مشكوك بودن در رفتار متقابل

با سلام
دختري 23 ساله و دانشجو هستم نامزدم در حال حاضر دانشجوي تحصيلات تكميلي هست
ما حدودا 9 ماهه كه با هم اشنا شديم و روابطمون خيلي خوب بود
البته نامزدم گهگاهي در مقابل كاراي من مقاومت ميكرد مثل خريد يا بيرون رفتن
و ميگفت تو براي اين چيزا منو ميخاي
اما طي دو سه ماه اخير كه قرار ازدواج داشتيم اول به من گفت صبر كن من الان نميتونم ومدام با كشمكشهاي من
و دعواهايي كه بينمون رخ داد خيلي چيزا بهم گفتيم
متاسفانه من علاقه بسيار شديدي بهش دارم ولي اوهم با اين حساب جواب منو ميده و  به همه حرفاي من گوش ميده
و چون ميدونه خيلي دوسش دارم گهگاهي منو اذيت ميكنه
اما به من ميگه در حال حاضر ترجيح ميدم تنها باشم و به ازدواج فكر نكنم وتوهم به درسات برس
ولي براي من دوريش خيلي سخته و امكان پذير نيست
به تازگي ميگه تو اينقدر به من گير ميدي مشكوكه!!
ما هيچيمون به هم نميخوره ولي تو وايسادي وميگه منو دوس نداري
واقعا موندم چيكار كنم؟
هرچي ابراز علاقه كنم يا برخورد بد كنم اصلا گوشش بدهكار نيست
وقتي هم ميگم مشكلات روحيت حل ميشه ميگه فكر نكنم
به نظر شما من باهاش چه جوري رفتار كنم؟

hami_2 نوشته است: با سلام
دختري 23 ساله و دانشجو هستم نامزدم در حال حاضر دانشجوي تحصيلات تكميلي هست
ما حدودا 9 ماهه كه با هم اشنا شديم و روابطمون خيلي خوب بود
البته نامزدم گهگاهي در مقابل كاراي من مقاومت ميكرد مثل خريد يا بيرون رفتن
و ميگفت تو براي اين چيزا منو ميخاي
اما طي دو سه ماه اخير كه قرار ازدواج داشتيم اول به من گفت صبر كن من الان نميتونم ومدام با كشمكشهاي من
و دعواهايي كه بينمون رخ داد خيلي چيزا بهم گفتيم
متاسفانه من علاقه بسيار شديدي بهش دارم ولي اوهم با اين حساب جواب منو ميده و  به همه حرفاي من گوش ميده
و چون ميدونه خيلي دوسش دارم گهگاهي منو اذيت ميكنه
اما به من ميگه در حال حاضر ترجيح ميدم تنها باشم و به ازدواج فكر نكنم وتوهم به درسات برس
ولي براي من دوريش خيلي سخته و امكان پذير نيست
به تازگي ميگه تو اينقدر به من گير ميدي مشكوكه!!
ما هيچيمون به هم نميخوره ولي تو وايسادي وميگه منو دوس نداري
واقعا موندم چيكار كنم؟
هرچي ابراز علاقه كنم يا برخورد بد كنم اصلا گوشش بدهكار نيست
وقتي هم ميگم مشكلات روحيت حل ميشه ميگه فكر نكنم
به نظر شما من باهاش چه جوري رفتار كنم؟

عزیز دلم اگه واقعا دوست داشته باشه و تورو به خاطر خودت بخواد، خودش سر عقل میاد.من دخترم و کاملا درک میکنم چی میگی ولی بزار راحت باشه... بزار بره اگه واقعا دوست داشته باشه خودش برمیگرده. هرچی مقاومت کنی بدتره..به خدا بدتره..من تجربشو داشتم که اینو میگم.به خودت برس..به درسات برس..اونم یه گوشه ذهنت نگهدار ولی سعی کن تنها انتخابت اون نباشه... تو فقط به اون عادت کردی...همین! زندگی بچه بازی و همش دوست داشتن نیست..بعد که وارد زندگی بشی میفهمی من چی گفتم... عزیزم میدونم از خوندن نوشتم ممکنه بگی برو بابا من دوسش دارم ولی ببین عقلت چی میگه...اگه خدا بخواد سنگ هم از آسمون بیاد به هم میرسید اگرم نخواد نمیرسید. عاقل باششششششششششششششش!!!!!!!!!!!!1

