اطلاعاتی در مورد بیماری ایدز

دانش نامه رشد

در مورد ایدز HIV بیشتر بدانیم



HIV ( ایدز ) چیست؟

HIV حروف مخفف کلمات :

Human : انسان : این ویروس فقط بر انسانها اثر گذار است

Immuno-deficiency : نقص ایمنی :این ویروس باعث ایجاد نقص در دستگاه ایمنی بدن میگردد و مانع از فعالیت صحیح دفاعی بدن  می شود.

Virus :ویروس : این ارگانیسم یک ویروس است و مانند همهُ ویروسها توانایی تکثیر مستقل ندارد، این ویروس با ایجاد تغییراتی در سلولهای انسانی تکثیر و انتشار می یابد.

AIDS حروف مخفف کلمات :

Aquired : اکتسابی : زیرا فرد باید آنرا اکتساب کند و این بیماری جزء بیماریهای ژنتیک نیست.

Immune : ایمنی : بعلت اینکه بر سیستم ایمنی بدن اثر گذار است و کار سیستم ایمنی مبازه برای دفع میکرب، باکتری و ویروسها میباشد.

Deficiency : نقصان : بعلت اینکه باعث ایجاد نقص در سیستم ایمنی بدن میشود و کار آنرا دچار اختلال میکند.

Syndrom : نشانگان: بعلت اینکه شخص مبتلا به ایدز ممکن است دچار انواع متفاوت از نشانه‌های بیماریها و عفونتهای فرصت طلب شود



تفاوت اچ آی وی (HIV) با ایدز (AIDS) چیست؟

اچ آی وی (HIV ) مخفف ویروس نقص ایمنی انسانی است. ویروسی است که سبب صدمه به دستگاه ایمنی بدن می شود .دستگاه ایمنی عفونتها و بیماریها را دفع میکند. هنگامیکه فرد مبتلا به اچ آی وی (HIV ) میشود،ویروس به تدریج شروع به از بین بردن سیستم ایمنی میکند و به این ترتیب بدن نمیتواند حتی با بیماریهای جزئی مقابله کند و فرد مستعد ابتلا به انواع بیماریها میشود. وقتی که پیشرفت ویروس باعث ایجاد بیماریها در فرد گردد،  وضعیتی به نام ایدز (AIDS) ایجاد میشود. در نتیجه، عوامل عفونی و بیماریهای دیگر  فرصت مبتلا کردن انسان را  پیدا‌ می کنند و موجب پیدایش علائم و نشانه‌های گوناگونی در بدن می‌شوند. برخی از این نشانه‌ها اولین بار در سال ۱۹۸۱ میلادی در افراد بالغ جوانی دیده شد که دچار نقص های ایمنی مادرزادی نبودند و این تعجب پزشکان را برانگیخته بود. به همین دلیل مجموعة این علائم را «نشانه‌های نقص ایمنی اکتسابی» یا «ایدز» نام نهادند، چون نمی‌توانستند آن را به بیماری مشخصی نسبت دهند و هنوز عامل آن شناخته نشده بود



کدام افراد با احتمال بیشتری در معرض رخدادهای منجر به سرایت بیماری هستند؟

جوانان

داشتن چند شریک جنسی

شاغلان جنسی

مصرف کنندگان مواد

زندانیان

دریافت کنندگان خون و فراورده‌های آن

زنان و دختران

کارکنان بهداشتی-پزشکی

مسافران حرفه‌ای



اچ آی وی (HIV ) چگونه منتقل میشود؟

اچ آی وی (HIV ) از طریق تماس جنسی با فرد آلوده، از طریق استفاده مشترک از سرنگ یا سرسوزن (جهت تزریق مواد) یا به طور محدودتر از طریق تزریق خون یا فراورده های خونی آلوده گسترش می یابد. (و در کشورهایی که آزمایش اچ آی وی (HIV )  روی خون انجام میگیرد به طور خیلی نادر). همچنین نوزاد یا کودک زنی که مبتلا به اچ آی وی (HIV) میباشد ممکن است قبل یا هنگام زایمان یا از طریق تغذیه از شیر مادر به این ویروس آلوده شود.

کارکنان بخشهای بهداشت و درمان از طریق فرورفتن سوزن آلوده به خون حاوی ویروس به بدنشان یا بعد از ورود خون آلوده به زخم باز یا اعضاء مخاطی (بعنوان مثال چشم یا داخل بینی)، که مورد اخیر کمتر معمول است، به  اچ آی وی (HIV)  مبتلا شده اند.

در آمریکا تنها یک مورد ابتلا بیمار توسط کارکنان بخش بهداشتی وجود دارد که مربوط به آلوده شدن شش نفر توسط یک دندانپزشک مبتلا به اچ آی وی (HIV )  بوده است.در آمریکا ، تحقیقات برروی 22000 بیمار تحت درمان 63 پزشک، جراح و دندانپزشک مبتلا به اچ آی وی (HIV )  هیچ موردی از انتقال اچ آی وی (HIV )  از این طریق را گزارش نکرده است.

