راه‌های درمان درد مچ دست

استفاده زیاد از مچ دست در برخی کارها مثل تایپ کردن مداوم، باعث ایجاد درد در این قسمت از بدن می شود که به دلیل فشار بیش از حد بر روی عصب مچ دست (عصب مدیان) است. این مشکل، سندرم تونل کارپال نام دارد. حال راه‌های درمان این مشکل چیست؟

هدف از درمان، برطرف کردن فشار بر روی عصب مچ دست است. به این منظور اقدامات زیر پیشنهاد می‌شود:
- ورزش مچ دست تحت نظر متخصص فیزیوتراپی
- بستن شبانه انگشت‌ها با آتل یا نوارهای مخصوص به مدت چند هفته هنگام خواب در کاهش درد موثر است. اگر نتیجه موفقیت آمیز نباشد، در طول روز هم بستن این نوارها و آتل توصیه می‌شود.
- از انجام کارهایی که باعث شروع درد می‌شوند، خودداری نمایید.
- در صورتی که امکان توقف کارها وجود ندارد، فعالیت‌های خود را کاهش دهید یا به نحوی تغییر دهید که مچ دست تحت فشار نباشد.
- استرس به همراه فعالیت می‌تواند صدمه بیشتری وارد کند. بنابراین کنترل استرس نقش بسزایی در کاهش درد دارد.
- در صورت استفاده از آتل، باید روش صحیح پوشیدن آن را یاد بگیرید.
- توجه داشته باشید که آتل حرکات را محدود می‌کند و در ابتدا باعث بیشتر شدن درد می‌شود، ولی با استفاده مداوم، متوجه اثرگذاری و کم شدن درد می‌شوید.
- از حرکات تشدید کننده درد بپرهیزید.
- پیروی از برنامه‌های فیزیوتراپی از سفتی و سختی مفاصل و اختلال در عملکرد عضلات مربوط به مفصل و ارگان‌های اطراف آن به هنگام پوشیدن آتل پیشگیری می‌کند.
- از خم کردن مچ دست بپرهیزید.
برای جلوگیری از بروز درد در مچ دست، به مدت طولانی و در یک حالت کار نکنید. هنگام کار، استراحت‌های متوالی انجام دهید
- زمانی که در حالت درازکش هستید، دست خود را بالاتر نگه دارید.
- از دست سالم برای استفاده از موس کامپیوتر استفاده کنید.

درمان دارویی

شامل ضدالتهاب‌های استروئیدی مثل کورتون‌ها و غیراستروئیدی مثل ایبوپروفن، دیکلوفناک و پیروکسیکام است.
باید توجه باشید که در صورت استفاده از داروهای ضدالتهاب استروئیدی خوراکی، معده نباید خالی باشد و در صورت تجویز پزشک، باید با آنتی اسید و آب فراوان میل شود.
ممکن است پزشک یک داروی کورتونی مثل کورتیزون را به درون کانال مچ دست شما تزریق کند. پس از تزریق، باید حداقل تا 24 ساعت استراحت داشته باشید.
افراد بالای 65 سال بیش از 7 روز نباید از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی بدون تجویز پزشک استفاده کنند.
مصرف ویتامین B6 (پیریدوکسین)، علائم را کم می‌کند، اما بدون تجویز پزشک مصرف نکنید.

درمان جراحی
در صورتی که با اقدامات غیرجراحی مشکل برطرف نشود، نیاز به جراحی است. جراحی معمولا علائم را برطرف می‌کند، به ویژه زمانی که عصب دچار آسیب دائمی نشده باشد.
در عمل جراحی، رباطی که بر روی عصب مدیان مچ دست می‌گذرد، برش داده می‌شود و بدینوسیله فشار از روی عصب مچ دست (عصب مدیان) برداشته می‌شود.


مراقبت پس از جراحی
ورزش های دست پس از جراحی، شامل موارد زیر می‌باشد:
1 تا 2 روز اول پس از جراحی، دست در اکستانسیون نوترال باقی می‌ماند و تمرینات شامل:
حرکات گردن، شانه و آرنج بلافاصله برای کسب لغزش طولی عصب مدیان
حرکات شست و انگشتان درون گچ
حرکات ملایم (2 تا 3 روز بعد از عمل)

نکته: همه تمرینات به صورت آرام هر 2 ساعت و در حد توان بیمار انجام می‌شوند.

توصیه به خانم‌های خانه‌دار و سایر بیماران
- هنگام انجام کارهای خانه مانند گردگیری، شستن ظروف و جارو کردن ممکن است دست شما در حالت نامناسبی قرار گیرد و این حالت، باعث ایجاد آسیب‌های اسکلتی عضلانی شود. به همین دلیل توصیه می‌شود هنگام انجام کارهای خانه، به وضعیت و نحوه قرار گرفتن مچ دستتان توجه کنید.
- از انجام حرکات تکراری و کارهایی که نیاز به فشار و نیروی زیاد دارند، تا حد امکان خودداری کنید.
- از وسایل و تجهیزاتی که برای کاهش آسیب‌ها و جراحات مچ دست طراحی شده‌اند، استفاده کنید.
- در صورت شست وشوی ظروف با دست هم بهتر است ظرف‌ها را چند دقیقه در آب گرم و مایع ظرف شویی قرار دهید تا هنگام شست وشو نیاز به فشار اضافی نباشد و راحت‌تر تمیز شوند.
- دستتان را در معرض ارتعاش قرار ندهید. برخی وسایل برقی مانند آبمیوه گیری و چرخ گوشت ممکن است هنگام کار ارتعاش ایجاد کنند. دستتان را روی بدنه آن‌ها قرار ندهید.
- به مدت طولانی و در یک حالت کار نکنید. هنگام کار، استراحت‌های متوالی انجام دهید.
- هر وقت در دستانتان احساس درد و بی حسی کردید، دست از کار بکشید.
- در صورت احساس هر گونه ناراحتی و وجود علایم سریعاً به پزشک مراجعه کنید تا نسبت به تشخیص و درمان به موقع اقدام کند.



لینک منبع