ما ،دوباره با هم می سازیم!
دكتر كارپمن و دكتر اریك برن در مورد این مسئله كه چرا افراد مجرد و متاهل از روابطی معنادار و شادی بخش بهره مند نیستند، تحقیق كردند. آن ها در مورد این موضوع اتفاق نظر داشتند كه بسیاری از زوج ها نمی توانند راجع به مشكلات خود با یكدیگر صحبت كنند. آن ها نمی توانند خواسته های خود را در قالب جملاتی صریح و روشن بیان نمایند.
دكتر كارپمن می گوید: «آن ها باید بیاموزند كه احساسات درونی خود را پیدا كنند و بدانند كه واقعاً چه چیزی می خواهند و بعد از آن خواسته ها را ابراز نمایند بدین ترتیب بسیاری از مشكلات آن ها حل خواهد شد». هدف از این روش این است که در روابط زناشویی نوعی صمیمیت ایجاد شود و طرفین با بازگو کردن احساسات و انتظارات خود بتوانند نوع مشکل را شناخته و با آگاهی بیشتر به رفع آن بپردازند.
دكتر كارپمن موانع زیر را بر سر راه داشتن روابطی صمیمی شناسایی كرده است . او می گوید گاهی فرد موضوع مهمی دار د كه می خواهد راجع به آن با همسرش صحبت كند ولی طرف مقابل این ارتباط را سد می كند و رابطه صمیمانه آن ها به یكی از این چهار طریق سد می شود:
* مهربانی افراطی: یك فرد با مهربانی بیجا در بین صحبت های همسرش وقتی متوجه می شود که او مشكلی دار د در عوض گوش شنوا بودن برای همسرش با گفتگویی محبت آمیز از اهمیت مشكلش می كاهد و بدون پرداختن به مشكل، نیاز لحظه ای او را به محبت برطرف می نماید و این در حالی است که باید با گفتگویی صحیح به بررسی دقیق مسئله پرداخت و ریشه های مشکل ساز قضیه را شناخت.
در حالت صمیمی شدن زوج ها نسبت به یكدیگر پذیرا هستند .
* تندی: همسر با ترك ناگهانی گفتگو مانع ایجاد صمیمیت می شود در را به هم می كوبد، اتاق را ترك می كند و می گوید: «نمی خواهم راجع به آن صحبت كنم» و با رفتارهایی تند و ناگهانی رابطه را قطع می كند. بدین ترتیب طرف مقابل دچار ترس می شود و چنین برداشت می کند که موضوع اکنون هیچ گاه قابل حل نخواهد بود و همسرم مایل به درک خواسته های من نیست.
* پنهان كاری: همسر با پنهان نگه داشتن اطلاعات، نوازش های مثبت و یا احساسات خوبی كه می توانند در حل مشكلات ارتباطی مفید واقع شوند، مانع ایجاد صمیمیت می شود.
* طفره رفتن: همسر با رفتار طفره آمیز با عوض كردن موضوع و دور كردن دیگری از مسئله، از بیان مورد اصلی اجتناب می ورزد. گاهی موضوع اصلی فراموش می شود و یا این كه احساس می كند تلاش برای برگشتن به آن، بیهوده است و ارزشی ندارد.
دكتر كارپمن، برای ایجاد صمیمیت بیشتر بین زوج ها، در هنگام صحبت در مورد اموری كه برایشان مهم است چند راهکار مهم ارائه می دهد .
* گرامی داشتن: همسران با کسب این مهارت به یكدیگر اجازه می دهند كه به وسیله رفتار كلمات، لحن صدا و نوازش بدنی این پیا م را به یكدیگر بدهند كه همانند گنجینه ای برای هم ارزشمند هستند؛ به یكدیگر توجه نموده و روابط برایشان بسیار با اهمیت است. یكدیگر را گرامی می دارند و رفتاری در پیش می گیرند كه طرف مقابل زیبا، جذاب و قدرتمند به نظر برسد. چنین همسرانی در هنگام گفتگو در مورد هر موضوعی حداقل با ده درصد از صحبت های طرف مقابل موافقت دارند و به همین ده درصد توجه می نمایند و از هما ن جا شروع به ساختن رابطه نماید.