بعضی افراد از اینکه اچ آی وی (HIV ) از راههای دیگری منتقل شود ، نگرانند.هرچند که هیچ مدرک علمی دال بر صحت این نگرانیها تا کنون گزارش نشده است. اگر اچ آی وی (HIV ) از راههای دیگر منتقل میشد ( مثلا از طریق هوا،آب یا حشرات )، گستره موردهای گزارش شده ایدز (AIDS) بسیار متفاوت از وضعیت کنونی می بود. بعنوان نمونه اگر پشه ها عامل انتقال اچ آی وی (HIV ) بودند، تعداد بسیار بیشتری کودک و نوجوان مبتلا به ایدز می شدند.

دانشمندان و متخصصین پزشکی اتفاق نظر دارند که اچ آی وی (HIV ) به خوبی نمیتواند در محیط زندگی کند و در نتیجه امکان انتقال محیطی اچ آی وی (HIV ) محدود میباشد. اچ آی وی (HIV ) در مقدار و حجمهای متفاوت در خون، منی، ترشحات مهبلی، شیر مادر، بزاق، و اشک یافت شده است.

با وجودیکه اچ آی وی (HIV ) در میان افراد خانواده ساکن در یک خانه منتقل شده است ولی این شیوه انتقال بسیار نادر میباشد.احتمال میرود این انتقال از طریق تماس پوستی یا غشاء های مخاطی با خون آلوده صورت گرفته باشد.برای جلوگیری از چنین اتفاقات نادری، مراقبتهای لازم در تمام زمینه ها از جمله در منزل باید انجام گیرد تا از در معرض خطر قرار گرفتن افراد با خون افراد مبتلا به اچ آی وی (HIV ) یا افراد دارای ریسک ابتلا به اچ آی وی (HIV ) یا کسانی که ابتلا یا احتمال ابتلای ایشان نامشخص است جلوگیری بعمل آید.برای مثال هنگام تماس با خون یا دیگر مایعات بدن که ممکن است خون قابل مشاهده در آن دیده شود، نظیر ادرار، مدفوع، استفراغ. بریدگیها، زخمها یا ترکهای پوستی مراقبت کننده و بیمار باید با پانسمان پوشش داده شود.دستها و دیگر نقاط بدن باید پس از تماس با خون یا دیگر ترشحات بدن سریعا شسته شوند و سطحهایی که روی آنرا خون پوشانده باید به درستی ضد عفونی شوند.باید از کارهایی که احتمال تماس با خون در آن وجود دارد، نظیر استفاده از تیغ صورت تراشی یا مسواک مشترک، دوری شود.از سوزن و دیگر اشیا برنده در صورت ضرورت پزشکی استفاده شود.(غلاف  سرسوزن را مجدد با دست روی آن قرار ندهید یا سر سوزن را از سرنگ جدا ننمایید.سرسوزن را با استفاده از ظرفهای مخصوص محافظ  بدور ریخته و دور از دسترس کودکان و میهمانان قرار دهید.)



بوسه:تماسهای عادی از طریق بوسه با دهان بسته یا در اصطلاح بوسه عادی اچ آی وی (HIV) را انتقال نمیدهد.به خاطر احتمال تماس با خون هنگام "بوسه فرانسوی" یا بوسه با دهان باز، توصیه شده است که از انجام این عمل با فردی که وضعیت ابتلائش را نمی‌دانید دوری نمایید. هرچند گفته میشود احتمال ابتلا به اچ آی وی (HIV) از طریق بوسه با دهان باز بسیار ناچیز است. مرکز کنترل بیماریهای آمریکا (US CDC ) تنها یک مورد ابتلا به اچ آی وی (HIV) که ممکن است از طریق تماس با خون در حین بوسه با دهان باز باشد را گزارش کرده است.



بزاق، اشک و عرق: در بعضی از بیماران مبتلا به ایدز (AIDS) ،اچ آی وی (HIV) در بزاق و اشک به مقدار بسیار ناچیزی یافت شده است.درک این نکته مهم است که وجود مقدار بسیار ناچیز اچ آی وی (HIV ) در مایعات مترشحه بدن لزوما به مفهوم انتقال اچ آی وی (HIV) توسط این ترشحات نمیباشد. اچ آی وی (HIV) در عرق بدن افراد مبتلا یافت نشده و هرگز دیده نشده است که تماس با بزاق، اشک و عرق بدن فرد مبتلا باعث انقال اچ آی وی (HIV) شود.



فعالیتهایی که انتقال اچ آی وی (HIV ) را تسهیل میکنند :

* تماس جنسی بدون استفاده از کاندوم (کاپوت)

* تماس جنسی در مواقع ابتلا به سایر بیماریهای آمیزشی

* ورود مستقیم خون آلوده به ویروس از طریق سوزنهای تزریق مواد ، تزریق خون یا بعضی فراورده های خونی آلوده، فرورفتن اتفاقی سوزن در سیستمهای خدمات بهداشتی

* انتقال از مادر به نوزاد (قبل یا هنگام زایمان یا هنگام شیردهی)

* از طریق Tatoo، خالکوبی، سوراخ کردن گوش یا دیگر اعضا بدن ، ختنه، طب سوزنی با سوزنها با ابزارهای غیر استریل



شخص از طرق زیر به اچ آی وی (HIV ) مبتلا نمیشود :

* تماسهای روزمره با افراد مبتلا به اچ آی وی (مانند دست دادن )

* اهداء خون ( در صورت استریل بودن وسایل خونگیری )

* شنا کردن در استخر

* نشستن روی توالت فرنگی

* استفاده از رختخواب ، غذا یا ظروف غذاخوری فرد مبتلا.

