شامپانزه ها و انسان ممکن است در زمانی بسيار اخيرتر از آنچه تاکنون تصور می شد از يک جد مشترک از يکديگر جدا شده و مسير تکامی جداگانه ای را پيموده باشند.
تحليلی دقيق از “دی اِن اِی” انسان و شامپانزه حاکی است که راه تکامل انسان و شامپانزه کمتر از پنج ميليون و چهارصد هزار سال قبل از يکديگر جدا شد.
اين يافته ها که در نشريه “نيچر” چاپ شده يک تا دو ميليون سال اخيرتر از زمانی است که يافته های فسيلی نشان می دهد.
تيمی از محققان آمريکايی می گويد که اين نتايج به احتمال جفتگيری ميان اين دو گونه، برای هزاران يا حتی ميليون ها سال پس از جدايی خط سير تکاملی آنها، اشاره دارد.
اين گروه وابسته به “موسسه وسيع ام آی تی و هاروارد” ( Broad Institute of MIT and Harvard) گفت اين جفتگيری ميان-گونه ای برای تبادل ژن هايی که به بقای اين موجودات نوظهور کمک می کرده اهميت داشته است.
به علاوه به گفته آنها اين نشان می دهد که تکامل انسان تا چه اندازه پيچيده بوده است.
ديويد رايش استاديار علوم ژنتيک در دانشکده پزشکی هاروارد و نويسنده مقاله “نيچر” گفت: “اين يک فرضيه است؛ ما هنوز آن را ثابت نکرده ايم اما وجوه متعددی از داده های ما را توضيح می دهد.”
“اين فرضيه می گويد که پس از جدايی اوليه مسير تکامل انسان و شامپانزه، يک تبادل ژنتيکی ميان آنها جريان داشته است.”
وی به يک برنامه بی بی سی به نام “علم در عمل” گفت: “بنابراين ممکن است يک واگرايی و جدايی برای مدت زمانی که به اندازه کافی طولانی بوده است، ادامه داشته که گونه ها از يکديگر متمايز شدند - برای مثال ممکن است ما خصوصياتی مانند صاف راه رفتن را آموخته بوديم - و سپس مدت ها بعد آميزشی دوباره روی داد.
”تبادل ژن
انسان و شامپانزه حاوی سلسله “دی اِن اِی”های بسيار مشابه هستند؛ اختلاف ها نيز ناشی از جهش های ژنتيکی يا خطاهايی در کد ژنتيکی است که از زمان جدايی مسير تکاملی اين دو روی داده است.
با تحليل محل وقوع اين اختلاف ها در نقشه ژنتيک حيوانات، امکان آن هست که درکی از گذشته اين دو موجود و زمان رويدادهای مهم در تکامل آنها به دست آيد.
دانشمندان توانسته اند اين کار را انجام دهند و پروژه های اخير برای گشودن تمامی اسرار نقشه ژنتيکی دو موجود، جزئياتی فراهم کرده است که اين نوع مطالعات را به سطحی بالاتر رهنمون شده.
تحقيقات تازه در آمريکا حاکی از آن است که انسان و شامپانزه حداکثر ۳/۶ ميليون سال قبل از هم جدا شدند اما احتمال غالب اين است که اين جدايی کمتر از ۴/۵ ميليون سال قبل روی داده است.
البته اين يافته به دليل درک کنونی ما از فسيل های اوليه ای مانند گونه مشهور “تومای” که در چاد کشف شده دردسرساز است.
تصور می شد که تومای (ساهلانتروپوس تچادنسيس) درست در بن شجره خانوادگی انسان قرار دارد. قدمت آن ۵/۶ تا ۴/۷ ميليون سال است. به عبارت ديگر، اين موجود از نقطه جدايی انسان و شامپانزه چنانکه در داده های ژنتيکی ديده می شود پيرتر است.
نيک پترسون، دانشمند و آمارشناس ارشد در “موسسه وسيع ام آی تی و هاروارد” که از نويسندگان اصلی مقاله نيچر است می گويد: “امکان دارد که فسيل تومای اخيرتر از آنچيزی است که تاکنون تصور می شد.”
“اما اگر تاريخ گذاری اين موجود صحيح باشد، فسيل تومای از نقطه جدايی انسان-شامپانزه قديم تر است. اين واقعيت که تومای دارای مشخصات انسانی است نشان می دهد که پيدايش دو گونه متمايز انسان و شامپانزه، ممکن است در طول يک دوره بسيار طولانی - توام با برخی مقاطع اختلاط ميان دو موجود - روی داده باشد.”
دانيل ليبرمن، استاد انسان شناسی در دانشگاه هاروارد، به خبرگزاری آسوشيتدپرس گفت: “اين تحليلی کاملا معرکه و هوشمندانه است. مشکل من، اگر بخواهم به زبانی خيلی ابتدايی بگويم، به تصور در آوردن اين مساله است که يک موجود دو پا و يک شامپانزه چگونه يکديگر را به عنوان جفتی مناسب می نگرند.”
