عفونتهای پوست سر - نظیر کچلی قارچی - با آسیب به پوست و مو سبب ریزش موها می شود. با درمان عفونت، موها دوباره رشد می کند .
کاربرد نادرست مواد شیمیایی در آرایش مو باعث صدمه به موها می شود. مصرف زیاد ژل و حالت دهنده های مو باعث نازک شدن و افزایش ریزش مو می شود. کشش موها در آرایش مو به نوعی ریزش مو به نام «ریزش موی کششی منجر می شود.
· عفونت پوست سر:
عفونتهای پوست سر - نظیر کچلی قارچی - با آسیب به پوست و مو سبب ریزش موها
می شود. با درمان عفونت، موها دوباره رشد می کند.
· درمان:
طاسی موقت یا دایمی درمان شدنی نیست؛ اما درمان به رشد موها کمک می کند و از این طریق ریزش مو را مخفی می کند. در برخی از انواع ریزش مو، موها بدون هیچ گونه درمانی دوباره رشد می کند.
1. ماینوکسیدیل یا روگین: این دارو بدون نسخه برای درمان ریزش موی هورمونی و ناحیه ای توصیه می شود. ماینوکسیدیل مایعی است که روزانه دو بار بر پوست سر مالیده می شود و از این طریق باعث رشد مجدد مو و جلوگیری از ریزش بیشتر مو می گردد. ماینوکسیدیل به صورت محلولهای 2 و 5 درصد در دسترس است. موهای ناشی از مصرف ماینوکسیدیل ممکن است نازکتر و کوتاهتر از موهای قبلی باشد؛ ولی به اندازه ای رشد می کند که ریزش مو و طاسی فرد را مخفی کند.
در صورت توقف مصرف دارو، بزودی رشد موهای تازه متوقف می شود. در صورت رشد نکردن موها، در مدت 6 ماه پس از مصرف دارو، بهتر است دارو قطع شود. عوارض جانبی دارو عبارت است از تحریک پوست سر .
2. فناسترید: این دارو برای درمان طاسی با الگوی مردانه به صورت قرص و روزانه باعث کاهش ریزش مو و یا - در برخی از افراد – باعث رشد موهای تازه می گردد. این نتایج مثبت در چندین ماه مصرف دارو حاصل می شود.
فناسترید تبدیل تستوسترون به دی هیدروتستوسترون را سبب می شود. دی هیدروتستوسترون باعث از بین رفتن فولیکول موست و عاملی مهم در ریزش موی مردان به شمار می رود. همانند ماینوکسیدیل، تأثیرات دارو با قطع مصرف از بین می رود.
مصرف فناسترید برای زنان توصیه نمی شود؛ زیرا دارو در سنین باروری زنان عوارض خطرناکی در پی خواهد داشت. مصرف دارو در زنان باردار باعث ایجاد نقایص شدیدی در جنین – بویژه جنین مذکر - می شود.
3. کورتیکواستروئید: تزریق کورتیزون به پوست سر ریزش موی ناحیه ای را درمان می کند. اغلب، درمان به صورت ماهانه تکرار می شود. در موارد ریزش موی شدید، پزشک قرص کورتیکواستروئیدی تجویز می کند. کارایی پماد و کرم های کورتیکواستروئیدی در درمان موی ناحیه ای کمتر از نوع تزریقی است.
4. آنترالین: به صورت کرم و پماد در دسترس است. این داروی مصنوعی را باید روزانه بر پوست سر مالید و سپس شست. این دارو برای درمان «داءالصدف» یا «پسوریازیس» به کار می رود؛ ولی پزشکان در درمان سایر مشکلات پوستی نیز از این دارو استفاده می کنند. آنترالین رشد موهای جدید را در مبتلایان به ریزش موی ناحیه ای تحریک می کند.
· روشهای جراحی:
پیوند مو و کاهش پوست سر روشهای موجود جراحی در درمان ریزش موی هورمونی است. در طول پیوند، متخصص پوست یا جراح زیبایی پلاکی پوستی حاوی مو را از عقب یا دو طرف پوست جدا می کند و به نواحی طاس شده وسط سر پیوند می زند. روش جراحی کاهش پوست سر – همان طور که از نامش مشخص است - عبارت است از کاهش نواحی پوستی بدون مو در پوست سر. بعد از برداشتن پوست سر بدون مو، این فضا با پوست مودار پوشیده می شود. کاربرد این دو روش جراحی به صورت همزمان از نظر ظاهری بسیار مفید است
منبع:سایت بانوان
کاربرد نادرست مواد شیمیایی در آرایش مو باعث صدمه به موها می شود. مصرف زیاد ژل و حالت دهنده های مو باعث نازک شدن و افزایش ریزش مو می شود. کشش موها در آرایش مو به نوعی ریزش مو به نام «ریزش موی کششی منجر می شود.
