نتایج تحقیقی که در دانشگاه پیتزبورگ آمریکا انجام شده و در نشریه طب پیشگیری این کشور به چاپ رسیده، نشان میدهد احتمال انزوای اجتماعی در جوانانی که بیش از هفتهای ۵۸ بار به شبکههای اجتماعی سر میزنند بسیار بیشتر از کسانی که وقت کمی را در این شبکهها صرف میکنند.
محققان به مدت یک ماه ۱۷۸۷ جوان ۱۹ تا ۳۲ ساله را (از نظر قومیت و طبقات اجتماعی معرف نزدیک به ۹۷ درصد جوانان آمریکایی بودند) زیر نظر گرفتند و تا یک سال و نیم بعد هم آنها را دنبال کردند.
آنها به این نتیجه رسیدند که بین "احساس انزوای اجتماعی" و استفاده از شبکههای اجتماعی در جوانان این گروه سنی رابطهای قابل توجه وجود دارد.
نویسندگان این تحقیق انزوای اجتماعی را وضعیتی توصیف میکنند که فرد به جمع و اجتماع احساس تعلق نمی کند، و با دیگران تعامل واقعی و رابطه رضایتبخش و مطلوب ندارد.
آثار این انزوا را بر سلامتی با عوارض چاقی مقایشه کردهاند. تحقیقات نشان می دهد انزوای اجتماعی باعث افزایش ترشح هورمون کورتیزول (هورمون اضطراب)، اختلال خواب و سیستم ایمنی، مشکلات شناختی و بیماریهای عروقی می شود.
این محققان مینویسند ممکن است فردی از نظر اجتماعی منزوی باشد اما خود چنین احساسی نداشته باشد و ممکن است افرادی با اینکه واقعا از نظر اجتماعی منزوی نیستند چنین احساسی داشته باشند.
این تحقیق بر کسانی تمرکز کرده که خود احساس انزوای اجتماعی داشتند و در شبکههای اجتماعی پر طرفدار فیسبوک، توئیتر، گوگلپلاس، لینکدین، اینستاگرام، پینترست، تامبلر، واین، اسنپچت و ردیت فعال بودهاند.
این تحقیق نشان داد کسانی که بیش از هفتهای ۵۸ بار به سراغ شبکههای اجتماعی میروند سه برابر کسانی که هفتهای نه بار از این شبکه ها استفاده میکنند احساس انزوای اجتماعی میکنند. از نظر مدت، کسانی که بیش از روزی ۱۲۱ دقیقه در شبکههای اجتماعی گشت میزنند دو برابر کسانی که کمتر از روزی نیم ساعت در این شبکههای وقت می گذرانند احساس انزوا میکنند.
محققان می گویند معلوم نیست آنها که از نظر اجتماعی منزوی هستند برای تسکین این تنهایی به شبکههای اجتماعی پناه میبرند یا اینکه وقتگذرانی در شبکههای اجتماعی آنها را از ارتباطات واقعی و معنیدار دور میکند.
پژوهشگران در پایان به برخی محدودیتهای این تحقیق اشاره کرده و متذکر شدهاند رابطه استفاده از شبکههای اجتماعی و انزوای واقعی اجتماعی هم باید در تحقیقات آتی بررسی شود.
با این حال این تحقیق نشان میدهد شبکههای اجتماعی میتوانند برای ارتباط و کمک به کسانی که احساس انزوا میکنند به کار گرفته شوند.
محققان به مدت یک ماه ۱۷۸۷ جوان ۱۹ تا ۳۲ ساله را (از نظر قومیت و طبقات اجتماعی معرف نزدیک به ۹۷ درصد جوانان آمریکایی بودند) زیر نظر گرفتند و تا یک سال و نیم بعد هم آنها را دنبال کردند.
آنها به این نتیجه رسیدند که بین "احساس انزوای اجتماعی" و استفاده از شبکههای اجتماعی در جوانان این گروه سنی رابطهای قابل توجه وجود دارد.
نویسندگان این تحقیق انزوای اجتماعی را وضعیتی توصیف میکنند که فرد به جمع و اجتماع احساس تعلق نمی کند، و با دیگران تعامل واقعی و رابطه رضایتبخش و مطلوب ندارد.
آثار این انزوا را بر سلامتی با عوارض چاقی مقایشه کردهاند. تحقیقات نشان می دهد انزوای اجتماعی باعث افزایش ترشح هورمون کورتیزول (هورمون اضطراب)، اختلال خواب و سیستم ایمنی، مشکلات شناختی و بیماریهای عروقی می شود.
این محققان مینویسند ممکن است فردی از نظر اجتماعی منزوی باشد اما خود چنین احساسی نداشته باشد و ممکن است افرادی با اینکه واقعا از نظر اجتماعی منزوی نیستند چنین احساسی داشته باشند.
این تحقیق بر کسانی تمرکز کرده که خود احساس انزوای اجتماعی داشتند و در شبکههای اجتماعی پر طرفدار فیسبوک، توئیتر، گوگلپلاس، لینکدین، اینستاگرام، پینترست، تامبلر، واین، اسنپچت و ردیت فعال بودهاند.
این تحقیق نشان داد کسانی که بیش از هفتهای ۵۸ بار به سراغ شبکههای اجتماعی میروند سه برابر کسانی که هفتهای نه بار از این شبکه ها استفاده میکنند احساس انزوای اجتماعی میکنند. از نظر مدت، کسانی که بیش از روزی ۱۲۱ دقیقه در شبکههای اجتماعی گشت میزنند دو برابر کسانی که کمتر از روزی نیم ساعت در این شبکههای وقت می گذرانند احساس انزوا میکنند.
محققان می گویند معلوم نیست آنها که از نظر اجتماعی منزوی هستند برای تسکین این تنهایی به شبکههای اجتماعی پناه میبرند یا اینکه وقتگذرانی در شبکههای اجتماعی آنها را از ارتباطات واقعی و معنیدار دور میکند.
پژوهشگران در پایان به برخی محدودیتهای این تحقیق اشاره کرده و متذکر شدهاند رابطه استفاده از شبکههای اجتماعی و انزوای واقعی اجتماعی هم باید در تحقیقات آتی بررسی شود.
با این حال این تحقیق نشان میدهد شبکههای اجتماعی میتوانند برای ارتباط و کمک به کسانی که احساس انزوا میکنند به کار گرفته شوند.