چطور با اختلافات خانوادگی کنار بیایید؟
در هر خانواده ای کم و بیش اختلافاتی وجود دارد، بر اساس نظریه ثابت شده روانشناسی، "اختلافات خانوادگی در حدّ طبیعی، بخشی از زندگیست که منشأ ایجاد آن تنوع و تفاوت شخصیت اعضای خانواده از نظر عقاید، باورها، سلیقه ها و ... است"، امّا همواره راههایی موثر جهت کاهش استرس و برقراری آرامش نسبی به هنگام این درگیریها وجود دارد که در اینجا به چندی از آنها اشاره می کنیم:
نکاتی اساسی که در هدف برقراری این آرامش باید همواره در نظر بگیرید: بی طرف بودن، استحکام خانواده، برنامه ریزی
گام اول:
حدود خود را حفظ کنید، به خودتان اجازه ندهید که در مورد مشکلات و عواطف شخصی هر کدام از اعضای خانواده دخالت کنید، گفتن کلمه "نه" کمی دشوار است، امّا این به آن معناست که اگر فکر می کنید کمک مثمر ثمری نمی توانید انجام دهید، بهتر است مسئله ی آنها را از آنچه که هست پیچیده تر نکنید، اگر به عنوان بزرگتر خانواده هستید، همواره درایت خود را در مورد دیگر اعضاء حفظ کنید، بطور مثال، برای تنظیم و توزیع فعالیتها، نوع غذای مورد نیاز، خرید هدیه برای مراسم خاصّ، سعی کنید طبق سن، روحیات، توزیع عادلانه و مناسب هر یک از آنها را رعایت کنید.
گام دوّم:
محیطی صمیمی و شاد فراهم کنید. فعالیّت های فوق برنامه ای را در برنامه هفتگی بگنجانید. ضمن شناسایی و اهمیّت به اهداف، افکار و علائق دیگر اعضا، به جای درگیری ها و محیطی استرس زا، محبّت و آرامش را جایگزین کنید.
گام سوّم:
قضاوت نکنید، با صبوری و تحمّل خود در این مواقع، پایه های اطمینان و صمیمیت را در خانواده تقویت کنید. آنها جزیی از زندگی شما هستند با این دید می توانید، روابطی بس عمیق تری را با یکدیگر برقرار سازید.
گام چهارم:
در صورت بروز اختلاف، به جای جنگ و دعوا، با درایت و نرمی مسئله را عنوان کنید، نسبت به بزرگترها، مهربان و پرتحمّل باشید، بهتر است در مورد افکار، نیازها و عقاید خود با آنها در آرامش و خونسردی امّا شفّاف صحبت کنید.
گام پنجم:
به دیگر اعضاء اجازه دهید تا نظرات خود را نیز بیان کنند. به دقّت گوش دهید و با خونسردی و با تشریح مسئله، سعی کنید رفتار و کردار ناپسند یا متناقض آنها را با خواسته خود، توضیح دهید. با یکدیگر نظرخواهی کنید و با فنّ بیانی مودبانه، ضمن احترام به عقاید و در عین صداقت، اگر در این بین اشتباهی از جانب شما صورت گرفته است، بپذیرید، حرف یکدیگر را قطع نکنید، از هرگونه اعتراض، سرزنش، پرخاش، فریاد، برخورد عاطفی یا فیزیکی خودداری کنید.
گام ششم:
بر عصبانیت خود غلبه کنید، حتّی اگر خیلی ناراحت هستید، با لحنی صمیمی، صدایی آرام و زبان دل با نفر مقابل، صحبت کنید. همواره تا حل نشدن قطعی اختلاف، برای حلّ مشکل و برقراری صلح و نظری همگانی بکوشید، هرگز مشکلی را به بعد موکول نکنید.
گام هفتم:
گذشت داشته باشید و ملاحظه کار باشید. سعی کنید نظرات و خواسته های آنها را نیز درک کنید و برای مطرح کردن نظر خود، سوالاتی از آنها بپرسید که گویا به نوعی به عقیده آنها نیز احترام می گذارید. مثل، "نظر شما در این مورد چیست؟!"
