زيستن ,زيباترين مفهوم در زندگي!
اگر احساس سرخوشی ندارید، باید سرمنشأ خستگی ها و بی حوصلگی های خود را دریابید؛ جهت این کار در وهله ی نخست، رویکرد و نگاه خود را شناخته و در راستای تغییر آن اقدام کنید، سپس الگوهای عملی- کاربردی خود که با توجه به تغییر نگرش تان آماده ی تحول اند را زیرورو کنید (کاری بسیار مشکل اما امکان پذیر است). در این مقاله می خواهیم دیوارهایی که با خود، کدری و دلتنگی به همراه داشته را فرو ریزیم و جهانی شاداب تر بنا نهیم.
به راستی چه کسی گفته که باید مانند دیگران باشید؟ چه کسی گفته که دیگران باید مانند شما باشند؟ نه، آن کار را بکنید و نه این کار را، بلکه به دیگران احترام بگذارید اما مانند خودتان باشید، از کلیشه های دیکته شده بیرون آیید، اصول و حدود تعریف شده و قانونمند را مراعات کنید تا این که به هیچ کسی اجازه ندهید که به حیطه ی شخصی- شخصیتی شما تعرض کند:
- برای خودتان زندگی کنید و با معیارهای خود دمخور باشید و از این که براساس خودخواهی ها و تنگ نظری های دیگران حتی مورد نفرت قرارگیرید، ناراحت نباشید.
- دیوارهای خستگی و فرمایشی و مأیوس کننده را بشکنید، حتی اگر لازم شد خودتان را نیز بشکنید و از نو بسازید؛ طوری خود را بسازید که هم دوست داشته شوید و هم دوست بدارید، هم محترم باشید و هم محترمانه (با دیگران) رفتار کنید، خستگی های وجودتان را به در کنید و راه شادمانه زیستن را برگزینید.
- در راه شادمانی، از به حقارت کشیدن خود به در آیید و از گله مندی های کوچک و کم اهمیت صرف نظر کنید. سعی کنید هرگز چیزهای کوچک و پیش پاافتاده را نبینید؛ به ویژه در برابر کسانی که از پرواز چیزی نمی دانند اما این طور وانمود می کنند که استاد پروازند، نه کم بیاورید و نه اوج بگیرید، زیرا «برای آنان که از پرواز چیزی نمی دانند، هرچه بیش تر اوج بگیری، کوچک تری!»
بدون کم ترین دغدغه و دلواپسی، شادمانی را بخشی از زندگی خود کنید، هرچند غم و اندوه نیز جزئی از زندگی ست اما به آن بهای کم تری بدهید؛ به گریه و زاری، دل گرفتگی، سوگ و غصه اجازه ندهید بیش از سهم خود، شما را دربر گیرد چرا که شادی، هسته ی مرکزی زندگی و غم و اندوه، یکی از هاله های پیرامونی آن است.
- به هرچیزی که وسیله ی آرامش است، بیش تر بها دهید و آن چه که شما را می آزارد، یا درست کنید یا از خود دورسازید. اگر کارتان آزارتان می دهد، آگاهانه و با درایت، در صدد یافتن کار مورد علاقه تان باشید. اگر دوست تان سبب رنج تان می شود، قاطع و باشهامت از او دست بکشید و درپی یافتن دوستانی دیگر باشید؛ دوستانی که راحت تر و عمیق تر همدیگر را درک کرده و به هم صمیمانه و روراست احترام می گذارند. اگر همسایه تان شما را می آزارد، تمامی ارتباطات تان را با او قطع کنید؛ هرکس هرطور که می خواهد، فکر کند. همیشه و در همه جا اصل، خودتان هستید؛ در بازی زندگی، آن کس که نقش اصلی را بازی می کند، خودتان هستید نه هیچ کس دیگر، پس به هیچ کس اجازه ندهید زندگی تان را به روزمرگی، تکرار و پوچی بکشاند.
- هرلحظه از زندگی، به قدری ارزشمند و گران بهاست که اگر حتی جانت را برایش بدهی، بازهم کم است و همین است که در اوج ایثار و اقتدار و دگر دوستی به این نتیجه می رسی که:
آن قدر زیباست این بی بازگشت کز برایش می توان از جان گذشت
- هرچه بیش تر شادباشی، درنتیجه بیش تر به زندگی دلبستگی خواهی داشت؛ آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا این قدر زندگی تان را دوست دارید؟ زیرا زیباست؛ پس دوستش بدارید اما مواظب باشید که به خاطرش، به پیش پاافتادگی کشیده نشوید.
