رفتار غیرقابل قبول
"پرخاشگری" چیست؟
اگر رفتاری که متوجه شماست حس پرخاشگری در خود دارد، در آنصورت آن پرخاشگری است.
سن کودک را مد نظر داشته باشید: وقتی که یک کودک دو ساله بطرف شما می دود و جیق می زند این رفتار با وقتی که یک پسر نوجوان به طرف شما می دود و فریاد می زند فرق می کند.
وقتی که این رفتار متوجه شماست و احساس می کنید که بیش از حد است، در آنصورت می توانید بگویید که این رفتار غیرقابل قبول است.
تشخیص اینکه چه رفتاری غیرقابل قبول است
شما می توانید سعی کنید و یک چیزهایی را خودتان تغییردهید و ممکن است در این رابطه فکرکنید که صحبت با دوستان و خانواده مفید است.
رفتار پرخاشگرانه رایج:
• فحاشی به شما، یا به برادر و خواهر، یا فریاد و جیق زدن؛
• به کسی عنوان زشت دادن و یا او را تحقیرکردن؛
• زور فیزیکی علیه دیگران بکار بردن: بعنوان مثال، هل دادن، تنه زدن، با آرنج به کسی زدن یا به کسی پشت پا دادن؛
• تهدید به استفاده از زور فیزیکی؛
• نادیده گرفتن شما ویا با سکوت به شما برخورد کردن؛
• کسی را نسبت به موضوع حساسی اذیت کردن – یک خصوصیت فیزیکی و یا موضوع خانوادگی؛ یا
• به حرمت خصوصی کسی تعرض کردن – سر زذه به اتاق کسی رفتن، دفتر خاطرات خصوصی کسی را خواندن و یا به عمد بیش از حد به کسی نزدیک ایستادن.
هر چند این گونه رفتارها بسیار رایج هستند، ولی اگر احساس کردید که وضعیت برایتان بیش از آنی غیرقابل تحمل شده است که بتوانید از پس آن برآیید در آنصورت باید سعی کنید کمک کسی را جویا شوید.
رفتارهای بیش از حد پرخاشگرانه
رفتارهای بیش از حد پرخاشگرانه رفتارهایی هستند که می توانند به فرزند تان، خود شما و یا افراد دیگر صدمه بزنند.
رفتار بیش از حد پرخاشگرانه شامل اینها می شود:
• صدمه فیزیکی به دیگران زدن، استفاده از توانایی فیزیکی، قد و یا ساخت فیزیکی برای غالب شدن به دیگران و یا آزار دادن آنها؛
• اذیت کردن خواهران و برادران، هم کلاسی ها، و/یا خود شما – منجمله استفاده از شماتت، تهدید و ارعاب دیگران برای اینکه از او حساب ببرند؛
• پخش شایعات صدمه زننده درباره دیگران؛
• به عمد یک حیوان زنده کوچک یا حیوان اهلی را کشتن و مُثله کردن؛
• دزدیدن و یا تخریب اموال عمومی؛
• صدمه زدن به خود از طریق زخمی کردن خود، خودآزاری و یا مبادرت به خودکشی؛
• سوء استفاده جنسی از کودک دیگری.
در این شرایط جدی، و یا وقتی که رفتار پرخاشگرانه رایج برایتان بیش از حد غیرقابل تحمل می شود، شما باید سعی کنید در اسرع وقت کمک بیابید نه فقط از طرف دوستان و خانواده تان بلکه همینطور از طرف محیط اجتماعی پیرامون تان.
این را برسمیت بشناسید که مشکلی وجود دارد
برخی مواقع مشکل است که قبول کرد مشکلی وجود دارد. ممکن است وقتی که احساس می کنید رفتار فرزند تان تهدید کننده است وسوسه شوید که آن را انکار کنید به این امید که آن رفتار تمام شود و یا ممکن است امیدوار باشید که با بزرگ شدن فرزند تان این دوره را پشت سرخواهد گذاشت.
برسمیت شناختن اینکه مشکلی وجود دارد، قدم اول برای این است که تصمیم بگیرید دیگر نمی خواهید با آن کنار بیاید.
بیاد داشته باشید که شما آنچه برای فرزند تان خوب است را می خواهید: از اینرو لازم نیست که احساس گناه بکنید. فشار روزانه پدر یا مادر بودن ممکن است باعث تضعیف روحیه شود و جسارت زیادی می خواهد که کسی بتواند از وضعیت موجود فاصله بگیرد و مسائل را بشکل متفاوتی انجام دهد.