hami_2 نوشته است: با سلام
دختري 23 ساله و دانشجو هستم نامزدم در حال حاضر دانشجوي تحصيلات تكميلي هست
ما حدودا 9 ماهه كه با هم اشنا شديم و روابطمون خيلي خوب بود
البته نامزدم گهگاهي در مقابل كاراي من مقاومت ميكرد مثل خريد يا بيرون رفتن
و ميگفت تو براي اين چيزا منو ميخاي
اما طي دو سه ماه اخير كه قرار ازدواج داشتيم اول به من گفت صبر كن من الان نميتونم ومدام با كشمكشهاي من
و دعواهايي كه بينمون رخ داد خيلي چيزا بهم گفتيم
متاسفانه من علاقه بسيار شديدي بهش دارم ولي اوهم با اين حساب جواب منو ميده و  به همه حرفاي من گوش ميده
و چون ميدونه خيلي دوسش دارم گهگاهي منو اذيت ميكنه
اما به من ميگه در حال حاضر ترجيح ميدم تنها باشم و به ازدواج فكر نكنم وتوهم به درسات برس
ولي براي من دوريش خيلي سخته و امكان پذير نيست
به تازگي ميگه تو اينقدر به من گير ميدي مشكوكه!!
ما هيچيمون به هم نميخوره ولي تو وايسادي وميگه منو دوس نداري
واقعا موندم چيكار كنم؟
هرچي ابراز علاقه كنم يا برخورد بد كنم اصلا گوشش بدهكار نيست
وقتي هم ميگم مشكلات روحيت حل ميشه ميگه فكر نكنم
به نظر شما من باهاش چه جوري رفتار كنم؟

با سلام
دوست عزیز، از قدیم گفتن یکطرفه به قاضی رفتن درست نیست! برای همین هم راستشو بگم واقعاً نمیشه گفت واقعاً حق با شماست و یا با ایشون! ولی با تایید اظهارات دوستمون، میتونم بگم کمی در خلوت خودتون به گذشته فکر کنید!! ببیند آیا عملی، حرفی و یا همچین چیزی انجام ندادید و یا نگفتید که موجب ایجاد سردی بینتون شده باشه؟؟؟منظورم اینه که منشاء مشکل رو پیدا کنید! اونوقت حل کردنش بسیار راحتر میشه! از طرفی منهم معتقدم الان اگه بفهمید که آیا از همه نظر بهم میخورید یا نه! بهتره تا در آینده و داشتن بچه و....و وجود مشکلات عدیده زندگی، تازه متوجه بشید که کیس هم نیستید!! پس به قول دوستمون عاقلانه رفتار کردن در این وضع، بهترین راهنمائی خواهد بود!
انشالله که معضلتون بزودی حل میشه
موفق باشید.

دوست خوبم. آقایون فقط مرد هستن . نه چیز بیشتری بهتره از اون بت برای خودت نسازی. به خواسته ها ی درونی خودت فکر کن . توی این مدت اون چقدر به نیازهای تو توجه کرده؟ چقدر تلاش کرده که اونا رو برا آور ده کنه؟ تو چی ؟ آیا خودت رو برای اون فدا میکنی ؟ که اشتباهه. همه چیز بای معقول پیش بره. خصوصا دوست داشتن. زندگی شوخی نیت. به معیارهات فکر کن و اون رو با معیارهات بسنج. مردا چیزی رو که با سختی به دست بیارن براش ارزش بیشتری قایل هستن. خودت رو با گفتن مدام دوست دارم سبک نکن. بزار اون هم کمی فکر کنه. آقایون نیاز به فضا دارن. خصوصا برای تصمیمات مهم. کمی درباره تفاوتهای رفتاری زن و  مرد مطالعه کن. و بدون که دوری دوستی میاره.  میدونم سخته. ولی من هم تجربه کردم.سخته ولی شدنیه.

دوست عزیز به خودت رجوع کن و ببین کدوم رفتارت آزارش داده اگه چیزی پیدا نکردی بدون شما برای هم ساخته نشدین و یه سری اخلاقیاتتون به هم نمی خوره الان که دوستید با هم کنار نمیاین برین تو زندگی سخت تر می شه. همه چی رو حل کن بعد تصمیم ازدواج بگیر. این که می گن با ازدواج حل میشه یه توجیه غیر عقلانیه عزیزم.