منبع: سایت پزشکان بدون مرز
تحليلی دقيق از “دی اِن اِی” انسان و شامپانزه حاکی است که راه تکامل انسان و شامپانزه کمتر از پنج ميليون و چهارصد هزار سال قبل از يکديگر جدا شد.
اين يافته ها که در نشريه “نيچر” چاپ شده يک تا دو ميليون سال اخيرتر از زمانی است که يافته های فسيلی نشان می دهد.
تيمی از محققان آمريکايی می گويد که اين نتايج به احتمال جفتگيری ميان اين دو گونه، برای هزاران يا حتی ميليون ها سال پس از جدايی خط سير تکاملی آنها، اشاره دارد.
اين گروه وابسته به “موسسه وسيع ام آی تی و هاروارد” ( Broad Institute of MIT and Harvard) گفت اين جفتگيری ميان-گونه ای برای تبادل ژن هايی که به بقای اين موجودات نوظهور کمک می کرده اهميت داشته است.
به علاوه به گفته آنها اين نشان می دهد که تکامل انسان تا چه اندازه پيچيده بوده است.
ديويد رايش استاديار علوم ژنتيک در دانشکده پزشکی هاروارد و نويسنده مقاله “نيچر” گفت: “اين يک فرضيه است؛ ما هنوز آن را ثابت نکرده ايم اما وجوه متعددی از داده های ما را توضيح می دهد.”
“اين فرضيه می گويد که پس از جدايی اوليه مسير تکامل انسان و شامپانزه، يک تبادل ژنتيکی ميان آنها جريان داشته است.”
وی به يک برنامه بی بی سی به نام “علم در عمل” گفت: “بنابراين ممکن است يک واگرايی و جدايی برای مدت زمانی که به اندازه کافی طولانی بوده است، ادامه داشته که گونه ها از يکديگر متمايز شدند - برای مثال ممکن است ما خصوصياتی مانند صاف راه رفتن را آموخته بوديم - و سپس مدت ها بعد آميزشی دوباره روی داد.
”تبادل ژن
انسان و شامپانزه حاوی سلسله “دی اِن اِی”های بسيار مشابه هستند؛ اختلاف ها نيز ناشی از جهش های ژنتيکی يا خطاهايی در کد ژنتيکی است که از زمان جدايی مسير تکاملی اين دو روی داده است.
با تحليل محل وقوع اين اختلاف ها در نقشه ژنتيک حيوانات، امکان آن هست که درکی از گذشته اين دو موجود و زمان رويدادهای مهم در تکامل آنها به دست آيد.
دانشمندان توانسته اند اين کار را انجام دهند و پروژه های اخير برای گشودن تمامی اسرار نقشه ژنتيکی دو موجود، جزئياتی فراهم کرده است که اين نوع مطالعات را به سطحی بالاتر رهنمون شده.
تحقيقات تازه در آمريکا حاکی از آن است که انسان و شامپانزه حداکثر ۳/۶ ميليون سال قبل از هم جدا شدند اما احتمال غالب اين است که اين جدايی کمتر از ۴/۵ ميليون سال قبل روی داده است.
البته اين يافته به دليل درک کنونی ما از فسيل های اوليه ای مانند گونه مشهور “تومای” که در چاد کشف شده دردسرساز است.
تصور می شد که تومای (ساهلانتروپوس تچادنسيس) درست در بن شجره خانوادگی انسان قرار دارد. قدمت آن ۵/۶ تا ۴/۷ ميليون سال است. به عبارت ديگر، اين موجود از نقطه جدايی انسان و شامپانزه چنانکه در داده های ژنتيکی ديده می شود پيرتر است.
نيک پترسون، دانشمند و آمارشناس ارشد در “موسسه وسيع ام آی تی و هاروارد” که از نويسندگان اصلی مقاله نيچر است می گويد: “امکان دارد که فسيل تومای اخيرتر از آنچيزی است که تاکنون تصور می شد.”
“اما اگر تاريخ گذاری اين موجود صحيح باشد، فسيل تومای از نقطه جدايی انسان-شامپانزه قديم تر است. اين واقعيت که تومای دارای مشخصات انسانی است نشان می دهد که پيدايش دو گونه متمايز انسان و شامپانزه، ممکن است در طول يک دوره بسيار طولانی - توام با برخی مقاطع اختلاط ميان دو موجود - روی داده باشد.”
دانيل ليبرمن، استاد انسان شناسی در دانشگاه هاروارد، به خبرگزاری آسوشيتدپرس گفت: “اين تحليلی کاملا معرکه و هوشمندانه است. مشکل من، اگر بخواهم به زبانی خيلی ابتدايی بگويم، به تصور در آوردن اين مساله است که يک موجود دو پا و يک شامپانزه چگونه يکديگر را به عنوان جفتی مناسب می نگرند.”
منبع: سایت پزشکان بدون مرز
شرح موضوع