زگيل‌ها را نخراشيد
جام جم آنلاين: زگيل‌ها ضايعات خوش‌خيم پوستي هستند كه توسط يك ويروس ايجاد مي‌شوند. اين ويروس به دنبال تماس مستقيم يا غيرمستقيم وارد پوست و مخاط بدن مي‌شود و بسته به نوع ويروس و محل تماس، اشكال مختلف زگيل را در سر، صورت، لب و دهان، كف دست و پا ايجاد مي‌كند.
دكتر فرخ راد متخصص پوست و مو در اين باره به جام‌جم مي‌گويد: زگيل در واقع تكثير نامنظم و البته خوش‌خيم سلول‌هاي پوست است و هرچند ظاهر آن بستگي به محل پيدايش زگيل دارد اما معمولاً به رنگ پوست بوده و در لمس زبر و ناصاف است، البته گاهي هم مي‌تواند تيره يا صاف و هموار باشد.
وي مي‌افزايد: با وجود اين‌كه زگيل در هر سني و در هر شرايطي ممكن است ديده شود اما بچه‌ها در سنين قبل از مدرسه و نوجوانان، مستعدترين افراد براي ابتلا به آن هستند.
نشانه‌ها
زگيل‌ها گاه به صورت منفرد و گاه به صورت مجتمع ديده مي‌شوند؛ دكتر راد مي‌گويد: زگيل‌ها ابتدا در اندازه كوچك ظاهر شده سپس بزرگتر مي‌شوند، داراي سطحي خشن بوده و محدوده مشخصي از پوست را درگير مي‌كنند. آنها اغلب به صورت خوشه‌‌هايي اطراف يك زگيل مادر ظاهر مي‌شوند و معمولا بدون درد و خارش هستند.
وي مي‌افزايد: گاه ممكن است در طول ماه‌ها يا سال‌ها زگيل كم يا زياد شده و گاه زودتر از اين مدت خود به خود بهبود يافته و از بين برود.
انواع
زگيل‌ها به انواع مختلف معمولي، صاف،كف پا، موزاييك و زگيل‌هاي تناسلي و... تقسيم مي‌شوند.
دكتر راد مي‌گويد: زگيل‌هاي معمولي بيشتر در پشت دست‌ها و انگشت و كنار ناخن و كف پا ديده مي‌شوند و سطح آنها شيار شيار است. نوع ديگر زگيل معمولاً در كفپا ايجاد مي‌شود و به تعداد زياد و دسته دسته در كنار هم قرار مي‌گيرند (زگيل‌هاي موزاييك)؛ اين زگيل‌ها ممكن است دردناك باشند.
زگيل‌هاي تناسلي مشكل شايع و نگرانكنندهاي در بالغين به شمار ميروند و اكثراً كوچك و صاف هستند؛ سطح آنها نرم بوده و بر خلاف بقيه زگيل‌ها زبر و پوستهپوسته نيستند. اين نوع زگيل‌ها بندرت تبديل به زگيل‌هاي دست يا پا مي‌شوند ولي ميتوانند باعث پديد آمدن زگيلهايي در دهان گردند.
راه انتقال
زگيل‌ها داراي سرايت خفيفي از فرد به فرد و از يك ناحيه به ناحيه‌اي ديگر بوده و همان طور كه گفته شد گاهي نيز به طور غيرمستقيم از طريق وسايل آلوده منتقل مي‌شوند.
اين عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان با بيان اين‌كه افرادي كه سيستم ايمني ضعيفي دارند بيشتر مستعد عفونت با ويروسهاي زگيل هستند، مي‌گويد: براي ورود ويروس زگيل نياز است كه پوست آسيب ببيند و اين آسيب مي‌تواند خراش خيلي سطحي ـ كه مورد توجه قرار نگرفته است ـ باشد.