گام هشتم:
برای ارتباطی نزدیک و پیوندی مستحکم بین خود و دیگر اعضای خانواده برنامه ریزی کنید، از آنها بابت انجام وظایف و امور خانواده تشکرّ کنید تا آنها نیز قدر شما را بدانند. روزهای تعطیل را با برنامه ریزی مناسب بین اعضای خانواده تقسیم و اختصاص دهید.
گام نهم:
صرف انرژی و زمان محدود و کم، اسحتکام خانواده را روز به روز تضعیف می کند، سعی کنید حتّی اگر تعداد دفعات دیدار از آنها را کم می کنید، در ازای آن، در هر ملاقات زمان زیادی را با آنها سپری کنید.
گام دهم:
ضمن ادای احترام و گفتن اینکه شما نیز احساس آنها را درک می کنید، به آنها خاطر نشان سازید که شما نیز حقّ انتخاب دارید. حتّی اگر به نتیجه مشترک نرسیدید از اینکه ملاحظه شما را می کنند و در عین مخالفت، نظرات شما را گوش دادند، تشکّر کنید، بعد از آن اگر لازم می بینید به پیاده روید و به آنها بگویید که بعد از اینکه برگشتید، دوباره درمورد مشکل پیش آمده صحبت می کنید.
گام یازدهم:
برای تسلط بر اعصابتان، همواره جسم و روح خود را با یک برنامه غذایی و تفریحی مناسب تغذیه کنید. در ابتدا یا بین بحث های خانوادگی نفس های عمیقی بکشید تا اکسیژن به مغز و تمام اعصاب شما برسد.
گام دوازدهم:
ناامید نشوید. اگر مشکلی لاینحل باقی مانده است، برای حلّ نهایی آن، از به کارگیری متناوب راهکار ها، مشاوره و راه حل های دیگر، دریغ نکنید.
نکات ضروری:
· واقع نگر باشید، سعی کنید با دیدی دو طرفه، انتظارات معقول را مطرح کنید.
· از خودپسندی و خودرأیی دست بردارید، به نیازها و آرزوهای دیگر اعضاء نیز اهمیّت دهید، آنها نیز در جایگاه یک انسان مستقل، عقاید خود را دارند. به یاد داشته باشید، هیچ چیزی ارزش امنیت، صمیمیت و آرامش حاکم بر خانواده را ندارد.
منبع : مردمان
در هر خانواده ای کم و بیش اختلافاتی وجود دارد، بر اساس نظریه ثابت شده روانشناسی، "اختلافات خانوادگی در حدّ طبیعی، بخشی از زندگیست که منشأ ایجاد آن تنوع و تفاوت شخصیت اعضای خانواده از نظر عقاید، باورها، سلیقه ها و ... است"، امّا همواره راههایی موثر جهت کاهش استرس و برقراری آرامش نسبی به هنگام این درگیریها وجود دارد که در اینجا به چندی از آنها اشاره می کنیم:
نکاتی اساسی که در هدف برقراری این آرامش باید همواره در نظر بگیرید: بی طرف بودن، استحکام خانواده، برنامه ریزی
گام اول:
حدود خود را حفظ کنید، به خودتان اجازه ندهید که در مورد مشکلات و عواطف شخصی هر کدام از اعضای خانواده دخالت کنید، گفتن کلمه "نه" کمی دشوار است، امّا این به آن معناست که اگر فکر می کنید کمک مثمر ثمری نمی توانید انجام دهید، بهتر است مسئله ی آنها را از آنچه که هست پیچیده تر نکنید، اگر به عنوان بزرگتر خانواده هستید، همواره درایت خود را در مورد دیگر اعضاء حفظ کنید، بطور مثال، برای تنظیم و توزیع فعالیتها، نوع غذای مورد نیاز، خرید هدیه برای مراسم خاصّ، سعی کنید طبق سن، روحیات، توزیع عادلانه و مناسب هر یک از آنها را رعایت کنید.
گام دوّم:
محیطی صمیمی و شاد فراهم کنید. فعالیّت های فوق برنامه ای را در برنامه هفتگی بگنجانید. ضمن شناسایی و اهمیّت به اهداف، افکار و علائق دیگر اعضا، به جای درگیری ها و محیطی استرس زا، محبّت و آرامش را جایگزین کنید.
گام سوّم:
قضاوت نکنید، با صبوری و تحمّل خود در این مواقع، پایه های اطمینان و صمیمیت را در خانواده تقویت کنید. آنها جزیی از زندگی شما هستند با این دید می توانید، روابطی بس عمیق تری را با یکدیگر برقرار سازید.
