نياز روحي به همسر

يكي از نعمت هاي خدا براي زن وشوهرها حس وابستگي به هم و نياز روحيه كه به هم دارن كه اين حس جز قشنگترينهاست
البته وقتي به زوجها آرامش ميده كه پيش هم باشند
تو دوران نامزدي چطور بايد از تاثير نامطلوبي كه دوري ميتونه تو روحيه زن وشوهرها بذاره جلوگيري كرد؟
البته در اين مورد بيشتر خانومها تحت تاثير قرار ميگيرن

سلام
به نظر من بهترین کار اینه که بیشتر اوقاتشون رو با هم بگذرونن...بیشتر سعی کنن با هم برنامه بذارن و با خانواده ها باهم باشن و غیر از اون برنامه های دو طرفه هم داشته باشن...یعنی فقط و فقط هر دو با هم برن بیرون...از نظر روحی به هم نزدیک بشن...روحیات همدیگه رو بشناسن و با توجه به علایق به هم نزدیک بشن و در صدد رفع نیازهای هم باشن...نیاز روحی چیزی نیست که فقط وقتی بشه اونو برطرف کرد که نزدیک همدیگه بود...البته درسته که کیفیتش کمتر می شه از دور اما سعی خودشونو انجام بدن...
و اگه بتونن مدت نامزدی رو کمتر کنن البته بیشتر برای خانواده های مذهبی که حساس هستن به لمس،نوع حرکانت،تنها موندن،رفتار و ...

من منظورم فاصله ي مسافتيه كه ممكنه باشه
اگه پيش هم باشند حتي توي يه شهر كه خيلي خوبه در اين صورت تا حد قابل توجهي نياز روحي كمتر بود بيشتر همديگر رو ميديدن

خب در این صورت فکر می کنم بهترین کار اینه که باهم حرف بزنید...که البته اینجوری خرجتون حسابی بالا می ره....اگه با خرجش مشکلیه می تونید باهم چت کنید...از خودتون در جاهای خاص عکس بگیرید و برای هم بفرستید....گهگاهی با ایمیل های عاشقانه همدیگه رو غافلگیر کنید...یه راه خیلی جالب اینه که وسط شب زنگ بزنید و از خواب بیدارش کنید و بهش بگید دوسش دارید و تنها برای یادآوری این زنگ زدید!!!!(البته نباید فرد حساسی باشن در مورد بیدار شدن که یه دفعه دعوا این میون اتفاق نیفته)راههای زیادی برای نزدیک شدن به هم هست...از خودتون ابتکار به خرج بدید...مثلا براش بی خبر یه نامه پست کنید....حتی می تونه یه کارت پستال خیلی زیبا باشه....این دیگه به خلاقیت خودتون بستگی داره...
فقط بدونید که بخاطر خجالت یا غرور کاری رو کنار نذارید...چون ممکنه اینجوری رابطه تون سرد بشه...
گاهی هم می تونید بعد از مدتها یه هزینه رو متحمل بشید و گفت و گوی طولانی داشته باشید!!!!که البته برای اینجور مواقع پیشنهاد می کنم از خطوط شارژی استفاده کنید چون هزینه ای که کردید همون چند روز یادتونه و بعد از دو ماه جمع نشده که متوجه زیاد بودنش بشید!!!!:دی
موفق باشید

yass1362 نوشته است: من منظورم فاصله ي مسافتيه كه ممكنه باشه
اگه پيش هم باشند حتي توي يه شهر كه خيلي خوبه در اين صورت تا حد قابل توجهي نياز روحي كمتر بود بيشتر همديگر رو ميديدن

قربون دل عاشقت بشم عزیزم
دوست من تنها راه دوری از عشق صبوری هست و مهیا بودن برای زمان وصال
فکر کنم راه ها رو هم خودتون بلدید هم دوستان گفتند اما یک راه خوب این هست که براش بنویسی برای خودت و او توی یک دفتر یا وبلاگ درست کنی
بعد دفتر رو بنویسی از خاطرات نبودنش و حس خودت از تنهایی هات و از عشقت و وقتی امد بدی بخونه یا ببره و اونم بنویسه تا دفعه ی بعد که بهت پس بده
اما عزیزم وبلاگ اگر هر دوتون به نت دسترسی داشته باشید خیلی خوبه چون میتونه بروز باشه و ماندگار
اما گلم یک کار دیگه هم بکن و یادت نره از من به تو وصیت عاشق نامزدت باش حالشو ببر اما مواضب باش توی مدت نامزدی هم شناخت هم ازش پیدا کنی تا بهتر بتونی تصمیم بگیری نگذار احساسات یا تلاطم دوری تو رو از وحودش بی خبر کنه
خوش باشی و سعادتمند

