کاهش ميل جنسی، ديسپارونی (آميزش دردناک)، واژينيسموس (انقباض دردناک و غيرارادي ماهيچه های واژن به هنگام دخول) و نرسيدن به اوج لذت جنسی (يا ارضا نشدن جنسی) است
ديسپارونی (آميزش دردناک):
ديسپارونی حالتی است که فرد در هنگام آميزش دچار درد ميشود. اين درد ممکن است در بدو ورود آلت مردانه به واژن يا در مراحل مختلف در طول دخول ايجاد شود. اين حالت درجات متفاوتی دارد و نسبت به اينکه در چه زمانی پس از شروع نزديکی و در کجا فرد احساس درد می کند، دلايل و درمانهای متفاوتی دارد.
يکی از دلايل شايع درد هنگام آميزش برای زنان خشکی واژن است. اگر خانم به هر دليل آمادگی دخول را نداشته باشد، اين عمل می تواند بسيار دردناک باشد. در اکثر موارد خشکی واژن به دليل نداشتن پيش نوازی کافی است، يعنی خانم اين فرصت را پيدا نکرده که از نظر جسمی به محرک های جنسی پاسخ دهد و محيط واژن به اندازه کافی لغزنده نيست. از جمله دلايل و شرايط ديگری که ميتواند باعث خشکی واژن شود داروهايی است که فرد مصرف می کند. در اين مورد مشورت با پزشک و يا مطالعه در مورد دارويی که مصرف می کنيد، می تواند مفيد باشد. معمولا منابع خوبی در اينترنت در مورد داروهای مختلف وجود دارد.
از دلايل ديگر ديسپارونی يا آميزش دردناک، می توان به جراحات و ضربه هايی که در طول زمان به آلت تناسلی وارد شده، سابقه آزار جنسی، دوران پس از زايمان، دوران عادت ماهانه، بيماری های ناحيه تناسلی و برخی از سرطانهايی که اعصاب آن منطقه را تحت تخريب قرار داده و نيز بيماری های مقاربتی درمان نشده اشاره کرد.
برخی از پزشکان آميزش دردناک را جزو دسته اختلالات جنسی نمی دانند و برخورشان با بيمارانی که از اين حالت رنج می برند، توام با شناخت کافی نيست. در اين موارد توصيه می شود به پزشک ديگری مراجعه کرده و پيش از انجام معاينه، دردناک بودن ناحيه تناسلی خود را برای او بازگو نماييد. گاه ضرورت دارد، روان درمانی های لازم پيش از انجام هر گونه معاينه ای صورت پذيرد.
حالت ديگری که افراد با آن روبرو می شوند درد در هنگام دخول است. اين حالت ميتواند به دلايل متعددی باشد که شايع ترين آنها عبارتند از: عفونت های دستگاه تناسلی و دهانه رحم، بيماريهای مقاربتی درمان نشده، همزمانی نزديکی و زمان تخمک گذاری، و در نهايت آماده نبودن فرد از نظر جسمی.
مورد آخر دليل مراجعه درصد زيادی از زنان است بخصوص در اوايل برقراری رابطه جنسی.
وقتی که زوج ها برای پيش نوازی صرف می کنند، صرفا جنبه عاطفی ندارد. در بدن زنی که برای داشتن رابطه جنسی آماده ميشود، تغييراتی صورت می گيرد که دخول را ساده تر می کند. علت اين است که بدن زنان طوری طراحی شده که در هنگام دخول حداکثر آمادگی را برای باردار شدن فراهم کند، بنابراين وقتی که خانمی آمادگی لازم را بر اثر پيش نوازی پيدا می کند، رحمش به سمت بالا کشيده می شود و اين کار به طول واژن اضافه می کند تا توانايی گنجايش آلت مردانه را داشته باشد.
