ميگرن

سلام ،
برای درمان میگرن در ابتدا تا حدودی می توان از درمانهای غیر دارویی مثل تمرینات یوگا ، Meditation و هیپنوتیزم بهره جست. اجتناب از عوامل شروع کننده میگرن اثرات پیشگیری کننده مهمی دارند . زمانی که این اقدامات در پیشگیری از حملات میگرن با شکست مواجه گردند ، درمان دارویی شروع می شود .
انتخاب بهترین رژیم درمانی برای یک بیمار به چند عامل بستگی دارد که مهمترین آنها شدت حمله می باشد . میگرن خفیف را معمولا با داروهای خوراکی و در حملات شدید ممکن است درمان تزریقی احتیاج شود . سه گروه اصلی داروهای ضد میگرن عبارتند از :
1)داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) : که با مصرف آنها شدت و مدت حملات میگرن کاسته می شود . این دسته داروها زمانی بهترین اثر را دارند که در مراحل زودرس حمله استفاده شوند . داروی اصلی این گروه آسپرین است . از این دسته می توان به ترکیب استامینوفن ، آسپرین و کافئین جهت درمان میگرن خفیف تا متوسط و ترکیب آسپرین و متوکلوپرامید استفاده نمود . مهمترین عوارض جانبی این دسته سوء هاضمه و التهاب دستگاه گوارش می باشد .
2)آگونیست های 5HT1 : با تحریک گیرنده های 5HT1 می توان حمله میگرن را قطع نمود . ارگوتامین و هیدروارگاتومین تحریک کننده های غیر اختصاصی و داروهای گروه تریپتان تحریک کننده اختصاصی و انتخابی این گیرنده هستند . داروهای گروه تریپتان عبارتند از : سوماتریپتان ، ریزاتریپتان ، ناراتریپتان و زولمی تریپتان . مصرف داروهای گروه تریپتان در بیماران قلبی – عروقی ممنوع است . عوارض جانبی اروتامین تهوع است و می بایست مقداری از این دارو مصرف شود که باعث تهوع نگردد .
3)آنتاگونیست دوپامین : این داروهای به عنوان درمان کمکی به کار می روند . در طی حملات میگرن به دلیل کاهش حرکات دستگاه گوارش ، جذب داروها مختل می شود . لذا هنگامی که داروهای NSAID یا تریپتان خوراکی موثر نمی باشند ، اضافه کردن این دسته از داروها مثل متوکلوپرامید جهت تقویت جذب دارو از دستگاه گوارش موثر است . ضمنا این داروها تهوع و استفراغ را کاهش می دعند و حرکات معده را به وضعیت طبیعی بازمیگردانند .
در سردردهای خفیف می توان از NSAID ها و ترکیبی از داروهای مسکن و آگونیست 5HT1 استفاده کرد .