yass1362  عزيزم سلام.
من تجربه شما را داشته ام. البته 3 سال پيش . كاري كه انجام مي دادم و مهدي هم از آن خوشش مي آمد اين بود كه هر وقت دلم براش تنگ مي شد براش نامه مي نوشتم و از حال و هوام براش مي گفتم و اين نامه ها رو پيش خودم نگه مي داشتم . وقتي كه همديگه رو مي ديديم نامه ها رو بهش مي دادم و براي هركدوم يه توضيح كوچولو هم مي دادم كه اين نامه رو تو فلان روز وقتي فلان اتفاق افتاد براد نوشتم. اون هم نامه هارو جلوي خودم مي خوند. كلي مي خنديديم و خوش مي گذشت. يه وقتائي آدم ممكن كه روش نشه رو در رو يه حرفهائي رو به نامزدش بگه ولي اگه اون حرفها رو مكتوب بهش بگي ديگه خجالت نمي كشي . من يادمه يه دفعه براي مهدي تو نامه نوشته بودم خيلي دوست دارم برات ميميرم . وقتي اين جمله رو خوند بهم گفت زهرا واقعاً اينقدر دوستم داري؟ منم گفتم خيلي بيشتر و .....
احساس مي كنم شايد اون موقع روم نمي شد اين حرف رو در رو بگم ولي با نامه خيلي راحت اين مطلب عنوان شد.

مسلما دوري زن و شوهر در دوران نامزدي سخت ميباشد بطوريکه ميشه گفت هردوطرف بيزار ميشن از اين وضع پيش اومده  .بنظر من چند مورد ميتونه سبب بشه که چنين اثر نامطوبي کمتر خودشو نشون بده .
    مسلما عشق ورزي نسبت بهم يکي از اين روشهاست.دوم اينکه همديگه رو درک کنن يعني اينکه هم شوهر وضعيت فعلي همسرشو بفهمه وبدونه در اين موقعيت همسرش بيشتر به چيزي نياز داره  وسعيش براين باشه  که تا حد ممکن اون نيازو براورده کنه که اصليترين نيازش ابراز علاقه ومحبت از طرف شوهرش ميتونه باشه
البته خانوما معمولا اين حسو رو راحتر ميتونن به شوهرشون نشون بدن چون با احساس رابطه نزديکي دارن .همين طوري که گفتم مرد بايد بيشتر حواسشو به اين موضوع معطوف کنه  که تا جايي که ممکنه اين خواسته همسرشو بجا بياره .

  مورد بعدي اينه که بايد در اين دوران مرد به همسرش روحيه بده .همچنين همسرشو به زندگي اينده اميدوار کنه براي همسرش توضيح بده که اين دوران بزودي تموم ميشه و اونا براي هميشه پيش هم خواهن بود  نا گفته نمونه که خيلي از مردا اين کارو انجام ميدن ولي مهارت تلقين حرفاشونو ندارن  نمونش خود من احساس ميکن تلاش زيادي  در اين رابطه انجام دادم ولي انچنان اثري که دلم خواسته روي همسرم نداشته.
البته فراموش نشه که تو اين شرايط زن مقصر نيست اين مرده که بايد فنون لازم رو ياد بگيره.(جا داره که از همينجا بگم خانوم خوب و صبورم ميگم خيلي دوست دارم) همه مردا بايد بدونن که  زن ظريف و شکستنيست .
در مورد خانوما بايد بگم اونا هم در اين دوران بايد سعي کنن به حرفاي شوهرشون اعتماد کنن و يه جورايي حرفايي رو که شوهرشون ميزنه رو باور کنن.
خانوما بايد قبول کنن که مردا زياد احساسي نيستن اين خصلت مرده ولي هر وقت ديدين شوهرتون  دربرابر شما از کلمات احساسي و عاطفي هرچند کم استفاده کرد بدونيد به شما از ته قلبش عشق ميورزه .مسلما اگه مرد کاري انجام ميده بدونين علت اصليش شما هستين
بايد قبول کنين که زن احساسي ومرد محافظه کاره .ممکنه خيلي از حرف ورفتاراي شوهرتون شما رو نگران اينده کنه ولي چون خصلت محافظه کارانه داره خيلي پيش مياد به چيزايي که درنظر شما عادي است فوق العاده حساس بشه طبيعيه نگران نباشيد داين بخاطر امنيتيه که فکر ميکنه بايد از همين دوران تو زندگي شکل بگيره
در ايجا زن هم بايد تا حدودي به شوهرش حق بده و سعي کنه به شوهرش بفهمونه که همه چي در امنيت کامل سپري ميشه
خانوما بايد قبول کنن چون مرد وظيفه سرپرستي رو بعهده داره پس بايد بيشتر به موضوعات دقت کنه حتي چيزايي که درنظر خانومشون عاديه صبور بودن زن در اين دوران ميتونه بهترين کمک به همسرش باشه .موفق باشيد
درپايان بايد بگم همسر عزيزم بخاطر تموم کم کاستي ها منو ببخش تموم سعيم اين بوده که رضايت  تو جلب کنم .
به اميد روزي که براي هيشه در کنارم باشي.
خيلللليييي دووووستتتت دااااررررممممم

