سیکل طبیعی رشد مو:
در هر زمانی 10% موهای سر شما در فاز استراحت هستند.بعد از گذشت 2 تا 3 ماه، موهای در فاز استراحت می ریزند و موهای جدید به جای آنها می رویند.این رویش حدود 2 تا 6 سال بعد تمام می شود.در این فاز، هر تار مو، ماهیانه 1 سانتیمتر رشد می کند.
بنابر این ریزش چند تار مو در هر روز به عنوان بخشی از این سیکل طبیعی است.اما بعضی افراد بیش از حد طبیعی ریزش مو دارند که می تواند در کودکان، مردان و زنان باشد.
علل ریزش مو:
علل متفاوتی می توانند سبب ریزش مو شوند.از آن جمله می توان به این دلائل اشاره کرد:
بیماری یا جراحی بزرگ: ممکن است حدود 3 یا 4 ماه پس از یک بیماری یا جراحی بزرگ، به طور ناگهانی تعداد زیادی از موهای خود را ازدست دهید که به علت استرس بیماری یا جراحی است و موقتی می باشد.
اختلالات هورمونی: اگر مشکل تیروئیدی داشته باشید، چه پرکاری و چه کم کاری، می تواند باعث ریزش موی شما شود.که با حل مشکل تیروئید، این مشکل هم حل می شود.
ممکن است هورمونهای زنانه( استروژن) یا مردانه( آندروژن) دچار عدم تعادل شده باشند که باز می تواند از علل ریزش مو باشد.متعادل کردن این هورمونها نیز به حل ریزش مو منجر می شود.
هورمون مردانه:هورمون مردانه(تستسترون) که می تواند به دی هیدروتستسترون(DHT) تبدیل شود، یکی از دلائل اصلی است.این هورمون هچنین می تواند توسط آدرنال و پوست سر هم ساخته شود.
چربی پوست سر:اگر پوست سر چرب باشد، ریزش مو بیشتر خواهد بود.
رژیم غذایی:مهمترین عامل ریزش مو، می تواند رژیم غذایی نا متعدل باشد.رژیم غذایی باید حاوی انواع مواد غذایی باشد.برای کاهش ریزش مو، غذای پر پروتئین و آهن کافی، لازم است.همچنین مصرف میوه ها، سبزی های تازه، سالادها و...نیاز است.
استرس:از دیگر عوامل مهم ریزش مو، استرس است.مانند: اضطراب، نگرانی و شوک ناگهانی.
حاملگی: بسیاری از زنان بعد از گذشت 3 ماه از بچه دار شدن خود متوجه ریزش موی شدید در خود می شوند.این موضوع به این دلیل اتفاق می افتد که در زمان حاملگی افزایش مقدار هورمونهای زنانه سبب می شود تا بدن موهایی را که باید می ریختند نگاه دارد و پس از حاملگی که سطح هورمونها نرمال می شوند، موهای اضافه ریزش پیدا می کنند.
داروها: بعضی داروها باعث ایجاد این مشکل می شوند.داروهایی مانند: داروهای ضد انعقاد خون( وارفارین، هپارین و...)، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد نقرس، شیمی درمانی که برای سرطانها استفاده می شود، استفاده بیش از حد از ویتامین A و قرصهای ضد حاملگی.قطع این داروها به کاهش ریزش مو بسیار کمک کننده است.
عفونت: بعضی از عفونتها مانند عفونتهای قارچی باعث ریزش مو می شوند که با درمان آن با داروهای ضد قارچ، می توان از ریزش مو جلوگیری کرد.
بیماری: در بعضی از بیماریها می تواند روی دهد از جمله در لوپوس یا دیابت.
ریزش مو می تواند از علائم بعضی از بیماریها باشد.بنابراین تشخیص و درمان علت ریزش مو می تواند سبب کشف بیماری و درمان به موقع آن شود.
در بعضی از بیماریهای مزمن هم ممکن است دیده شود.مانند: سیفلیس، تیفوس، آنفلوآنزا، سرماخوردگی مزمن و کم خونی.
مراقبت نا مناسب: کشش بیش از حد موها از علل مهم ریزش مو است.