* از طریق نیش پشه یا گازگرفتگی حیوانات

* از اشک یا بزاق

* استفاده صحیح از کاندوم هنگام تماس جنسی

* استفاده از استخر عمومی

* عطسه و سرفه کردن

درمان ایدز قطعی است.

خیر. درمانی که بتواند ویروس را از بدن فرد مبتلا حذف کند نداریم

خیر. درمانی که بتواند ویروس را از بدن فرد مبتلا حذف کند نداریم. روش مراقبت از افراد مبتلا به اچ آی وی (HIV) روشی است که به آن HAART میگویند که مخفف کلمات Highly Active Antiretroviral Therapy میباشد. (به مفهوم درمان ضد ویروسی بسیار مؤثر) که یک روش  درمانی سخت است که مستلزم همکاری مداوم و فعال فرد بیمار می باشد.

برای بیشترین اثر گذاری داروهای ضد ویروسی باید روی برنامه زمانبندی دقیق و مشخص استفاده شود و در اغلب موارد بیمار باید به نوع غذا و زمان صرف آن توجه کند.

اگر دارو ها بصورت صحیح مصرف نشوند ، ویروس در برابر دارو یا داروهایی که ممکن است بعداً تجویز شود مقاوم میشود.

انواع مختلف داروهای ضد ویروس جهت درمان اچ آی وی وجود دارد و کار تمام آنها ایجاد اختلال در توانایی تکثیر ویروس میباشد که این عمل موجب کاهش انتشار ویروس در بدن شده و دورۀ زمانی را که ممکن است بیماری دیگری بروز نماید را افزایش میدهد و باعث کاهش انتقال ویروس از فرد مبتلا به دیگران میشود.

اغلب پزشکان به خاطر خاصیت مقاومت دارویی ویروس اچ آی وی ترکیبی از داروهای مختلف را برای کاهش میزان حجم ویروس در خون، تجویز میکنند.



تماس جنسی

تماس جنسی هنگامی می تواند سبب سرایت اچ.آی.وی. شود که یک طرف دچار اچ.آی.وی-ایدز باشد (که شاید خودش هم از آن آگاه نباشد) و تبادل یا تماس با مایعات حاوی ویروس (خون، منی و ترشحات پیش از انزال، ترشحات تناسلی زن) رخ دهد. بنابراین تماس جنسی مرد با مرد، مرد با زن، زن با زن در این شرایط می تواند موجب سرایت شود.



اگر آمیزش جنسی قبل از انزال متوقف شود آیا باز هم خطر دارد؟

لازم به ذکر است در مقاربتها حتی اگر انزال (خروج منی از آلت مرد) هم رخ ندهد، امکان سرایت اچ.آی.وی وجود دارد. چون ترشحات پیش از انزال هم حاوی ویروس است.



در صورت ارتباط جنسی با شخص مبتلا (مرد با زن / مرد با مرد)، احتمال مبتلا شدن کدام یک بیشتر است؟

خطر انتقال ویروس اچ.آی.وی. در مردان همجنس گرا بیشتر و تقریبا دو برابر مردان دگرجنس گرا است. همچنین خطر دریافت ویروس در مردان همجنس گرا درافراد مفعول بیشتر است. احتمال انتقال آلودگی در هر بار آمیزش جنسی از مرد به زن (نزدیکی مهبلی) در حدود ۱/۱ درصد است و احتمال انتقال آلودگی از زن به مرد (نزدیکی مهبلی) در حدود ۰/۳ درصد می‌باشد (این ارقام احتمال آماری است).



آیا حتی یک بار تماس جنسی هم ممکن است منجر به سرایت اچ.آی.وی شود؟

بلی با این که احتمال سرایت در یک رابطه جنسی بسیار کم است، هرگز صفر نیست و حتی مردانی وجود دارند که تنها با یک بار نزدیکی با زن اچ.آی.وی. مثبت مبتلا شده‌اند یا زنانی که با یک بار آمیزش با مردان اچ.آی.وی. مثبت دچار شده‌اند.



در چه مواقعی احتمال سرایت از راه جنسی بیشتر می‌شود؟

اگر زخم یا عفونت تناسلی وجود داشته باشد، اگر تماس جنسی با خشونت یا اجبار باشد، اگر فردی شرکای جنسی متعدد داشته باشد و نیز در مقاربت خشک خطر سرایت بیشتر است. همچنین در آمیزش جنسی مقعدی (مقاربت از راه پشت) احتمال سرایت بیشتر از راه مهبلی است. ازدواج موقت (متعه، صیغه) چون معمولاً طرفین سابقه ازدواج های منجر به طلاق یا موقت متعدد با دیگر افراد هم دارند یک عامل گسترش بیماریهای مقاربتی و از جمله ایدز می تواند باشد.



آیا جلق زدن (استمناء) ممکن است موجب ایدز شود؟

جلق زدن به معنی استفاده از دست برای تحریک اندامهای جنسی است که معمولا برای رسیدن به اوج احساس جنسی (ارگاسم) بکار می‌رود و توسط خود فرد یا شریک جنسی او انجام می شود. سرایت HIV در نتیجه جلق زدن تقریباً ناممکن است.



