گريه نكردن و سبك نشدن از احساسات

سلام برادران
آيا طبيعيست كه يك نفر اصلا با وجود احساس اندوه اصلا مدت ها نتواند گريه كند؟
من كلاً احساسات در من انباشته شده...
غم اندوه  خشم عاطفه و ...
چطور خودم رو فقط خالي كنم.
بزنم؟
فحش بگم؟
بكوبم؟
داد بكشم؟
اينا آخه دور از اخلاق صحيح هست از طرفي تمايل دارم از يه طريقي خودمو سبك كنم..اما رفته رفته دارم عقده اي تر ميشم..خوابي كه من ميكنم نياز دارم  روان من را هم استراحت بده اما چون شب با غم ميخوابم...روز هم با همان افكار پا مي شم...پس مثل اينه كه روان من اصلا نخوابيده..و در نتيجه افت تحصيل و بي حوصلگي زود رنجي را دارم..
گاهي شروع ميكنم به حرف زدن و گلايه كردن به قدري كه خودمم خسته ميشم و طرف مقابل رو هم خسته ميكنم اما سبك نميشم هيچ بدتر هم ميشم...من چكار كنم..من دارم كم كم با اين وضعيت افسردگي ميگيرم...

سلام دوست عزیزم
اول بگم که چرا فقط به برادران سلام کردی؟ به خدا خواهران هم تو این سایت عضو هستن!!


بهتره یه کمی بیشتر توضیح بدی
بگو چرا گریه نمی کنی؟ اصلا چند وقته گریه نکردی؟
توی روزها و سالهای گذشته ی زندگیت چیز خاصی اتفاق افتاده که به خاطرش انقدر ضربه خوردی که حتی جلوی گریه کردن خودتو گرفتی؟
کارهایی که ذکر کردی رو اصلا انجام نده. با زدن و فحش دادن و به قول تو با کوبیدن که آدم خالی نمی شه! فریاد زدن رو من از یه روانشناس خوب شنیدم که اثر داره.. مثل وقتهایی که آدم زیادی شاد یا زیادی غمگینه.. بره یه جای خلوت جوری که مزاحم کسی نباشه و عمیقا فریاد بزنه

یه کمی بیشتر از حالاتت بگو تا دوستای خوبمون راهنماییت کنن

سلام به همه کسایی که باخودشون دوستند
اونایی که با خودشون دوستند درهرلحظه هرکاری دلشون بخواد بدون اینکه فکری بکنند یا ازکسی یاچیزی خجالت بکشند اون کارو انجام میدن!می خندند تا وجودشون سراسر شادی بشه ویا گریه می کنند تا از سنگینی دلشون سبک بشند.گریه تاثیر داره!هروقت گریه کردی وسبک شدی بدون دلت خیلی خیلی گرفته بوده!ولی گریه ای که عصیان داشته باشه وخودت روسرزنش کنی کمکت نمی کنه!روحیه خراب می شه!ولی درکل کاش اشکهامون هم اشک شادی باشه!اگر زیاد گریه کنیم یعنی اوضاع روحیت خوب نیست!اون وقت باید یه فکراساسی کرد وبه فکر حل مشکل بود چون با گریه مشکل حل نمی شه حتی اگر موقتا سبک بشی!با آرزوی لبهای خندان برای همه دوستان

من هم با haale جان موافقم که باید یک سلام کلی می کردین .

در مورد مشکلتون به نظر من بهتره با کسی که بهش اعتماد کامل دارین که به اعتقاد من بهترین

گزینه پدر و مادر هستند درد و دل کنید و هر چی تو دلتونو بهشون بگین این کار باعث سبک

شدن شما می شه و احساس راحتی شدیدی می کنین . من فکر می کنم ریشه اصلی

مشکلتون عدم درد و دل کردن در مورد مشکلاتتونه ، به این مورد توجه کنید  مشکلتون حل

می شه .

Nejat نوشته است: سلام برادران
آيا طبيعيست كه يك نفر اصلا با وجود احساس اندوه اصلا مدت ها نتواند گريه كند؟
من كلاً احساسات در من انباشته شده...
غم اندوه  خشم عاطفه و ...
چطور خودم رو فقط خالي كنم.
بزنم؟
فحش بگم؟
بكوبم؟
داد بكشم؟
اينا آخه دور از اخلاق صحيح هست از طرفي تمايل دارم از يه طريقي خودمو سبك كنم..اما رفته رفته دارم عقده اي تر ميشم..خوابي كه من ميكنم نياز دارم  روان من را هم استراحت بده اما چون شب با غم ميخوابم...روز هم با همان افكار پا مي شم...پس مثل اينه كه روان من اصلا نخوابيده..و در نتيجه افت تحصيل و بي حوصلگي زود رنجي را دارم..
گاهي شروع ميكنم به حرف زدن و گلايه كردن به قدري كه خودمم خسته ميشم و طرف مقابل رو هم خسته ميكنم اما سبك نميشم هيچ بدتر هم ميشم...من چكار كنم..من دارم كم كم با اين وضعيت افسردگي ميگيرم...

دوست عزیز مطمئنا که با این کارا (فحش و داد زدن و فریاد ) چیزی درست نمیشه.
اولا بهتر است به خودت تلقین نکنی که مدام ناراحتی.درسته که غم و اندوه در زندگی همه وجود دارد اما این دلیل نمیشه که هرروز و هرشب خودتو آزار بدی.
ثانیا شما نگفتین ناراحتی یا شکستی در زندگیتان وجود داشته یا نه؟(هرچند سوالات  روانشناسانه در این سایت برخلاف قوانین است)اگر وجود دارد بهتر است به مشاوره یا سایت های مشاوره مراجعه کنید بهتر میتونن کمکتان کنند.
هرشب قبل از خواب برای اینکه روح و جسمتان آرام باشد چند سوره قرآن بخونید و به خدا توکل کنید تا مشکلتان حل شود.برای بیحوصلگی و افت تحصیلی ورزش نیز خیلی تاثیر دارد.مخصوصا ورزشهایی که فعالیت زیاد در آن هست مثل ایروبیک.
موفق باشید