در اين حالت ديواره های واژن پر خون شده و مواد لغزنده ای را ترشح می کنند که دخول را آسانتر می کند. اين ديواره ها بر اثر پيش نوازی مناسب از يکديگر جدا شده و جای دادن آلت مردانه را در واژن ساده تر می کنند. بنابراين می بينيم که پيش نوازی خوشايند و به مقدار کافی تا چه حد می تواند در کيفيت رابطه جنسی تاثير داشته باشد.
واژينيسموس (انقباض دردناک و غيرارادی ماهيچه های واژن به هنگام دخول):
در اين حالت هرگونه دخولی به واژن به شدت دردناک و حتی غيرممکن است، حتی انگشت خود فرد. در اين مواقع معاينات زنان و زايمان هم با مشکل روبرو می شود چون بيمار حتی از فکر اينکه وسيله معاينه به واژن وی وارد شود وحشت دارد.
چون اين اختلال جزو گروه اختلالات مربوط به درد است و تعريف هر فرد در مورد ميزان دردی که تجربه می کند با فرد ديگر متفاوت است، بنابراين نحوه برخورد پزشک و اطرافيان اين افراد در طول مدت درمان نقش بسزايی دارد.
اولين مرحله در درمان اين اختلال باور کردن مريض و احساس درد وی است. پس از آن پزشک (در ايران) يا روان درمانگر جنسی به همراهی شريک جنسی فرد درمان را شروع می کنند. به اين صورت که فرد يک سری از ابزاری را دريافت می کند که مانند انگشت است و معمولا از اندازه انگشت سبابه تا اندازه آلت مردانه را دارد.
فرد هر هفته وارد کردن يکی از اين ابزار را به همراه تمرين های تمرکز و آرام کننده اعضای بدن به داخل واژن تمرين می کند تا زمانی که آخرين اندازه هم بدون درد وارد واژن شود. پس از آن به تدريج ورود آلت مردانه را به واژن تجربه ميکند. اين مرحله بايد بسيار آهسته و با توجه به پذيرش بيمار انجام شود. درمان واژينيسموس بسته به عوامل مختلف می تواند تا بيش از يک سال طول بکشد.
برای افرادی که به دنبال راه حل های سريع تر هستند درمانهايی چون نزديکی کردن آقا با خانم در حالی که خانم توسط پزشک بيهوش شده و يا فلج کردن عضلات اطراف و دهانه واژن با تزريق موادی چون بوتاکس در ايران گزارش شده که در دراز مدت نه تنها اثر بهتری ندارد بلکه متواند اثر بسيار مخربی روی روابط زوج ها و تصويری که زن از خودش دارد بگذارد. اين روش ها توصيه نمی شود.
چنانچه زوج تنها با هدف بچه دار شدن می خواهند اين اختلال را بر طرف کنند، می توانند از لقاح با واسطه استفاده کنند يعنی مايع منی مرد را به وسيله ابزاری مثل قطره چکان بلند وارد واژن زن کنند و آميزش را به طور مصنوعی انجام دهند.
اين مسئله جنبه روحی و روانی دارد و نه جسمی (به جز موارد انگشت شماری که گزارش شده جراحات و ضربات وارد آمده به ناحيه تناسلی موجب بروز اين مشکل شده). به عنوان مثال زنی که در دوران کودکی اش به او گفته شده که ناحيه تناسلی اش می تواند محل آبروريزی و گناه باشد و مرد ها می توانند آسيب جبران ناپذيری به پرده بکارت او وارد کنند، در آغاز زندگی مشترک ممکن است چنين مشکلی را تجربه کند.
واژينيسموس بيشتر در بين زوجهايی گزارش شده که در فرهنگ و يا مذهبشان رابطه جنسی پيش از ازدواج شديدا منع شده و در عين حال بر تشکيل خانواده و داشتن فرزند تاکيد شده است. به عنوان مثال تازه ترين مقالات منتشر شده در پزشکی حاکی از شيوع اين اختلال در ترکيه (مسلمان) و اسرائيل (يهودی) داشته است.
