زندگی با یک چشم...

سلام من 23 سالمه و به خاطر یک بیماری مادر زادی یک چشم من نابینا بود و ظاهر بدی داشت.و برای من مشکلات روحی زیادی به وجود آورده بود و متاسفانه خیلی ها حتی توی دوران دانشگاه من رو تحقیر و مسخره می کردند.تا اینکه توی 21 سالگی جراحی کردم و پروتز یا چشم مصنوعی روی چشمم قرار دادم. الان از نظر ظاهری و روحی مشکل زیادی ندارم و تقریبا اصلا به چشمم فکر نمیکنم و هیچ کدوم از افرادی که من رو می بینند اصلا متوجه نمی شوند که من یک چشم ندارم... اما سوال من اینکه که اگر روزی یکی از دوستان و آشنایان و یا همسرتون به شما بگه که یک چشم نداره، چطور راجع به اون فکر می کنید؟؟

سلام رفیق
اصلا درباره این چیزا فکر نکن
مهم اخلاق و قدرت فکری و مردانگیته...اینکه بتونی حامی باشی و یک خانواده رو بچرخونی.......اگر دختری که انتخاب میکنی منطقی باشه و با عشق و علاقه شریک زندگیت بشه اصلا براش این چیزا مهم نیست
بچسب به درس و زندگی و آینده سازیت......هر چی از نظر روحی و مادی قویتر عمل کنی یک دختر بهتر تحت تاثیر قرار میگیره......خوش باشی و موفق

سلام دوست عزیز
در جواب سوالت باید بگم که یکی از همکاران همسرم همانند شما یک چشم ندارد ولی توی چند بار رفت و آمدی که داشتیم حتی یادم هم نمیماند که یک چشم ندارد و با اینکه نسبتاً تازه آشنا شدیم ،خیلی راحت ارتباط برقرار کردیم.
ولی اگر همسرم بگوید یک چشم ندارد شوکه میشوم.به خاطر اینکه این قضیه را باید قبل از ازدواج بیان میکرد.
وشما خوبه که با دوستان وآشنایان ، با اعتماد نفس برخورد کنی،چرا که اصلاً این چیزی نیست که آدم راجع به اون فکر خاصی بکنه(مخصوصاً که در حال حاضر چشمت ،ظاهر طبیعی هم داره).اینو صادقانه و از روی تجربه میگم. اگر هم زمانی احساس کردی که توی ارتباطاتت مشکل داری ، بدون که به این قضیه ربطی نداره و جای دیگه ای دنبالش بگرد.
راجع به ازدواج هم ..
اول باید صداقت داشته باشی و بعد هم اگه طرفت تو رو از لحاظهای دیگه پسندیده باشه ، این موضوع باعث نخواهد شد که جواب رد بهت بده.
و باز هم اعتماد به نفس (در کنار اخلاق و منش و ...) خیلی مهمه.
شاد باشی و کامران

با سلام
دوست عزیز با تایید نظرات دوستان :
-هیچگاه از این موضوع ناراحت نباش و خودت و دیگران رو سرزنش مکن.چون امثال شما بسیارند که در زندگیشون خیلی موفق هم هستند.
-اگر درصدد ازدواج هستید حتماً این موضوع رو با طرف مقابل در میان بگذار .زیرا هیچ چیز بهتر و زیباتر از صداقت نیست.
موفق باشید

سلام دوست عزیز

اول به این فکر کن که اگه خدای ناکرده هر دو چشمتون این مشکلو داشت چیکار می کردید
پس:
خدا رو در همه حال شکر کن چون با وجود یک چشم هم میشه زندگی کرد -درس خوند -ازدواج کرد و کلا زندگی کرد چون ما خیلی از نابیناها(از هر دو چشم) رو می بینیم که زندگی افراد عادی رو دارند یکم سختر
بعد هم تن آدم شریف است به جان آدمیت  نه همین لباس زیباست نشان آدمیت

ایمان - اخلاق- تحصیلات-شعور -کار خوب و درآمد مناسب بعد چهره
واقعا چهره برای یه زندگی خیلی مهم نیست همون روز بعد از خواستگاری و بله گفتن عادی میشه چه زیبا چه معمولی چه زشت دیگه دیده نمیشه مهم اینه که رفتارت به دل طرف مقابلت بشینه و شرایط دیگت خوب باشه
پس اصلا به چشمی  که مصنوعیه فکر نکن به چشمی که میبینه افتخار کن

امیدوارم یه همسر خوب و لایق نصیبت بشه

سلامت و خوشبخت باشی

خیلی ممنون از نظرات همه ی شما... همانطور که گفتم من اصلا به این موضوع فکر نمیکنم و ناراحت نیستم و اعتماد به نفسم بعد از گذاشتن چشم مصنوعی به طور معجزه آسایی زیاد شد، در صورتی که قبلا اصلا اینطور نبود و من حتی توی جمع بیشتر از 5 نفر نمیتونستم حاضر بشم اما الان اصلا اینجور نیست...الان اونقدر تغییر کردم که یه جورایی زندگی من رو میشه به دوقسمت تقسیم کرد، یکی قبل از عمل و دومی بعد از عمل... البته من نگفتم که این موضوع رو از همسرم پنهون می کنم... اتفاقا این اولین موردی هست که به طرفم میگم... فقط می خواستم که بدونم اگر روزی بفهمید که یک از دوستاتون یا همسرتون این مشکل رو داشته چه ذهنیتی راجع به اون پیدا می کنید؟؟

البته میدونم که ظاهر برای دخترهای جامعه ی ما حرف اول و آخر رو میزنه...