اگر شما مورد خشونت خانگی توسط همسر خود بوده اید، ممکن است به شما حس دشواری دست دهد وقتی که فرزند تان نسبت به شما عصبانی می شود و یا با دیگران دعوا می کند.
کمک گرفتن
ایده خوبی است که وقتی احساس می کنید که فشار افکار نگران کننده بیش از حد برایتان زیاد شده است و یا کارهای روزانه و یا سلامتی تان بشکل مضری از آنها متاثر می شوند کمک بخواهید. اگر سایر فرزندان تان هم از مشاهده و یا تجربه این رفتار آزاردهنده رنج می برند در آنصورت این هم علت دیگری است که نشان می دهد باید سراغ کمک بگردید.
موضوع را پیش خودتان نگه ندارید
تقاضای کمک کردن کار آسانی نیست، بویژه برای پدر و مادری که تنهاست. شما ممکن است به سادگی به این عادت تمکین کنید که باید خودکفا و متکی به خود باشید.
ولی به یاد داشته باشید: وقتی تقاضای کمک می کنید شما حدود خودتان را برسمیت می شناسید، و دارید بطور مسئولانه عمل می کنید و نمونه خوبی برای فرزند تان درست می کنید.
چه زمانی وقت آن است که تقاضای کمک کنید؟
اگر پاسخ شما به سئوال های زیر مثبت باشد در آنصورت وقت آن است که حمایت دیگران را برای کمک به اینکه فرزند تان بتواند رفتار پرخاشگرانه اش را کنترل بکند، جویا شوید.
آیا شما فکر می کنید که:
• علیرغم اینکه سعی می کنید مسائل را رفع کنید هیچ تغییری رخ نمی دهد؛
• احساس ضعف و یا بلاتکلیفی نسبت به آنچه باید انجام دهید دارید؛
• از حس گناه رنج می برید نسبت به اینکه نمی توانید آنچه می تواند بهتر باشد را انجام دهید؛
• در انجام وظایف روزانه تان با دشواری مواجه هستید؛
• بطور منظم احساس سرخوردگی دارید؛
• بطور فردی تلاش می کنید زیرا نگران این هستید که بقیه نسبت به شما و فرزند تان چه عکس العملی نشان خواهند داد و یا چه فکر می کنند؟
آیا شما از این می ترسید:
• که فرزند شما ممکن است بخواهد برود و با ولی دیگر خود زندگی کند؛
• که فرزند شما ممکن است تحت مراقبت خدمات اجتماعی قرار گیرد؛
• که امنیت تان در خطر است و یا از رفتن به خانه می ترسید؟
• که رفتار فرزند تان:
• نسبت به خودتان و یا دیگران صدمه زننده و یا توهین آمیز است؛
• باعث دلواپسی شما نسبت به امنیت فرزندان دیگرتان می شود؛
• باعث شده نسبت به امنیت فرزند خودتان دلواپس شوید؛ یا
• حضور او در مدرسه و موفقیت تحصیلی او را مختل کرده است؟
آیا این چیزها دشوارتر شده اند:
• رابطه شما با فرزند تان؛
• کمک شما به فرزند تان در انجام تکالیف مدرسه اش؛
• رابطه فرزند شما با سایر اعضای خانواده، دوستان و همسایه ها؛ یا
• روابط شما با هر کس دیگری در پیرامون تان و لذا سلامتی و شادی خودتان تحت تاثیرقرار گرفته اند؟
آیا نگران این هستید که:
• فرزند شما مشکل خاصی دارد، بعنوان مثال در مدرسه، در رابطه با دوستان اش و یا در رابطه با مواد مخدر و مشروب؟
وقتی که پرخاشگری به خشونت تبدیل می شود
وقتی که شما بعلت پرخاشگری فرزند بزرگتر مجروح شوید و یا دیگر احساس امنیت در خانه تان نکنید در آنصورت مهم است که خشونت متوقف شود. مهم است که سعی کنید از کمک افراد خارج از خانواده برخوردار شوید و به تنهایی نخواهید از پس این مشکلات برآیید.
اگر شما هر گونه مسئله حقوقی دارید درانصورت با وکیل تماس بگیرید. اگر فرزند بزرگتر و یا بالغی بطور منظم علیه شما دست به خشونت می زند در آنصورت باید با پلیس و اداره خدمات اجتماعی (Social Services) تماس بگیرید.
