التهاب و عفونت آندومتر
بيماري التهابي لگن يک بيماري حاد است که بر اثر صعود ميکروب از دستگاه تناسلي زنان به قسمت هاي فوقاني بدون ارتباط به بارداري يا جراحي رخ مي دهد و شامل انواع مختلفي است که بر حسب محل درگيري نامگذاري مي شوند . اين بيماري و بيماري هاي منتقله از طريق جنسي در تعدادي از عوامل خطرساز سهيم هستند و حدود ۸۰٪-۴۰٪ درصد موارد آن به بيماريهاي منتقله از راه جنسي نسبت داده مي شود .
عوامل خطرساز :
عوامل خطرساز تعيين شده براي بيماري التهابي لگن عبارتند از : سن پائين ، مجرد بودن ، وضعيت اجتماعي - اقتصادي پائين ، رفتار جنسي ( تعداد شرکاء جنسي ، سن شروع فعاليت جنسي ، ميزان اکتساب شريک جنسي جديد ) اعتياد - رفتارهاي بهداشتي سطح پائين ، دوش ( Douching ) انتخاب روش جلوگيري از بارداري ( سدهاي مکانيکي و شيميائي خطر را کاهش ميدهند ، قرص هاي جلوگيري از بارداري اثر متغير دارد و I.U.D خطر را افزايش مي دهد ) قاعدگي و مصرف سيگار
تظاهرات باليني
شايعترين شکايت باليني در يک زن مبتلا به بيماري التهابي لگن ، درد دوطرفه قسمت تحتاني شکم يا لگن است . نوع گنوکوکي تمايل به تظاهر حاد و شديد در عرض ۱ هفته از قاعدگي دارد . نوع کلاميديائي با سير تحت حاد همراه با نشانه هاي خفيف مي باشد . زنان مبتلا به عفونت HIV و بيماري التهابي لگن ممکن است بيماري باليني شديدتري داشته باشند .
خطرباردراي نابجا ۱۰-۷ برابر بعد از يک حمله بيماري التهابي لگن ( P.I.D ) افزايش مي يابد . تعداد حملات PID ، سن زن و شدت التهاب لوله در لاپاراسکوپي ، تعيين کننده پيش آگهي بارداري به دنبال PID مي باشد .
تشخيص :
کمترين معيار باليني براي PID حاد شامل حساسيت مستقيم ناحيه تحتاني شکم ، حساسيت در حرکات گردن رحم مي باشد . معيار اضافي که از تشخيص PID حمايت مي کند شامل سرويسيت مخاطي چرکي ، اثبات آزمايشگاهي عفونت سرويکس با گونوکوک يا کلاميدياتراکوماتيس ، درجه حرارت دهاني بيش از ۳/۳۸ و افزايش معيارهاي التهابي مثل CRP و ESR هستند .
بيوپسي يا نمونه برداري از اندومتر نيز در برخي موارد کمک کننده است . لاپاراسکوپي استاندارد طلايي براي تشخيص و مرحله بندي PID حاد مي باشد .
کنترل بيماران ( Management )
کنترل بيماران شامل درمان ، آموزش پي گيري با دقت و کنترل شرکاي جنسي آنها مي باشد . هدف از درمان بيمار ، جلوگيري از عود و حفظ توانايي باروري است . درمان تجربي بايد هر چه سريعتر با حدس بيماري شروع شود . با توجه به طبيعت چندميکروبي PID درمان بايد وسيع الطيف باشد . در زمانهايي که بدنبال PID آنتي بيوتيک مصرف نمي شد ميزان نازايي بعد از اين بيماري ۷۰ تا ۶۰ درصد بود .
PID بايد حداقل توسط دو آنتي بيوتيک بمدت ۱۴-۱۰ روز درمان شود .
درمان حمايتي شامل دادن مايعات به ميزان کافي ، استراحت در موقعيت خاصي که semi fowler ناميده مي شود و در آن لگن پائين تر از سطح بدن قرار مي گيرد و علت آن محدود کردن عفونت به لگن است و تسکين درد مي باشد . IUD بايد خارج گردد . بيمار بايد تا بهبود کامل از تماس جنسي خودداري نمايد و همه شرکاي جنسي از ۶۰ روز قبل بايد بررسي شده و به طور تجربي براي عفونت گنوکوک و کلاميد يا درمان شوند . بروز PID در زنان باردار ، نادر است . زنان مبتلا به آبسه لوله هاي رحمي - تخمدان بايد بستري شده و آنتي بيوتيک وسيع الطيف دريافت نمايند .
افزايش اندازه آبسه يا عدم قطع تب ظرف ۷۲ ساعت بعد ازشروع آنتي بيوتيک نشانه شکست درمان و نياز به دخالت جراحي مي باشد . بيماراني که به صورت سرپائي درمان مي گردند بايد در عرض ۷۲ ساعت دوبار ويزيت شوند و در صورت عدم پاسخ مطلوب بستري مي گردند .
به صورت خلاصه اين موارد بايد بستري شوند :
۱ - مواردي که اورژانس هاي جراحي را نتوان رد کرد .
۲ - بيمار باردار باشد .
۳ - بيمار به درمان خوراکي پاسخ نداده است .
۴ - بيمار رژيم خوراکي را تحمل نمي کند .
۵ - وجود بيماري شديد
۶ - وجود تهوع ، استفراغ ، تب بالا ، آبسه رحمي - تخمداني
۷ - بيمار دچار نقص ايمني باشد .
منبع :
پزشکان بدون مرز 
شرح موضوع 
