بالاخره کره بخوریم یا نخوریم؟
سال هاست که کره از نظر متخصصان تغذیه و پزشکان، دشمن قلب شناخته شده است و امروزه نیز در بین نسل جوان، نوعی پرهیز از مصرف کره شایع شده است. درست است که کره به عنوان یک چربی حیوانی حاوی چربی های اشباع کلسترول بوده و می تواند سبب افزایش سطح کلسترول بد و در نتیجه افزایش کلسترول خون شود، ولی باید در نظر داشت که کره یک فرآورده لبنی و پرویتامین است که برای افراد سالم و کودکان، خوردن مقدار کم آن خصوصاً در وعده صبحانه و همراه دیگر فرآورده های لبنی توصیه می شود.
کره محصولی است که از زدن خامه، شیر یا فرآورده هایی مانند دوغ و ماست به دست می آید و در مقایسه با روغن های گیاهی راحت تر تجزیه شده و سرشار از ویتامین های محلول در چربی شیر نظیرK،D،E،A و حاوی آنتی اکسیدان بوده و برای غده تیروئید مفید است. از هر 25 کیلو گرم شیر، یک کیلو گرم کره به دست می آید که در هر 100 گرم آن 82 گرم چربی و 18 گرم مواد غیر چرب وجود دارد. رنگ زرد کره به سبب وجود کاروتن (ویتامین A)موجود در آن است که معمولاً در فصل بهار و تابستان کره حاصله زردتر و سرشار از ویتامین هاست. مقدار ویتامین Aکره بهاره معمولاً 1/5 برابر بیشتر از کره زمستانه است که در 100 گرم آن 750 کالری و در یک قاشق آن 100 گرم کالری انرژی نهفته است.
قسمت اعظم چربی کره از تری گلیسیریدها بوده و به همین جهت نقطه ذوب پایینی داشته و در حرارت زیاد سریعاً می سوزد. پیش از به بازار آمدن روغن های نباتی، مصرف اصلی کره در تهیه روغن زرد یا به اصطلاح تهرانی ها روغن کرمانشاهی بود که در پخت و پز بویژه در پلو به کار می رفته است. این روغن از ارزش غذایی و عطر و طعم بالایی برخوردار می باشد و در هر 100 گرم آن 99/8درصد چربی، 0/1درصد آب و 0/1درصد ماده خشک وجود دارد که به مدت طولانی قابل نگهداری بوده؛ به طوری که در مناطق گرم نیز می توان آن را در حرارت اتاق، ماه ها نگهداری کرده و مدت زمان ماندگاری آن در یخچال به یک سال هم می رسد. از این روغن بیشتر در غذای کودک و مواد غذایی که به پخت کمی نیاز دارند، استفاده می شود.
امروزه این روغن به دلیل وجود چربی های اشباع بالا، جای خود را به روغن های نباتی داده و حضور آن در غذاهای ایرانی کمرنگ شده است تا حدی که ذائقه نسل جوان با آن آشنایی ندارد و حتی گاهی آن را نمی پذیرد. از دیگر فرآورده های لبنی چرب می توان به خامه یا سرشیر نیز اشاره کرد که در مقایسه با کره از چربی کمتری برخوردار بوده و ترکیب آنها مانند شیر و سرشار از ویتامین ها می باشد مقدار چربی آنها از از 30 تا60درصد متغیر است. گاهی برخی افراد تصور می کنند که سرشیر در مقایسه با خامه از چربی کمتری برخوردار بوده؛ لذا خطرات ناشی از چربی بالا را به همراه ندارد. در حقیقت سرشیر نوعی خامه گیری خود به خودی و سنتی است که در گذشته بسیار متداول بوده و در مقایسه با خامه از لحاظ چربی اشباع، کلسترول و کالری برابر است.
توجه:چربی ها فی نفسه مواد غذایی نامطلوبی نیستند اما اشکال در این است که در خوردن آنها زیاده روی می کنیم.
