بی مهری مادر نسبت به یکی از فرزندان خود

سلام
دارای 3فرزندتقریبا" همسن و سال هستم .هرسه صحیح و سالم و زیبا و باهوش3و5و4ساله .اما بنظرمی رسدمادرشان یکی از آنهارا زیاد دوست ندارد و به او بی مهری می کند.هرچه هم تذکر می دهم گویا بی فایده است و بیشتر لجبازی می کند.بیم آن دارم این بچه عقده ای بار بیاید و در آینده مشکل ساز شود.چه باید کرد؟

nima333 نوشته است: سلام
دارای 3فرزندتقریبا" همسن و سال هستم .هرسه صحیح و سالم و زیبا و باهوش3و5و4ساله .اما بنظرمی رسدمادرشان یکی از آنهارا زیاد دوست ندارد و به او بی مهری می کند.هرچه هم تذکر می دهم گویا بی فایده است و بیشتر لجبازی می کند.بیم آن دارم این بچه عقده ای بار بیاید و در آینده مشکل ساز شود.چه باید کرد؟

سلام

عجالتا تنها کاری که می کنید این باشه که این تذکرات و احیانا جر و بحث ها رو جلوی بچه ها انجام ندید . گاهی بچه ها توی عالم خودشون هستند و وقتی این مسائل رو می شنوند تازه شروع می کنند بهش فکر کردن و تووی روحیه شون تاثیر می ذاره . نه فقط همون کودک مورد سوال که جلوی بقیه بچه ها هم این مسائل رو مطرح نکنید

و در ادامه میشه بفرمایید مصداق این حرف شما چیه ؟
1- یعنی همسرتون چه کارهایی می کنند یا نمی کنند که شما فکر می کنید نسبت به یکی از این بچه ها احساس خوبی ندارند ؟
2- وقتی به ایشون تذکر می دید پاسخشون چیه ؟
3- این فرزند احیانا فرزند آخر شما نیست ؟

با تشکر

nima333 نوشته است: سلام
دارای 3فرزندتقریبا" همسن و سال هستم .هرسه صحیح و سالم و زیبا و باهوش3و5و4ساله .اما بنظرمی رسدمادرشان یکی از آنهارا زیاد دوست ندارد و به او بی مهری می کند.هرچه هم تذکر می دهم گویا بی فایده است و بیشتر لجبازی می کند.بیم آن دارم این بچه عقده ای بار بیاید و در آینده مشکل ساز شود.چه باید کرد؟

با سلام
دوست عزیز خیلی راحت تر میشد کمک شما کرد اگر میکفتید این تفاوتها چگونه است و شما حس کردید؟
میدونید یک حقیقت انکار ناپذیر وجود داره و اون اینه که مادر شدن همیشه مهر و محبتی رو در وجود یک زن بوجود میاره که هرگز در هیچ زمانی در کسی دیگر پدید نمیاد و همین امر باعث میشه مادر حس مسولیت خاصی رو درک کنه
اما من وقتی دیدم شما با فاصله ی سنی اینقدر بچه دارید که هنوز کوچکند یک لحظه احساس خستگیه شدید به من دست داد میدونید یک مادر به راحتی بین فرزندانش تفاوت قایل نمیشه مگر زمانی که ناخواسته و بدون غرض دلیلی منطقی از نظر خودش پیدا کنه که بدونه هیچ مردی نمیتونه درک کنه
من چند تاشو مثال میزنم اگر حس کردید این موراد در زندگی شما وجود داره ان را رفع کنید همسرتون درست میشه و در ضمن سعی نکنید تاکید بر رفتار غلط همسرتون حالت دعوا تهدید صدای بلند و غیره نباشه با ایشون دوستانه و محترمانه صحبت کنید برای اینکه بتونید در مقابل یک خانم انتقادی کنید باید با مهربانی و ناکید بر وجود علاقتون صحبت کنید
اما مواردی که باعث این تفاوت میشه:
1- همزمانی تولد این فرزند با دوری مقطعی یا دائمی ایشون از شما گاهی اوقات یک فرزند بنا به دلایلی مثل شیطنتهای زیاد باعث میشه مادر و پدر از هم دور شوند جدا بخوابند و کمتر با هم خلوت و فرصت گفتگو داشته باشند و یکی از ولدین حس کنه این فرزند جاشو گرفته
2- ضعفی در رفتار کودک بزرگ یا کوچک که باعث شنیدن متلک های مداوم و یا خجالت در مادر بشه که مادر نتونه طاقت بیاره
3- ممکنه مادر همزمان با تولد این فرزند فرصت خیلی خوبی از لحاظ کاری یا عاطفی را از دست داده باشه
4-توجه بیش از حد شما به این فرزند باعث شده ایشون حس کنند که شما میخواهید لجشون را دربیارید یا بالعکس ایشون خواسته ای از شما دارند که نمیوتنند بیان کنند و با این رفتار میخواهند شما رو تلنگری بزنند
شاید نتونید خیلی خوب درک کنید اما همین مادر که حاضره جونشو برای بچه بده زمانی که از رفتار پدر خیلی ناراحت بشه یا حتی از رفتار فامیلهای همسر یا اطرافیان به طوری عقدشو سر بچش خالی میکنه همه اینو میگن اما این عقده نیست اینطوری میخواد من ناراحتم و جق دارم کسی حمایتم کنه
دوست عزیز سعی کنید نشون بدید ایشون رو درک میکنید و کمکش کنید نه سرزنش