هیپومانیا و ازدواج

با سلام دختری هستم بیست و شش ساله که از سیزده سالگی به خاطر نوعی حالت خلقی تحت درمان بودم. حدود دو سال قبل پزشک داروها را قطع کردند و گفتند که باید یاد بگیرم با این شرایط کنار بیایم و زندگی کنم.
پیش مشاور دانشگاهمان هم رفتم و تست شخصیت گرفت و همین ها را گفت. طبق تشخیص آنها شدت مساله در حدی نیست که اختلال به حساب بیاید یا برای خودم و دیگران ایجاد مشکل کند. گفتند حالت خفیفی از مانیا ست البته دو قطبی نیست چون
فاز افسردگی بسیار ناچیز هست.الان ما به توصیه دکتر عمل کردیم اما من در درونم احساس بدی دارم چون خواستار هیجان و جنبش و ریسک بیشتری هستم و این باعث شده در کنار پدر و مادر صبور و محافظه کارم همیشه با اختلاف نظر مواجه شوم.
ایمان مذهبی دارم اما رعایت سنت و عرف برایم سخت است چون میل به انجام کارهای پرشور و نشاط و تازه دارم. از ماجرا لذت می برم و هیاهو مرا جذب میکند.
اینها را به خواستگارم گفته ام و او قبول کرده اما ما قرار است یک دوران شناخت طولانی داشته باشیم و میدانم این منطقی است اما تلاش زیادی که دارم صرف کنترل امیالم در این دوران میکنم اعصابم را به هم ریخته و باعث ایجاد دردهی عصبی در گردن و قفسه سینه ام شده.
از طرفی میدانم دوران شناخت عقلا لازم است و از طرفی همین اشتیاقها و هیجان زیاد من خودش مانع آرامش و تفکرم میشود.
ضمن اینکه نمیخواهم این حالات روی ارتباطم با خانواده او اثر داشته باشد. لطفا راهنمایی بفرمایید. با تشکر.

SuSana9173 نوشته است: با سلام دختری هستم بیست و شش ساله که از سیزده سالگی به خاطر نوعی حالت خلقی تحت درمان بودم. حدود دو سال قبل پزشک داروها را قطع کردند و گفتند که باید یاد بگیرم با این شرایط کنار بیایم و زندگی کنم.
پیش مشاور دانشگاهمان هم رفتم و تست شخصیت گرفت و همین ها را گفت. طبق تشخیص آنها شدت مساله در حدی نیست که اختلال به حساب بیاید یا برای خودم و دیگران ایجاد مشکل کند. گفتند حالت خفیفی از مانیا ست البته دو قطبی نیست چون
فاز افسردگی بسیار ناچیز هست.الان ما به توصیه دکتر عمل کردیم اما من در درونم احساس بدی دارم چون خواستار هیجان و جنبش و ریسک بیشتری هستم و این باعث شده در کنار پدر و مادر صبور و محافظه کارم همیشه با اختلاف نظر مواجه شوم.
ایمان مذهبی دارم اما رعایت سنت و عرف برایم سخت است چون میل به انجام کارهای پرشور و نشاط و تازه دارم. از ماجرا لذت می برم و هیاهو مرا جذب میکند.
اینها را به خواستگارم گفته ام و او قبول کرده اما ما قرار است یک دوران شناخت طولانی داشته باشیم و میدانم این منطقی است اما تلاش زیادی که دارم صرف کنترل امیالم در این دوران میکنم اعصابم را به هم ریخته و باعث ایجاد دردهی عصبی در گردن و قفسه سینه ام شده.
از طرفی میدانم دوران شناخت عقلا لازم است و از طرفی همین اشتیاقها و هیجان زیاد من خودش مانع آرامش و تفکرم میشود.
ضمن اینکه نمیخواهم این حالات روی ارتباطم با خانواده او اثر داشته باشد. لطفا راهنمایی بفرمایید. با تشکر.

سلام

شما بایستی منتظر پاسخ دکتر بمونین اما
تا وقتی که دکتر بیان بد نیست مطلب زیر رو مطالعه کنید.


