وسواس در مورد سلامتی و بیماری

سلام
من مدتي پيش اتفاقي دچار يك حمله تنفسي شدم، كه منجر به آمدن اورژانس شد. دكتر رفتم گفت به علت سرماي ريه و برونشيت بوده كه دارو داد و حل شد. اما بعد از آن دچار ترس شديد شدم كه آن حالت تكرار نشود . به من تنگي ننفس دست ميده اما دكتر ميگه كه شما احساس مي كنيد ريه ها سالمند. نسبت به بيماري دچار وسواس شديد شده ام حتي از يك سرما خوردگي ترس دارم هر دارويي مي خورم بيشتر فكر عوارض دارو آزارم مي دهد. سوار هواپيما نمي شوم چون حس مي كنم در آن ارتفاع اكسيژن كافي نيست . مثلا چند وقت پيش يك قرص مسكن خوردم بعد در بروشور آن عوارضي مثل سنكوپ و ... خواندم تا صبح راه مي رفتم و ميلرزيدم كه مبادا سكته كنم . توصيه شما چيست .

سلام
اول خون سردی خودتو حفس کن
هر قرصی که میخواستی بخوری تجویز دکتور نبود و از ترسو استرس میخوری اول به عوارزش فکر کن که دیکه نخوریش و پیشنهاده من این که از قلبت بگو ازمایش بگیرن شاید تنگی نفست از قلبتم باشه.
دوباره استرس ورد نداره بری بخاطره قلبت هزار تای دیگه قرص بخوری و با یه دکتور دیکه هم مشورت کن.

اینشالا بهتر شی ارزوی سلامتی واست دارم.

دوست عزیز.اگه تا این حد مشکل دارید،حتماًمبتلا به وسواس فکری شدید.بهتر به روانپزشک یا مشاور مراجعه کنید تا از اون طریق درمان بشید.

دوست خوبم
چون حمله به صورت ناگهاني اتفاق افتاده شما رو دچار ترس كرده
ضمن تائيد و تاكيد برپيشنهاد مرجان خانم اگر براتون مقدوره در كلاسهاي يوگا شركت كنيد اين كار باعث ميشه علاوه بر رفع ترس شما به بهتر نفس كشيدنتون كمك كنه و حس سلامتي ،شادابي رو بهتون بر ميگردونه
موفق باشي

سلام دوست عزیز
به نظر منم بهتره به یک روانشناس خوب مراجعه کنید حتما نتیجه میگیرید موفق باشید

soltans نوشته است: سلام
من مدتي پيش اتفاقي دچار يك حمله تنفسي شدم، كه منجر به آمدن اورژانس شد. دكتر رفتم گفت به علت سرماي ريه و برونشيت بوده كه دارو داد و حل شد. اما بعد از آن دچار ترس شديد شدم كه آن حالت تكرار نشود . به من تنگي ننفس دست ميده اما دكتر ميگه كه شما احساس مي كنيد ريه ها سالمند. نسبت به بيماري دچار وسواس شديد شده ام حتي از يك سرما خوردگي ترس دارم هر دارويي مي خورم بيشتر فكر عوارض دارو آزارم مي دهد. سوار هواپيما نمي شوم چون حس مي كنم در آن ارتفاع اكسيژن كافي نيست . مثلا چند وقت پيش يك قرص مسكن خوردم بعد در بروشور آن عوارضي مثل سنكوپ و ... خواندم تا صبح راه مي رفتم و ميلرزيدم كه مبادا سكته كنم . توصيه شما چيست .

2سال پیش من هم درست مثل شما درچار این مشکل بودم و هر لحظه منتظر بودم که بمیرم  تا اینکه توسط یه دوست
رفتم دکتری که تخصصش روان کاوی بود  ...من دقیقا میفهمم که چه عذابی رو داری تحمل میکنی اما دوست من تلقین ها خیلی قوی هستند و میتونند ادم رو حتی بکشند شما چیزی رو تجربه کردی که تصویر مرگ رو برات داشته اما در حقیقت اینطور نیست
و اون فقط یه مریضی ساده بود اما حالا داری خودت رو عداب میدی که نکنه قراره بمیرم و از این جور تصورات ....
به روحت برتری داشته باش خودت رو امیدوار کن و از مرگ نترس اخرش که از مرگ بیشتر نیست؟؟؟؟ اینطوری درای هر روز تجربش میکنی ...تو فقط به یه متخصص اعصاب و روان نیاز داری نه هیچ کس دیگه من خیلی از تو بدتر بودم .نمیخوابیدم چون فکر میکردم اگه بخوابم دیگه بیدار نمیشم اما حالا ازاد ترین ادم روی زمینم و برام مهم نیست که فردا زنده هستم یا مرده

با سلام
دوست عزيز شما احتمالا دچار نوعي فوبيا شديد كه با مراجعه به روانپزشك يا روانشناس مشكلتون برطرف ميشه.