کمک پزشک به شما:
پزشک از شما سوالاتی در مورد رژیم غذایی، بیماریهایی که دارید یا داشته اید، روش مراقبت از موهایتان و همچنین داروهایی که مصرف می کنید، می پرسد.
اگر زن باشید در مورد سیکل قاعدگی، یائسگی و حاملگی خواهد پرسید.
ممکن است معاینات بدنی هم جهت کشف علل دیگر ریزش مو انجام دهد.در آخر هم ممکن است یک آزمایش خون یا حتی نمونه برداری لازم شود.
درمان:
بستگی به علت ریزش موی شما دارد.
یک رژیم غذایی مناسب با پروتئین کافی، ویتامین B کافی و مس، روی و ید کافی نیاز است.
اگر به دلیل عفونت باشد، درمان عفونت.
اگر به دلیل عدم تعادل هورمونی باشد، متعادل کردن آن.
اگر به دلیل دارو باشد، قطع دارو و جایگزینی آن با دارویی دیگر.
بعضی از داروها هم ممکن است به شما کمک کنند.در این مورد ماینوکسیدیل( Roagine) که بر روی پوست سر استفاده می شود و مردان و زنان می توانند از آن استفاده کنند. و فیناستراید( Propecia,Finpecia) که به صورت قرص است و فقط مردان می توانند استفاده کنند، وجود دارند.
دو داروی دیگر هم مشخص شده است که برای جلوگیری از ریزش مو موثرند اما فقط برای آن استفاده نمی شوند.به نامهای Avodart, Nizoral.
لطفا برای تشخیص دلیل و نوع ریزش موی خود حتما به یک متخصص پوست و مو و زیبایی مراجعه کنید و به طور خود سرانه دارویی را قطع نکنید.حتما با پزشک مشورت کنید.
شستشوی سر با مالش ملایم پوست سر، بعد از شستشو با آب سرد.
استفاده روزانه از روغنهای گیاهی، ماند روغن زیتون و نارگیل و...برای پوست سر
منبع:سایت گواشیر
در هر زمانی 10% موهای سر شما در فاز استراحت هستند.بعد از گذشت 2 تا 3 ماه، موهای در فاز استراحت می ریزند و موهای جدید به جای آنها می رویند.این رویش حدود 2 تا 6 سال بعد تمام می شود.در این فاز، هر تار مو، ماهیانه 1 سانتیمتر رشد می کند.
بنابر این ریزش چند تار مو در هر روز به عنوان بخشی از این سیکل طبیعی است.اما بعضی افراد بیش از حد طبیعی ریزش مو دارند که می تواند در کودکان، مردان و زنان باشد.
علل ریزش مو:
علل متفاوتی می توانند سبب ریزش مو شوند.از آن جمله می توان به این دلائل اشاره کرد:
بیماری یا جراحی بزرگ: ممکن است حدود 3 یا 4 ماه پس از یک بیماری یا جراحی بزرگ، به طور ناگهانی تعداد زیادی از موهای خود را ازدست دهید که به علت استرس بیماری یا جراحی است و موقتی می باشد.
اختلالات هورمونی: اگر مشکل تیروئیدی داشته باشید، چه پرکاری و چه کم کاری، می تواند باعث ریزش موی شما شود.که با حل مشکل تیروئید، این مشکل هم حل می شود.
ممکن است هورمونهای زنانه( استروژن) یا مردانه( آندروژن) دچار عدم تعادل شده باشند که باز می تواند از علل ریزش مو باشد.متعادل کردن این هورمونها نیز به حل ریزش مو منجر می شود.
هورمون مردانه:هورمون مردانه(تستسترون) که می تواند به دی هیدروتستسترون(DHT) تبدیل شود، یکی از دلائل اصلی است.این هورمون هچنین می تواند توسط آدرنال و پوست سر هم ساخته شود.
چربی پوست سر:اگر پوست سر چرب باشد، ریزش مو بیشتر خواهد بود.
