زگیلهای تناسلی زائده های گوشتی کوچکی هستند که ممکن است در هر قسمتی از ناحیه تناسلی زن یا مرد ظاهر شوند. این پدیده توسط ویروسی به نام ویروس آماس انسانی (اچ پی وی) ایجاد می شود.
بیش از ۶۰ نوع مختلف از این نوع ویروس وجود دارد. برخی از آنها باعث رشد زگیل در ناحیه تناسلی شده و بعضی هم سبب رشد زگیل در دیگر قسمتهای بدن مانند دستها می شوند.
علایم و نشانه ها پس از ابتلا به ویروس زگیل معمولا بین یک تا سه ماه طول می کشد تا زگیلها در ناحیه تناسلی ظاهر شوند.
شما یا همسرتان ممکن است متوجه یکسری برآمدگی های کوچک به شکل گل کلم و به رنگ سفید یا صورتی در ناحیه تناسلی شوید. زگیلها می تواند در اطراف ناحیه تناسلی، آلت، بیضه ها یا مقعد به صورت منفرد یا چند تایی ظاهر شود.
آنها ممکن است خارش داشته باشند ولی معمولاً بدون درداند.
غالبا هیچ گونه علامت دیگری از خود بروز نداده و مشاهده زگیلها هم ممکن است دشوار باشد. در خانمها امکان دارد زگیلها درون مهبل و گردن رحم نیز ایجاد شود.
چنانچه زگیل بر روی دهانه رحم ایجاد شده باشد امکان دارد خونریزی خفیفی نیز داشته و یا در موارد بسیار نادری، ترشحات مهبلی به رنگ غیر عادی داشته باشد. البته زگیل در همه افرادی که در معرض تماس با این ویروس قرار می گیرند ایجاد نمی شود.
چگونگی سرایت زگیل زگیلها از طریق تماس پوست با پوست منتقل می شوند. بنابراین با انجام آمیزش یا تماس اندام جنسی با فرد دارای زگیل تناسلی، امکان سرایت آن وجود دارد.
آزمایشهای طبی برای تشخیص بیماری پزشک یا پرستار تنها با مشاهده می تواند وجود زگیلهای تناسلی را تشخیص دهد. چنانچه احتمال وجود زگیل وجود داشته اما قابل مشاهده نباشد، پزشک یک محلول رقیق سرکه مانندی را به سطح بیرونی ناحیه تناسلی اعمال می کند تا زگیلها به رنگ سفید درآیند.
برای بررسی وجود زگیلهای پنهان، ممکن است پزشک یک معاینه داخلی از مهبل یا مقعد انجام دهد. هر زمان که فکر می کنید در معرض تماس با ویروس قرار داشته اید می توانید برای بررسی و معاینه به پزشک مراجعه کنید. در برخی از افراد امکان دارد که وجود ویروس تایید شده ولی هنوز زگیل رشد نکرده باشد، لذا احتمالا از وی خواسته می شود که بعداً برای انجام معاینه مجدد مراجعه کند.
تشخیص و درمان از آنجا که زگیل تناسلی توسط ویروس ایجاد شده و نه باکتری، با آنتی بیوتیکها نمی توان آن را معالجه کرد.
داروی عمومی آن یک مایع قهوه ای رنگ (به نام پودُفیلین) است که بر روی زگیلها مالیده شده و باید بعد از ۴ ساعت (و یا در صورت ایجاد سوزش، زودتر) شسته شود.
دیگر روشهای متداول درمان عبارتند از انجماد زگیلها یا مداوای با لیزر. در غالب موارد برای برطرف شدن زگیلها از چند روش درمان استفاده می شود.
روشهای درمان زگیل ممکن است خوشایند نباشند، اما نباید دردناک باشند لذا در صورتی که درمان شما آزار می دهد آنرا با پزشک درمیان بگذارید.
در مدت درمان به توصیه های پزشک، پرستار یا مشاور درمانی درباره انجام آمیزش توجه کنید. هیچگاه سعی نکنید u1586 زگیلهای تناسلی را خودتان مداوا کنید.
در صورت باردار بودن یا هنگامی که می خواهید باردار شوید از آنجا که درمان با پودُفیلین ممکن است برای جنین در حال رشد مضر باشد، لازم است آن را با پزشکتان در میان بگذارید تا از روش درمانی دیگری استفاده کند.
مراقبت از خود و همسرتان در صورت داشتن زگیلهای تناسلی:
* ناحیه تناسلی خود را تمیز و خشک نگه دارید.
* از صابونهای معطر و روغن های حمام یا ضد عرق تناسلی استفاده نکنید زیرا ممکن است باعث تحریک و سوزش زگیلها شود.
