آنژین نوعی درد موقت ، فشار یا ناراحتی قفسه سینه است که وقتی اکسیژن کافی به قلب نرسد روی می دهد. شایع ترین علت آنژین بیماری عروق کرونر است که که وقتی عروق تغذیه کننده قلب با خون دارای اکسیژن با پلاک مسدود شوند ایجاد می شود.
اگر آنژین در موقعیت های قابل پیش بینی مثلا طی ورزش رخ دهد ، آنژین پایدار گفته می شود اما دوره های درد متناوب بدون علامت خطر که بیش از دوره های آنژِین طبیعی طول می کشد آنژین ناپایدار نام دارد.
این وضعیت خطرناک بوده و نیازمند اقدام فوری پزشکی است. آنژین ناپایدار می تواند نشانه یک حمله قلبی قریب الوقوع باشد.
سایر علل آنژین عبارتند از :
- مشکلات دریچه قلب مانند استنوز یا باریک شدن و بازگشت خون از آئورت به بطن چپ کربوط به نقص بسته شدن دریچه آئورت
- وضعیت عضله قلب مانند آنچه در کاردیو میوپاتی هایپرتروفیک دیده می شود
- مویرگ هایی که با وجود آنها تشخیص سندرم قلبی ایکس یا آنژِین میکرووسکولار داده می شود
- اسپاسم های عروق کرونر که منجر به تشخیص آنژِین واریانت. این نوع آنژین نادر است و ممکن است به عنوان نوعی آنژین ناپایدار در نظر گرفته شود. این وضعیت در حال استراحت و معمولا بین نیمه شب تا صبح رخ می دهد.
همواره احتمال دچار شدن به آریتمی هایی مانند تاکی کاردی و فیبریلاسیون بطنی در این بیماران بیشتر است.
علائم
تجربه اصلی که افراد به هنگام دچار شدن به آنژین صدری گزارش می کنند ، درد قفسه سینه ، احساس فشار و ناراحتی آن است.
حمله آنژین ممکن است بصورت درد و فشاری در قفسه سینه باشد که به بخش های دیگر مانند پشت ، گردن ، فک ، شانه ها ، دست ها و حتی انگشتان منتشر شود.
تنگی نفس و بی نظمی ضربان قلب علائم دیگری هستند که بیماران ممکن است تجربه کنند.
آنژین در زنان و مبتلایان به دیابت ممکن است گاهی بدون نشانه مشخص باشد.
تشخیص
پزشک با توجه به علائمی که بیماران گزارش می کنند و با معاینه بدنی متوجه وقوع آنژِین می شود. عباراتی که برای توصیف آنژین بکار می روند شامل فشار ، احساس سنگینی ، سوزش ، گرفتگی ، و درد هستند.
بیماران اغلب برای نشان دادن محل درد بین قفسه سینه را نشان می دهند. طی حمله آنژِین ، پزشک به ضربان قلب بیمار و فشار خون او توجه می کند.
آزمایشات مختلف خون و تست ادرار نیز توصیه می شود. همچنین آزمایشات دیگر برای تعیین علل ایجاد آنژِین و تشخیص شدت هر گونه آسیب قلبی و بیماری عروق قلب انجام می گیرد.
این آزمایشات عبارتند از :
- تست ورزش : در حالی که بیمار در شرایط کنترل شده در حال تحرک است یک الکتروکاردیوگرام انجام می گیرد. واکنش قلب در این شرایط ارزیابی می شود.
ممکن است الکتروکاردیوگرام حتی برای بیماری که دچار آسیب گسترده قلب شده طبیعی باشد.
- تصویر برداری هسته ای : برای انجام این تست یک ماده رادیواکتیو مانند تالیم به بیمار تزریق می شود تا تصاویر واضحی از قلب او بدست آید. این کار همراه با انجام تست ورزش مفید است.
- تست ورزشس با اکوکاردیوگرام : نوع رایج تست ورزش همراه با الکترو و اکوکاردیوگرام که برای ارزیابی ایسکمی قلبی انجام می شود.
- تکنیک ها ی تشخیصی با استفاده از کاتاتر شامل آنژیوگرام : طی این تست از یک کاتاتر استفاده می شود که ماده رنگی خاصی را به عروق کرونر منتقل کرده امکان تهیه عکس با اشعه ایکس را از آن ممکن می سازد.
این کار به پزشک کمک می کند محل و شدت انسداد در عروق کرونر راتشخیص دهد.
