اون آقایی هم که بهم گفتند (خاک به سرت،بخاطر....) بدونند که تو همین سایت خیلی ها مثل منن و مشکل منو دارند... اینجا سایت پزشکیه و من چون میدونستم خیلیا میان تا جوابشونو بگیرن و یا دنبال چیز جدیدن،حرفمو گذاشتم تا جلوی اشتباهو بگیرن.. سایت روانشناسی نیست که میای نظر میدی با وان حرفت!
شما اگه نعوذبالله خدا باشی،دور از مذهب و گناه و... بین کسی که فقط با یک نفر هستش تو اون مدتی که همدیگرو دوس دارن و این نیاز و با اون برطرف کرده از سر عشق.. با کسی که کارش شده با همه پریدن... فرق نمیزاری؟؟؟ بگذریم
badomak نوشته است:
دوست عزیز
به جای فکر کردن بهترین کار اینه که به همسر آیندتون بگید که نامزد داشتین
مطمئن باشید پسر های امروزی دیگه دید قبلی پدر هامون رو ندارن و خیلی راحت تر با این مسایل کنار میان
آخه اگه من نامزد داشتم که پنهانی نبودش،همه باید متوجه بشن،حتی مثلا همسر آیندم! نمیگه این نامزدیت کجا اتفاق افتادده با کی که حتی خونواذه هم نمیدونه؟؟؟؟
من این کار دوختنم نمیپسندم با این شرایط:نمیدونم شاید از ترسه، یا از بهداشت محیط،از هزینش،از خرابتر کردن کاری که پیش اومده.... یه جور باعث بالا رفتن عذاب وجدانم میشه. کلا قبول ندارم فعلا
راستشم که نمیشه بگم،عمرا،آبرو خانواده و هفت جدم میره،کاش قبل ازین ها فکر آبرو بودم...
چیزی نگم چی؟ نه راست بگم نه دروغ هیچی نگم!؟
یه سوال دیگم دارم واس دوستمه : یکی از دوستای بچگیم بر اثر بی احتیاطی و شتشوی خیلی زیاد و با وسواس، با دستش پرده بکارتشو آسیب زده،گفته همون سال رفته دکتر،و گفتند آسیب دیده از چند جا. حالا کسی هم اصلا نمیدونه از خونوادش ، به همسرش آیندش که میخواد بیاد خواستگاریش بگه؟؟ یا نه