آیا معاشقه (بدون آمیزش جنسی) باعث سرایت می‌شود؟

اچ.آی.وی از راه تماس های سطحی (بوسیدن، در آغوش گرفتن، لمس بدن) که عشق بازی یا معاشقه خوانده می‌شود و کارهایی مثل غذا خوردن در ظروف مشترک، استفاده از حمام یا استخر مشترک انتقال نمی یابد. البته بوسه فرانسوی که با مکیدن لبها و زبان طرف مقابل انجام می شود به لحاظ تئوریک ممکن است باعث سرایت اچ.آی.وی شود، هر چند در عمل موارد سرایت  از این طریق گزارش نشده است.



تماس جنسی دهانی یعنی چه و آیا باعث سرایت می‌شود؟

ورود آلت تناسلی مرد به دهان زن و مکیدن آن یا لیسیدن و مکیدن ناحیه تناسلی زن را تماس جنسی دهانی می‌گویند و به دلیل وجود ویروس در ترشحات جنسی و امکان زخم های بسیار کوچک در مخاط دهان و لثه ممکن است باعث سرایت اچ.آی.وی شود. پس مقاربت دهانی (مکیدن یا لیسیدن آلت تناسلی طرف مقابل چه زن چه مرد) نیز ممکن است منجر به سرایت بشود. برای اینکار استفاده از کاندوم در مردان و یا لفاف محافظ (Dam)برای زنان توصیه می شود.



آیا تماس جنسی با تن فروشان جوان خطر دارد؟

بلی. تن‌فروشان جوانتر و زیباتر چون مشتریان بیشتری دارند به احتمال بیشتری مبتلا به بیماریهای مقاربتی از جمله اچ.آی.وی-ایدز هستند. در اینگونه موارد استفاده از کاندوم ضروری است، هرچند خویشتنداری و وفاداری به همسر قانونی اولویت دارد.



برخی از دختران جوان برای حفظ بکارت تن به مقاربت از راه پشت (مقعدی) می دهند، آیا این کار خطر دارد؟

بلی. علاوه بر این که احتمال سرایت اچ.آی.وی و سایر عفونتهای آمیزشی بیشتر است، خطرات دیگری مانند پارگی عضلات کف لگن و بی اختیاری دفع مدفوع، پارگی مخاط و شقاقهای دردناک و ایجاد فیستولهای مختلف از عوارض مقاربت از راه پشت هستند.

انتقال خون و فراورده های آن اگر بدون اقدامات تشخیصی و ویروس زدایی انجام شود به احتمال بسیار زیاد موجب سرایت اچ.آی.وی. می‌شود، امری که در کشور ما نیز برای بیماران هموفیلی و تالاسمی رخ داده است.



آیا کسی که خون اهداء می‌کند اچ.آی.وی -ایدز می‌گیرد؟

اهدای خون خطری برای فرد اهدا کننده ندارد و تنها دریافت کنندگان خون در معرض خطرند. آزمایش‌هایی روی خون اهدایی انجام می‌شود که اگر نشان دهد خون اهداء شده حاوی اچ.آی.وی است آن را به دیگران انتقال ندهند و البته اهداء کننده را مطلع خواهند کرد تا برای انجام آزمایش‌های تأییدی و مراقب‌های بعدی رجوع کند. البته با وجود انجام آزمایش های تشخیصی بر روی تمام نمونه های خون در حال حاضر، به دلیل منفی بودن نتیجه آزمایش در دوره پنجره ، توصیه می‌شود هر دریافت کننده خون و فراورده های آن  برای آزمایش اچ.آی.وی. اقدام کند.راه دیگر تبادل خون استفاده از سرنگ و ابزارهای تزریق مشترک (مانند پمپ دست ساز) است که مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی به ناچار یا ناآگاهانه از آنها استفاده می‌کنند.



آیا احتمال سرایت از راه پیوند اعضاء وجود دارد؟

پیوند اعضا (کلیه، کبد، لوزالمعده و ...) ممکن است باعث سرایت اچ.آی.وی و برخی ویروسهای دیگر بشود بنابراین قبل از پیوند باید از دهنده عضو با کسب رضایت آگاهانه آزمایشهای لازم به عمل آید.



آیا در کارهای پزشکی امکان سرایت وجود دارد؟

هرگونه عمل جراحی، اندوسکوپی، دیالیز با دستگاه، دندانپزشکی، ختنه، تزریقات، حجامت، و طب سوزنی که در آن شرایط سترون سازی کامل رعایت نشود ممکن است موجب سرایت اچ.آی.وی. و دیگر ویروسها از فرد مبتلا به دیگران شود. در این موارد لازم است تا حد امکان از وسایل سترون یک بار مصرف استفاده شود؛ ابزارهای مقاوم به حرارت‌(مثل برخی ابزارهای فلزی جراحی و دندانپزشکی) در اتوکلاو یا فور و ابزارهای غیرمصرفی نامقاوم (مثل آندوسکوپ) با مواد شیمیایی ضدعفونی شوند که این کارها باید برای هر بیمار انجام شود. البته با توجه به رعایت دقیق این احتیاطهای همه جانبه مواردی که ثابت شده باشد اچ.آی.وی. از مکانهایی مانند دندانپزشکی سرایت کرده باشد در تمام جهان انگشت شمار است.