تعریف اختلال دوقطبی و نشانه ها

اختلال دوقطبی که بعنوان بیماری مانیک دپرسیو (شیدایی/ مانیا – افسردگی) هم شناخته شده است یک اختلال مغزی می باشد که سبب تغییر های غیر معمول در خلق انرﮊی وکارایی فرد می شود. جدا از حالت های طبیعی نوسان بالا و پایین که هر فردی آنرا تجربه می کند نشانه های اختلال دوقطبی شدید می باشند. این نشانه ها می توانند سبب تخریب روابط بین فردی اختلال در عملکرد شغلی و تحصیلی و حتی  اقدام به خودکشی گردند.
اما خبرهای خوبی هم وجود دارد: اختلال دوقطبی قابل درمان است وافرادی که مبتلا به این بیماری می باشند می توانند زندگی خوب و سازنده ای داشته باشند.
شیوع طیف اختلالات دوقطبی در جهان بیش از 6 درصد در طول عمر می باشد. اختلال دو قطبی به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی تظاهر پیده می کند. با این حال برخی از بیماران اولین نشانه های بیماری را در دوران کودکی یا اواخر دوره زندگی تجربه می کنند. این اختلال اغلب به عنوان بیماری شناخته نمی شود و مردم ممکن است از این اختلال سال ها قبل از تشخیص ودرمان صحیح رنج ببرند. مانند
بیماری های دیابت و قلبی اختلال دوقطبی یک بیماری با دوره طولانی می باشد که فرد باید در طول دوره زندگی خود دقیقا تحت کنترل و نظر باشد.

نشانه های اختلال دوقطبی کدامند؟

اختلال دوقطبی سبب نوسانات خلقی شدید از حالت های خلق خیلی بالا ویا تحریک پذیربه حالت های غمگینی وناامیدی وبرگشت مجدد می گردد که اغلب در بین این دوره ها دوره هایی از خلق عادی وجود دارد.تغییرات شدید درمیزان انرﮊی ونحوه رفتار فرد مبتلا همزمان با تغییرات خلقی فرد اتفاق می افتد. دوره های احساس بالا شیدایی /مانیا و دوره های احساس پایین افسردگی نامیده می شوند.

علائم ونشانه های شیدایی /مانیا  (یا دوره شیدایی / مانیا) شامل:

• افزایش انرﮊی ومیزان فعالیت بیقراری
• خلق خیلی بالا واحساس نشاط شدید همراه با احساس خودبزرگ بینی
• تحریک پذیری مفرط
• مسابقه افکار صحبت کردن با سرعت خیلی زیادوپریدن از موضوعی به موضوع دیگر
• حواسپرتی عدم توانائی برای تمرکز
• کاهش نیاز به خواب
• اعتقادات غیر واقعی در مورد توانمندی ها و قدرت فرد
• قضاوت ضعیف
• ولخرجی
• رفتار متفاوت از حالت معمول که مدتی طولانی ادامه داشته است
• افزایش تمایلات جنسی
• سوئ مصرف داروها  الکل ,  دارو های خواب آور
• رفتارهای اغواگرانه مداخله جویانه و پرخاشگرانه
• انکار مسائل بالا و مشکلات ناشی از آن

یک  دوره شیدایی / مانیا با بالا بودن خلق همراه با سه یا بیش از سه نشانه از نشانه های فوق برای اغلب اوقات روز  تقریبا هر روز و به مدت یک هفته یا بیشتر تشخیص داده می شود. اگر خلق فرد به صورت تحریک پذیری باشد چهار نشانه اضافی باید وجود داشته باشد.

علائم و نشانه های افسردگی(یا یک دوره افسرده) شامل:

• خلق پایین اضطرب یا ناخشنودی پایدار
• احساس ناامیدی یا بدبینی
• احساس گناه  بی ارزشی   درماندگی
• ازدست دادن علاقه و عدم لذت از فعالیت هایی که قبلا برای فرد لذتبخش بوده اند از جمله ارتباط جنسی
• کاهش انرﮊی  احساس خستگی یا کند شدن
• اختلال در تمرکز حافظه وتصمیم گیری
• احساس بیقراری یا تحریک پذیری
• خواب زیاد یا عدم توانائی خوابیدن
• تغییر در اشتها و افزایش یا کاهش وزن بصورت نا خواسته
• احساس درد مزمن یا سایر نشانه های بدنی مقاوم که در اثر بیماری جسمانی یا جراحت ایجاد نشده باشد
• افکار مرگ یا خودکشی یا اقدام به خودکشی

یک دوره افسردگی زمانی که پنج تا از نشانه های فوق در اغلب اوقات روز  تقریبا هرروز وبرای دوهفته یا بیشتر طول بکشد تشخیص داده می شود.

