زمزمه افکار با صدایی قابل شنیدن برای اطرافیان

با سلام

زمزمه افکار هنگام رسیدگی به امورات روزمره نه با صدای بلند و نه کوتاه نه دایمی و نه مقطعی بطوریکه برای اطرافیان قابل شنیدن باشد نه بصورت مزاحم  نشان از یک ناهنجاریست یا یک عادت است
بقولی بلند بلند فکر کردن نشان از مشگل خاصی میباشد

من هم گاهي اوقات هنگام انجام كارهاي خانه به خصوص وقتي تنها هستم باصداي بلند فكر ميكنم. مادر من هم همينطور است من و خواهر وبرادرم بارها صدايش را هنگام فكر كردن شنيده ايم. اين موضوع براي من هم سؤال بود كه آيا بلند فكر كردن يك اختلال است يا نه؟ اين مطلب را با يك مشاور در ميان گذاشتم و ايشان نه تنها آن را غير عادي ندانست بلكه آن را روشي مناسب براي كم كردن تنش هاي دروني مطرح كرد. خيالتان راحت باشد اين كار شما غير عادي نيست.

سلام
این مورد مشکل خاصی نیست
همه همینطور هستن

همه توی خلوتشون فکر و برنامه هاشون رو بلند به خودشون یاد آوری میکنن تا بیشتر ملکه ذهنشون بشه(البته به نظر من دلیلش اینه)

حالا اگر توی محیطی هستیم با اطرافیان راحت باشیم بلند فکر میکنیم اگر هم قرار باشه کسی نفهمه آهسته فکر میکنیم.

من پدرم هر شب برنامه ها و کاهایی که روز بعد قرار انجام بده تنظیم میکنه تا به همشون برسه و وقت کم نیاره خیلی وقتا اینکارو بلند انجام میده البته همونطور که گفته شده نه بطوری که مزاحمت ایجاد  بشه!

شاید یکی از دلایل این باشه که نمیخواهیم صدای اطرافیان رشته افکارمون رو پاره کنه و تمرکز روی صدای خودمون باشه که داره در مورد کارهای خودمون میگه.

ممنون از نکته سنجی و سوالاتی که آقای رهای عزیز مطرح میکنن.

پیروز باشید

سلام

جالبه من فکر میکردم فقط خودم اینجور حالتی رو دارم یعنی بلند بلند فکر میکنم البته مامانم بهم میگه خل وچل دوباره داری با خودت حرف میزنی (به شوخی)
وقتی بلند فکر میکنم یه جور احساس تخلیه ذهنی بهم دست میده که خیلی خوبه

موفق باشید وبلند بلندفکر کنین

به دوستان عزیز سلام .خب به نظر میرسه این رفتار کمی ناهنجار باشه و در بین مردم بازخورد خوبی نداشته باشه . اما مشکل مهمی به نظر نمی رسه. معمولا وقتی فردی ذهنش خیلی مشغوله و کلی کار برای انجام دادن داره و یا نمی تونه ذهنش رو خوب جمع و جور کنه ؛ به اصطلاح بلند بلند فکر می کنه. فکر نمی کنم این یک عادت باشه . من همکاری دارم که گاهی اوقات بلند بلند فکر می کرد . سال گذشته تو زندگیش در گیریهای فکری زیادی داشت . اما خوشبختانه مدتیه با کم شدن مشکلاتش این رفتار رو کمتر ازش میبینیم. پس شاید بشه گفت عادت نیست .

