چسبندگی عرق کف پا

سلام
وقتتون بخیر من حدودا  مرد 60 ساله هستم مدت زیادی است که عرق کف پاهایم  چسبندگی دارد
و بد بو هم نمیباشد و زمانیکه از دمپائی بدون جوراب استفاده میکنم  به راحتی از پایم در نمیاید.
لطفا راهنمائی نمائید که علت چیست و باید به دکتر پوست یا دکتر غدد مراجعه نمایم

با تشکر

zamani52 نوشته است: سلام
وقتتون بخیر من حدودا  مرد 60 ساله هستم مدت زیادی است که عرق کف پاهایم  چسبندگی دارد
و بد بو هم نمیباشد و زمانیکه از دمپائی بدون جوراب استفاده میکنم  به راحتی از پایم در نمیاید.
لطفا راهنمائی نمائید که علت چیست و باید به دکتر پوست یا دکتر غدد مراجعه نمایم

با تشکر

سلام

تعریق‌ یکی‌ از کارهای‌ طبیعی‌ بدن‌ است‌ که‌ به‌ تنظیم‌ درجه‌ حرارت‌ بدن‌ کمک‌ می‌کند. اما تعریق‌ بیش‌ از اندازه‌ فایده‌ خاصی‌ ندارد . تعریق بیش از حد کف پا موجب بوی بد آن و ماندگار شدن بوی کفش و جوراب و ... خلاصه گریزان شدن دیگران خواهد شد. وقتی این تعریق در صورت نمایان می‌شود همه را متعجب و باخبر می‌کند و موجب مشکلاتی حتی در اعتماد به نفس ما خواهد شد! تعریق بیش از حد بدن می‌تواند باعث خیس شدن لباس شده و مشکلات و معضلات خاص خود را پدید آورد.
تعریق در حالت معمولی برای کاهش دمای بدن می باشد . در حالی که حرارت بدن به سطح پوست انتقال یافت ،غدد عروقی شروع به ترشح می کنند وعرق با جذب حرارت سطح پوست به بخار تبدیل می شود وباعث سرد شدن عروق و مویرگ های سطحی بدن می شود .با خنک شدن خون در عروق سطحی ، خون سرد شده از طریق گردش خون، توسط عروق به اندام داخلی هدایت می شود و این عمل تا زمانی که دمای بدن ثابت شود ادامه می یابد .
کارایی سیستم تعریق زمانی است که عرق در سطح بدن جاری نشود وپس از ترشح از غدد بلافاصله به بخار تبدیل گردند و بدن را خنک کنند به این حالت تعریق نامرئی گویند . .جاری شدن عرق در سطح پوست عواقبی چون از دست دادن آب و نمک و الکترولیت های موجود در آن را دارد . بدلیل وجود الکترولیت ها وموادی ضروری که در عرق وجود دارد هرچه میزان تعریق کمتر باشد بهتر است .
علایم‌ شایع‌
عرق‌ ریزش‌ زیاد از ناحیه‌ زیر بغل‌، کف‌ پا و دست‌ و به‌ درجات‌ کمتر، از سایر نقاط‌ بدن‌ بوی‌ بد که‌ در اثر وجود باکتری‌ها در عرق‌ ایجاد می‌شود.
علل‌
در حقیقت بسیاری از موارد علت شناخته شده‌ای ندارند، و اصطلاحا اینها را موارد اولیه یا ایدیوپاتیک می‌نامند، به عبارت دیگر در این افراد بیماری شناخته شده‌ای باعث ایجاد تعریق فراوان نشده است. گرچه علل واقعی ناشناخته‌اند، اما مکانیسمهای این حالت بخوبی مشخص گشته‌اند. سیگنالهای اعصاب نباتی و خود کار بدن (که ما تقریبا هیچ کنترل ارادی بر آن نداریم) به غدد عرق پیام می‌دهند که عرق تولیدی خود را به بیرون بریزند، در شرایط طبیعی وقتی حرارت داخل بدن به حدی بالاتر از مقدار قابل قبول رسید سیگنالهای بیشتری برای تعریق بیشتر و در حقیقت دفع حرارت زیادی بدن ارسال می‌شود. حال وقتی این سیگنالها به حدی بیشتر از میزان مورد نیاز ارسال شوند، همین مشکل یعنی هیپرهیدروزیس ایجاد می‌شود و نه تنها برای بیمار مفید نخواهد بود بلکه او را با مشکلات متعددی روبرو خواهد ساخت!
فرم ایدیوپاتیك آن به افزایش عرق به صورت قرینه، محدود به كف دست و پا و یا زیر بغل (به تنهایی یا همراه با هم) و غیر وابسته به تنظیم دماست.
• عوامل‌ ژنتیکی‌ ممکن‌ است‌ مؤثر باشند.
• استرس‌ یا اضطراب‌ مزمن‌
• تب‌ و عفونت‌
• سرطان‌، مثل‌ لنفوم‌
• پرکاری‌ تیرویید
• حمله‌ قلبی
• یائسگی‌
• بعضی‌ از داروها و موادمخدر
• محدودیت‌ از موادمخدر
• در مواردی‌ علت‌ ناشناخته‌ است‌.