"پرخاشگری" چیست؟
اگر رفتاری که متوجه شماست حس پرخاشگری در خود دارد، در آنصورت آن پرخاشگری است.
سن کودک را مد نظر داشته باشید: وقتی که یک کودک دو ساله بطرف شما می دود و جیق می زند این رفتار با وقتی که یک پسر نوجوان به طرف شما می دود و فریاد می زند فرق می کند.
وقتی که این رفتار متوجه شماست و احساس می کنید که بیش از حد است، در آنصورت می توانید بگویید که این رفتار غیرقابل قبول است.
تشخیص اینکه چه رفتاری غیرقابل قبول است
شما می توانید سعی کنید و یک چیزهایی را خودتان تغییردهید و ممکن است در این رابطه فکرکنید که صحبت با دوستان و خانواده مفید است.
رفتار پرخاشگرانه رایج:
• فحاشی به شما، یا به برادر و خواهر، یا فریاد و جیق زدن؛
• به کسی عنوان زشت دادن و یا او را تحقیرکردن؛
• زور فیزیکی علیه دیگران بکار بردن: بعنوان مثال، هل دادن، تنه زدن، با آرنج به کسی زدن یا به کسی پشت پا دادن؛
• تهدید به استفاده از زور فیزیکی؛
• نادیده گرفتن شما ویا با سکوت به شما برخورد کردن؛
• کسی را نسبت به موضوع حساسی اذیت کردن – یک خصوصیت فیزیکی و یا موضوع خانوادگی؛ یا
• به حرمت خصوصی کسی تعرض کردن – سر زذه به اتاق کسی رفتن، دفتر خاطرات خصوصی کسی را خواندن و یا به عمد بیش از حد به کسی نزدیک ایستادن.
هر چند این گونه رفتارها بسیار رایج هستند، ولی اگر احساس کردید که وضعیت برایتان بیش از آنی غیرقابل تحمل شده است که بتوانید از پس آن برآیید در آنصورت باید سعی کنید کمک کسی را جویا شوید.
رفتارهای بیش از حد پرخاشگرانه
رفتارهای بیش از حد پرخاشگرانه رفتارهایی هستند که می توانند به فرزند تان، خود شما و یا افراد دیگر صدمه بزنند.
رفتار بیش از حد پرخاشگرانه شامل اینها می شود:
• صدمه فیزیکی به دیگران زدن، استفاده از توانایی فیزیکی، قد و یا ساخت فیزیکی برای غالب شدن به دیگران و یا آزار دادن آنها؛
• اذیت کردن خواهران و برادران، هم کلاسی ها، و/یا خود شما – منجمله استفاده از شماتت، تهدید و ارعاب دیگران برای اینکه از او حساب ببرند؛
• پخش شایعات صدمه زننده درباره دیگران؛
• به عمد یک حیوان زنده کوچک یا حیوان اهلی را کشتن و مُثله کردن؛
• دزدیدن و یا تخریب اموال عمومی؛
• صدمه زدن به خود از طریق زخمی کردن خود، خودآزاری و یا مبادرت به خودکشی؛
• سوء استفاده جنسی از کودک دیگری.
در این شرایط جدی، و یا وقتی که رفتار پرخاشگرانه رایج برایتان بیش از حد غیرقابل تحمل می شود، شما باید سعی کنید در اسرع وقت کمک بیابید نه فقط از طرف دوستان و خانواده تان بلکه همینطور از طرف محیط اجتماعی پیرامون تان.
این را برسمیت بشناسید که مشکلی وجود دارد
برخی مواقع مشکل است که قبول کرد مشکلی وجود دارد. ممکن است وقتی که احساس می کنید رفتار فرزند تان تهدید کننده است وسوسه شوید که آن را انکار کنید به این امید که آن رفتار تمام شود و یا ممکن است امیدوار باشید که با بزرگ شدن فرزند تان این دوره را پشت سرخواهد گذاشت.
برسمیت شناختن اینکه مشکلی وجود دارد، قدم اول برای این است که تصمیم بگیرید دیگر نمی خواهید با آن کنار بیاید.
بیاد داشته باشید که شما آنچه برای فرزند تان خوب است را می خواهید: از اینرو لازم نیست که احساس گناه بکنید. فشار روزانه پدر یا مادر بودن ممکن است باعث تضعیف روحیه شود و جسارت زیادی می خواهد که کسی بتواند از وضعیت موجود فاصله بگیرد و مسائل را بشکل متفاوتی انجام دهد.
