گزگز و بی حسی در نقاط مختلف بدن

سلام

1 ماه هست که احساس میکنم بیشتر اعضا بدنم گزگز میکند  از جمله در نواحی پاها (از زانو به پایین) کف دستها،قسمتهای خیلی ریز در ناحیه صورت و روی سینه، که این بی حسیها بیشتر در مواقعی که پشت میز هستم اتفاق میافتد،از آنجایی که پشت میز نشین هستیم تکلیف چیست؟ بنده 40 سال سن دارم.



                                                                                                  با تشکر

سلام

به نظر من شما بايد يك سري آزمايشات چك آپ كامل بدهيد

اين علائمي كه فرموديد بيشتر به خاطر كم خوني و ضعف عمومي بدنه
اگر احساس سرگيجه در طول روز داريد يا احساس خواب آلودگي شك نكنيد كه كم خون هستيد بنا بر تجويز پزشكتون(ايشالله وقتي دكتر رفتيد) بايد مصرف قرص هاي فوليك اسيد رو شروع كنيد

موفق باشيد

باسلام
دوست گرامی نخست در کار روزمره ،از نشستن مداوم پشت میز جداً خودداری کرده و هر 30 دقیقه یکبار از پشت آن بلند شده و به مدت 10 دقیقه قدم بزنید و حین این عمل با انجام ورزش در نواحی گردن و دست از خستگی آن اعضا بکاهید.در وهله بعد یک آزمایش کامل از خون هم به چگونگی بالانس فاکتورهای خون ،کمک خواهد کرد لذا انجام این تست رو پیشنهاد میکنم.
انشالله معضل خواهد شد .
موفق باشید.

گفته مي‌شود گزگز و يا سوزن‌سوزن شدن دست و پاها در حالتي كه اعصاب محيطي انتهاي دست و پاها به صورت دوطرفه و متقارن دچار التهاب شده است، ديده مي‌شود.
اين علائم گاهي به صورت يك طرفه شروع و در نهايت در سمت مقابل نيز ديده خواهد شد كه اين‌گونه التهاب اعصاب، اصطلاحا به نوروپاتي محيطي معروف‌اند.


اعصاب محيطي دست و پا داراي رشته‌هاي حسي و حركتي‌اند كه اعصاب حسي، حس اندام‌ها و اعصاب حركتي، فرمان حركت عضلات و به تبع آن حركت اندام را موجب مي‌شوند و برحسب اين‌كه كدام‌يك از رشته‌هاي عصبي گرفتار شده باشند، علايم حسي يا حركتي يا مخلوطي از علايم ديده خواهد شد.

در بسياري از نوروپاتي‌هاي محيطي علايم نخست به صورت اختلالات حسي همانند سوزش، سوزن‌سوزن شدن، كرختي و بي‌حسي در انگشتان ديده مي‌شود در صورتي كه اعصاب حركتي محيطي بيشتر از رشته‌هاي حسي گرفتار شده باشند علايم به صورت ضعف و تحليل عضلات دست‌ها تظاهر مي‌كند.


علل و عوامل فراواني موجب بروز نوروپاتي‌هاي محيطي مي‌شوند كه مي‌توان آنها را به اقسام مختلفي تقسيم‌ بندي كرد :


نوروپاتي‌هاي محيطي كه در اثر بيماري‌هاي ارثي به وجود مي‌آيند،
اين بيماري‌ها به صورت فاميليال بوده كه اكثرا به صورت حركتي بروز مي‌نمايند
نوروپاتي‌هاي محيطي كه در اثر بيماري‌هاي متابوليك ظاهر مي‌شوند:
مي‌توان به ديابت شيرين، كم‌كاري غده تيروئيد، نارسايي كليوي و نارسايي كبدي اشاره كرد.
گفتني است در بيماران ديابتي در بسياري از موارد نوروپاتي‌هاي محيطي به صورت حسي است و اين بيماران بي‌حسي، احساس سوزش و گزگز پا (در شب) را دارند، كه اختلال حسي در پاها و گاهي در دست‌ها به صورت كاهش حس درد و تماس تظاهر مي‌كند كه در صورت درگيري اعصاب حركتي، تحليل عضلاني در دست‌ها ديده مي‌شود.


در اين نوع از نوروپاتي‌ها در هر مرحله‌اي از بيماري، ديابت ديده مي‌شود و گاهي از اولين علايم آن است، اين فرم از نوروپاتي‌ ربطي به شدت بيماري ديابت ندارد.


طبق تحقيقات به دست آمده در بعضي از بيماران مبتلا به كم‌كاري غده تيروئيد (هيپوتيروئيدي) نيز نوروپاتي‌ محيطي به صورت بروز اختلالات حسي در پاها تظاهر مي‌كند كه بيمار از گزگز پا شكايت مي‌كند، كه اگر اين نوع از اختلالات حسي به صورت پيشرفته نباشد به آساني به درمان بيماري هيپوتيروئيدي پاسخ مي‌دهد.


«بيماران مبتلا به سيروز كبدي نيز به صورت نادر نوروپاتي محيطي را تجربه مي‌كنند.»


گاهي علامت پيش درآمد ضايعه كبدي، نوروپاتي است.
همچنين در بيماران مبتلا به نارسايي كليوي، حالتي به نام اورمي اتفاق مي‌افتد كه اصطلاحا اوره خون بالا مي‌رود و موجب بروز علايم مختلفي در سيستم‌هاي بدن مي‌شود.

نوروپاتي محيطي در بيماران اورميك يك پديده شايع است (سندرم پاهاي بي‌قرار) كه گفته مي‌شود اين بيماران هنگامي كه در بستر خوابيده‌اند يا اين‌كه در حالت نشسته هستند ، دچار احساس ناراحتي در پاهايشان مي‌شوند كه با حركت دائم پاها كاهش مي‌يابد و اين علامت پيش‌آگهي شروع نوروپاتي محيطي است.


آمار نشان مي‌دهد نوروپاتي اورمي بيشتر در پاها ديده مي‌شود و خود را به صورت احساس سردي، سوزش شديد و بي‌حسي پاها نشان مي‌دهد.

گاهي نيز علائم به صورت حركتي است كه در اين نوع از نوروپاتي‌ها، با درمان اورمي نظير دياليز يا پيوند كليه، بهبود حس مي‌شود.


گاهي نيز نوروپاتي‌هاي محيطي در اثر سموم، سرب، جيوه، آرسنيك، يا داروهايي همچون فنوباربيتال، كورتون‌ها و... به وجود مي‌آيند.

فقر تغذيه بخصوص در مورد ويتامين‌ها نيز موجب بروز نوروپاتي محيطي مي‌شود كه كمبود اين ويتامين‌ها بيشتر در افراد الكلي مزمن، بيماران داراي سندروم سوءجذب، فقر غذايي شديد، زنان شيرده، زنان حامله با استفراغ‌هاي شديد و ... ديده مي‌شود.


قابل ذكر است گاهي نوروپاتي‌هاي محيطي در اثر عفونت‌هايي نظير بيماري جذام، ديفتري، حصبه، بوتوليسم، سرطان‌ها، عدم كفايت خون‌رساني، بيماري‌هاي كلاژن نظير لوپوس و... به وجود مي‌آيند.


در اين عارضه بهترين راه‌حل پيشگيري و درمان انواع نوروپاتي محيطي شامل تشخيص عامل و بيماري زمينه‌اي و درمان آن است.