آیا کارکنان بیمارستانها و درمانگاه ها در معرض خطراند؟

پزشکان و پرستارانی که با بیماران اچ.آی.وی. مثبت سر و کار دارند ممکن است در اثر تماس اتفاقی (فرو رفتن سوزن سرنگ یا تیغ جراحی) به اچ.آی.وی. مبتلا شوند. در ضمن احتمال سرایت از بیمار اچ.آی.وی. مثبت به پزشک بسیار بسیار بیشتر از احتمال سرایت از پزشک اچ.آی.وی. مثبت به بیماران است. در هر صورت با مصرف به موقع داروهای ضدویروسی این احتمال به شدت کم می‌شود. در مواقعی که فرو رفتن سوزن یا موارد مشابه رخ می‌دهد باید در عرض ۷۲ ساعت شروع به مصرف داروهای ضد ویروسی شود. این امر با مراجعه به کلینیک ها و بخش های تخصصی بیماریهای عفونی امکان پذیر است.



آیا در آرایشگاه ها امکان سرایت وجود دارد؟

تاکنون در سراسر دنیا هیچ موردی سرایت از آرایشگر به مشتری یا برعکس اثبات نشده است. اگر در تراشیدن مو، خالکوبی، تاتو، سوراخ کردن گوش شرایط سترون سازی به طور کامل رعایت نشود ممکن است موجب سرایت اچ.آی.وی. و دیگر ویروسها از فرد مبتلا به دیگران شود. در این موارد لازم است مشابه اقدامات پزشکی از وسایل  یک بار مصرف نو (مانند تیغ) برای هر فرد استفاده شود یا ابزارها به طور کامل سترون شوند. توصیه می‌شود هر فرد هنگام مراجعه به آرایشگاه ها وسایل شخصی خود را به همراه ببرد (تیغ، قیچی، شانه، حوله و ...) این امر به ویژه برای پیشگیری از بیماریهای قارچی و انگلی مهم است. اپیلاسیون (کندن موها) ممکن است به پوست آسیب برساند و زخم های بسیار ریزی در محل کنده شدن موها ایجاد کند، بنابراین بهتر است برای آن از وسایل یک بار مصرف استفاده شود و ابزارهای الکترولیز استریل باشند.



چگونگی سرایت ایدر از مادران باردار به نوزادان

مادران باردار اگر مبتلا به اچ.آی.وی. باشند محتمل است که در دوران بارداری یا هنگام زایمان ویروس به فرزند آنان سرایت کند. همچنین شیردادن مادران اچ.آی.وی مثبت به فرزندانشان ممنوع است چون ویروس درون شیر نیز ترشح شده و منتقل می‌شود. انتقال در مراحل مختلف بارداری بدون درمانهای دارویی پیشگیرانه در ۲۵ تا ۴۰ درصد رخ می‌دهد. در صورتی که خانم‌های اچ.آی.وی. مثبت باردار بشوند لازم است داروهایی مصرف کنند که احتمال سرایت به فرزندشان را کم می‌کند. همچنین نوزاد متولد شده از این مادران باید مدتی داروی ضد اچ.آی.وی. بگیرد و شش هفته و ۱۸ ماه پس از تولد آزمایش اچ.آی.وی. بشود تا وضعیت ابتلایش مشخص گردد.

به این انتقال از والدین به فرزند (PTCT) و یا انتقال عمودی می گویند. حدود %70 موارد انتقال، هنگام زایمان، وقتی که نوزاد در تماس با خون مادر قرار می گیرد،‌ اتفاق می افتد.داروهای ضدویروسی می توانند میزان این انتقال را به نصف کاهش دهند. زایمان با روش سزارین و نیز پرهیز از استفاده از روش های آسیب رسان (مانند انبرک های مورد استفاده در زایمان) می توانند باعث کاهش انتقال شوند. این انتقال می تواند در طول بارداری و شیردهی نیز اتفاق بیافتد.



من باردار هستم ، آیا پزشک برای من آزمایش اچ.آی.وی درخواست می‌کند؟

در کشور ما انجام آزمایش برای تمام خانمهای باردار اجباری نیست و در اکثر مواقع پزشکان بدون اجازه شما آزمایش اچ.آی.وی را درخواست نمی‌کنند. بنابراین در مواردی که شما سوابقی از رفتارهای پرخطر خود یا همسرتان را به پزشک گفته باشید یا خود او در معاینه ابتلاء شما به اچ.آی.وی/ایدز را محتمل بداند با شما درباره انجام آزمایش اچ.آی.وی صحبت خواهد کرد.



فوائد انجام آزمایش اچ.آی.وی برای مادران باردار چیست؟

با دانستن وضعیت اچ.آی.وی شما و پزشکتان بهتر می‌توانید برای سلامت خود و جنین تصمیم گیری کنید و اگر مبتلا باشید بتوانید از یرایت بیماری به فرزندتان پیشگیری کنید. همچنین اقدامات مناسبی را انجام خواهید داد تا از سرایت به دیگران جلوگیری شود.



اگر با انجام آزمایش موافقت کنم چه خواهد شد؟

در این صورت پزشک باید قبل از آزمایش درباره نتایج و پی آمدهای دانستن وضعیت اچ.آی.وی به شما مشورت دهد چون ممکن است زندگی شما پس از آن دگرگون شود. اگر جواب آزمایش شما مثبت شود باید آزمایش دومی برای تأیید نتیجه انجام شود. پزشک در مورد بهترین راه های درمان به شما توصیه خواهد کرد. اگر نتیجه منفی باشد به شما در مورد راه های پیشگیری از اچ.آی.وی مشورت داده می‌شود.