ایمیل دریافتی از مجله پزشکی پرشین استار
سال هاست که کره از نظر متخصصان تغذیه و پزشکان، دشمن قلب شناخته شده است و امروزه نیز در بین نسل جوان، نوعی پرهیز از مصرف کره شایع شده است. درست است که کره به عنوان یک چربی حیوانی حاوی چربی های اشباع کلسترول بوده و می تواند سبب افزایش سطح کلسترول بد و در نتیجه افزایش کلسترول خون شود، ولی باید در نظر داشت که کره یک فرآورده لبنی و پرویتامین است که برای افراد سالم و کودکان، خوردن مقدار کم آن خصوصاً در وعده صبحانه و همراه دیگر فرآورده های لبنی توصیه می شود.
کره محصولی است که از زدن خامه، شیر یا فرآورده هایی مانند دوغ و ماست به دست می آید و در مقایسه با روغن های گیاهی راحت تر تجزیه شده و سرشار از ویتامین های محلول در چربی شیر نظیرK،D،E،A و حاوی آنتی اکسیدان بوده و برای غده تیروئید مفید است. از هر 25 کیلو گرم شیر، یک کیلو گرم کره به دست می آید که در هر 100 گرم آن 82 گرم چربی و 18 گرم مواد غیر چرب وجود دارد. رنگ زرد کره به سبب وجود کاروتن (ویتامین A)موجود در آن است که معمولاً در فصل بهار و تابستان کره حاصله زردتر و سرشار از ویتامین هاست. مقدار ویتامین Aکره بهاره معمولاً 1/5 برابر بیشتر از کره زمستانه است که در 100 گرم آن 750 کالری و در یک قاشق آن 100 گرم کالری انرژی نهفته است.
قسمت اعظم چربی کره از تری گلیسیریدها بوده و به همین جهت نقطه ذوب پایینی داشته و در حرارت زیاد سریعاً می سوزد. پیش از به بازار آمدن روغن های نباتی، مصرف اصلی کره در تهیه روغن زرد یا به اصطلاح تهرانی ها روغن کرمانشاهی بود که در پخت و پز بویژه در پلو به کار می رفته است. این روغن از ارزش غذایی و عطر و طعم بالایی برخوردار می باشد و در هر 100 گرم آن 99/8درصد چربی، 0/1درصد آب و 0/1درصد ماده خشک وجود دارد که به مدت طولانی قابل نگهداری بوده؛ به طوری که در مناطق گرم نیز می توان آن را در حرارت اتاق، ماه ها نگهداری کرده و مدت زمان ماندگاری آن در یخچال به یک سال هم می رسد. از این روغن بیشتر در غذای کودک و مواد غذایی که به پخت کمی نیاز دارند، استفاده می شود.
امروزه این روغن به دلیل وجود چربی های اشباع بالا، جای خود را به روغن های نباتی داده و حضور آن در غذاهای ایرانی کمرنگ شده است تا حدی که ذائقه نسل جوان با آن آشنایی ندارد و حتی گاهی آن را نمی پذیرد. از دیگر فرآورده های لبنی چرب می توان به خامه یا سرشیر نیز اشاره کرد که در مقایسه با کره از چربی کمتری برخوردار بوده و ترکیب آنها مانند شیر و سرشار از ویتامین ها می باشد مقدار چربی آنها از از 30 تا60درصد متغیر است. گاهی برخی افراد تصور می کنند که سرشیر در مقایسه با خامه از چربی کمتری برخوردار بوده؛ لذا خطرات ناشی از چربی بالا را به همراه ندارد. در حقیقت سرشیر نوعی خامه گیری خود به خودی و سنتی است که در گذشته بسیار متداول بوده و در مقایسه با خامه از لحاظ چربی اشباع، کلسترول و کالری برابر است.
توجه:چربی ها فی نفسه مواد غذایی نامطلوبی نیستند اما اشکال در این است که در خوردن آنها زیاده روی می کنیم.
ایمیل دریافتی از مجله پزشکی پرشین استار
شرح موضوع