شادي خواستني ترين و شيرين ترين احساس بشر است. زن و مرد ، پير و جوان، ثروتمند و فقير پيوسته در جستجوي شادي اند و کيفيت زندگي خود را براساس ميزان شادي شان مي سنجند.
از اين رو انگيزه بسياري از رفتارهاي ما شاد شدن است. حتي زماني که با بيماري و تنگدستي، عدم امنيت و بي اعتمادي، ناداني و بي عدالتي مي جنگيم، مي خواهيم اين عوامل اندوه را از زندگي خويش برانيم تا زمينه را براي ورود شادي فراهم کنيم. با گذشت زمان ، به تجربه آموخته ايم که تا ميهمان ناخوانده "غم" را از دل بيرون نکنيم، نمي توانيم پذيراي احساس دلنواز و شيرين شادي باشيم.
ياد بگيريم که براي لذت بردن از زندگي به دنبال بهانه هاي بزرگ نباشيم.
دکتر ريچارد ليارد در کتاب معروف و پژوهش خود به نام "شادي" که در سال 2004 منتشر کرده بر هفت عامل بزرگ زير تاکيد مي کند:
ارتباطات خانوادگي، وضع اقتصادي، شغل، اجتماع و دوستان، وضع سلامتي، آزادي شخصي و ارزش هاي شخصي.
او مي گويد که اين عوامل به ترتيب اهميت نوشته شده اند و نتيجه مي گيرد که کيفيت روابط ما با ديگران بيش از همه چيز بر شادي مان اثر مي گذارد.
اين نتيجه اي است که بسياري از ما تجربه کرده ايم. او همچنين پژوهش هاي ديگري را به عنوان شاهد مي آورد تا تأکيد کند که ثروت ، تنها وقتي سبب شادي افراد مي شود که آن ها را از مرحله فقر درآورده و موجب آساني امرار معاش شان شود. اما پس از اين مرحله افزايش ثروت در بالا بردن ميزان شادي نقش چشمگيري ندارد.
داراترين مردم کساني هستند که چشمه هاي شادي ارزان دارند.
نصايح خردمندان جامعه ما و نوشته ها و گفته هاي تجربي بسياري، حاکي از آن است که همه مي توانند با توجه کردن و عمل نمودن به هر يک از موارد زير شادي خود را افزايش دهند:
- سالم ماندن و از سلامتي خود مواظبت کردن.
- امنيت داشتن در خانه، محل زندگي، محل کار و جامعه.
- معني دار کردن زندگي با داشتن آرزو و دنبال کردن هدفي ارزشمند و دست يافتني.
- سرگرم بودن به شغلي که نه تنها با آن امرار معاش کنند بلکه از انجامش نيز لذت برند.
- توجه محبت آميز به ديگران داشتن و مورد توجه و علاقه آن ها قرار گرفتن.
- مفيد واقع شدن و کمک به ديگران، بودا مي گويد: "شادي وقتي مي آيد که شما با کلمات و کارهاي تان براي خود و ديگران مفيد واقع شويد."
- داشتن تفکر و و نگرش مثبت.
- پذيرفتن خويش و به خود اعتماد داشتن.
- ارتباط سازنده داشتن و وقت گذارندن با افراد خانواده و دوستان خوب.
- بر شمردن نعمت هاي خود و سپاسگزار بودن.
- استفاده کردن و لذت بردن از موجودي خويش.
- مقايسه نکردن خود و دارايي هاي خويش با ديگران.
- آرام ماندن در رويارويي با غير منتظره ها.
- عملي کردن هدف و خواسته هاي معقول خود.
- تعادل داشتن در کار، تفريح و...
- اعتماد داشتن و احترام گذاشتن به مردم.
- شوخ بودن و به زندگي خنديدن.
- بخشيدن خود و ديگران.
- اعتقاد داشتن.
- آزادي داشتن.
- با جرات بودن.
- کار گروهي کردن.
هنگامي که به ديگران مهرباني مي کنيم، به زندگي آن ها نور و صفا مي دهيم و آگاهيم که بخشندگان نور، خود در تاريکي نمي مانند.
هر کس با توجه به ارزش هاي شخصي خويش مي تواند موارد ياد شده را به ترتيب اهميت نوشته و عوامل شادي بخش ويژه خود را به آن ها بيفزايد و به کار گيرد.
براي بسياري از افراد دنبال کردن يک کار هنري مي تواند شادي پيوسته اي ايجاد کند. برخلاف بعضي از چيزها که يک باره به دست مي آيند و پس از مدتي وجودشان عادي شده و از شادي بخشي آن ها کاسته مي گردد، کار هنري شادي پايداري را سبب مي شود. زيرا مهارت در هنر به تدريج به دست مي آيد و هنرجو با دستيابي به هر سطح مهارتي برتر، شادي تازه اي به خود هديه مي دهد.