رژیم غذایی:مهمترین عامل ریزش مو، می تواند رژیم غذایی نا متعدل باشد.رژیم غذایی باید حاوی انواع مواد غذایی باشد.برای کاهش ریزش مو، غذای پر پروتئین و آهن کافی، لازم است.همچنین مصرف میوه ها، سبزی های تازه، سالادها و...نیاز است.
استرس:از دیگر عوامل مهم ریزش مو، استرس است.مانند: اضطراب، نگرانی و شوک ناگهانی.
حاملگی: بسیاری از زنان بعد از گذشت 3 ماه از بچه دار شدن خود متوجه ریزش موی شدید در خود می شوند.این موضوع به این دلیل اتفاق می افتد که در زمان حاملگی افزایش مقدار هورمونهای زنانه سبب می شود تا بدن موهایی را که باید می ریختند نگاه دارد و پس از حاملگی که سطح هورمونها نرمال می شوند، موهای اضافه ریزش پیدا می کنند.
داروها: بعضی داروها باعث ایجاد این مشکل می شوند.داروهایی مانند: داروهای ضد انعقاد خون( وارفارین، هپارین و...)، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد نقرس، شیمی درمانی که برای سرطانها استفاده می شود، استفاده بیش از حد از ویتامین A و قرصهای ضد حاملگی.قطع این داروها به کاهش ریزش مو بسیار کمک کننده است.
عفونت: بعضی از عفونتها مانند عفونتهای قارچی باعث ریزش مو می شوند که با درمان آن با داروهای ضد قارچ، می توان از ریزش مو جلوگیری کرد.
بیماری: در بعضی از بیماریها می تواند روی دهد از جمله در لوپوس یا دیابت.
ریزش مو می تواند از علائم بعضی از بیماریها باشد.بنابراین تشخیص و درمان علت ریزش مو می تواند سبب کشف بیماری و درمان به موقع آن شود.
در بعضی از بیماریهای مزمن هم ممکن است دیده شود.مانند: سیفلیس، تیفوس، آنفلوآنزا، سرماخوردگی مزمن و کم خونی.
مراقبت نا مناسب: کشش بیش از حد موها از علل مهم ریزش مو است.
کمک پزشک به شما:
پزشک از شما سوالاتی در مورد رژیم غذایی، بیماریهایی که دارید یا داشته اید، روش مراقبت از موهایتان و همچنین داروهایی که مصرف می کنید، می پرسد.
اگر زن باشید در مورد سیکل قاعدگی، یائسگی و حاملگی خواهد پرسید.
ممکن است معاینات بدنی هم جهت کشف علل دیگر ریزش مو انجام دهد.در آخر هم ممکن است یک آزمایش خون یا حتی نمونه برداری لازم شود.
درمان:
بستگی به علت ریزش موی شما دارد.
یک رژیم غذایی مناسب با پروتئین کافی، ویتامین B کافی و مس، روی و ید کافی نیاز است.
اگر به دلیل عفونت باشد، درمان عفونت.
اگر به دلیل عدم تعادل هورمونی باشد، متعادل کردن آن.
اگر به دلیل دارو باشد، قطع دارو و جایگزینی آن با دارویی دیگر.
بعضی از داروها هم ممکن است به شما کمک کنند.در این مورد ماینوکسیدیل( Roagine) که بر روی پوست سر استفاده می شود و مردان و زنان می توانند از آن استفاده کنند. و فیناستراید( Propecia,Finpecia) که به صورت قرص است و فقط مردان می توانند استفاده کنند، وجود دارند.
دو داروی دیگر هم مشخص شده است که برای جلوگیری از ریزش مو موثرند اما فقط برای آن استفاده نمی شوند.به نامهای Avodart, Nizoral.
لطفا برای تشخیص دلیل و نوع ریزش موی خود حتما به یک متخصص پوست و مو و زیبایی مراجعه کنید و به طور خود سرانه دارویی را قطع نکنید.حتما با پزشک مشورت کنید.
شستشوی سر با مالش ملایم پوست سر، بعد از شستشو با آب سرد.
استفاده روزانه از روغنهای گیاهی، ماند روغن زیتون و نارگیل و...برای پوست سر
منبع:سایت گواشیر
شرح موضوع