زوج های متعهد برای حل مشكل خود آنقدر تجزیه و تحلیل می نمایند تا آن را حل كنند، آن ها صبور هستند و هر یك خود را در حل مسئله به وجود آمده مسؤول و متعهد می داند.
* توانایی صمیمی شدن: این روش در ابتدا بازخوردی غیركلامی است. در این حالت زوج ها نسبت به یكدیگر پذیرا هستند و با رفتاری كه از خود بروز می دهند یكدیگر را دعوت می كنند تا هر آنچه را كه می خواهند بگویند.وقتی شخصی احساس کند مورد پذیرش دیگری است نیمی از ادراک های منفی خود را از دست می دهد و با آرامش بیشتری مشکل ذهنی خود را مطرح می نماید.
* رها شدن: زوجین حوادث و مشكلات گذشته خود را بیان می نمایند و افكار و احساسات درونی خود را آشكار می سازند. نقاب های خود را به سویی نهاده و می گویند كه صحبت از چه چیزی برایشان دشوار است همچنین به یكدیگر فرصت توضیح و دفاع می دهند. و هیچ گاه از آنچه كه آشكار می شود در آینده سوء استفاده نمی كنند.
* تعهد: زوج های متعهد برای حل مشكل خود آنقدر تجزیه و تحلیل می نمایند تا آن را حل كنند، آن ها صبور هستند و هر یك خود را در حل مسئله به وجود آمده مسؤول و متعهد می داند. هیچ یک سعی ندارند به دنبال مقصر باشند بلکه هردو خلاقانه به فکر مسئله گشایی بوده و زمینه را برای آزمون و خطا و کشف راه حل مفید فراهم می کنند. و هر دو با مشارکت یکدیگر در این امر تلاش می کنند.
منبع : گروه اینترنتی garonkish
دكتر كارپمن و دكتر اریك برن در مورد این مسئله كه چرا افراد مجرد و متاهل از روابطی معنادار و شادی بخش بهره مند نیستند، تحقیق كردند. آن ها در مورد این موضوع اتفاق نظر داشتند كه بسیاری از زوج ها نمی توانند راجع به مشكلات خود با یكدیگر صحبت كنند. آن ها نمی توانند خواسته های خود را در قالب جملاتی صریح و روشن بیان نمایند.
دكتر كارپمن می گوید: «آن ها باید بیاموزند كه احساسات درونی خود را پیدا كنند و بدانند كه واقعاً چه چیزی می خواهند و بعد از آن خواسته ها را ابراز نمایند بدین ترتیب بسیاری از مشكلات آن ها حل خواهد شد». هدف از این روش این است که در روابط زناشویی نوعی صمیمیت ایجاد شود و طرفین با بازگو کردن احساسات و انتظارات خود بتوانند نوع مشکل را شناخته و با آگاهی بیشتر به رفع آن بپردازند.
دكتر كارپمن موانع زیر را بر سر راه داشتن روابطی صمیمی شناسایی كرده است . او می گوید گاهی فرد موضوع مهمی دار د كه می خواهد راجع به آن با همسرش صحبت كند ولی طرف مقابل این ارتباط را سد می كند و رابطه صمیمانه آن ها به یكی از این چهار طریق سد می شود:
* مهربانی افراطی: یك فرد با مهربانی بیجا در بین صحبت های همسرش وقتی متوجه می شود که او مشكلی دار د در عوض گوش شنوا بودن برای همسرش با گفتگویی محبت آمیز از اهمیت مشكلش می كاهد و بدون پرداختن به مشكل، نیاز لحظه ای او را به محبت برطرف می نماید و این در حالی است که باید با گفتگویی صحیح به بررسی دقیق مسئله پرداخت و ریشه های مشکل ساز قضیه را شناخت.