گام چهارم:
در صورت بروز اختلاف، به جای جنگ و دعوا، با درایت و نرمی مسئله را عنوان کنید، نسبت به بزرگترها، مهربان و پرتحمّل باشید، بهتر است در مورد افکار، نیازها و عقاید خود با آنها در آرامش و خونسردی امّا شفّاف صحبت کنید.
گام پنجم:
به دیگر اعضاء اجازه دهید تا نظرات خود را نیز بیان کنند. به دقّت گوش دهید و با خونسردی و با تشریح مسئله، سعی کنید رفتار و کردار ناپسند یا متناقض آنها را با خواسته خود، توضیح دهید. با یکدیگر نظرخواهی کنید و با فنّ بیانی مودبانه، ضمن احترام به عقاید و در عین صداقت، اگر در این بین اشتباهی از جانب شما صورت گرفته است، بپذیرید، حرف یکدیگر را قطع نکنید، از هرگونه اعتراض، سرزنش، پرخاش، فریاد، برخورد عاطفی یا فیزیکی خودداری کنید.
گام ششم:
بر عصبانیت خود غلبه کنید، حتّی اگر خیلی ناراحت هستید، با لحنی صمیمی، صدایی آرام و زبان دل با نفر مقابل، صحبت کنید. همواره تا حل نشدن قطعی اختلاف، برای حلّ مشکل و برقراری صلح و نظری همگانی بکوشید، هرگز مشکلی را به بعد موکول نکنید.
گام هفتم:
گذشت داشته باشید و ملاحظه کار باشید. سعی کنید نظرات و خواسته های آنها را نیز درک کنید و برای مطرح کردن نظر خود، سوالاتی از آنها بپرسید که گویا به نوعی به عقیده آنها نیز احترام می گذارید. مثل، "نظر شما در این مورد چیست؟!"
گام هشتم:
برای ارتباطی نزدیک و پیوندی مستحکم بین خود و دیگر اعضای خانواده برنامه ریزی کنید، از آنها بابت انجام وظایف و امور خانواده تشکرّ کنید تا آنها نیز قدر شما را بدانند. روزهای تعطیل را با برنامه ریزی مناسب بین اعضای خانواده تقسیم و اختصاص دهید.
گام نهم:
صرف انرژی و زمان محدود و کم، اسحتکام خانواده را روز به روز تضعیف می کند، سعی کنید حتّی اگر تعداد دفعات دیدار از آنها را کم می کنید، در ازای آن، در هر ملاقات زمان زیادی را با آنها سپری کنید.
گام دهم:
ضمن ادای احترام و گفتن اینکه شما نیز احساس آنها را درک می کنید، به آنها خاطر نشان سازید که شما نیز حقّ انتخاب دارید. حتّی اگر به نتیجه مشترک نرسیدید از اینکه ملاحظه شما را می کنند و در عین مخالفت، نظرات شما را گوش دادند، تشکّر کنید، بعد از آن اگر لازم می بینید به پیاده روید و به آنها بگویید که بعد از اینکه برگشتید، دوباره درمورد مشکل پیش آمده صحبت می کنید.
گام یازدهم:
برای تسلط بر اعصابتان، همواره جسم و روح خود را با یک برنامه غذایی و تفریحی مناسب تغذیه کنید. در ابتدا یا بین بحث های خانوادگی نفس های عمیقی بکشید تا اکسیژن به مغز و تمام اعصاب شما برسد.
گام دوازدهم:
ناامید نشوید. اگر مشکلی لاینحل باقی مانده است، برای حلّ نهایی آن، از به کارگیری متناوب راهکار ها، مشاوره و راه حل های دیگر، دریغ نکنید.
نکات ضروری:
· واقع نگر باشید، سعی کنید با دیدی دو طرفه، انتظارات معقول را مطرح کنید.
· از خودپسندی و خودرأیی دست بردارید، به نیازها و آرزوهای دیگر اعضاء نیز اهمیّت دهید، آنها نیز در جایگاه یک انسان مستقل، عقاید خود را دارند. به یاد داشته باشید، هیچ چیزی ارزش امنیت، صمیمیت و آرامش حاکم بر خانواده را ندارد.
منبع : مردمان
شرح موضوع