اگر از انجام آزمایش خودداری کنم چه خواهد شد؟

اگر انجام آزمایش را نپذیرید پزشک به شما درباره راه های سرایت اچ.آی.وی و اهمیت پیشگیری از آن مشورت می‌دهد و توصیه خواهد کرد که برای برنامه ریزی صحیح درباره خود و فرزندتان آزمایش را انجام دهید.



آیا فرزندم را نیز آزمایش خواهند کرد؟

توصیه می‌شود تمام نوزادانی که از مادران اچ.آی.وی مثبت به دنیا می‌آیند آزمایش شوند. اما اگر وضعیت مادر نامشخص باشد بهتر است ابتدا آن را با آزمایش تعیین کنیم. معمولا بلافاصله پس از تولد و پس از ۶ هفته مصرف دارو از نوزادی که مادرش مبتلاء بوده است آزمایش به عمل می‌آورند.



آیا راهی برای جلوگیری از ابتلاء جنین مادران مبتلاء هست؟

بلی با استفاده از داروهای ضدویروسی می‌توان سلامت مادر را بهبود داد و به میزان زیادی از احتمال ابتلاء جنین کم کرد. توصیه می‌شود این مادران زایمان را به طریق سزارین انجام دهند تا احتمال سرایت به نوزاد کمتر شود. همچنین لازم است این مادران از دادن شیر خود به نوزاد پرهیز کنند.تعداد و نوع داروهای تجویزی ممکن است بر اساس مراحل حاملگی و شدت ابتلای مادر متفاوت باشد.



اگر زنی که مبتلاء است و داروهای ضد اچ.آی.وی می‌خورد باردار شود چه باید بکند؟

هرگز خودسرانه نباید داروهای ضد اچ.آی.وی را قطع کرد. اگر پزشک در سه ماه اول بارداری متوجه آن شود ممکن است از شما بخواهد داروهای خود را قطع کنید یا داروهای دیگری مصرف کنید تا احتمال ناهنجاریهای جنینی کم شود. اما پس از سه ماهگی ممکن است داروهای دیگری را به داروهای قبلی شما اضافه بکند تا خطر سرایت اچ.آی.وی به جنین کم شود.



آیا مادر اچ.آی.وی مثبت باید به بارداری خود خاتمه دهد؟‌

گرفتن حق حیات جنین از نظر اخلاق پزشکی ممنوع است مگر موجب به خطر افتادن سلامت مادر یا جنین باشد. در مورد اچ.آی.وی با توجه به اینکه با داروهای موجود و پرهیز از شیردهی مادر مبتلاء می‌توان در بیش از ۷۰-۹۵ درصد از ابتلاء فرزند پیشگیری کرد لزومی به سقط جنین نیست. (به شرطی که مادر تحت درمان، حمایت و مراقب کافی در کلینیک بیماریهای رفتاری یا مراکز مشاوره مشابه باشد) پس از تولد در شش هفتگی و ۱۸ ماهگی آزمایش های اچ.آی.وی برای مشخص شدن وضعیت ابتلاء کودک انجام خواهد شد. در موارد استثنایی پس از تأیید پزشکی قانونی ممکن است اجازه ختم بارداری از راه سقط درمانی داده شود.



آیا مادران اچ.آی.وی مثبت می‌توانند به کودک خود شیر بدهند؟

اصولاً باید از این کار پرهیز شود. تحقیقات، خطر انتقال از شیر مادر را حدود %22-1 برآورد می‌کنند، و حدود %30 در صورتیکه مادر حین شیردهی، مبتلا شده باشد.

اگر زنی از شیر سینه اش استفاده نکند، به شیشة شیر نیاز دارد تا به کودک شیر خشک دهد که این هزینة زیادی می برد. علاوه بر آن، کودک این زن بیشتر در معرض خطر مرگ، به علت اسهال و از دست دادن آب (که همگی قویاً با استفاده از شیر خشک و فقر مرتبط هستند) قرار می گیرد تا ویروس HIV ، مگر اینکه او بتواند آب را بجوشاند یا استریلیزه کند و امکانات مالی کافی در اختیار داشته باشد تا مطمئن شود که میزان کافی از شیر خشک به کودک می رسد.

بسیاری از زنان به علت ترس از بی آبرویی از شیر ندادن به کودک پرهیز می کنند و نیز اگر شیر خشک تمام شود، ممکن است منجر به تغذیة مخلوط که به نظر می رسد خطرسازترین عمل باشد، شود. به نظر می رسد که شروع زودهنگام تغذیة مکمل می تواند باعث التهاب رودة نوزاد و در نتیجه تسهیل انتقال HIV شود. بنابراین در موارد ناچاری تغذیة انحصاری با شیر مادر به مدت 6 ماه (بدون اینکه حتی به کودک آب داده شود) و سپس از شیر گرفتن آنی و سریع کودک مفید است.


تحقیق برای پیدا کردن واکسن HIV در 10 سال گذشته دائماً در حال پیشرفت است. متأسفانه سرعت پیشرفت مجددی که همه مردم بتوانند از آن سود ببرند نبوده است. حتی اگر تلاشها کنونی برای تسریع اقدامات و برنامه ها برای تولید واکسن موفقیت آمیز باشند. شانس کمی است که واکسیناسیون علیه HIV در مقیاس وسیع تا پایان دهه در دسترس باشد.