- بابت مشکلات و خطاهایی که مرتکب می شوید، نه بترسید و نه کم بیاورید؛ خطا جزئی از زندگی ست اما تداوم و تکرار آن، خانمان برانداز و فاجعه انگیز است.
- از تکانش های زندگی و چالش های آن غافل نشوید، زیرا عشق به زندگی و زیستن، در گرو هیجانات آن است. مخاطرات زندگی، از لذت و دلچسبی خاص خود برخوردار است. زندگی پرهیجان، به گونه ای ست که هرروز، هزاربار به پایان می رسی و باز از نو شروع می کنی. در زندگی پرچالش، ارزش سرخوشی و عشق، از نوعی دیگر است؛ هر لحظه ویژگی ها، شادی ها و غم های خاص خود را دارد.
- تفاوت افراد شاد و سرخوش، با افراد دل گرفته و دائم الغم، در این ست که جهان را به گونه ای متفاوت و بازاندیشانه نگاه می کنند؛ این گونه افراد:
خود را بدهکار دنیا دانسته، نه طلبکار از هرکس و هرچیز.
خود و دنیا را ارزشمند دانسته و دوست می دارند.
از توان تأثیرگذاری خوبی بر حوادث پیرامون خود برخوردارند.
بر خود مسلطند.
در مواقع ضروری و اجتناب ناپذیر، نه تنها افراد نزدیک را، که دنیا را به مبارزه می طلبند.
از اعتمادبه نفس و تعهد نسبت به خود و دیگران برخوردارند.
چیزی به نام «شکست» را نپذیرفته و معتقدند که هر رویدادی، نتیجه ی یک سری فعالیت ها ست که اگر به نتایج مورد نظر بینجامد، «موفقیت» و در غیر این صورت «شکست» نامیده می شود.
بنابراین، آن گاه که بتوانید فکر و اندیشه کنید، می توانید الگوهای تان، باورهای تان و سپس رفتار و عملکردتان را دچار تغییر و تحول سازید و آن گاه که توانستید چنین کنید، قادر خواهید بود که همه ی زندگی تان را تغییر دهید. اگر کسی بتواند باورهایش را به درستی سازماندهی کند، به راحتی به خودکنترلی رسیده و درنتیجه، مطابق میل خود، به تقویت نقاط قوت اش پرداخته و درنهایت، قدرتمندانه عشق می ورزد، عمیقاً شاد است و آگاهانه دوست می دارد.
منبع : مجله شادکامی و موفقیت
اگر احساس سرخوشی ندارید، باید سرمنشأ خستگی ها و بی حوصلگی های خود را دریابید؛ جهت این کار در وهله ی نخست، رویکرد و نگاه خود را شناخته و در راستای تغییر آن اقدام کنید، سپس الگوهای عملی- کاربردی خود که با توجه به تغییر نگرش تان آماده ی تحول اند را زیرورو کنید (کاری بسیار مشکل اما امکان پذیر است). در این مقاله می خواهیم دیوارهایی که با خود، کدری و دلتنگی به همراه داشته را فرو ریزیم و جهانی شاداب تر بنا نهیم.
به راستی چه کسی گفته که باید مانند دیگران باشید؟ چه کسی گفته که دیگران باید مانند شما باشند؟ نه، آن کار را بکنید و نه این کار را، بلکه به دیگران احترام بگذارید اما مانند خودتان باشید، از کلیشه های دیکته شده بیرون آیید، اصول و حدود تعریف شده و قانونمند را مراعات کنید تا این که به هیچ کسی اجازه ندهید که به حیطه ی شخصی- شخصیتی شما تعرض کند:
- برای خودتان زندگی کنید و با معیارهای خود دمخور باشید و از این که براساس خودخواهی ها و تنگ نظری های دیگران حتی مورد نفرت قرارگیرید، ناراحت نباشید.
- دیوارهای خستگی و فرمایشی و مأیوس کننده را بشکنید، حتی اگر لازم شد خودتان را نیز بشکنید و از نو بسازید؛ طوری خود را بسازید که هم دوست داشته شوید و هم دوست بدارید، هم محترم باشید و هم محترمانه (با دیگران) رفتار کنید، خستگی های وجودتان را به در کنید و راه شادمانه زیستن را برگزینید.
- در راه شادمانی، از به حقارت کشیدن خود به در آیید و از گله مندی های کوچک و کم اهمیت صرف نظر کنید. سعی کنید هرگز چیزهای کوچک و پیش پاافتاده را نبینید؛ به ویژه در برابر کسانی که از پرواز چیزی نمی دانند اما این طور وانمود می کنند که استاد پروازند، نه کم بیاورید و نه اوج بگیرید، زیرا «برای آنان که از پرواز چیزی نمی دانند، هرچه بیش تر اوج بگیری، کوچک تری!»
