نكاتی درباره تربيت دوقلوها

دوقلوها، از بدو تولد يك همراه و همراه واقعي با خود دارند به همين خاطر در برقراري ارتباط موفق‌تر بوده، از كنار هم بودن لذت مي‌برند و در برقراري تعامل و مشاركت با ديگران بهتر از ساير كودكان هستند.
استفاده از برخي داروهاي باروري، افزايش سن بارداري بويژه پس از 30 سالگي و بكارگيري روش IBF به منظور بازتوليدي زنان از جمله علل دوقلوزايي است. طي تحقيقاتي مشخص شده است كه 56 درصد زناني كه با روش IBF باردار شده‌اند، دوقلو و چندقلو به دنيا آورده‌اند.

به نظر مي‌رسد خانواده‌ها، تعمدا بچه‌ها را به اين سمت سوق مي‌دهند كه بايد از هر نظر شبيه يكديگر باشند و خودشان نيز تمامي لباس‌ها و اسباب بازي‌هاي دوقلوها را مشابه به هم تهيه مي‌كنند. يك دليل عمده آن هم اين است خانواده‌ها تمايل دارند نظر ديگران را به سمت كودكان خود جلب كنند زيرا با انجام اين عمل، خاص و متفاوت به نظر مي‌رسند و اين احساس برايشان لذت بخش است.

رشد مهارت‌های زبانی كودكان دوقلو كندتر است


از سوي ديگر، 50 درصد دوقلوهايي كه به دنيا مي‌آيند نارس هستند و در مقايسه با نوزادان معمولي، وزن كمتري دارند، طبيعي است كه در رشد كمي عقب‌تر و ضعيف‌تر از ساير كودكان باشند.


اگر يكی از بچه‌ها بهانه گيری كرد ابتدا به سراغ كودك آرام برويد!


اگر يكي از قل‌ها، بهانه گير باشد و بيهوده نق بزند، پدر و يا مادر بايد ابتدا به سراغ كودكي كه آرام است رفته و مدت زمان اندكي را با او بگذارنند و سپس سراغ كودك بهانه‌گير بروند. با اين كار كودك اول تشويق مي‌شود و كودك بهانه‌گير نيز درمي‌يابد كه اگر توجه پدر و مادر را مي‌خواهد بايد شيوه‌ ديگري پيش بگيرد.


دعواي بين دوقلوها، مانند همه بچه‌هاي ديگر، امري طبيعي است. اما والدين قبل از اينكه بچه‌ها دست به رفتارهاي تند و خشن بزنند بايد وارد ماجرا شوند. به محض اينكه لحن بچه‌ها از حالت عادي خارج و به سمت تند و بي‌ادبانه صحبت كردن رفت، پدر و مادر بايد مداخله كرده و نقش ميانجي را بازي كنند.


صحيح است كه بايد تفاوت بچه‌ها را شناخت اما بزرگترها مراقب باشند كه به بچه‌ها برچسب نزنند.


دوقلوها اجتماعی تر بار می آيند

اساسا دوقلوها، خودخواه نيستند، زيرا هميشه آموخته‌اند كه يك نفر ديگر نيز هست و بايد حقوقش را رعايت كرد. همچنين احساس همدلي‌شان نسبت به ديگران بيشتر است.
اين رابطه دو نفري به خودي خود مشكلي ندارد اما اگر به اين مساله منجر شود كه اين دو كاملا شبيه هم شده و راه همديگر را بپيمايند، رشد فردي‌شان مختل مي‌شود.


خانواده‌ها و اطرافيان هيچ‌گاه اين دو كودك را تحت عنوان «دوقلوها» صدا نزنند و اسم‌هاي همراه به كار نبرند و مراقب باشند كه حتما از اسم بچه‌ها براي صدا زدنشان استفاده كنند. در واقع شما زماني كه اين دو را «دوقلوها» صدا مي‌زنيد برايشان يك هويت مشترك مي‌سازيد كه مي‌تواند به اين رابطه آسيب بزند.


پدر و مادرها سعي كنند به صورت مجزا با فرزندانشان ارتباط برقرار كنند. پدر يكي از قل‌ها را با خود از منزل بيرون ببرد و مادر با ديگري. برقراري ارتباط مجزا با هر يك و در موقعيت‌هاي متفاوت به منظور رشد فردي و مناسب هر دو كودك لازم است.


بچه‌ها با داشتن پوشك احساس امنيت می كنند


چون دوقلوها، شيرين و دوست داشتني هستند، سيستم تربيتي‌شان اغلب به سمت اقتدار نمي‌رود، بعضا ديده مي‌شود كه يك شكل كردن ظاهر دوقلوها از سوي خانواده،‌ نه تنها كنار گذاشته نمي‌شود بلكه مورد تشويق هم قرار مي‌گيرد. اگر پدر و مادر بر همسان بودن پوشش و ظاهر بچه‌ها تاكيد كنند، جلب توجه مردم از همان ابتدا هدف دوقلوها مي‌شود و اين مسئله بر رشد استقلال عاطفي شان اثرگذار است.