* هنگام نزدیکی از کاندوم استفاده کنید. به خاطر داشته باشید که کاندوم تنها زمانی می تواند از انتقال ویروس زگیل جلوگیری کند که تمامی سطوح آلوده شده را بپوشاند.
* همسرتان نیز باید برای معاینه به پزشک مراجعه کند چرا که ممکن است زگیلهایی داشته باشد که قابل مشاهده نباشند.
تا زمان بر طرف شدن زگیلها لازم است به طور منظم برای درمان مراجعه کنید تا پزشک یا پرستار پیشرفت درمان را بررسی کرده و در صورت لزوم تغییراتی در روش معالجه اعمال کند.
گاهی ممکن است معالجه زمان زیادی ببرد. در بسیاری از افراد که زگیل آنها برای بار اول بر طرف می شود امکان عود مجدد آن وجود دارد.
زگیلها و دهانه رحم برخی از انواع ویروسهای زگیل ممکن است باعث تغییراتی در سلولهای دهانه رحم شده که ممکن است منجر به سرطان شود.
اگرچه ارتباط مستقیمی میان زگیلهای تناسلی و سرطان دهانه رحم وجود ندارد اما لازم است که کلیه خانمهای بالای ۲۰ سال به طور منظم آزمایش اسمیر دهانه رحمی انجام دهند. درصورت احتمال بروز این مساله، برای مشاهده سلولهای دهانه رحم آزمایش کُلپُسکپی انجام می شود.
کُلپُسکپ نوعی تلسکوپ کوچک است که به همراه یک چراغ برای مشاهده دهانه رحم به کار می رود. تصویر بزرگ شده از سلولها به پزشک کمک می کند تا متوجه هرگونه تغییری در آنها شود. ممکن است پزشک نمونه کوچکی از سلولها را برداشته (که به آن بافت برداری یا بیوپسی گفته می شود) تا در آزمایشگاه با دقت آنرا بررسی کند.
کُلپُسکپی احتمالا احساس خوشایندی نخواهد داشت. بافت برداری هم احتمالاً درد اندکی شبیه درد اواسط دوره قاعدگی به همراه خونریزی خفیفی دارد.
چنانچه در قسمت دهانه رحم یا مهبل دارای زگیل هستید، می توان آنها را به وسیله انجماد یا درمان با لیزر تحت بیهوشی موضعی درمان کرد. پس از درمان به خاطر داشته باشید که استفاده از کاندوم می تواند خطر سرایت بیماریهای مقاربتی را کاهش دهد.
http://www.pezeshk.us
بیش از ۶۰ نوع مختلف از این نوع ویروس وجود دارد. برخی از آنها باعث رشد زگیل در ناحیه تناسلی شده و بعضی هم سبب رشد زگیل در دیگر قسمتهای بدن مانند دستها می شوند.
علایم و نشانه ها پس از ابتلا به ویروس زگیل معمولا بین یک تا سه ماه طول می کشد تا زگیلها در ناحیه تناسلی ظاهر شوند.
شما یا همسرتان ممکن است متوجه یکسری برآمدگی های کوچک به شکل گل کلم و به رنگ سفید یا صورتی در ناحیه تناسلی شوید. زگیلها می تواند در اطراف ناحیه تناسلی، آلت، بیضه ها یا مقعد به صورت منفرد یا چند تایی ظاهر شود.
آنها ممکن است خارش داشته باشند ولی معمولاً بدون درداند.
غالبا هیچ گونه علامت دیگری از خود بروز نداده و مشاهده زگیلها هم ممکن است دشوار باشد. در خانمها امکان دارد زگیلها درون مهبل و گردن رحم نیز ایجاد شود.
چنانچه زگیل بر روی دهانه رحم ایجاد شده باشد امکان دارد خونریزی خفیفی نیز داشته و یا در موارد بسیار نادری، ترشحات مهبلی به رنگ غیر عادی داشته باشد. البته زگیل در همه افرادی که در معرض تماس با این ویروس قرار می گیرند ایجاد نمی شود.
چگونگی سرایت زگیل زگیلها از طریق تماس پوست با پوست منتقل می شوند. بنابراین با انجام آمیزش یا تماس اندام جنسی با فرد دارای زگیل تناسلی، امکان سرایت آن وجود دارد.
آزمایشهای طبی برای تشخیص بیماری پزشک یا پرستار تنها با مشاهده می تواند وجود زگیلهای تناسلی را تشخیص دهد. چنانچه احتمال وجود زگیل وجود داشته اما قابل مشاهده نباشد، پزشک یک محلول رقیق سرکه مانندی را به سطح بیرونی ناحیه تناسلی اعمال می کند تا زگیلها به رنگ سفید درآیند.