· عفونت پوست سر:
عفونتهای پوست سر - نظیر کچلی قارچی - با آسیب به پوست و مو سبب ریزش موها
می شود. با درمان عفونت، موها دوباره رشد می کند.
· درمان:
طاسی موقت یا دایمی درمان شدنی نیست؛ اما درمان به رشد موها کمک می کند و از این طریق ریزش مو را مخفی می کند. در برخی از انواع ریزش مو، موها بدون هیچ گونه درمانی دوباره رشد می کند.
1. ماینوکسیدیل یا روگین: این دارو بدون نسخه برای درمان ریزش موی هورمونی و ناحیه ای توصیه می شود. ماینوکسیدیل مایعی است که روزانه دو بار بر پوست سر مالیده می شود و از این طریق باعث رشد مجدد مو و جلوگیری از ریزش بیشتر مو می گردد. ماینوکسیدیل به صورت محلولهای 2 و 5 درصد در دسترس است. موهای ناشی از مصرف ماینوکسیدیل ممکن است نازکتر و کوتاهتر از موهای قبلی باشد؛ ولی به اندازه ای رشد می کند که ریزش مو و طاسی فرد را مخفی کند.
در صورت توقف مصرف دارو، بزودی رشد موهای تازه متوقف می شود. در صورت رشد نکردن موها، در مدت 6 ماه پس از مصرف دارو، بهتر است دارو قطع شود. عوارض جانبی دارو عبارت است از تحریک پوست سر .
2. فناسترید: این دارو برای درمان طاسی با الگوی مردانه به صورت قرص و روزانه باعث کاهش ریزش مو و یا - در برخی از افراد – باعث رشد موهای تازه می گردد. این نتایج مثبت در چندین ماه مصرف دارو حاصل می شود.
فناسترید تبدیل تستوسترون به دی هیدروتستوسترون را سبب می شود. دی هیدروتستوسترون باعث از بین رفتن فولیکول موست و عاملی مهم در ریزش موی مردان به شمار می رود. همانند ماینوکسیدیل، تأثیرات دارو با قطع مصرف از بین می رود.
مصرف فناسترید برای زنان توصیه نمی شود؛ زیرا دارو در سنین باروری زنان عوارض خطرناکی در پی خواهد داشت. مصرف دارو در زنان باردار باعث ایجاد نقایص شدیدی در جنین – بویژه جنین مذکر - می شود.
3. کورتیکواستروئید: تزریق کورتیزون به پوست سر ریزش موی ناحیه ای را درمان می کند. اغلب، درمان به صورت ماهانه تکرار می شود. در موارد ریزش موی شدید، پزشک قرص کورتیکواستروئیدی تجویز می کند. کارایی پماد و کرم های کورتیکواستروئیدی در درمان موی ناحیه ای کمتر از نوع تزریقی است.
4. آنترالین: به صورت کرم و پماد در دسترس است. این داروی مصنوعی را باید روزانه بر پوست سر مالید و سپس شست. این دارو برای درمان «داءالصدف» یا «پسوریازیس» به کار می رود؛ ولی پزشکان در درمان سایر مشکلات پوستی نیز از این دارو استفاده می کنند. آنترالین رشد موهای جدید را در مبتلایان به ریزش موی ناحیه ای تحریک می کند.
· روشهای جراحی:
پیوند مو و کاهش پوست سر روشهای موجود جراحی در درمان ریزش موی هورمونی است. در طول پیوند، متخصص پوست یا جراح زیبایی پلاکی پوستی حاوی مو را از عقب یا دو طرف پوست جدا می کند و به نواحی طاس شده وسط سر پیوند می زند. روش جراحی کاهش پوست سر – همان طور که از نامش مشخص است - عبارت است از کاهش نواحی پوستی بدون مو در پوست سر. بعد از برداشتن پوست سر بدون مو، این فضا با پوست مودار پوشیده می شود. کاربرد این دو روش جراحی به صورت همزمان از نظر ظاهری بسیار مفید است
منبع:سایت بانوان
شرح موضوع