نرسيدن به اوج لذت جنسی (ارگاسم):
اين اختلال به حالتی گفته ميشود که رسيدن فرد به اوج لذت جنسی با تاخير توام باشد و يا اينکه فرد اصلا اوج لذت جنسی را تجربه نکند. اين حالت کم و بيش در زنان اکثر مناطق جهان ديده می شود. دليل اين مسئله آن است که دختران از کودکی به حجب و حيا تشويق می شوند. زمانی که همان دختر وارد رابطه می شود و حالا به عنوان يک زن و شريک جنسی هم بايد وظايفی را انجام بدهد، شکستن حريمی که در آن در ساعاتی از شبانه روز فرد بايد حجب و حيا را کنار گذاشته و از رابطه جنسی با همسرش لذت ببرد خيلی دشوار است.
اين طرز فکر که نهادينه شده، نمی تواند مانند يک کليد روشن و خاموش بشود. بنابراين فرد نمی تواند مهارهای ذهنی اش را بشکند و گاهی حتی اگر لذت هم ببرد نمی تواند و يا نمی خواهد آن را بروز دهد، از ترس اينکه مورد قضاوت قرار بگيرد و متهم شود که زن سبک و هرزه ای است. بنابراين به مرور اين حالت رابطه جنسی را برای فرد از يک حالت خوش آيند به حالت وظيفه و بعضا توام با ترس تبديل می کند. ترس از اينکه مبادا عکس العملی نشان بدهد که همسرش تصور کند او هرزه است.
در ابتدای شکل گيری رابطه جنسی هم اغلب اين ترس وجود دارد که مبادا فرد متهم به اين شود که پيش از اين رابطه جنسی ديگری را تجربه کرده است و برای همين می داند که چطور بايد در يک رابطه جنسی با طرف مقابل برخورد کرد و لذت هم برد.
مورد بعدی که ميتواند باعث اين اختلال شود تاثير معکوس بعضی از داروها بر روی مکانيسم مغزی افراد است. بطور مثال پژوهش ها گزارش داده اند که بعضی از داروهای ضد افسردگی ميتوانند بر روی رسيدن خانمها به اوج لذت جنسی اثر منفی بگذارند. اگر فرد متوجه اين تاثير شد بايد به پزشک خود مراجعه کند تا در صورت امکان دارو را تعويض کنند و يا مقدارمصرف آن را تغيير دهند اما حتما بايد اينکار توسط پزشک متخصص انجام شود و گرنه در دراز مدت تاثيرات داروی جديد و يا قطع سرخود دارو ميتواند موجب آسيب به فرد شود.
با تمامی اين تفاصيل می بينيم که نقش آقايان در حل اختلالات جنسی خانمها تا چه حد ميتواند موثر باشد. اگر زنی احساس راحتی کند و نگرانيهای خود را بدون ترس از اينکه مورد قضاوت قرار بگيرد با شريک جنسی اش مطرح کند، درصد دچار شدنش به اين اختلالات و يا طولانی شدن درمانش تا حد زيادی کاهش پيدا ميکند.
کاهش ميل جنسی:
در مطالعات انجام شده و مشاهدات بالينی در آمريکای شمالی بيشترين دليل مراجعه در بين خانمهای ۱۸ تا ۵۹ ساله را اين اختلال تشکيل می دهد.
کاهش ميل جنسی بر اثر عصبانيت و ناراضی بودن فرد از کل رابطه، خستگی و استرس ممکن است به وجود آيد. در اين مورد همدلی زوج ها و حمايتشان از هم می تواند راه گشا باشد.
در مرحله بعد مشاورين زوج ها و روان درمانگران جنسی هم می توانند مفيد باشند. تنها اين نکته را بايد يادآور شد که استفاده از رابطه جنسی به عنوان حربه در مقابل شريک جنسی خيلی معقولانه نيست و باعث کدورت بيشتر زوج ها از هم می شود. وادار کردن فردی که با کاهش ميل جنسی روبرو است برای داشتن رابطه جنسی هم اصلا کمکی به شرايط نمی کند.