برای بررسی وجود زگیلهای پنهان، ممکن است پزشک یک معاینه داخلی از مهبل یا مقعد انجام دهد. هر زمان که فکر می کنید در معرض تماس با ویروس قرار داشته اید می توانید برای بررسی و معاینه به پزشک مراجعه کنید. در برخی از افراد امکان دارد که وجود ویروس تایید شده ولی هنوز زگیل رشد نکرده باشد، لذا احتمالا از وی خواسته می شود که بعداً برای انجام معاینه مجدد مراجعه کند.
تشخیص و درمان از آنجا که زگیل تناسلی توسط ویروس ایجاد شده و نه باکتری، با آنتی بیوتیکها نمی توان آن را معالجه کرد.
داروی عمومی آن یک مایع قهوه ای رنگ (به نام پودُفیلین) است که بر روی زگیلها مالیده شده و باید بعد از ۴ ساعت (و یا در صورت ایجاد سوزش، زودتر) شسته شود.
دیگر روشهای متداول درمان عبارتند از انجماد زگیلها یا مداوای با لیزر. در غالب موارد برای برطرف شدن زگیلها از چند روش درمان استفاده می شود.
روشهای درمان زگیل ممکن است خوشایند نباشند، اما نباید دردناک باشند لذا در صورتی که درمان شما آزار می دهد آنرا با پزشک درمیان بگذارید.
در مدت درمان به توصیه های پزشک، پرستار یا مشاور درمانی درباره انجام آمیزش توجه کنید. هیچگاه سعی نکنید u1586 زگیلهای تناسلی را خودتان مداوا کنید.
در صورت باردار بودن یا هنگامی که می خواهید باردار شوید از آنجا که درمان با پودُفیلین ممکن است برای جنین در حال رشد مضر باشد، لازم است آن را با پزشکتان در میان بگذارید تا از روش درمانی دیگری استفاده کند.
مراقبت از خود و همسرتان در صورت داشتن زگیلهای تناسلی:
* ناحیه تناسلی خود را تمیز و خشک نگه دارید.
* از صابونهای معطر و روغن های حمام یا ضد عرق تناسلی استفاده نکنید زیرا ممکن است باعث تحریک و سوزش زگیلها شود.
* هنگام نزدیکی از کاندوم استفاده کنید. به خاطر داشته باشید که کاندوم تنها زمانی می تواند از انتقال ویروس زگیل جلوگیری کند که تمامی سطوح آلوده شده را بپوشاند.
* همسرتان نیز باید برای معاینه به پزشک مراجعه کند چرا که ممکن است زگیلهایی داشته باشد که قابل مشاهده نباشند.
تا زمان بر طرف شدن زگیلها لازم است به طور منظم برای درمان مراجعه کنید تا پزشک یا پرستار پیشرفت درمان را بررسی کرده و در صورت لزوم تغییراتی در روش معالجه اعمال کند.
گاهی ممکن است معالجه زمان زیادی ببرد. در بسیاری از افراد که زگیل آنها برای بار اول بر طرف می شود امکان عود مجدد آن وجود دارد.
زگیلها و دهانه رحم برخی از انواع ویروسهای زگیل ممکن است باعث تغییراتی در سلولهای دهانه رحم شده که ممکن است منجر به سرطان شود.
اگرچه ارتباط مستقیمی میان زگیلهای تناسلی و سرطان دهانه رحم وجود ندارد اما لازم است که کلیه خانمهای بالای ۲۰ سال به طور منظم آزمایش اسمیر دهانه رحمی انجام دهند. درصورت احتمال بروز این مساله، برای مشاهده سلولهای دهانه رحم آزمایش کُلپُسکپی انجام می شود.
کُلپُسکپ نوعی تلسکوپ کوچک است که به همراه یک چراغ برای مشاهده دهانه رحم به کار می رود. تصویر بزرگ شده از سلولها به پزشک کمک می کند تا متوجه هرگونه تغییری در آنها شود. ممکن است پزشک نمونه کوچکی از سلولها را برداشته (که به آن بافت برداری یا بیوپسی گفته می شود) تا در آزمایشگاه با دقت آنرا بررسی کند.
کُلپُسکپی احتمالا احساس خوشایندی نخواهد داشت. بافت برداری هم احتمالاً درد اندکی شبیه درد اواسط دوره قاعدگی به همراه خونریزی خفیفی دارد.
چنانچه در قسمت دهانه رحم یا مهبل دارای زگیل هستید، می توان آنها را به وسیله انجماد یا درمان با لیزر تحت بیهوشی موضعی درمان کرد. پس از درمان به خاطر داشته باشید که استفاده از کاندوم می تواند خطر سرایت بیماریهای مقاربتی را کاهش دهد.
http://www.pezeshk.us
شرح موضوع