بیانیه تعهد :تشویق افزایش سرمایه گذاری در تحقیق در مورد HIV و ایدز در سطح ملی، منطقه ای و بین المللی، علی الخصوص پیشبرد فنآوری های پیشگیری قابل اجرا و قابل انجام، مثل واکسیناسیون، میکروب کش ها، و تشویق پیش بینی آمادگی برنامه های قانونی و تجاری برای تسهیل دسترسی به واکسن در هنگامی که در دسترس قرار گیرد. (پاراگراف 89)

جلسه عمومی سازمان ملل راجع به HIV و ایدز ژوئن 2001 نیویورک.



چرا پیدا کردن واکسن HIV آنقدر مشکل است؟

سالانه 400 تا 500 میلیون دلار آمریکا صرف تحقیق روی واکسن HIV می شود که بیشتر آن صرف تحقیقات پایه می گردد. موسساتی که درگیر تلاش جهانی برای تولید واکسن HIV هستند عبارتند از: (IAVI) موسسه بین المللی واکسن ایدز، موسسه کنترل پیشگیری بیماریهای ایالات موسسه فرانسوی (ANRS) Agence Nationale depe cherbes surles IAA ، اتحادیه اروپا ( از طریق برنامه Eurovac) و شرکتهای مختلف فنآوری زیستی و دارویی. برنامه هیا کشوری واکسن AIDS در استرالیا ، کانادا، ژاپن ، سوئد انگلستان، ایالات متحده آمریکا در حال انجامتد. کشورهای با درآمد کم و متوسط (شامل برزیل، چین، کوبا هائینی، هند کینا، آفریقای جنوبی، تایلند، ترینداد و توباکو و اوگاندا) نیز در برنامه های تولید واکسن و آزمایشات آن فعالانه در گیرند. WHO و UNAIDS فعالانه این برنامه های کشوری واکسن AIDS را حمایت می کنند.

علی رغم تمام این تلاشها، شکل خاص ویروس HIV پیدا کردن واکسن را مشکل و گران کرده، افتراق HIV از سایر بیماریهای عفونی است که ویروس مستقیماً به سلولهای سفید خون که مجوز باش پاسخ ایمنی بدن حمله می کند و آنها را در کنترل عفونت پیشگیری بیماریها ناتوان می سازد.

واکسنهای «معمول» بر پایه یک میکرو ارگانسیم کامل (ویروس یا باکتری) که کشته یا غیر فعال شده قرار دارند که در مورد ایدز که می تواند به عفونت منجر شود مطمئن نیستند. واکسنهای آزمایشی HIV بنابراین شامل قسمتهایی از ویروس هستند، که تولید واکسن را پیچیده تر می کند.

گوناگونی انواع HIV موجب پیچیدگی بیشتری است. گونه مختلف ویروس HIV شناخته شده در سراسر جهان توزیع دارد. محققین فعلاً نمی دانند که آیا یک واکسن پوشش دهنده کلی امکان پذیر است یا اینکه برای هر نوع واکسن ویژه لازم است. شایع ترین انواع HIV زیر گونه های A و C هستند ، که در مناطق مختلف آفریقا وجود دارد. اما اکثر واکنشهای فعلی روی آن انجام می شود تمامی ژنیتکی زیر گونه B را پوشش می دهند در کشورهای پر درآمد غالب هستند.

در آخر اینکه، واکسن HIV برای بخش خصوصی یک «سرمایه گذاری پر خطر و کم در آمد» است. تنها قسمتی بخاطر این مسئله است که بیشترین نیاز بریا واکسن در بین کشورهای کم درآمد است. یک مانع بزرگتر ـ لااقل در حال حاضر ـ دانش ناکافی از اینکه چگونه ویروس پاسخ طبیعی ایمنی بدن را از بین می برد و باالطبع دقیقاً پاسخ های ایمنی خاصی که برای پیشگیری و کنترل عفونت HIV لازمند ناشناخته است.

تولید واکسن HIV یک پروسه سخت است. واکسنهای آزمایشی ابتدا روی حیوانات تجربه می شوند، بهترین کاندیدها برای آزمایش روی انسان انتخاب می شوند. آزمایش پس از آن روی داوطلبان سالم انجام می شود. آزمایشات مرحله I زوی 20 ـ 40 داوطلب برای امتحان درست بودن واکسن در برانگیختن پاسخ اختصاصی ایمنی HIV انجام می شوند. آزمایشات مرحله II روی صدها داوطلب برای امتحان صحت و بررسی قدرت پاسخ ایمنی انجام می شوند. آزمایشات فاز III حدود 4 سال طول می کشند آزمایشات در اجتماع روی هزاران داوطلب را شامل می شوند،‌که گروهی از آنان واکسن دریافت می کنند، در حالیه بقیه گروه کنترل هستند. این آزمایشات ، در ورای پیچیگیهایی قانونی، علمی و اخلاقی حفاظت واکسن در برابر ایدز یا ایجاد ایدز با واکسن را بررسی می کنند.