دكتر راد مي‌افزايد: بسته به نوع زگيل احتمال ابتلا متفاوت بوده به طوري كه ابتلا به زگيل‌هاي دست، پا و زگيل‌هاي صاف كم مي‌باشد اما زگيل‌هاي تناسلي بيشتر واگير هستند؛ زگيل اغلب مي‌تواند از طريق تماس نزديك، كفش‌هاي مرطوب (در حمام و استخر)، همراه با ساييدن و فشار، بردن انگشت به دهان و... منتقل شود.
پيشگيري
رعايت بهداشت فردي به صورت مداوم بهترين راه پيشگيري از ابتلاي به زگيل است. اين استاديار دانشگاه توصيه مي‌كند: به هيچ وجه نبايد از وسايل شخصي ديگران استفاده كرد، در استخرها و سونا بايستي دمپايي شخصي پوشيد، تا حد ممكن كف دست‌ها و پاها را بايد خشك نگه داشت، كفش‌‌هايي بپوشيد كه مناسب و اندازه پا باشند و براي جلوگيري از گسترش زگيل‌ها، آنها را نخراشيد زيرا زگيل با برش و خراش‌هاي كوچك براحتي گسترش مي‌يابد.
درمان
معمولا براي تشخيص زگيل نيازي به آزمايش نيست و پزشك بر اساس ظاهر ضايعه، زگيل را تشخيص مي‌دهد؛ البته در مواردي، نمونه‌برداري توصيه مي‌شود. دكتر راد معتقد است: براساس سن فرد و اين كه زگيل در چه ناحيه‌اي قرار گرفته و به چه تعداد و اندازه‌اي است، درمان‌هاي متفاوتي به كار مي‌رود.
وي مي‌گويد: هرچند هيچ يك از روش‌هاي درماني به صورت 100 درصد، زگيل را درمان نمي‌كنند و احتمال عود آن هميشه وجود دارد اما روش‌هايي نظير استفاده از محلول‌ها، پمادها يا چسب‌هاي ضدزگيل، كرايوتراپي (فريز كردن ضايعات)، سوزاندن ضايعات، ليزر كردن و ساير روش‌هاي درماني تا حد بسيار زيادي در درمان زگيل موثر هستند.
منبع : جام جم آنلاین
جام جم آنلاين: زگيل‌ها ضايعات خوش‌خيم پوستي هستند كه توسط يك ويروس ايجاد مي‌شوند. اين ويروس به دنبال تماس مستقيم يا غيرمستقيم وارد پوست و مخاط بدن مي‌شود و بسته به نوع ويروس و محل تماس، اشكال مختلف زگيل را در سر، صورت، لب و دهان، كف دست و پا ايجاد مي‌كند.
دكتر فرخ راد متخصص پوست و مو در اين باره به جام‌جم مي‌گويد: زگيل در واقع تكثير نامنظم و البته خوش‌خيم سلول‌هاي پوست است و هرچند ظاهر آن بستگي به محل پيدايش زگيل دارد اما معمولاً به رنگ پوست بوده و در لمس زبر و ناصاف است، البته گاهي هم مي‌تواند تيره يا صاف و هموار باشد.
وي مي‌افزايد: با وجود اين‌كه زگيل در هر سني و در هر شرايطي ممكن است ديده شود اما بچه‌ها در سنين قبل از مدرسه و نوجوانان، مستعدترين افراد براي ابتلا به آن هستند.
نشانه‌ها
زگيل‌ها گاه به صورت منفرد و گاه به صورت مجتمع ديده مي‌شوند؛ دكتر راد مي‌گويد: زگيل‌ها ابتدا در اندازه كوچك ظاهر شده سپس بزرگتر مي‌شوند، داراي سطحي خشن بوده و محدوده مشخصي از پوست را درگير مي‌كنند. آنها اغلب به صورت خوشه‌‌هايي اطراف يك زگيل مادر ظاهر مي‌شوند و معمولا بدون درد و خارش هستند.
وي مي‌افزايد: گاه ممكن است در طول ماه‌ها يا سال‌ها زگيل كم يا زياد شده و گاه زودتر از اين مدت خود به خود بهبود يافته و از بين برود.
انواع
زگيل‌ها به انواع مختلف معمولي، صاف،كف پا، موزاييك و زگيل‌هاي تناسلي و... تقسيم مي‌شوند.