درجه خفیف تا متوسط شیدایی/مانیا  , هیپومانیا نامیده می شود. در دوره هیپومانیا فرد ممکن است احساس خوب همراه با افزایش توانمندی و کارائی داشته باشد. وقتی خانواده ودوستان فرد مبتلا آموزش می گیرند که نوسانات خلقی ممکن است ناشی از اختلال دو قطبی باشد فرد مبتلا هر مشکلی را انکار می کند. بدون درمان صحیح  , هیپومانیا در برخی از افراد ممکن است به شیدایی شدید/مانیای شدید و یا به افسردگی تبدیل گردد.

گاهی وقتها دوره های شدید شیدایی/مانیا یا افسردگی شامل نشانه های سایکوز می باشند ( برای اطلاعات بیشتر در  این مورد  بروشور علائم سایکوز را مطالعه کنید).

نشانه های شایع سایکوز/روانپریشی شامل انواع توهمات(شنیدن  دیدن یا احساس وجود چیزی که واقعا وجود ندارد) ویا هذیان ها (اعتقادات غلط وثابت که قابل تغییر با دلایل منطقی نبوده و با فرهنگ فرد نیز قابل توضیح نباشد) می باشد.
نشانه های روانپریشی در اختلال دوقطبی بیشتر نمایانگر وضعیت خلقی خیلی بالای فرد در آن زمان می باشند. برای مثال هذیان های بزرگ منشی مثل اعتقاد به اینکه فرد برگزیده یا دارای قدرت و سلامت جسمانی خاصی می باشد ممکن است در دوره شیدایی/مانیا وجود داشته باشد.

هذیان های مبتنی بر گناهکار بودن  احساس بی ارزشی مانند اعتقاد به اینکه فرد نابود شده و بی پول است و یا جرم سنگینی را مرتکب شده است ممکن است در دوره افسردگی ظاهر شوند. بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی که این نشانه ها را دارند گاهی اوقات اشتباها به عنوان اسکیزوفرنیا که یک بیماری شدید روان پزشکی است تشخیص داده می شوند.

حالت های مختلف خلقی در اختلال دوقطبی به صورت یک طیف و با ساختار پیوسته می باشند  که این طرز تفکر بسیار کمک کننده می تواند باشد. در یک سر طیف افسردگی شدید  بالاتر از آن افسردگی متوسط و پس از آن خلق پائین می باشد که اغلب مردم آن را غمگینی کوتاه مدت و کج خلقی  برای حالات مزمن می نامند. پس از آن نیز خلق عادی یا متعادل قرار دارد که بالاتر از آن هیپومانیا ( شیدایی/مانیای خفیف تا متوسط) و سپس شیدایی/مانیای شدید جای دارد.

در گروهی از مردم نشانه های مانیا و افسردگی هم زمان با هم اتفاق می افتند که به این حالت وضعیت دوقطبی مختلط  گفته می شود. نشانه های حالات مختلط اغلب شامل سراسیمگی  مشکلات خواب تغییرات عمده در اشتها  روانپریشی/ سایکوزو افکار خودکشی است.
یک فرد ممکن است در حالی که خلق خیلی پائین دارد و ناامید می باشد احساس انرﮊی زائدالوصفی در خود بکند. اختلال دوقطبی ممکن است به صورت مشکلی غیر از بیماری روان پزشکی ظاهرگردد برای مثال به صورت :
سوء مصرف الکل یا دارو  کارائی ضعیف شغلی یا تحصیلی  تشنج در روابط بین فردی باشد.
این مشکلات ممکن است در حقیقت علائمی از یک اختلال خلقی زمینه ای باشند.

تشخیص اختلال دوقطبی
مانند سایر اختلالات روانی اختلال دوقطبی هنوز به صورت فیزیولوﮊیکی توسط آزمایش خون یا اسکن کامپیوتری مغزی قابل شناسائی نمی باشد. بنابراین اختلال دوقطبی بر اساس نشانه ها  دوره بیماری و در صورت وجود سابقه خانوادگی مثبت تشخیص داده می شود.

منبع: انجمن روانپزشکان ایران

با سلام  آیا اختلال دو قطبی شخصیت ارثی هست؟میتونه از پدر به دختر منتقل بشه؟

sety نوشته است: با سلام  آیا اختلال دو قطبی شخصیت ارثی هست؟میتونه از پدر به دختر منتقل بشه؟

سلام

هنوز علت قطعی برای این اختلال مشخص نشده
اما عواملی مانند وراثت، ژنتیک، نوع تربیت، مشکل فیزیکی در مغز، استرس و بیماری های دیگر در به وجود اومدن اختلال دو قطبی موثره.

در ادامه ...

اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی (Bipolar disorder) (یا شیدایی - افسردگی‌) نوعی اختلال خلقی و یک بیماری روانی است. افراد مبتلا به این بیماری دچار تغییرات شدید خلق می‌شوند. اختلال دو قطبی به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی تظاهر پیدا می‌کند. این بیماری انواع مختلفی دارد که مهمترین انواع آن اختلال دوقطبی نوع یک و اختلال دو قطبی نوع دو است. تفاوت این دو اختلال در وجود دوره شیدایی است؛ در نوع یک این حالت اتفاق می‌افتد ولی در نوع دو فرم خفیف‌تری از آن که هیپومانیا یا نیمه-شیدایی است، بروز می‌کند. شروع بیماری معمولاً با دوره‌ای از افسردگی می‌باشد و پس از یک یا چند دوره از افسردگی، دوره شیدایی بارز می‌شود. در تعداد کمتری از بیماران شروع بیماری با دوره شیدایی یا نیمه-شیدایی است.

دوره‌های شیدایی از چند روز تا چند ماه به طول می‌انجامند و معمولاً شدت آنها باعث می‌شود که بیمار نیازمند درمان جدی به صورت بستری یا همراه با مراقبت زیاد باشد. با فروکش کردن علایم، به خصوص در اوایل سیر بیماری، معمولاً فرد به وضعیت قبل از بیماری خود برمی‌گردد و به همین دلیل بسیاری از بیماران یا خانواده‌های آنان تصور می‌کنند بیماری کاملا ریشه کن شده و دیگر نیازی به ادامه درمان وجود ندارد. بنابراین درمان خود را قطع می‌کنند. اما قطع زودهنگام درمان خطر برگشت بیماری را بسیار افزایش می‌دهد و باعث می‌شود که بیماری در فاصله چند ماه عود کند.

دوره شیدایی (یا Mania) مشخصه تشخیص اختلال دوقطبی است. این بیماری با توجه به شدت این دوره طبقه‌بندی می‌شود. بیماران مبتلا ممکن است ناگهان از اوج شادی و خوشحالی به اوج غم و اندوه فرو روند و ارتباطی بین خُلق بیمار و آنچه که واقعاً در زندگی بیمار رخ می‌دهد وجود ندارد. دوره شیدایی می‌تواند شدت مختلفی از شیدایی خفیف (نیمه-شیدایی) تا شیدایی کامل با علائم جنون‌آمیز نظیر توهم یا کاتاتونیا، داشته باشد. در این دوره تمرکز کاهش پیدا می‌کند، نیاز به خواب کم می‌شود و بیمار توهم خودبزرگ‌بینی پیدا می‌کند. قضاوت بیمار ممکن است مختل شود و دست به ولخرجی‌های غیرمعمول یا رفتارهای غیرطبیعی بزند.

نشانه‌ها

دوره شیدایی (خلق بالا)

برخی از علایم ونشانه‌های این بیماری شامل موارد زیر می‌شود

    بی‌قراری، افزایش انرﮊی و میزان فعالیت
    خلق خیلی بالا واحساس نشاط شدید همراه با احساس خودبزرگ‌بینی
    تحریک پذیری مفرط
    صحبت کردن بی‌وقفه، مسابقه افکار، پریدن از موضوعی به موضوع دیگر با سرعت خیلی زیاد
    عدم توانائی برای تمرکز، حواس‌پرتی
    کاهش نیاز به خواب
    اعتقادات غیر واقعی در مورد توانمندی‌ها و قدرت فرد
    قضاوت ضعیف
    ولخرجی
    رفتار متفاوت از حالت معمول که مدتی طولانی ادامه داشته‌است
    افزایش تمایلات جنسی
    نشان دادن حرکات و تصمیم های ضد و نقیض از خود
    سوء مصرف داروها و مواد مخدر، الکل و داروهای محرک
    رفتارهای اغواگرانه، مداخله جویانه، و پرخاشگرانه


دوره افسردگی (خلق پایین)

افسردگی می‌تواند قبل یا بعد از دوره شیدایی در این بیماران ایجاد شود. درصد کمی از بیماران ممکن است در طول بیماری خود اصلا افسردگی را تجربه نکنند.

