همه چیز درباره لیدوکائین

چگونگی پیدایش:
توانایی کوکائین در ایجاد وابستگی روانی و خاصیت تحریک کنندگی باعث تلاش برای یافتن یک
بی حس کننده موضعی مناسب تر شد.
همین موضوع سر آغاز کشف داروی لیدوکائین توسط شیمیدانی سوئدی شد.
داروی لیدوکایین اولین بی‌حس کننده‌ی موضعی از نوع آمینو-آمید است.
در سال ۱۹۴۳ میلادی برای نخستین بار توسط شیمیدان سوئدی به نام نیلز لوفگرن با نام تجاری زایلوکائین ساخته شد .
اولین آزمایش این دارو بر روی همکارش بنگت لودکوییسک بطور موفقیت آمیز انجام گرفت.
این دارو پس از بررسی های نهایی در سال ۱۹۴۹ وارد بازار شد.
موارد استفاده:
لیدوکائین دارویی ست که برای تخریب بافت در یک منطقه خاص استفاده می شود.
لیدوکائین در جراحی‌های کوچک و دندانپزشکی به عنوان بی‌حس‌کننده موضعی مصرف می‌گردد.
در دندانپزشکی به همراه کوکائین از پر مصرف‌ترین داروهاست.
پماد آن در درمان دردهای موضعی مانند سوختگی ، گزش حشرات و هموروئید استفاده می‌شود.
همچنین این دارو برای انسداد سیستم عصبی مرکزی ، انسداد عصب ،بی‌حسی نخاعی در اطراف سخت شامه و
یا زیر تخاع و انسداد سمپاتیک هم بسیار استفاده می‌شود.
لیدوکائین برای ایجاد بی حسی پیش از انجام برخی عمل های جراحی بر روی چشم به صورت قطره ای استفاده می شود.
این دارو به صورت وریدی در آریتمی‌ های قلبی به خصوص آریتمی‌ های بطنی کاربرد دارد.
نحوه عملکرد:
این دارو با کاهش نفوذپذیری غشای سلول های عصبی به یون سدیم ، شروع و هدایت تکانه عصبی را مسدود می سازد .
این عمل به به طور برگشت پذیر موجب تثبیت غشاء شده و مرحله دپولاریزاسیون را مهار می کند.
در نتیجه از انتشار پتانسیل عمل و هدایت بعدی تکانه عصبی جلوگیری می کند و نتیجه این پروسه ایجاد بی حسی ست.
یکی دیگر از کاربردهای این دارو استفاده در اسپری تاخیری و برخی از کاندوم ها برای کمک به حل مشکل انزال زودرس می باشد.
این محصولات با بلوک کردن هدایت عصبی مانع انتقال تحریک حسی از اعصاب ناحیه استفاده می‌شود .
در نتیجه زمان رسیدن به انزال افزایش می‌یابد.
عوارض:
عوارض لیدوکائین ناشی از مقدار زیاد مصرف ، کاهش تحمل بیمار، همچنین غلظ زیاد پلاسمایی ناشی
از ورود ناخواسته دارو به رگ و همچنین ناسازگاری فرد یا حساسیت مفرط می‌باشد.
واکنش‌های سیستمیک با مصرف این دارو به سرعت یا با تأخیر و تا ۳۰ دقیقه پس از تجویز دارو بروز خواهد کرد.
عوارض سیستمتیک آن شامل گیجی ، تضعیف تنفسی ، تشنج و افت فشارخون می‌باشد.
عوارض با شیوع کم در مصرف موضعی شامل سوزش ، گزش ، ورم یا حساسیت پوست به لمس، خارش و کهیر خواهد بود.
متابولیسم این داروی بی‌حسی در کبد و تا حد کمی نیز در کلیه انجام می‌گیرد.
شروع اثر لیدوکائین ۲ تا ۵ دقیقه و طول مدت اثر آن نیز متوسط می‌باشد و دفع آن عمدتا از کلیه و به صورت متابولیت می‌باشد.
منبع: http://mag.eshomer.com/