دكتر راد مي‌گويد: زگيل‌هاي معمولي بيشتر در پشت دست‌ها و انگشت و كنار ناخن و كف پا ديده مي‌شوند و سطح آنها شيار شيار است. نوع ديگر زگيل معمولاً در كفپا ايجاد مي‌شود و به تعداد زياد و دسته دسته در كنار هم قرار مي‌گيرند (زگيل‌هاي موزاييك)؛ اين زگيل‌ها ممكن است دردناك باشند.
زگيل‌هاي تناسلي مشكل شايع و نگرانكنندهاي در بالغين به شمار ميروند و اكثراً كوچك و صاف هستند؛ سطح آنها نرم بوده و بر خلاف بقيه زگيل‌ها زبر و پوستهپوسته نيستند. اين نوع زگيل‌ها بندرت تبديل به زگيل‌هاي دست يا پا مي‌شوند ولي ميتوانند باعث پديد آمدن زگيلهايي در دهان گردند.
راه انتقال
زگيل‌ها داراي سرايت خفيفي از فرد به فرد و از يك ناحيه به ناحيه‌اي ديگر بوده و همان طور كه گفته شد گاهي نيز به طور غيرمستقيم از طريق وسايل آلوده منتقل مي‌شوند.
اين عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي كردستان با بيان اين‌كه افرادي كه سيستم ايمني ضعيفي دارند بيشتر مستعد عفونت با ويروسهاي زگيل هستند، مي‌گويد: براي ورود ويروس زگيل نياز است كه پوست آسيب ببيند و اين آسيب مي‌تواند خراش خيلي سطحي ـ كه مورد توجه قرار نگرفته است ـ باشد.
دكتر راد مي‌افزايد: بسته به نوع زگيل احتمال ابتلا متفاوت بوده به طوري كه ابتلا به زگيل‌هاي دست، پا و زگيل‌هاي صاف كم مي‌باشد اما زگيل‌هاي تناسلي بيشتر واگير هستند؛ زگيل اغلب مي‌تواند از طريق تماس نزديك، كفش‌هاي مرطوب (در حمام و استخر)، همراه با ساييدن و فشار، بردن انگشت به دهان و... منتقل شود.
پيشگيري
رعايت بهداشت فردي به صورت مداوم بهترين راه پيشگيري از ابتلاي به زگيل است. اين استاديار دانشگاه توصيه مي‌كند: به هيچ وجه نبايد از وسايل شخصي ديگران استفاده كرد، در استخرها و سونا بايستي دمپايي شخصي پوشيد، تا حد ممكن كف دست‌ها و پاها را بايد خشك نگه داشت، كفش‌‌هايي بپوشيد كه مناسب و اندازه پا باشند و براي جلوگيري از گسترش زگيل‌ها، آنها را نخراشيد زيرا زگيل با برش و خراش‌هاي كوچك براحتي گسترش مي‌يابد.
درمان
معمولا براي تشخيص زگيل نيازي به آزمايش نيست و پزشك بر اساس ظاهر ضايعه، زگيل را تشخيص مي‌دهد؛ البته در مواردي، نمونه‌برداري توصيه مي‌شود. دكتر راد معتقد است: براساس سن فرد و اين كه زگيل در چه ناحيه‌اي قرار گرفته و به چه تعداد و اندازه‌اي است، درمان‌هاي متفاوتي به كار مي‌رود.
وي مي‌گويد: هرچند هيچ يك از روش‌هاي درماني به صورت 100 درصد، زگيل را درمان نمي‌كنند و احتمال عود آن هميشه وجود دارد اما روش‌هايي نظير استفاده از محلول‌ها، پمادها يا چسب‌هاي ضدزگيل، كرايوتراپي (فريز كردن ضايعات)، سوزاندن ضايعات، ليزر كردن و ساير روش‌هاي درماني تا حد بسيار زيادي در درمان زگيل موثر هستند.
منبع : جام جم آنلاین
شرح موضوع