در حالت صمیمی شدن زوج ها نسبت به یكدیگر پذیرا هستند .
* تندی: همسر با ترك ناگهانی گفتگو مانع ایجاد صمیمیت می شود در را به هم می كوبد، اتاق را ترك می كند و می گوید: «نمی خواهم راجع به آن صحبت كنم» و با رفتارهایی تند و ناگهانی رابطه را قطع می كند. بدین ترتیب طرف مقابل دچار ترس می شود و چنین برداشت می کند که موضوع اکنون هیچ گاه قابل حل نخواهد بود و همسرم مایل به درک خواسته های من نیست.
* پنهان كاری: همسر با پنهان نگه داشتن اطلاعات، نوازش های مثبت و یا احساسات خوبی كه می توانند در حل مشكلات ارتباطی مفید واقع شوند، مانع ایجاد صمیمیت می شود.
* طفره رفتن: همسر با رفتار طفره آمیز با عوض كردن موضوع و دور كردن دیگری از مسئله، از بیان مورد اصلی اجتناب می ورزد. گاهی موضوع اصلی فراموش می شود و یا این كه احساس می كند تلاش برای برگشتن به آن، بیهوده است و ارزشی ندارد.
دكتر كارپمن، برای ایجاد صمیمیت بیشتر بین زوج ها، در هنگام صحبت در مورد اموری كه برایشان مهم است چند راهکار مهم ارائه می دهد .
* گرامی داشتن: همسران با کسب این مهارت به یكدیگر اجازه می دهند كه به وسیله رفتار كلمات، لحن صدا و نوازش بدنی این پیا م را به یكدیگر بدهند كه همانند گنجینه ای برای هم ارزشمند هستند؛ به یكدیگر توجه نموده و روابط برایشان بسیار با اهمیت است. یكدیگر را گرامی می دارند و رفتاری در پیش می گیرند كه طرف مقابل زیبا، جذاب و قدرتمند به نظر برسد. چنین همسرانی در هنگام گفتگو در مورد هر موضوعی حداقل با ده درصد از صحبت های طرف مقابل موافقت دارند و به همین ده درصد توجه می نمایند و از هما ن جا شروع به ساختن رابطه نماید.
زوج های متعهد برای حل مشكل خود آنقدر تجزیه و تحلیل می نمایند تا آن را حل كنند، آن ها صبور هستند و هر یك خود را در حل مسئله به وجود آمده مسؤول و متعهد می داند.
* توانایی صمیمی شدن: این روش در ابتدا بازخوردی غیركلامی است. در این حالت زوج ها نسبت به یكدیگر پذیرا هستند و با رفتاری كه از خود بروز می دهند یكدیگر را دعوت می كنند تا هر آنچه را كه می خواهند بگویند.وقتی شخصی احساس کند مورد پذیرش دیگری است نیمی از ادراک های منفی خود را از دست می دهد و با آرامش بیشتری مشکل ذهنی خود را مطرح می نماید.
* رها شدن: زوجین حوادث و مشكلات گذشته خود را بیان می نمایند و افكار و احساسات درونی خود را آشكار می سازند. نقاب های خود را به سویی نهاده و می گویند كه صحبت از چه چیزی برایشان دشوار است همچنین به یكدیگر فرصت توضیح و دفاع می دهند. و هیچ گاه از آنچه كه آشكار می شود در آینده سوء استفاده نمی كنند.
* تعهد: زوج های متعهد برای حل مشكل خود آنقدر تجزیه و تحلیل می نمایند تا آن را حل كنند، آن ها صبور هستند و هر یك خود را در حل مسئله به وجود آمده مسؤول و متعهد می داند. هیچ یک سعی ندارند به دنبال مقصر باشند بلکه هردو خلاقانه به فکر مسئله گشایی بوده و زمینه را برای آزمون و خطا و کشف راه حل مفید فراهم می کنند. و هر دو با مشارکت یکدیگر در این امر تلاش می کنند.
منبع : گروه اینترنتی garonkish
شرح موضوع