اگرچه بسیاری از محققان و دانشمندان همچنان در تلاش هستند تا به یافته های جدیدی درباره عوامل تاثیرگذار در افزایش احتمال ابتلا به سرطان سینه در بین زنان دست یابند، اما گروهی از کارشناسان از چند دهه گذشته سبک خاص طراحی لباس های زنانه را به عنوان یکی از عوامل مهم در ابتلا به سرطان سینه معرفی کرده اند.
بررسی های انجام شده حاکی از آن است که پوشیدن لباس های خیلی تنگ در بلند مدت احتمال گسترش تومورهای سرطانی را در بافت سینه افزایش خواهد داد.
این نوع لباس ها مانع از خروج ترشحات لنف شده و افزایش مواد سمی در بافت سینه زمینه مناسبی را برای ابتلا به سرطان سینه به وجود خواهد آورد. اما از آن جایی که هنوز شواهد کافی در تایید این نظریه ارائه نشده است نمی توان به این نتیجه رسید که ارتباط مستقیمی بین پوشیدن لباس های تنگ و ابتلا به سرطان سینه وجود داشته باشد و به همین دلیل نباید آن را به عنوان عامل مهمی در افزایش احتمال ابتلا به این بیماری در نظر گرفت.
مخالفان این نظریه بر این باور هستند که عوامل تاثیرگذار بر افزایش خطر ابتلا به این بیماری معمولا عواملی هستند که میزان ترشح هورمون های داخلی بدن را تحت تاثیر خود قرار می دهند.
سن هر فرد و همچنین سن آن فرد در هنگام تولد نخستین فرزندش می تواند میزان ترشح هورمون های داخلی بدن را تغییر دهد.
بر این اساس احتمال ابتلا به سرطان سینه در بین زنانی که فرزندی نداشته اند و یا این که بعد از سن 30سالگی نخستین فرزندشان متولد شده باشد به مراتب بیشتر خواهد بود.
اگرچه شیر دادن به فرزندان و همچنین انجام فعالیت های ورزشی از جمله عوامل بازدارنده ابتلا به این بیماری است اما باید توجه داشت که وجود موارد ابتلا به این سرطان در میان اقوام نزدیک بیش از هر عامل دیگری تاثیرگذار خواهد بود.
به نظر می رسد که شکل گیری این باور غلط بیش از هر چیز ناشی از ترس از ابتلا به سرطان سینه در بین جوامع غیر شهری است که عادات زندگی شهری و شهرنشینی را به عنوان عامل مهمی در گسترش و شیوع بیماری های مختلف در نظر می گیرند. اگرچه پذیرفتن این که تجمع مایعات لنفی در بافت سینه سبب شکل گیری تومورهای سرطانی می شود درست و منطقی به نظر می رسد اما حقیقت این است که مسیر حرکت این مواد به طرف غددی است که در قسمت زیر بازوها و در محل اتصال دست ها به تنه قرار گرفته اند.
افرادی که این باور غلط را پذیرفته اند در تلاش هستند این طور وانمود کنند که عوامل زمینه ساز ابتلا به سرطان سینه عواملی خارجی و قابل کنترل هستند و این در حالی است که این باور ناشی از عدم شناخت آن ها نسبت به دیگر عوامل زمینه‌ساز ابتلا به این بیماری است. نتایج به دست آمده از بررسی های انجام شده در این زمینه نشان داده است که عوامل هورمونی و ژنتیکی در مقایسه با عوامل خارجی نظیر قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مختلف نظیر آفت‌کش‌ها و اسپری های خوشبوکننده از تاثیر بیشتری در افزایش احتمال ابتلا به این بیماری برخوردار هستند.
بنابراین لازم است تحقیقات و مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود تا بتوان عوامل تاثیرگذار در ابتلا به این بیماری را شناسایی کرده و با توجه به آن ها تغییراتی در سبک زندگی به وجود آورد.
منیع: تبیان
بررسی های انجام شده حاکی از آن است که پوشیدن لباس های خیلی تنگ در بلند مدت احتمال گسترش تومورهای سرطانی را در بافت سینه افزایش خواهد داد.
این نوع لباس ها مانع از خروج ترشحات لنف شده و افزایش مواد سمی در بافت سینه زمینه مناسبی را برای ابتلا به سرطان سینه به وجود خواهد آورد. اما از آن جایی که هنوز شواهد کافی در تایید این نظریه ارائه نشده است نمی توان به این نتیجه رسید که ارتباط مستقیمی بین پوشیدن لباس های تنگ و ابتلا به سرطان سینه وجود داشته باشد و به همین دلیل نباید آن را به عنوان عامل مهمی در افزایش احتمال ابتلا به این بیماری در نظر گرفت.
مخالفان این نظریه بر این باور هستند که عوامل تاثیرگذار بر افزایش خطر ابتلا به این بیماری معمولا عواملی هستند که میزان ترشح هورمون های داخلی بدن را تحت تاثیر خود قرار می دهند.
سن هر فرد و همچنین سن آن فرد در هنگام تولد نخستین فرزندش می تواند میزان ترشح هورمون های داخلی بدن را تغییر دهد.
بر این اساس احتمال ابتلا به سرطان سینه در بین زنانی که فرزندی نداشته اند و یا این که بعد از سن 30سالگی نخستین فرزندشان متولد شده باشد به مراتب بیشتر خواهد بود.
اگرچه شیر دادن به فرزندان و همچنین انجام فعالیت های ورزشی از جمله عوامل بازدارنده ابتلا به این بیماری است اما باید توجه داشت که وجود موارد ابتلا به این سرطان در میان اقوام نزدیک بیش از هر عامل دیگری تاثیرگذار خواهد بود.
به نظر می رسد که شکل گیری این باور غلط بیش از هر چیز ناشی از ترس از ابتلا به سرطان سینه در بین جوامع غیر شهری است که عادات زندگی شهری و شهرنشینی را به عنوان عامل مهمی در گسترش و شیوع بیماری های مختلف در نظر می گیرند. اگرچه پذیرفتن این که تجمع مایعات لنفی در بافت سینه سبب شکل گیری تومورهای سرطانی می شود درست و منطقی به نظر می رسد اما حقیقت این است که مسیر حرکت این مواد به طرف غددی است که در قسمت زیر بازوها و در محل اتصال دست ها به تنه قرار گرفته اند.
افرادی که این باور غلط را پذیرفته اند در تلاش هستند این طور وانمود کنند که عوامل زمینه ساز ابتلا به سرطان سینه عواملی خارجی و قابل کنترل هستند و این در حالی است که این باور ناشی از عدم شناخت آن ها نسبت به دیگر عوامل زمینه‌ساز ابتلا به این بیماری است. نتایج به دست آمده از بررسی های انجام شده در این زمینه نشان داده است که عوامل هورمونی و ژنتیکی در مقایسه با عوامل خارجی نظیر قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مختلف نظیر آفت‌کش‌ها و اسپری های خوشبوکننده از تاثیر بیشتری در افزایش احتمال ابتلا به این بیماری برخوردار هستند.
بنابراین لازم است تحقیقات و مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود تا بتوان عوامل تاثیرگذار در ابتلا به این بیماری را شناسایی کرده و با توجه به آن ها تغییراتی در سبک زندگی به وجود آورد.
منیع: تبیان
شرح موضوع