برخی از داروهای ضد بارداری هم ميتوانند باعث اين حالت شوند مثلا برخی از انواع قرصهای ضدبارداری و يا کپسول های زير پوستی در گزارشات نام برده شده اند. در اين صورت فرد با مشورت پزشک ميتواند وسيله جلوگيری اش را تغيير دهد.
اما تا زمانی که از وسيله جلوگيری جديد مطمئن نشده ايد، بهتر است داروی قبلی را قطع نکنيد تا دچار بارداری ناخواسته نشويد.
معمولا اگر زنی به اختلال در ارگاسم دچار باشد و اين مساله مزمن شود، ممکن است بعد از مدتی دچار اختلال جنسی ثانويه شود که همان کاهش ميل جنسی است.
توضيح ساده اين قضيه آن است که انسان دوست دارد کاری را انجام بدهد که از آن لذت ميبرد. اگر فرد برای مدت ها رابطه جنسی داشته که برايش خوشايند نبوده، بطور طبيعی از برقراری آن خودداری می کند و يا نسبت به آن تمايلی نشان نمی دهد. بنابراين اين مهم است که حتی اگر از طريق دخول به ارضا نرسيديد با تحريک کليتوريس به اوج لذت جنسی برسيد که مغز خاطره خوبی را از رابطه جنسی به ياد بياورد و هر بار نااميد از دريافت لذت نباشد.
صميميت زوج ها (بوسيدن، نوازش کردن، در آغوش گرفتن و غيره) بعد از هر بار برقراری ارتباط جنسی هم بسيار مهم است. اينکه زوج ها بدانند که تنها برای رابطه جسمی شان مورد توجه هم نبوده اند و بعد از آن هم به عنوان دو همسر و شريک زندگی برای هم عزيز هستند. اين مسئله برای خانم ها بخصوص بسيار مهم است.
منبع: بی بی سی
ديسپارونی (آميزش دردناک):
ديسپارونی حالتی است که فرد در هنگام آميزش دچار درد ميشود. اين درد ممکن است در بدو ورود آلت مردانه به واژن يا در مراحل مختلف در طول دخول ايجاد شود. اين حالت درجات متفاوتی دارد و نسبت به اينکه در چه زمانی پس از شروع نزديکی و در کجا فرد احساس درد می کند، دلايل و درمانهای متفاوتی دارد.
يکی از دلايل شايع درد هنگام آميزش برای زنان خشکی واژن است. اگر خانم به هر دليل آمادگی دخول را نداشته باشد، اين عمل می تواند بسيار دردناک باشد. در اکثر موارد خشکی واژن به دليل نداشتن پيش نوازی کافی است، يعنی خانم اين فرصت را پيدا نکرده که از نظر جسمی به محرک های جنسی پاسخ دهد و محيط واژن به اندازه کافی لغزنده نيست. از جمله دلايل و شرايط ديگری که ميتواند باعث خشکی واژن شود داروهايی است که فرد مصرف می کند. در اين مورد مشورت با پزشک و يا مطالعه در مورد دارويی که مصرف می کنيد، می تواند مفيد باشد. معمولا منابع خوبی در اينترنت در مورد داروهای مختلف وجود دارد.
از دلايل ديگر ديسپارونی يا آميزش دردناک، می توان به جراحات و ضربه هايی که در طول زمان به آلت تناسلی وارد شده، سابقه آزار جنسی، دوران پس از زايمان، دوران عادت ماهانه، بيماری های ناحيه تناسلی و برخی از سرطانهايی که اعصاب آن منطقه را تحت تخريب قرار داده و نيز بيماری های مقاربتی درمان نشده اشاره کرد.
