سلام
من رشته ام تئاتر است
تقریبا یک سال پیش بود که به این موذل دچار شدم.
مشکلمم اینه که وقتی میخوام حرف بزنم مدام خندم میگیره یا وقتی زیاد به خودم فشار میارم تا خندم نگیره لبهام شل میشند و یک چهره نزدیک به خندرو برام به وجود میارند.این مسئله در کارمم که تئاتر هست رخنه کرده و داره کم کم جدی میشه.
تا این حد بگم که اگر خبر مرگ یکی از نزدیکانمو بهم بدن شاید باز هم این حالت رو داشته باشم.
تنها وقتی این مسئله رو ندارم که حواسم بهش نباشه که البته این هم خیلی به ندرت پیش میاد یعنی نمیتونم از یاد ببرمش.
؟؟؟
سلام.فکر کنم خودت راه حل دادی.گفتی وقتی بهش فکر نمی کنی و حواست بهش نیست،دیگه این مشکلو نداری.پس این روشو تمرین کن.سعی اصلا بهش فکر نکنی.خودتو با چیزایی مشغول کن که فکر می کنی در اون لحظه می تونی کمی از این مساله دور باشی.اینکارو تمرین کن.شاید اول واسه ات سخت باشه ولی کم کم مکی تونی موفق بشی.فقط باید به خودت بگی که می تونی.
البته اين خيلي خوبه كه شما آدم خوش خنده اي هستي؟ ولي همين كه بهش فكر ميكني كه الان خنده ات ميگيره، خودش باعث خنده ات ميشه.سعي كن دائم به خودت بگي من ادم جدي هستم، اعتماد به نفست رو تو اين مورد ببر بالا كه ميتوني جدي باشي.انشالا مشكلت حل ميشه.
با سلام
دوست عزیز فی نفسه خنده رو بودن نتنها بد نیست که خیلی در ارتباطات در جامعه مورد توجه قرار میگیره ولی اگر در هر حالی ،این اتفاق برای شما حادث میشه یک کمی باید در اون تامل کنی .منهم با نظر دوستان موافقم اول سعی کن در اون مورد فکر نکنی و دوم به خودت عادت بدی که کنترلش کنی و سوم اگه نتونستی، به یک مشاور مراجعه کنید.
در پایان اینو هم بگم که این (بنظر بنده) نعمت،رو هر کسی نداره و در بعضی از مواقع قبطه اونو میخوره! در کل فکر نمیکنم مشکل خاصی باشه انشالله حل میشه./
موفق باشید
مورد شما شاید در ظاهر کم اهمیت بنظر برسه اما واقعیت اینه که می تونه روابط اجتماعی شما رو بشدت موردتاثیر قرار بده و باعث منزوی شدنتون بشه
از طرفی خنده از یکطرف بر هر درد بی درمان دواست ولی بطور ثابت شده ای یکی از واکنشهای عصبی در مقابل هیجان و استرس همین خندیدن هست و ممکنه شما بطور آگاهانه یا ناخودآگاه دچار استرس و وحشت و هیجان و کم رویی و امثالهم باشید
در هرحال از اونجایی که قطعا این مورد هم شما رو عذاب میده هم اطرافیانتون رو توصیه می کنم به روانشناس و مشاور و رفتاردرمانگر مراجعه کنید
بنویس
نوشتن آدم رو کنترل می کنه ؛ مشکلات , سختی ها , کارهای خوب و راحتی در زندگی رو بنویس
انقدر بنویس و از دلت این چیزهارو بیرون بده تا به حالت عادی برگردی
نوشتن راه حل بیشتر مشکلات ذهنی هست , با این حالت شاید توهم بهتر بشی .
مورد شما شاید در ظاهر کم اهمیت بنظر برسه اما واقعیت اینه که می تونه روابط اجتماعی شما رو بشدت موردتاثیر قرار بده و باعث منزوی شدنتون بشه
از طرفی خنده از یکطرف بر هر درد بی درمان دواست ولی بطور ثابت شده ای یکی از واکنشهای عصبی در مقابل هیجان و استرس همین خندیدن هست و ممکنه شما بطور آگاهانه یا ناخودآگاه دچار استرس و وحشت و هیجان و کم رویی و امثالهم باشید
در هرحال از اونجایی که قطعا این مورد هم شما رو عذاب میده هم اطرافیانتون رو توصیه می کنم به روانشناس و مشاور و رفتاردرمانگر مراجعه کنید
بله من خودمم با فرمایش شما کاملا موافقم علت اصلیش میتونه استرس باشه که در کارم خیلی زیاد هست فکر میکنم اول باید راهی برای کم کردن استرسم پیدا کنم .
باز هم ممنونم ازهمگی.
شما نمی توانید در این بخش موضوع جدید پست کنید شما نمی توانید در این بخش به موضوعها پاسخ دهید شما نمی توانید موضوع های خودتان را در این بخش ویرایش کنید شما نمی توانید موضوع های خودتان را در این بخش حذف کنید شما نمی توانید در این بخش رای دهید
.: مسئوليت مطالب، تبليغات و محصولات ديگر سايتها به عهده خودشان است :.
.:: برداشت از مطالب اين سايت فقط با کسب مجوز از مدیریتو با ذکر مبنع و آدرس به صورت لینک بلامانع است ::.
.::: کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به دکتر رهام صادقی بوده و هرگونه سواستفاده از آن طبق ماده 12 قانون جرایم رایانه ای قابل پیگیری است :::.
شرح موضوع 