بدون کم ترین دغدغه و دلواپسی، شادمانی را بخشی از زندگی خود کنید، هرچند غم و اندوه نیز جزئی از زندگی ست اما به آن بهای کم تری بدهید؛ به گریه و زاری، دل گرفتگی، سوگ و غصه اجازه ندهید بیش از سهم خود، شما را دربر گیرد چرا که شادی، هسته ی مرکزی زندگی و غم و اندوه، یکی از هاله های پیرامونی آن است.
- به هرچیزی که وسیله ی آرامش است، بیش تر بها دهید و آن چه که شما را می آزارد، یا درست کنید یا از خود دورسازید. اگر کارتان آزارتان می دهد، آگاهانه و با درایت، در صدد یافتن کار مورد علاقه تان باشید. اگر دوست تان سبب رنج تان می شود، قاطع و باشهامت از او دست بکشید و درپی یافتن دوستانی دیگر باشید؛ دوستانی که راحت تر و عمیق تر همدیگر را درک کرده و به هم صمیمانه و روراست احترام می گذارند. اگر همسایه تان شما را می آزارد، تمامی ارتباطات تان را با او قطع کنید؛ هرکس هرطور که می خواهد، فکر کند. همیشه و در همه جا اصل، خودتان هستید؛ در بازی زندگی، آن کس که نقش اصلی را بازی می کند، خودتان هستید نه هیچ کس دیگر، پس به هیچ کس اجازه ندهید زندگی تان را به روزمرگی، تکرار و پوچی بکشاند.
- هرلحظه از زندگی، به قدری ارزشمند و گران بهاست که اگر حتی جانت را برایش بدهی، بازهم کم است و همین است که در اوج ایثار و اقتدار و دگر دوستی به این نتیجه می رسی که:
آن قدر زیباست این بی بازگشت کز برایش می توان از جان گذشت
- هرچه بیش تر شادباشی، درنتیجه بیش تر به زندگی دلبستگی خواهی داشت؛ آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا این قدر زندگی تان را دوست دارید؟ زیرا زیباست؛ پس دوستش بدارید اما مواظب باشید که به خاطرش، به پیش پاافتادگی کشیده نشوید.
- بابت مشکلات و خطاهایی که مرتکب می شوید، نه بترسید و نه کم بیاورید؛ خطا جزئی از زندگی ست اما تداوم و تکرار آن، خانمان برانداز و فاجعه انگیز است.
- از تکانش های زندگی و چالش های آن غافل نشوید، زیرا عشق به زندگی و زیستن، در گرو هیجانات آن است. مخاطرات زندگی، از لذت و دلچسبی خاص خود برخوردار است. زندگی پرهیجان، به گونه ای ست که هرروز، هزاربار به پایان می رسی و باز از نو شروع می کنی. در زندگی پرچالش، ارزش سرخوشی و عشق، از نوعی دیگر است؛ هر لحظه ویژگی ها، شادی ها و غم های خاص خود را دارد.
- تفاوت افراد شاد و سرخوش، با افراد دل گرفته و دائم الغم، در این ست که جهان را به گونه ای متفاوت و بازاندیشانه نگاه می کنند؛ این گونه افراد:
خود را بدهکار دنیا دانسته، نه طلبکار از هرکس و هرچیز.
خود و دنیا را ارزشمند دانسته و دوست می دارند.
از توان تأثیرگذاری خوبی بر حوادث پیرامون خود برخوردارند.
بر خود مسلطند.
در مواقع ضروری و اجتناب ناپذیر، نه تنها افراد نزدیک را، که دنیا را به مبارزه می طلبند.
از اعتمادبه نفس و تعهد نسبت به خود و دیگران برخوردارند.
چیزی به نام «شکست» را نپذیرفته و معتقدند که هر رویدادی، نتیجه ی یک سری فعالیت ها ست که اگر به نتایج مورد نظر بینجامد، «موفقیت» و در غیر این صورت «شکست» نامیده می شود.
بنابراین، آن گاه که بتوانید فکر و اندیشه کنید، می توانید الگوهای تان، باورهای تان و سپس رفتار و عملکردتان را دچار تغییر و تحول سازید و آن گاه که توانستید چنین کنید، قادر خواهید بود که همه ی زندگی تان را تغییر دهید. اگر کسی بتواند باورهایش را به درستی سازماندهی کند، به راحتی به خودکنترلی رسیده و درنتیجه، مطابق میل خود، به تقویت نقاط قوت اش پرداخته و درنهایت، قدرتمندانه عشق می ورزد، عمیقاً شاد است و آگاهانه دوست می دارد.
منبع : مجله شادکامی و موفقیت
شرح موضوع