آمفتامین‌ها گروهی از مواد محرك مغزی هستند كه معمولاً به شكل پودر سفید رنگ و گاهی سفید متمایل به قهوه‌ای روشن (یا سفید چرك) مشاهده می‌گردند.
برخی انواع آمفتامین‌ها دارای مصارف طبی هستند و تحت نظارت كامل پزشك در مواردی چون افسردگی‌ها، اختلالات پرتحركی – كم‌توجهی كودكان و حمله‌های خواب مورد استفاده قرار می‌گیرند. آمفتامین‌ها اغلب برای بهبود كارآیی و ایجاد حالت سرخوشی توسط دانش‌آموزان، دانشجویان و رانندگان مورد سوء مصرف قرار می‌گیرند.
از جمله نام‌های رایج آن می‌توان به آیس (ICE) / اسپید (SPEED) / میستی بوشی (Mitsibushi) و تركیبی از آمفتامین‌های جایگزین بنام MDMA تحت نام Ecstasy اشاره كرد.
• راههای مصرف:
معمولاً به صورت خوراكی و گاهی همراه مشروبات استفاده می‌شود. انفیه كردن، تزریق یا تدخین با سیگار نیز از سایر راههای مصرفی است. شكل تزریقی آن نسبت به سایر انواع آن اعتیاد بیشتری ایجاد می‌كند.
• آثار مصرف:
همه آمفتامین‌ها به سرعت از راه دهان جذب شده در عرض یك ساعت علایم آنها شروع می‌شود. آثار مصرف آمفتامین‌ها 2 تا 1 روز طول می‌كشد. از جمله عوارض جسمانی مصرف آمفتامین‌ها می‌توان به افزایش ضربان قلب و فشار خون، خشكی دهان، تعریق، افزایش انرژی، كاهش اشتها، تهوع و استفراغ و بی خوابی اشاره كرد.
از جمله عوارض روانی آن نیز احساس سرخوشی، احساس قدرت، افزایش توانایی تمركز، نوسانات خلقی، برآشفتگی و تحریك‌پذیری است.
مصرف مداوم آمفتامین‌ها منجر به ایجاد تحمل و وابستگی می‌شود. به نحوی كه با قطع ناگهانی آنها علائمی همچون تحریك‌پذیری، گرسنگی شدید، اختلال خواب و افسردگی حاد بروز خواهد كرد و در مصارف طولانی مدت، امكان بروز حالات جنون شبیه به اسكیزوفرنی وجود دارد.
• علائم مسمومیت:
خونریزی مغزی در اثر افزایش شدید فشار خون، شوك ناشی از افت شدید فشار خون، افزایش شدید درجه حرارت بدن، بی نظمی در ضربان قلب، اختلال هوشیاری، تشنج، اغماء و مرگ.
• چگونه كمك كنیم؟
آمفتامین‌ها به شدت وابستگی ایجاد می‌كنند. بیمارانی كه علایم جنون (مثل اسكیزوفرنی) را نشان می‌دهند باید بلافاصله به روانپزشك معرف شوند. بیمارانی كه علایم افسردگی حاد را نشان می‌دهند به خاطر امكان خودكشی باید به شدت تحت نظارت باشند. باید به مصرف كنندگان اطمینان خاطر داد كه علائم ترك آمفتامین مشتمل بر خستگی، اضطراب، اختلال خواب و افسردگی حداكثر تا روز چهارم پس از ترك زیاد بوده و در عرض یك هفته فروكش خواهد كرد.
معمولاً داروی خاصی برای ترك لازم نمی‌شود. در هنگام ترك باید بیماران را تشویق كرد تا آب كافی بنوشند، روزانه سه وعده غذا مصرف كنند، ورزشهای آرامش بخش انجام دهند و در هوای آزاد راه بروند.
معمولاً الكل در همراهی با آمفتامین به دلیل خواص خواب آلودگی‌اش استفاده می‌شود.
