستاران به نوزادتان شیر می دهند او را تماشا کنید، زیرا این کار به تولید بیشتر شیر در شما کمک می کند تا بعدا بتوانید به روند شیردهی ادامه دهید.
هر چه قدر بیشتر به جریان بهبود نوزادتان کمک کنید و هرچه بیشتر با او ارتباط داشته باشید، بهتر قادر به درک موقعیت خواهید بود و مراقبت بعدی او بعد از ترخیص از بیمارستان برای تان آسان تر خواهد شد.
منبع:پزشکان بدون مرز
شرح موضوع