برخی از پزشکان آميزش دردناک را جزو دسته اختلالات جنسی نمی دانند و برخورشان با بيمارانی که از اين حالت رنج می برند، توام با شناخت کافی نيست. در اين موارد توصيه می شود به پزشک ديگری مراجعه کرده و پيش از انجام معاينه، دردناک بودن ناحيه تناسلی خود را برای او بازگو نماييد. گاه ضرورت دارد، روان درمانی های لازم پيش از انجام هر گونه معاينه ای صورت پذيرد.
حالت ديگری که افراد با آن روبرو می شوند درد در هنگام دخول است. اين حالت ميتواند به دلايل متعددی باشد که شايع ترين آنها عبارتند از: عفونت های دستگاه تناسلی و دهانه رحم، بيماريهای مقاربتی درمان نشده، همزمانی نزديکی و زمان تخمک گذاری، و در نهايت آماده نبودن فرد از نظر جسمی.
مورد آخر دليل مراجعه درصد زيادی از زنان است بخصوص در اوايل برقراری رابطه جنسی.
وقتی که زوج ها برای پيش نوازی صرف می کنند، صرفا جنبه عاطفی ندارد. در بدن زنی که برای داشتن رابطه جنسی آماده ميشود، تغييراتی صورت می گيرد که دخول را ساده تر می کند. علت اين است که بدن زنان طوری طراحی شده که در هنگام دخول حداکثر آمادگی را برای باردار شدن فراهم کند، بنابراين وقتی که خانمی آمادگی لازم را بر اثر پيش نوازی پيدا می کند، رحمش به سمت بالا کشيده می شود و اين کار به طول واژن اضافه می کند تا توانايی گنجايش آلت مردانه را داشته باشد.
در اين حالت ديواره های واژن پر خون شده و مواد لغزنده ای را ترشح می کنند که دخول را آسانتر می کند. اين ديواره ها بر اثر پيش نوازی مناسب از يکديگر جدا شده و جای دادن آلت مردانه را در واژن ساده تر می کنند. بنابراين می بينيم که پيش نوازی خوشايند و به مقدار کافی تا چه حد می تواند در کيفيت رابطه جنسی تاثير داشته باشد.
واژينيسموس (انقباض دردناک و غيرارادی ماهيچه های واژن به هنگام دخول):
در اين حالت هرگونه دخولی به واژن به شدت دردناک و حتی غيرممکن است، حتی انگشت خود فرد. در اين مواقع معاينات زنان و زايمان هم با مشکل روبرو می شود چون بيمار حتی از فکر اينکه وسيله معاينه به واژن وی وارد شود وحشت دارد.
چون اين اختلال جزو گروه اختلالات مربوط به درد است و تعريف هر فرد در مورد ميزان دردی که تجربه می کند با فرد ديگر متفاوت است، بنابراين نحوه برخورد پزشک و اطرافيان اين افراد در طول مدت درمان نقش بسزايی دارد.
اولين مرحله در درمان اين اختلال باور کردن مريض و احساس درد وی است. پس از آن پزشک (در ايران) يا روان درمانگر جنسی به همراهی شريک جنسی فرد درمان را شروع می کنند. به اين صورت که فرد يک سری از ابزاری را دريافت می کند که مانند انگشت است و معمولا از اندازه انگشت سبابه تا اندازه آلت مردانه را دارد.
فرد هر هفته وارد کردن يکی از اين ابزار را به همراه تمرين های تمرکز و آرام کننده اعضای بدن به داخل واژن تمرين می کند تا زمانی که آخرين اندازه هم بدون درد وارد واژن شود. پس از آن به تدريج ورود آلت مردانه را به واژن تجربه ميکند. اين مرحله بايد بسيار آهسته و با توجه به پذيرش بيمار انجام شود. درمان واژينيسموس بسته به عوامل مختلف می تواند تا بيش از يک سال طول بکشد.