نتایج تشریحی اولین آزمایشات فاز III روی یک منتخب روی gp120ین خارجی HIV) در سال 2003 مشخص می شوند. اولین کار آزمایی مرحله III روی 5400 داوطلب در ایالات متحده، کانادا و هلند از 1998 در جریان است و روی زیر گونه B طراحی شده. دومین کار آزمایی مرحله III در 1999 در تایلند شروع شد و زیرگونه B و E که در این مناطق شایع است روی 2500 داوطلب انجام شد. برنامه ریزی برای شروع یک کارآزمایی فاز III دیگر در تایلند در سال 2003 انجام می شود و واکسنهای منتخب دیگری وارد کار آزمایی های فاز I و II می شوند.

در نایروبی در ژوئن 2000 دانشمندان دولتها و موسسات آفریقایی برای ایجاد یک واکسن آفریقایی گردهم آمدند. آنها می خواهند حداقل یک کار آزمایی موثر تا سال 2007 داشته باشند.

فراهم آوری واکسن:      در حالیکه دسترسی به یک واکسن قابل مصرف سالها طول می کشد. بحث نحوه اجرای آن زمانی که موجود آید شروع شده است. معمولاً واکسنها هنگامی به کشورها متوسط و کم درآمد می رسند که هزینه های خود را در کشورهای پر در آمد جبران کرده باشند. این مسئله برای واکسن HIV که نیاز سرعت دسترسی و قابلیت خرید دارد قابل قبول نیست. مکانیسم های که دسترس به واکسن HIV را در کشور پرو کم درآمد به طور همزمان ممکن می سازند  خیلی قبل از تولید آن برای فراهم آوری برای افرادی که به آن نیاز دارند، لازم است.

موسسات بین المللی واکسن ایدز و سایرین تغییر رویه های قابل توجهی در تولید، ثبت، قیمت گذاری، خرید و پخش نسبت به وضع فعلی پیشنهاد می کنند. در میان بقیه موارد احتیاج به هماهنگ سازی مقررات کشوری و روش های بین المللی که اجازه و مصرف واکسن را مدیریت می کنند. لازم است یک دغدغه مهم فنآوری،‌ ایجاد ظرفیت لازم تولید، حمایت آن با تخمین صحیح نیاز به واکسن خاص است. بسیاری از دغدغه های اطمینان از دسترس و قابل خرید بودن واکسنها مشابه آنهایی است که مربوط به داروهای ضد رترو ویروس بود. قیمتهای متفاوت، و حمایت تجاری تقریباً کاملاً برای کشورهای کم درآمد ضروریند. مشاوره تکنیکی و همکاری آژانسهای بین المللی ضروری است. معماهای سیاسی نیز وجود دارند. از آنجا که واکسیناسیون برای همه به سرعت قابل دسترسی نیست، سود و زیان ها برای مشخص ساختن محل  تمرکز اولیه باید سنجیده شوند. سیاستگذاران باید تصمیم نگیرد که چه بکنند اگر واکسن اولیه کم اثر باشد یا اینکه عوارض جانبی قابل توجهی داشته باشند.

WHO UNAIDS و IAVI در یک تحقیق برای تخمین نیاز و مصرف احتمالی واکسنهای پیشگیری براساس 2 سناریو: یک واکسن کم / متوسط الاثر (تأثیر 30% یا 50%) و یک واکسن موثر (90% ـ 80% تأثیر) تشریک مساعی می کنند. یک برنامه واکسیناسیون که از واکسن کم / متوسط الاثر استفاده می کند، نیاز به مشاوره رفتار مثبت جدی دارد و نباید اقدامات پیشگیری فعلی را بطئی کرد. و اینکه، زمانی به نظر می رسد که بیشترین تأثیر را داشته باشد که واکسیناسیون در مردمی که بیشتر در معرض HIV هستند انجام پذیرد. یک واکسن با تأثیر بالا در قسمت بزرگتری از جامعه قابل توزیع است.

اگرچه پیش بینی مصرف واکسن در نبود اطلاعات قیمت خود واکسن، نیازهای توزیع ( مثل اینکه آیا واکشن به انبار سرد احتیاج دارد، مصرف دهانی در مقابل مصرف تزریقی و غیره) مشکل است، مطالعه نتیجه گرفت که مصرف احتمالی بسیار کمتر از نیاز تخمینی است. هم برای واکسنهای متوسط / کم اثر و هم برای واکسنهای با تأثیر بالا.

بدنامی منحصر به فرد HIVو ایدز مصرف واکسن را هنگامی که در دسترس قرار گیرد تحت پوشش قرار می دهند. تبعیضی که جوامع در معرض عفونت ایدز در بر می گیرد، جلوی مراجعه اشخاص برای واکسیناسیون می گیرد. مخصوصاَ اگر برنامه ها تمرکز روی افراد پر خطر برای ابتلا داشته باشند.

هنگامی که یک واکسن موثر HIV در دسترس قرار گیرد. جامعه جهانی و کشورهای گرفتار تصمیمات مهمی برای نحوه مصرف آن باید اتخاذ کنند. سرمایه گذاری فوق العاده ای روی کنترل پیشگیری HIV و ایدز نیاز خواهد بود.

در نهایت اینکه این سرمایه گذاری فوق العاده می تواند منجر به بازگشت سرمایه بعد از چند سال در نتیجه کنترل همه گیری می شود


منبع :پایگاه اطلاع رسانی تنظیم خانواده ،آقای دکتر سلطانی مجد
بازم منبع :http://www.asheghi4u.net/