همچنین آمفتامین‌ها در ادرار 4 تا 2 روز پس از مصرف قابل تشخیص است.
برخی انواع آمفتامین‌ها دارای مصارف طبی هستند و تحت نظارت كامل پزشك در مواردی چون افسردگی‌ها، اختلالات پرتحركی – كم‌توجهی كودكان و حمله‌های خواب مورد استفاده قرار می‌گیرند. آمفتامین‌ها اغلب برای بهبود كارآیی و ایجاد حالت سرخوشی توسط دانش‌آموزان، دانشجویان و رانندگان مورد سوء مصرف قرار می‌گیرند.
از جمله نام‌های رایج آن می‌توان به آیس (ICE) / اسپید (SPEED) / میستی بوشی (Mitsibushi) و تركیبی از آمفتامین‌های جایگزین بنام MDMA تحت نام Ecstasy اشاره كرد.
• راههای مصرف:
معمولاً به صورت خوراكی و گاهی همراه مشروبات استفاده می‌شود. انفیه كردن، تزریق یا تدخین با سیگار نیز از سایر راههای مصرفی است. شكل تزریقی آن نسبت به سایر انواع آن اعتیاد بیشتری ایجاد می‌كند.
• آثار مصرف:
همه آمفتامین‌ها به سرعت از راه دهان جذب شده در عرض یك ساعت علایم آنها شروع می‌شود. آثار مصرف آمفتامین‌ها 2 تا 1 روز طول می‌كشد. از جمله عوارض جسمانی مصرف آمفتامین‌ها می‌توان به افزایش ضربان قلب و فشار خون، خشكی دهان، تعریق، افزایش انرژی، كاهش اشتها، تهوع و استفراغ و بی خوابی اشاره كرد.
از جمله عوارض روانی آن نیز احساس سرخوشی، احساس قدرت، افزایش توانایی تمركز، نوسانات خلقی، برآشفتگی و تحریك‌پذیری است.
مصرف مداوم آمفتامین‌ها منجر به ایجاد تحمل و وابستگی می‌شود. به نحوی كه با قطع ناگهانی آنها علائمی همچون تحریك‌پذیری، گرسنگی شدید، اختلال خواب و افسردگی حاد بروز خواهد كرد و در مصارف طولانی مدت، امكان بروز حالات جنون شبیه به اسكیزوفرنی وجود دارد.
• علائم مسمومیت:
خونریزی مغزی در اثر افزایش شدید فشار خون، شوك ناشی از افت شدید فشار خون، افزایش شدید درجه حرارت بدن، بی نظمی در ضربان قلب، اختلال هوشیاری، تشنج، اغماء و مرگ.
• چگونه كمك كنیم؟
آمفتامین‌ها به شدت وابستگی ایجاد می‌كنند. بیمارانی كه علایم جنون (مثل اسكیزوفرنی) را نشان می‌دهند باید بلافاصله به روانپزشك معرف شوند. بیمارانی كه علایم افسردگی حاد را نشان می‌دهند به خاطر امكان خودكشی باید به شدت تحت نظارت باشند. باید به مصرف كنندگان اطمینان خاطر داد كه علائم ترك آمفتامین مشتمل بر خستگی، اضطراب، اختلال خواب و افسردگی حداكثر تا روز چهارم پس از ترك زیاد بوده و در عرض یك هفته فروكش خواهد كرد.
معمولاً داروی خاصی برای ترك لازم نمی‌شود. در هنگام ترك باید بیماران را تشویق كرد تا آب كافی بنوشند، روزانه سه وعده غذا مصرف كنند، ورزشهای آرامش بخش انجام دهند و در هوای آزاد راه بروند.
معمولاً الكل در همراهی با آمفتامین به دلیل خواص خواب آلودگی‌اش استفاده می‌شود.
همچنین آمفتامین‌ها در ادرار 4 تا 2 روز پس از مصرف قابل تشخیص است.
منبع : ایسنا
شرح موضوع