برای افرادی که به دنبال راه حل های سريع تر هستند درمانهايی چون نزديکی کردن آقا با خانم در حالی که خانم توسط پزشک بيهوش شده و يا فلج کردن عضلات اطراف و دهانه واژن با تزريق موادی چون بوتاکس در ايران گزارش شده که در دراز مدت نه تنها اثر بهتری ندارد بلکه متواند اثر بسيار مخربی روی روابط زوج ها و تصويری که زن از خودش دارد بگذارد. اين روش ها توصيه نمی شود.
چنانچه زوج تنها با هدف بچه دار شدن می خواهند اين اختلال را بر طرف کنند، می توانند از لقاح با واسطه استفاده کنند يعنی مايع منی مرد را به وسيله ابزاری مثل قطره چکان بلند وارد واژن زن کنند و آميزش را به طور مصنوعی انجام دهند.
اين مسئله جنبه روحی و روانی دارد و نه جسمی (به جز موارد انگشت شماری که گزارش شده جراحات و ضربات وارد آمده به ناحيه تناسلی موجب بروز اين مشکل شده). به عنوان مثال زنی که در دوران کودکی اش به او گفته شده که ناحيه تناسلی اش می تواند محل آبروريزی و گناه باشد و مرد ها می توانند آسيب جبران ناپذيری به پرده بکارت او وارد کنند، در آغاز زندگی مشترک ممکن است چنين مشکلی را تجربه کند.
واژينيسموس بيشتر در بين زوجهايی گزارش شده که در فرهنگ و يا مذهبشان رابطه جنسی پيش از ازدواج شديدا منع شده و در عين حال بر تشکيل خانواده و داشتن فرزند تاکيد شده است. به عنوان مثال تازه ترين مقالات منتشر شده در پزشکی حاکی از شيوع اين اختلال در ترکيه (مسلمان) و اسرائيل (يهودی) داشته است.
نرسيدن به اوج لذت جنسی (ارگاسم):
اين اختلال به حالتی گفته ميشود که رسيدن فرد به اوج لذت جنسی با تاخير توام باشد و يا اينکه فرد اصلا اوج لذت جنسی را تجربه نکند. اين حالت کم و بيش در زنان اکثر مناطق جهان ديده می شود. دليل اين مسئله آن است که دختران از کودکی به حجب و حيا تشويق می شوند. زمانی که همان دختر وارد رابطه می شود و حالا به عنوان يک زن و شريک جنسی هم بايد وظايفی را انجام بدهد، شکستن حريمی که در آن در ساعاتی از شبانه روز فرد بايد حجب و حيا را کنار گذاشته و از رابطه جنسی با همسرش لذت ببرد خيلی دشوار است.
اين طرز فکر که نهادينه شده، نمی تواند مانند يک کليد روشن و خاموش بشود. بنابراين فرد نمی تواند مهارهای ذهنی اش را بشکند و گاهی حتی اگر لذت هم ببرد نمی تواند و يا نمی خواهد آن را بروز دهد، از ترس اينکه مورد قضاوت قرار بگيرد و متهم شود که زن سبک و هرزه ای است. بنابراين به مرور اين حالت رابطه جنسی را برای فرد از يک حالت خوش آيند به حالت وظيفه و بعضا توام با ترس تبديل می کند. ترس از اينکه مبادا عکس العملی نشان بدهد که همسرش تصور کند او هرزه است.
در ابتدای شکل گيری رابطه جنسی هم اغلب اين ترس وجود دارد که مبادا فرد متهم به اين شود که پيش از اين رابطه جنسی ديگری را تجربه کرده است و برای همين می داند که چطور بايد در يک رابطه جنسی با طرف مقابل برخورد کرد و لذت هم برد.