اگر شما مورد خشونت خانگی توسط همسر خود بوده اید، ممکن است به شما حس دشواری دست دهد وقتی که فرزند تان نسبت به شما عصبانی می شود و یا با دیگران دعوا می کند.
کمک گرفتن
ایده خوبی است که وقتی احساس می کنید که فشار افکار نگران کننده بیش از حد برایتان زیاد شده است و یا کارهای روزانه و یا سلامتی تان بشکل مضری از آنها متاثر می شوند کمک بخواهید. اگر سایر فرزندان تان هم از مشاهده و یا تجربه این رفتار آزاردهنده رنج می برند در آنصورت این هم علت دیگری است که نشان می دهد باید سراغ کمک بگردید.
موضوع را پیش خودتان نگه ندارید
تقاضای کمک کردن کار آسانی نیست، بویژه برای پدر و مادری که تنهاست. شما ممکن است به سادگی به این عادت تمکین کنید که باید خودکفا و متکی به خود باشید.
ولی به یاد داشته باشید: وقتی تقاضای کمک می کنید شما حدود خودتان را برسمیت می شناسید، و دارید بطور مسئولانه عمل می کنید و نمونه خوبی برای فرزند تان درست می کنید.
چه زمانی وقت آن است که تقاضای کمک کنید؟
اگر پاسخ شما به سئوال های زیر مثبت باشد در آنصورت وقت آن است که حمایت دیگران را برای کمک به اینکه فرزند تان بتواند رفتار پرخاشگرانه اش را کنترل بکند، جویا شوید.
آیا شما فکر می کنید که:
• علیرغم اینکه سعی می کنید مسائل را رفع کنید هیچ تغییری رخ نمی دهد؛
• احساس ضعف و یا بلاتکلیفی نسبت به آنچه باید انجام دهید دارید؛
• از حس گناه رنج می برید نسبت به اینکه نمی توانید آنچه می تواند بهتر باشد را انجام دهید؛
• در انجام وظایف روزانه تان با دشواری مواجه هستید؛
• بطور منظم احساس سرخوردگی دارید؛
• بطور فردی تلاش می کنید زیرا نگران این هستید که بقیه نسبت به شما و فرزند تان چه عکس العملی نشان خواهند داد و یا چه فکر می کنند؟
آیا شما از این می ترسید:
• که فرزند شما ممکن است بخواهد برود و با ولی دیگر خود زندگی کند؛
• که فرزند شما ممکن است تحت مراقبت خدمات اجتماعی قرار گیرد؛
• که امنیت تان در خطر است و یا از رفتن به خانه می ترسید؟
• که رفتار فرزند تان:
• نسبت به خودتان و یا دیگران صدمه زننده و یا توهین آمیز است؛
• باعث دلواپسی شما نسبت به امنیت فرزندان دیگرتان می شود؛
• باعث شده نسبت به امنیت فرزند خودتان دلواپس شوید؛ یا
• حضور او در مدرسه و موفقیت تحصیلی او را مختل کرده است؟
آیا این چیزها دشوارتر شده اند:
• رابطه شما با فرزند تان؛
• کمک شما به فرزند تان در انجام تکالیف مدرسه اش؛
• رابطه فرزند شما با سایر اعضای خانواده، دوستان و همسایه ها؛ یا
• روابط شما با هر کس دیگری در پیرامون تان و لذا سلامتی و شادی خودتان تحت تاثیرقرار گرفته اند؟
آیا نگران این هستید که:
• فرزند شما مشکل خاصی دارد، بعنوان مثال در مدرسه، در رابطه با دوستان اش و یا در رابطه با مواد مخدر و مشروب؟
وقتی که پرخاشگری به خشونت تبدیل می شود
وقتی که شما بعلت پرخاشگری فرزند بزرگتر مجروح شوید و یا دیگر احساس امنیت در خانه تان نکنید در آنصورت مهم است که خشونت متوقف شود. مهم است که سعی کنید از کمک افراد خارج از خانواده برخوردار شوید و به تنهایی نخواهید از پس این مشکلات برآیید.
اگر شما هر گونه مسئله حقوقی دارید درانصورت با وکیل تماس بگیرید. اگر فرزند بزرگتر و یا بالغی بطور منظم علیه شما دست به خشونت می زند در آنصورت باید با پلیس و اداره خدمات اجتماعی (Social Services) تماس بگیرید.
شرح موضوع