- توموگرافی کامپیوتری سریع یا همان توموگرافی با بیم الکترونی (EBCT) : این روش غیر تهاجمی کلسیفیکاسیون در عروق کرونر که بر احتمال ابتلا به بیماری هایی مانند حمله قلبی می افزاید ، را تشخیص می دهد البته گفته می شود روش فوق ممکن است گاهی در ارزیابی دقیق درد قفسه سینه درافراد جوانتر که پلاک کلسیمی در عروق آنها کاملا مشخص نیست از اطمینان کافی برخوردار نباشد.
محققان بر این باورند که انجام این توموگرافی نیاز به روش های دیگر را منتفی نمی کند.
اسکن CAT با 64 مولتی اسلایس و کنتراست تست جدید تری است که برای مشاهده عروق کرونر بکار می رود.
برخی محققان امیدوارند این آزمایش جایگزین مناسبی برای روش های تهاجمی شود.
درمان
درمان آنژِن صدری به شدت علائم و نتایج آزمایشات انجام شده برای یافتن علت بیماری دارد. مراحل درمانی پس از مراجعه به بخش اورژانس بیمارستان معمولا به قرار زیر است :
- تزریق سرم به منظور وارد کردن داروها و مایعات لازم به بدن
- دادن قرص آسپرین و احتمالا نیتروگلیسیرین به بیمار
- ماسک اکسیژن یا از طریق بینی که باافزایش اکسیژن خون به بهبود تنگی نفس کمک می کند
- دادن داروهای کاهش دهنده فشار خون یا ضربان قلب به بیمار - استفاده از داروهای ضد انعقاد یا لخته شدن خون
- و بکار گیری احتمالی داروهای ضد اضطراب
در صورتی که بیمار جدا در معرض حمله قلبی قرار گرفته باشد داروهای ضد انعقاد قوی تری به نام فیبرینولایتیک برای او در نظر گرفته می شود.
در صورت احساس بهبودی و ثابت ماندن وضعیت بیمار مشخص می شود که این فقط یک حمله آنژین بوده و بیمار با توصیه مصرف داروها و استراحت احتمالا به خانه باز می گردد.
اما در صورت عدم بهبودی با اقدامات فوق الذکر آزمایشات بیشتر شامل آنژیوپلاستی یا حتی بای پس برای باز کردن عروق تجویز می شود.
آنژیوپلاستی درمانی است که برای مبتلایان به آنژین که به دارو پاسخ نداده اند بکار می رود.
داروهای مورد استفاده برای این حالت شامل نیتروگلیسیرین ، مسدود کننده های بتا ، مسدود کننده های کانال کلسیم و استاتین ها هستند.
منبع:جام جم آنلاین
اگر آنژین در موقعیت های قابل پیش بینی مثلا طی ورزش رخ دهد ، آنژین پایدار گفته می شود اما دوره های درد متناوب بدون علامت خطر که بیش از دوره های آنژِین طبیعی طول می کشد آنژین ناپایدار نام دارد.
این وضعیت خطرناک بوده و نیازمند اقدام فوری پزشکی است. آنژین ناپایدار می تواند نشانه یک حمله قلبی قریب الوقوع باشد.
سایر علل آنژین عبارتند از :
- مشکلات دریچه قلب مانند استنوز یا باریک شدن و بازگشت خون از آئورت به بطن چپ کربوط به نقص بسته شدن دریچه آئورت
- وضعیت عضله قلب مانند آنچه در کاردیو میوپاتی هایپرتروفیک دیده می شود
- مویرگ هایی که با وجود آنها تشخیص سندرم قلبی ایکس یا آنژِین میکرووسکولار داده می شود
- اسپاسم های عروق کرونر که منجر به تشخیص آنژِین واریانت. این نوع آنژین نادر است و ممکن است به عنوان نوعی آنژین ناپایدار در نظر گرفته شود. این وضعیت در حال استراحت و معمولا بین نیمه شب تا صبح رخ می دهد.
همواره احتمال دچار شدن به آریتمی هایی مانند تاکی کاردی و فیبریلاسیون بطنی در این بیماران بیشتر است.
علائم
تجربه اصلی که افراد به هنگام دچار شدن به آنژین صدری گزارش می کنند ، درد قفسه سینه ، احساس فشار و ناراحتی آن است.
حمله آنژین ممکن است بصورت درد و فشاری در قفسه سینه باشد که به بخش های دیگر مانند پشت ، گردن ، فک ، شانه ها ، دست ها و حتی انگشتان منتشر شود.
تنگی نفس و بی نظمی ضربان قلب علائم دیگری هستند که بیماران ممکن است تجربه کنند.
آنژین در زنان و مبتلایان به دیابت ممکن است گاهی بدون نشانه مشخص باشد.
