عشق و ازدواج

سلام
مشکلی که می خوام مطرح کنم کمی عجیب غریبه
5 سال میگذره از  دوستی با آقایی و دوست داشتن اون آقاکه حتی میتونم اسمش رو عشق بگذارم به جای دوست داشتن.
تو این مدت با وجود مشکلاتی که به وجود اومد و حتی در مقطعی این رابطه قطع شد اما ذره ای از دوست داشتنه من کم نشد
خوشبختانه ان دوست داشتن دو طرفه بود و هر روز هم بیشتر و بیشتر شد تا جاییکه بعد از 5 سال این آقا به من پیشنهاد ازدواج داد.من هم تا حالا هیچ پسری به نظرم ایده آل نیومده یعنی این آقارو قبول دارم یه جورایی خیلی خوبه ....و مطمان هستم اگه با این آقا ازدواج نکنم با کس دیگه ای ازدواج نه میتونم و نه می خوام تا بکنم .راحت بگم من بدون این آقا نمیتونم زندگی کنم
اما...............
مشکلات ربز و خوردی هم وجود داره که هر بار با مسامحه من یا ایشون میگذره و مساله بزرگ اینه که با وجود این همه علاقه احساس می کنم علاوه بر اینکه نمی تونم بدون این آقا زندگی کنم با این آقا نمیتونم زندگی هم  کنم. یعنی میترسم خدای نکرده پشیمون بشم
به علاوه از زندگی مشترک میترسم ومیترسم کم بیارم....در ضمن به خانواده ام هم خیلی وابسته هستم و دل کندن از اونا سخته برام.....................منتظر راهنمایی هاتون هستم.ممنون...........رها

سلام


كاش مي گفتي چه مشكلات ريزي وجود داره .شايد بهتر مي تونستيم راهنماييت كنيم.

براي زندگي مشترك موفق و توام با خوشبختي عشق لازمه ولي هيچ وقت كافي نيست.

اين فكركه نمي توني بدون اون زندگي كني بيشتر از اينكه واقعي باشه يه تصور ناشي از دلبستگي و وابستگي 5 ساله است.
طبيعيه كه بعد از 5 سال همراهي كردن و علاقه به يك نفر فكر كني بدون اون نمي توني زندگي كني

معمولا جدا شدن از موقعيتي كه بهش عادت كرديم و برامون آشناست دشواره حتي اگه در شرايط و وضعيتي خوبي هم به سر نبريم.چون عادت كردن به شرايط اين حس رو در ما ايجاد ميكنه كه چون همه چيز برامون آشناست پس مي تونيم اوضاع رو كنترل كنيم يا حداقل با سختيهاش دست و پنجه نرم كرديم و حالا كنار اومدن باهاش برامون زياد هم سخت نيست.

اگه الان داري گذشت ميكني ولي قلبا دلت مي خواد كاش اوضاع طور ديگه اي بود كه احتياجي به اين همه فداكاري و چشم پوشي  نبود. به حرف دلت گوش كن و به دنبال شرايطي باش كه بتوني به چيزي كه استحقاقش رو داري برسي.

همونطور كه  هميشه نمي تونيم به چيزي كه مي خوايم برسيم. هميشه هم نمي تونيم از چيزي كه مي خوايم بگذريم.
چيزي كه الان كمكت مي كنه بتوني به عشق بسنده كني و چيز بيشتري طلب نكني تلاش براي حفظ رابطه ايه كه احساس شادي و زندگي بهت مي بخشه ولي مطمئن باش اگه با وجود درك عدم تفاهم كافي تن به ازدواج بدي زماني ميرسه كه از اين شرايط خسته ميشي و اونوقت عشق خيلي كم رنگ ميشه اونقدر كه ديگه ارزشي برات نخواهد داشت.

اگه به اين نتيجه رسيدي كه نمي توني باهاش زندگي كني. هشداري كه عقل بهت ميده رو جدي بگيري و به عشق فكر نكن.

حتما تو زندگي بافرد يا  افراد ديگه اي آشنا خواهي شد كه هم مي توني بهشون علاقمند بشي هم مي توني زندگي خوبي با هم  داشته باشين.

سلام مسافر بهار عزیز مرسی از جواب قشنگی که دادی ...در مورد مشکلات ..همین مشکلات معمولی که بین همه پیش میاداختلاف سلیقه.نظر و ...حتی زن و شوهر و مادر دختر و ..هم از این اصل مستثنی نیستند.اما هم من هم ایشون زیادی حساس هستیم.با همه این وجود من این آقارو خیلی قبول دارم.من اینجور فکر می کنم اگه با این آقا دوست بمونم رابطه بهتری باهم خواهیم داشت تا اینکه ازدواج کنیم.
در مورد وابستگی هم یه وایستگی معمولی باور کنید که نیست.من وقتی میگم با کس دیگه ازدواج نمیکنم ..اینو میدونم که ممکنه با کس دیگه ازدواج کنم حتی خوشبخت تر باشم اما نمی خوام این همه روزها و لحظات قشنگ رو در آغوش فرد دیگری خاک کنم...واقعا احساس میکنم حیفه!!!!عجیبه اما حقیقت دله.

هیچ تضمینی بالاتر از خود طرفتون نیست
دل کندن از شرایط فعلی و قبول و ایجاد شرایط جدید به هر حال احساس ناراحتی رو تو آدم ایجاد میکنه
رابطه دوستی تون رو با آدم عاقل و بالغ(فکری)و مطمئن در میون بذارید و ازش بخواید اون که خارج از این رابطه است نظرش رو بی سانسور و رو در بایستی بگه وقتی آدما درگیر رابطه با کسی هستند غالبا خیلی از مسائل رو نمیبینند نمیشنوند
شاید شما آمادگی ازدواج رو در خودتون نمیبینید و میخواید تو زندگی بیشتر پیشرفت کنید
شاید از نوعی ترس باشه که همه زمانی که براشون موقعیت ازدواج پیش میاد بهشون دست میده و باعث عکس العمل های متفاوتی از جانب آنها میشه