چه طوری میتونیم سردردوحالتای عصبی دوران پریود رو کم کنیم؟چه طوری خودمونو بیشتر کنترل کنیم؟

سردرد و حالتای عصبی در دوران پریود و مخصوصا یکی دو روز قبلش بیشتره....بهتره که درگیری های روحی کمتر بشه...محیط آرومتری براتون فراهم بشه...دوش گرفتن تاثیر بسیار زیادی در بازیابی روحیه می ذاره....وقتی عصبانی هستید در محیطی که عصبانیتون کرده کمتر بمونید...استراحت کافی داشته باشید...بیشتر به خودتون اهمیت بدید...
از نامزدتون بخواید با شما مهربونتر باشن و بیشتر از قبل بهتون محبت کنن...
از جوشانده های گیاهی مثل بابونه که تسکین بخش هست و برای کم کردن استرس هم استفاده می شه می تونید استفاده کنید...
و یه توصیه به آقایون اینه که:خانومهاتونو وقتی پریود هستن دریابید....آخه بیشترین زمانی هست که به حمایت شما نیاز دارن و آسیب پذیرتر هستن
موفق باشید

من و نامزدم تو یه شهریم ولی خانواده ی من نمیذارن زیاد هم دیگه رو ببینیم خیلی دلمون برای هم دیگه تنگ میشه اونم وقتی میبینه خانواده ی من نمیذارن همو ببینیم عصبانی میشه ناراحت میشه بغض میکنه به خدا منم دلم میخواد ببینمش خب دیگه چکار کنم کاری از دستم برنمیاد من با نامزدم چطوری رفتار کنم؟
البته هرشب تلفنی حرف میزنیم ولی خودتون میدونید که دیدن هم دیگه یه چیز دیگه اس آدم دلش تنگ میشه
من چطوری آرومش کنم؟ خیلی سخته تازه 2ماهه نامزدیم 1سال دیگه هم باید نامزد بمونیم تورو خدا کمکم کنید اشکم داره درمیاد

سلام...خب در اینجور مواقع بهترین کار اینه که نامزدتون با خانواده ش زیادتر به دیدنتون بیان...
برنامه ریزی کنن که به صورت خانوادگی با هم برید بیرون...مطمئنن اونجور دیگه خانواده تون ناراحت نمی شن...یا یکی از اعضای خانواده همراهمتون باشه...مثه خواهر یا برادر کوچکتر...
باید نامزدتون سخت گیری خانواده رو بپذیره،چون تربیت هر خانواده فرق می کنه و هر کس یه اخلاقی داره دیگه...
شاید بهتر باشه با مادرتون هم حرف بزنید و بگید که پدرتون رو راضی کنن که بتونید نامزدتون رو بیشتر ببینید...چون دوران نامزدی دوران شناخت طرف مقابل هست...دوران شناخت بهتر...
اگه هم بخاطر نامحرم بودن ایشون هست که به سادگی می شه صیغه محرمیت بینتون جاری کنن که دیدارهاتون بدون مشکل باشه...
دیگه راهی به ذهنم نمی رسه...موفق باشید

ما عقد کرده هستیم بیچاره پدرم مخالف نیست برادر بزرگترمه که گیر میده خواهر برادر کوچکترهم ندارم
نامزدم دوس داره تنها برم خونشون تا بتونیم رابطه ج ن س ی هم داشته باشیم وگرنه خلنواده من مشکلی با پارک و.... ندارن

خب برا این مورد من دیگه پیشنهادی ندارم....معمولا برادرها این حساسیت رو دارن و مطمئن باش برادرت برای اینکه همین اتفاق قبل از روز عروسیت نیوفته،حساسیت داره....کمی آروم کن نامزدت رو و بخواه برای اینکه تو ناراحت نشی این شرایط رو تحمل کنه...یک سال چیزی نیست...تا چشم روی هم بذاری تموم می شه و همه چیز بر وفق مرادتون....جز تحمل دوری هیچی نمی تونم بگم....
خودت بهتر می دونی که عقد کرده ای و دیگه برادرت هیچ نظری نمی تونه بده...اما برای بر هم نخوردن ارتباطات و حفظ احترام برادرت این یه سال رو هم تحمل کنید....اگه هم نشد به برادرت بگو می خواین برید پارک،یا جای دیگه و بعد با اطلاع مادر و پدرت برو خونه ی نامزدت!!!!!!فقط یادت باشه مادر و پدر اطلاع داشته باشن که پشتیبانی اونا رو داشته باشی....