اتفاقاً خوب سر در آوردم ایندفعه. با جوابهاتون دید جالب و تازه‌ای بهم دادید که تا الآن زیاد بهش فکر نمی‌کردم!
آره با این اصراری که از خودم توی این موضوع می‌بین هیچ بعید نیست ذهن وسواسی داشته باشم. قبول دارم زیادی گیر می‌دم به بعضی چیزها.
دوستان عزیز، با شما کاملاً موافقم که هر کس باید خودش تصمیم‌گیرنده‌ی زندگیش باشه و حرف من به هیچ وجه به معنی این نبود که انتظار معجزه از کسی داشته باشم یا بیکار بنشینم تا یکی وقتشو بذاره منو کاملاً درمان کنه. واضحه که هیچ کس همچین کاری نمی‌کنه و اصلاً هم این انتظار درست نیست. فقط منظورم این بود که ملاک و معیار من از راه درست بیشتر متمایل به علمه نه چیزهای دیگه.
یه توضیح هم لازمه و اون اینه که انسان جایزالخطاست. دانشمندها هم همه‌شون انسان بودن. پس حتماً علم خطا داره. و به مرور زمان خودش رو اصلاح میکنه و به سمت حقیقت نزدیکتر میشه. ای بسا حرفهای علمی امروز، تا چند سده بعد خنده‌دار به نظر برسن. ولی اینکه گفتید از کجا معلوم راهنمایی روانشناس صحیح باشه، جواب من اینه که احتمال غلط بودن جوابش خیلی کمتر از مثلاً بابای منه. شاید بابام خیلی کتاب خونده باشه و آدم خوبی باشه، ولی این حیطه مربوط به تخصص اون نیست. حرف من اینه که باید به متخصص هر کاری رجوع کرد، تا با احتمال خطای پایین‌تر تصمیم‌گیری کنی. بعد از اون هم کاملاً با
BLUESEA موافقم که نباید به تصمیمات گذشته فکر کرد، حتی اگه غلط باشن. مهم اینه که به موقعش تلاشتو برای انجام کار صحیح کرده باشی.
حالا چندتا سؤال: خانم
BLUESEA مشاوره تجربی یعنی چی؟ یعنی با توجه به تجربیاتتون به دوستانتون مشاوره می‌دید؟ آخه مشاوره با خودش یه بار معنایی داره ناخودآگاه مسئولیت رو به همراه خواهد داشت. در این صورت
1- اگه به کسی مشاوره‌ی اشتباه بدید مسئولیت شما تا چه حده؟ (اگه احساس میکنید سؤالم خصوصیه لزومی نداره جواب بدین).
2- جاهایی که به هر دلیل علم با مذهب همخوانی نداره، شما بر کدوم اساس عمل میکنید و چرا؟
ضمناً این خیلی خوبه که شما با وجود داشتن عقاید مذهبی، حرفهای مخالف رو هم می‌شنوید و به نظر من اصلاً این کار مؤمن بازی و ریا نیست. ای بسا کسانی که قادر به شنیدن حرفهای مخالف نیستن بویی از ایمان نبردن.
من حرفهایی که می‌شنوم یا اعمالی رو که انجام می‌دم علاوه بر
علم و عقل، با
اخلاق و انسانیت و
واقعیت محک می‌زنم.
آره به نظرم دردودل کردن کاری رو درست نمی‌کنه و فقط دخالت اطرافیان رو توی زندگی زیاد میکنه.
من هم موافقم که متأسفانه روانشناس خوب و آگاه توی ایران خیلی کم هست، و به خاطر همین این تاپیکو باز کردم. از نظر من روانشناس خوب کسیه که چراغی توی تاریکی روشن کنه، و انتخاب راه رو به عهده‌ی خود فرد بذاره، اما اکثراً بهت میگن این کارو بکن اون کارو نکن.به هر حال باز هم اگه دوستان کسی رو می‌شناسن معرفی کنن لطفاً.( لا اقل چند تا از این خیلی بداشونو معرفی کنین که بقیه نرن پیششون!
)
دوستای خوب ممنون از راهنماییتون
شرح موضوع 
