قبل از آنكه نه بگوييد.
ابراز مخالفت با كودكان راه و رسم ويژه اي دارد كه عدم شناختش ممكن است نتيجه نامطلوبي در بر داشته باشد.
بعضي وقت ها والدين آن قدر نسبت به فرزندانشان محافظه كارانه رفتار مي كنند كه در جواب هر پرسشي و براي هر تصميمي جواب نه مي دهند:
مي توانم اين وسيله را بخرم؟
نه!
مي شود امشب خانه دوستم بمانم؟
نه!
مي توانم يك شب دوستم را به اينجا دعوت كنم اينجا بماند؟
نه!
اما اگر دوست داريد مراقب فرزند خود باشيد، هنر اين نيست كه مرتب در جواب خواسته هاي او بگوييد، نه. بلكه درست اين است كه مخالفت تان را براي موارد بزرگ و مهم نگه داريد، زماني كه واقعا فرزندتان در خطر است يا انجام كاري واقعا غلط است.
لازم نيست ‹نه› حتما كلمه بدي باشد. برعكس مي تواند واژه بسيار خوبي باش، نكته مهم اين است كه گفتن ‹نه› را براي مواقع مهم نگه داريد.
* وقتي واژه اي به طور مداوم به كار رود اثرش را از دست خواهد داد.
و حالا دو تا پيشنهاد برايتان داريم. (از زبان كودك)
اول: براي بله گفتن دنبال فرصت بگرديد.
معمولا مخالفت با يك وضعيت كار ساده اي است. كودك شما احتياج دارد شما فرصت بله گفتن را هم فراهم كنيد. ممكن است اين موافقت در مورد چيزي باشد كه پيش از اين هميشه با آن مخالف بوده ايد. اما اول از خودتان سه سوال مهم را بپرسيد:
1- آيا اينبار واقعا مهم است كه نه بگويم؟
2- اگر موافقت كنم، آيا فرزندم را به خطر خواهم انداخت ؟
3- اگر مخالفت كنم، آيا دليل خوبي براي اين مخالفتم خواهم داشت؟
دوم: فكر كنيد و بعد مخالفتتان را توجيه كنيد.
مي دانم كه والدين مجبور نيستند دلايل مخالفتشان را توضيح دهند. اما آيا اين واقعا كار بدي است كه علت مخالفتتان را براي ما روشن كنيد؟ براي اينكار اول فكر كنيد بعد جواب بدهيد. باور كنيد اگر بگوييد: ‹براي توضيح مخالفتم به زمان احتياج دارم› يا ‹بايد فكر كنم و بعد جوابت را بدهم› نه از احترام شما كم ميشود و نه ما فكر مي كنيم كه شما والدين ضعيفي هستيد.
حتي با وجود توضيح شما ممكن است ما دليل را نفهميم يا با آن موافق نباشيم. حتي ممكن است سر اين قضيه بحث كنيم كه شما تهديدمان كنيد كه اجازه نخواهيد داد تا از خانه بيرون برويم. اما با اين همه باز هم خوشحاليم از اينكه شما اول فكر كرديد و بعد جوابمان را داديد.
لازم نيست كه ‹نه› حتما كلمه بدي باشد. برعكس مي تواند واژه بسيار خوبي باشد، نكته مهم اينجاست كه گفتن ‹‹نه›› را براي مواقع مهم بگذاريد.
*وقتي واژه اي به طور مدام به كار رود اثرش را از دست مي دهد.
تنها چيزي كه از شما مي خواهيم اين است كه از اين واژه به طور منطقي استفاده كنيد.
شيوه تربيتي مقتدرانه و نه ديكتاتورانه روشي است كه پدر و مادر در تربيت فرزند خود ضمن دارا بودن اقتدار و قدرت و قاطعيت در بسياري از مسايل نيز نياز كودك را درك مي كنند و با او هماهنگ هستند. اين شيوه اعتماد به نفس كودك را بالا مي رود چون كودك را درك مي كنند و والدين علاوه بر قاطعيتي كه دارند و به صلاح او عمل مي كنند زماني را هم براي ارزش و بها دادن به او در نظر مي گيرند.
اين نوع پدران و مادران معمولا براي موافقت و مخالفت هاي خود دليل و استدلال دارند و براي هر گونه تصميم گيري استدلالي قوي را دارا هستند و به خاطر خواسته هاي خود در مورد مسئله اي تصميم نمي گيرند.
منبع: تبيان
شرح موضوع