با گزينش و اراده مي توان از چيزهاي ساده تر نيز شادمان شد.
http://www.tebyan.net/
از اين رو انگيزه بسياري از رفتارهاي ما شاد شدن است. حتي زماني که با بيماري و تنگدستي، عدم امنيت و بي اعتمادي، ناداني و بي عدالتي مي جنگيم، مي خواهيم اين عوامل اندوه را از زندگي خويش برانيم تا زمينه را براي ورود شادي فراهم کنيم. با گذشت زمان ، به تجربه آموخته ايم که تا ميهمان ناخوانده "غم" را از دل بيرون نکنيم، نمي توانيم پذيراي احساس دلنواز و شيرين شادي باشيم.
ياد بگيريم که براي لذت بردن از زندگي به دنبال بهانه هاي بزرگ نباشيم.
دکتر ريچارد ليارد در کتاب معروف و پژوهش خود به نام "شادي" که در سال 2004 منتشر کرده بر هفت عامل بزرگ زير تاکيد مي کند:
ارتباطات خانوادگي، وضع اقتصادي، شغل، اجتماع و دوستان، وضع سلامتي، آزادي شخصي و ارزش هاي شخصي.
او مي گويد که اين عوامل به ترتيب اهميت نوشته شده اند و نتيجه مي گيرد که کيفيت روابط ما با ديگران بيش از همه چيز بر شادي مان اثر مي گذارد.
اين نتيجه اي است که بسياري از ما تجربه کرده ايم. او همچنين پژوهش هاي ديگري را به عنوان شاهد مي آورد تا تأکيد کند که ثروت ، تنها وقتي سبب شادي افراد مي شود که آن ها را از مرحله فقر درآورده و موجب آساني امرار معاش شان شود. اما پس از اين مرحله افزايش ثروت در بالا بردن ميزان شادي نقش چشمگيري ندارد.
داراترين مردم کساني هستند که چشمه هاي شادي ارزان دارند.
نصايح خردمندان جامعه ما و نوشته ها و گفته هاي تجربي بسياري، حاکي از آن است که همه مي توانند با توجه کردن و عمل نمودن به هر يک از موارد زير شادي خود را افزايش دهند:
- سالم ماندن و از سلامتي خود مواظبت کردن.
- امنيت داشتن در خانه، محل زندگي، محل کار و جامعه.
- معني دار کردن زندگي با داشتن آرزو و دنبال کردن هدفي ارزشمند و دست يافتني.
- سرگرم بودن به شغلي که نه تنها با آن امرار معاش کنند بلکه از انجامش نيز لذت برند.
- توجه محبت آميز به ديگران داشتن و مورد توجه و علاقه آن ها قرار گرفتن.
- مفيد واقع شدن و کمک به ديگران، بودا مي گويد: "شادي وقتي مي آيد که شما با کلمات و کارهاي تان براي خود و ديگران مفيد واقع شويد."
- داشتن تفکر و و نگرش مثبت.
- پذيرفتن خويش و به خود اعتماد داشتن.
- ارتباط سازنده داشتن و وقت گذارندن با افراد خانواده و دوستان خوب.
- بر شمردن نعمت هاي خود و سپاسگزار بودن.
- استفاده کردن و لذت بردن از موجودي خويش.
- مقايسه نکردن خود و دارايي هاي خويش با ديگران.
- آرام ماندن در رويارويي با غير منتظره ها.
- عملي کردن هدف و خواسته هاي معقول خود.
- تعادل داشتن در کار، تفريح و...
- اعتماد داشتن و احترام گذاشتن به مردم.
- شوخ بودن و به زندگي خنديدن.
- بخشيدن خود و ديگران.
- اعتقاد داشتن.
- آزادي داشتن.
- با جرات بودن.
- کار گروهي کردن.
هنگامي که به ديگران مهرباني مي کنيم، به زندگي آن ها نور و صفا مي دهيم و آگاهيم که بخشندگان نور، خود در تاريکي نمي مانند.
هر کس با توجه به ارزش هاي شخصي خويش مي تواند موارد ياد شده را به ترتيب اهميت نوشته و عوامل شادي بخش ويژه خود را به آن ها بيفزايد و به کار گيرد.
براي بسياري از افراد دنبال کردن يک کار هنري مي تواند شادي پيوسته اي ايجاد کند. برخلاف بعضي از چيزها که يک باره به دست مي آيند و پس از مدتي وجودشان عادي شده و از شادي بخشي آن ها کاسته مي گردد، کار هنري شادي پايداري را سبب مي شود. زيرا مهارت در هنر به تدريج به دست مي آيد و هنرجو با دستيابي به هر سطح مهارتي برتر، شادي تازه اي به خود هديه مي دهد.
با گزينش و اراده مي توان از چيزهاي ساده تر نيز شادمان شد.
http://www.tebyan.net/
شرح موضوع