با سلام خدمت جناب اقای دکتر صادقی و دوستان
ﺣﺘﻤﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﯾﺎ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﯽ و ﯾﺎ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭘﺎﺭﮎ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ و ﯾﺎ ﺁﻫﻨﮓ و ﺷﻌﺮ و ﻣﺜﻠﯽ ﺭﺍ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺷﺎﯾﺪ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻫﻢ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮﯼ ﺧﻠﻮﺕ ﻗﺪﻡ ﻣﯽ ﺯﺩﻩ ﺍﯾﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻩ ﺍﯾﺪ و ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺳﺮ و ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯾﺪ و ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺯﺩﻩ ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻪ ﺍﯾﺪ ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﯿﺰ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﺜﻠﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺭﻭﯼ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺳﯽ، ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺷﺪﯾﺪﯼ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ و ﺍﺑﺮﻭ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ و ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﻮ و ﺁﻥ ﺳﻮ ﺍﯾﻤﺎ و ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣیکنند.ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺩﺍﺩﻥ و ﯾﺎ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ، ﺟﻤﻠﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ و ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﯾﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﯿﺰ، ﺗﺌﻮﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻨﺎﺳﯽ و ﻧﻈﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﺑﯿﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻗﻄﻊ، ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺧﻠﺎﻗﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ. ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﯾﺎ ﯾﮏ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﯾﮏ ﻧﻮﻉ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﯾﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﻧﻮ و ﺣﻠﺎﺟﯽ ﺷﺪﻥ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﻨﺪ و ﮔﺎﻩ ﺍﯾﻦ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺟﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﮔﺎﻩ ﺩﺭﮔﯿﺮﯼ ﺫﻫﻨﯽ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺁﯾﯿﻢ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﭘﺎﯾﻤﺎﻥﺗﺎﻭﻝ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻣﺴﺎﻓﺖ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﭘﯿﻤﻮﺩﻩ ﺍﯾﻢ، ﺍﺯ ﻣﻘﺼﺪ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ، ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﯾﻢ و ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ و ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﻧﯿﺰ ﺩﻭﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﯾﻢ و ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺴﺎﻓﺘﯽ ﻃﻮﻟﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﯾﻢ. ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﺭﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ و ﻣﺎ ﺍﺻﻠﺎ ﻧﺸﻨﯿﺪﻩ ﺍﯾﻢ.
ﺑﻌﻀﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻓﺮﺩ ﻗﻮﯼ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺩﺭ ﻏﯿﺎﺏ ﺍﻭ و ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ. ﮔﺎﻫﯽ ﻧﯿﺰ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﯾﮏ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﯾﮏ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮﯼ ﺟﻨﺠﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺸﻐﻮﻟﯿﺖ ﺫﻫﻦ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﻨﺪ و ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﮔﻮﯾﯽ ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﻞ و ﻓﺼﻞ ﮐﻨﯿﻢ و ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺮﺳﺎﻧﯿﻢ.
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻟﺎﯾﻞ ﮐﻢ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﯾﺎ ﺑﺪﺧﻮﺍﺑﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮﯼ ﺫﻫﻨﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺍﺳﺖ. سخن گفتن انسان با خود دو بعد دارد خود اگاه وناخود اگاه. تا زمانی که موجب سلب اسایش و به خطر افتادن خود شخص و اطرافیان نشود بیماری تلقی نمیشود اما زمانی انسان نا خواسته و نا خود اگاه کلماتی را بر زبان بیاورد که به ضرر خویش بیانجامد حتما باید مورد برسی روانپزشکی قرار گیرد و علت اصلی مشخص گردد.موفق و مويد باشید

با سلام خدمت دوستان عزیز
فکر نکنم این ناهنجاری باشه چون بین بیشتر مردم رواج داره خود من هم همینجوریم وقتی می خوام کاری رو انجام بدهم باخودم حرف می زنم باعث میشه تمرکزکافی روداشته باشم و بهتربتونم اون کارو انجام بدم.

برای تخلیه هیجان وقتی کسی نیست تا درد دل یا مشورت کنیم بد نیست اما اگر به صورت عادت در بیاد ...........
بهتره افکارتو رو روی کاغذ بنویسید . برای رفع هریک  اولویت بندی و برنامه ریزی کنید .

سلام دوستان
خنده داره من فکر می کردم فقط من این مشکل و دارم و نشانه از اختلالات روانیه نگو بیشتر مردم همینن
واقعا درمانی براش نیست؟ آخه من همیشه وقتی تنهام با افراد خاصی که نمی تونم راحت حرفمو بهشون بزنم توی ذهنم باهاشون دردو دل یا جرو بحث راهنمایی یا دعوا می کنم راهی براش نیست؟