دوره نیمه-شیدایی

دوره نیمه-شیدایی همان دوره شیدایی با شدت کمتر است که در آن علائم جنون و خودبزرگ‌بینی وجود ندارد. بسیاری از بیماران در دوره نیمه-شیدایی فعال‌تر از حالت عادی هستند، در حالی که بیماران در دوره شیدایی به دلیل کاهش تمرکز در فعالیت‌های خود دچار مشکل می‌شوند. خلاقیت در بعضی بیماران نیمه-شیدا افزایش پیدا می‌کند. بسیاری از بیماران علائم Hypers.#.e.#.xuality را نشان می‌دهد. دوره نیمه-شیدایی ویژگی اختلال دوقطبی نوع دوم و اختلال خلق ادواری است اما می‌تواند در اختلال اسکیزوفرنیک ساز (Schizoaffective) نیز ظاهر شود. نیمه-شیدایی ویژگی اختلال دوقطبی نوع اول نیز هست و زمانی رخ می‌دهد که خلق بیمار بین وضعیت‌های عادی و شیدایی نوسان می‌کند.

دوره خلق ترکیبی

خلق ترکیبی (یا Mixed State) وضعیتی است که در آن هر دو علائم شیدایی و افسردگی به طور همزمان بروز می‌کنند (مثلا تحریک‌پذیری، اضطراب، خستگی، احساس گناه، پرخاشگری، تحریک‌پذیری، تفکرات خودکشی، ترس، شک یا پارانویا، صحبت بی‌وقفه و خشم). به عنوان نمونه، حالت گریه در وضعیت شیدایی یا تفکرات سریع در وضعیت افسردگی است. حالت‌های ترکیبی معمولاً خطرناک‌ترین دوره در بیماری‌های خلقی هستند زیرا رفتارهایی مانند سوء مصرف مواد، بیماری پانیک و اقدام به خودکشی تا حد زیادی افزایش پیدا می‌کنند.

تشخیص و زیردسته‌ها

معمولا اختلال دوقطبی به زیردسته‌های زیر طبقه‌بندی می‌شود:

اختلال دوقطبی نوع اول

وجود یک یا چند دوره شیدایی. وجود دوره افسردگی یا نیم-شیدایی برای تشخیص الزامی نیست اما گاهی اوقات اتفاق می‌افتد.

اختلال دوقطبی نوع دوم

عدم وجود دوره شیدایی، وجود یک یا چند دوره نیمه-شیدایی (یا Hypomania) و یک یا چند دوره افسردگی اساسی.

اختلال خلق ادواری

دوره‌های نیمه-شیدایی همراه با دوره‌هایی از افسردگی که به اندازه افسردگی اساسی نباشند.

تناوب سریع

بیشتر افرادی که دارای اختلال دوقطبی تشخیص داده می‌شوند، دارای تعداد دوره، به متوسط ۰٫۴ تا ۰٫۷ در سال، با طول سه تا شش ماه هستند. تناوب سریع به افرادی اطلاق می‌شود که بیشتر از سه دوره در سال را تجربه می‌کنند. بخش قابل توجهی از بیماران دوقطبی شامل این عنوان می‌شوند. در برخی منابع عناوین تناوب بسیار سریع و تناوب به شدت سریع یا تناوب بسیار بسیار سریع تعریف شده‌اند. یک تعریف از تناوب بسیار بسیار سریع، تغییر خلق در طول بازه ۲۴ تا ۴۸ ساعت است.

علل پیدایش

اگرچه دلیل قطعی برای این اختلالات هنوز شناخته نشده‌است، اما محققان بر این باورند که اختلالات دوقطبی منشا ارثی دارد وترکیب ژنتیکی افراد بیشتر از تربیت آنها در این اختلالات موثر است. ممکن است مشکل فیزیکی در قسمتی از مغز که کنترل حالات روحی را به عهده دارد عامل این اختلالات باشد. به این دلیل است که این اختلالات با دارو قابل درمان هستند. همچنین نوسانات خلقی ممکن است گاهی توسط استرس و یا بیماری بوجود بیایند.

بیماران مشهور

از افراد مشهور مبتلا به این بیماری می‌توان ونسان ونگوگ، لودویگ ون بتهوون، ناپلئون بناپارت، ارنست همینگوی، وینستون چرچیل، آیزاک نیوتن، ویرجینیا وولف و صادق هدایت را نام برد. چرچیل این بیماری را سگ سیاه می‌نامید.

منبع: دانشنامه ی آزاد ویکی پدیا

البته من همونطور که گفتم دو قطبی نیستم چون به گفته پزشک در بعضی موارد احتمال داره که شخص تنها خلق بالا رو بدون فاز افسردگی تجربه کنه. من افسردگی رو مواقعی تجربه کردم که خلق بالا موجب تنبیه و بد رفتاری بقیه با من شده.