تشخیص
پزشک با توجه به علائمی که بیماران گزارش می کنند و با معاینه بدنی متوجه وقوع آنژِین می شود. عباراتی که برای توصیف آنژین بکار می روند شامل فشار ، احساس سنگینی ، سوزش ، گرفتگی ، و درد هستند.
بیماران اغلب برای نشان دادن محل درد بین قفسه سینه را نشان می دهند. طی حمله آنژِین ، پزشک به ضربان قلب بیمار و فشار خون او توجه می کند.
آزمایشات مختلف خون و تست ادرار نیز توصیه می شود. همچنین آزمایشات دیگر برای تعیین علل ایجاد آنژِین و تشخیص شدت هر گونه آسیب قلبی و بیماری عروق قلب انجام می گیرد.
این آزمایشات عبارتند از :
- تست ورزش : در حالی که بیمار در شرایط کنترل شده در حال تحرک است یک الکتروکاردیوگرام انجام می گیرد. واکنش قلب در این شرایط ارزیابی می شود.
ممکن است الکتروکاردیوگرام حتی برای بیماری که دچار آسیب گسترده قلب شده طبیعی باشد.
- تصویر برداری هسته ای : برای انجام این تست یک ماده رادیواکتیو مانند تالیم به بیمار تزریق می شود تا تصاویر واضحی از قلب او بدست آید. این کار همراه با انجام تست ورزش مفید است.
- تست ورزشس با اکوکاردیوگرام : نوع رایج تست ورزش همراه با الکترو و اکوکاردیوگرام که برای ارزیابی ایسکمی قلبی انجام می شود.
- تکنیک ها ی تشخیصی با استفاده از کاتاتر شامل آنژیوگرام : طی این تست از یک کاتاتر استفاده می شود که ماده رنگی خاصی را به عروق کرونر منتقل کرده امکان تهیه عکس با اشعه ایکس را از آن ممکن می سازد.
این کار به پزشک کمک می کند محل و شدت انسداد در عروق کرونر راتشخیص دهد.
- توموگرافی کامپیوتری سریع یا همان توموگرافی با بیم الکترونی (EBCT) : این روش غیر تهاجمی کلسیفیکاسیون در عروق کرونر که بر احتمال ابتلا به بیماری هایی مانند حمله قلبی می افزاید ، را تشخیص می دهد البته گفته می شود روش فوق ممکن است گاهی در ارزیابی دقیق درد قفسه سینه درافراد جوانتر که پلاک کلسیمی در عروق آنها کاملا مشخص نیست از اطمینان کافی برخوردار نباشد.
محققان بر این باورند که انجام این توموگرافی نیاز به روش های دیگر را منتفی نمی کند.
اسکن CAT با 64 مولتی اسلایس و کنتراست تست جدید تری است که برای مشاهده عروق کرونر بکار می رود.
برخی محققان امیدوارند این آزمایش جایگزین مناسبی برای روش های تهاجمی شود.
درمان
درمان آنژِن صدری به شدت علائم و نتایج آزمایشات انجام شده برای یافتن علت بیماری دارد. مراحل درمانی پس از مراجعه به بخش اورژانس بیمارستان معمولا به قرار زیر است :
- تزریق سرم به منظور وارد کردن داروها و مایعات لازم به بدن
- دادن قرص آسپرین و احتمالا نیتروگلیسیرین به بیمار
- ماسک اکسیژن یا از طریق بینی که باافزایش اکسیژن خون به بهبود تنگی نفس کمک می کند
- دادن داروهای کاهش دهنده فشار خون یا ضربان قلب به بیمار - استفاده از داروهای ضد انعقاد یا لخته شدن خون
- و بکار گیری احتمالی داروهای ضد اضطراب
در صورتی که بیمار جدا در معرض حمله قلبی قرار گرفته باشد داروهای ضد انعقاد قوی تری به نام فیبرینولایتیک برای او در نظر گرفته می شود.
در صورت احساس بهبودی و ثابت ماندن وضعیت بیمار مشخص می شود که این فقط یک حمله آنژین بوده و بیمار با توصیه مصرف داروها و استراحت احتمالا به خانه باز می گردد.
اما در صورت عدم بهبودی با اقدامات فوق الذکر آزمایشات بیشتر شامل آنژیوپلاستی یا حتی بای پس برای باز کردن عروق تجویز می شود.
آنژیوپلاستی درمانی است که برای مبتلایان به آنژین که به دارو پاسخ نداده اند بکار می رود.
داروهای مورد استفاده برای این حالت شامل نیتروگلیسیرین ، مسدود کننده های بتا ، مسدود کننده های کانال کلسیم و استاتین ها هستند.
منبع:جام جم آنلاین
شرح موضوع