مورد بعدی که ميتواند باعث اين اختلال شود تاثير معکوس بعضی از داروها بر روی مکانيسم مغزی افراد است. بطور مثال پژوهش ها گزارش داده اند که بعضی از داروهای ضد افسردگی ميتوانند بر روی رسيدن خانمها به اوج لذت جنسی اثر منفی بگذارند. اگر فرد متوجه اين تاثير شد بايد به پزشک خود مراجعه کند تا در صورت امکان دارو را تعويض کنند و يا مقدارمصرف آن را تغيير دهند اما حتما بايد اينکار توسط پزشک متخصص انجام شود و گرنه در دراز مدت تاثيرات داروی جديد و يا قطع سرخود دارو ميتواند موجب آسيب به فرد شود.
با تمامی اين تفاصيل می بينيم که نقش آقايان در حل اختلالات جنسی خانمها تا چه حد ميتواند موثر باشد. اگر زنی احساس راحتی کند و نگرانيهای خود را بدون ترس از اينکه مورد قضاوت قرار بگيرد با شريک جنسی اش مطرح کند، درصد دچار شدنش به اين اختلالات و يا طولانی شدن درمانش تا حد زيادی کاهش پيدا ميکند.
کاهش ميل جنسی:
در مطالعات انجام شده و مشاهدات بالينی در آمريکای شمالی بيشترين دليل مراجعه در بين خانمهای ۱۸ تا ۵۹ ساله را اين اختلال تشکيل می دهد.
کاهش ميل جنسی بر اثر عصبانيت و ناراضی بودن فرد از کل رابطه، خستگی و استرس ممکن است به وجود آيد. در اين مورد همدلی زوج ها و حمايتشان از هم می تواند راه گشا باشد.
در مرحله بعد مشاورين زوج ها و روان درمانگران جنسی هم می توانند مفيد باشند. تنها اين نکته را بايد يادآور شد که استفاده از رابطه جنسی به عنوان حربه در مقابل شريک جنسی خيلی معقولانه نيست و باعث کدورت بيشتر زوج ها از هم می شود. وادار کردن فردی که با کاهش ميل جنسی روبرو است برای داشتن رابطه جنسی هم اصلا کمکی به شرايط نمی کند.
برخی از داروهای ضد بارداری هم ميتوانند باعث اين حالت شوند مثلا برخی از انواع قرصهای ضدبارداری و يا کپسول های زير پوستی در گزارشات نام برده شده اند. در اين صورت فرد با مشورت پزشک ميتواند وسيله جلوگيری اش را تغيير دهد.
اما تا زمانی که از وسيله جلوگيری جديد مطمئن نشده ايد، بهتر است داروی قبلی را قطع نکنيد تا دچار بارداری ناخواسته نشويد.
معمولا اگر زنی به اختلال در ارگاسم دچار باشد و اين مساله مزمن شود، ممکن است بعد از مدتی دچار اختلال جنسی ثانويه شود که همان کاهش ميل جنسی است.
توضيح ساده اين قضيه آن است که انسان دوست دارد کاری را انجام بدهد که از آن لذت ميبرد. اگر فرد برای مدت ها رابطه جنسی داشته که برايش خوشايند نبوده، بطور طبيعی از برقراری آن خودداری می کند و يا نسبت به آن تمايلی نشان نمی دهد. بنابراين اين مهم است که حتی اگر از طريق دخول به ارضا نرسيديد با تحريک کليتوريس به اوج لذت جنسی برسيد که مغز خاطره خوبی را از رابطه جنسی به ياد بياورد و هر بار نااميد از دريافت لذت نباشد.
صميميت زوج ها (بوسيدن، نوازش کردن، در آغوش گرفتن و غيره) بعد از هر بار برقراری ارتباط جنسی هم بسيار مهم است. اينکه زوج ها بدانند که تنها برای رابطه جسمی شان مورد توجه هم نبوده اند و بعد از آن هم به عنوان دو همسر و شريک زندگی برای هم عزيز هستند. اين مسئله برای خانم ها بخصوص بسيار مهم است.
منبع: بی بی سی
شرح موضوع