عوامل تشدید کننده بیماری
• استرس‌
• فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری سنگین‌ بدنی‌
• هوای‌ گرم‌

پیشگیری‌
از وضعیت‌های‌ استرس‌زا حتی‌المقدور خلاصی‌ یابید.

عواقب‌ مورد انتظار
علایم‌ را می‌توان‌ با درمان‌ کنترل‌ نمود.

عوارض‌ احتمالی‌
• پریشانی‌ روانی‌ در اثر شرمساری‌ در ارتباطات‌ اجتماعی‌
• بثور پوستی‌ ناشی‌ از مصرف‌ بوبرها یا ضدعرق‌ها
• کم‌ آبی‌ بدن‌ در صورتی‌ که‌ دریافت‌ آب‌ برای‌ جلوگیری‌ مایعات‌ از دست‌ رفته‌ کافی‌ نباشد (به‌ ندرت‌).


برای درمان باید گفت که در صورتی که علت زمنیه ای وجود داشته ابشد باید درمان شود . در کنار آن می توان از درمانهای مختلف دارویی برای کنترل علایم استفاده کرد:
• درمانهای موضعی شامل آنتی كولینرژیك های موضعی، اسیدبوریك، محلول تانیك اسید 5-2%، رزورسینول، پرمنگنات پتاسیم، فرمالدئید (كه البته می تواند ایجاد حساسیت كند)، گلوتارآلدئید و آلومینیوم كلراید 20% كه این محلول باید شبها روی پوست خشك مالیده شود و می تواند زیر پانسمان بسته باشد و به مرور زمان می توان فواصل كاربرد آن را زیاد كرد.
• درمانهای سیستمیك شامل داروهای آنتی كولینرژیك مثل پروپانتلین بروماید، گلیكوپیرولات، اكسی بوتینین و بنزوتروپین هستند. البته این داروها عوارض ناخواسته ای دارند كه شامل میدریاز (گشادشدن مردمك)، دید غبارآلود، خشكی دهان و چشم، اشكال درادرار و بروز یبوست، هستند.سایر داروها استفاده از آرام بخش، ایندومتاسین، داروهای بلوك كننده كانال كلسیم كه در نوع تعریق كف دست و پا معمولا به كار می روند.
• Iontophoresis از سال 1952 معرفی شد و شامل عبور جریان الكتریسیته از پوست می باشد. در این روش كه بیشتر در مورد تعریق كف دست و پا كاربرد دارد، درمان روزانه هر كف دست یا پا به مدت 30 دقیقه به میزان 20-15 میلی آمپر با عبور از یك بالشتك آبی و یا بالشتك آنتی كولینرژیك می تواند در درمان این عارضه موثر باشد.
• تزریق سم بوتولینوم به دلیل اثرات آنتی كولینرژیك روی غشاء عصبی عضلانی موثر است.- در تعریق بیش از حد كف دست، تزریق زیر جلدی آن باعث عدم تعریق به مدت 12-4 ماه می شود. عوارض آن شامل ضعف مختصر و موقت انگشتان شست است كه ظرف 3 هفته بهبود پیدامی كند.
• - درمان تعریق بیش از حد زیر بغل با این ماده در مطالعه ای بررسی شده و نتایج قابل قبول و مشابهی داشته است و دیده شده اگر همراه با لیدوكایین تزریق شود درد به شدت قابل توجهی كاهش می دهد. در صورتیكه درمان دارویی موثر نباشد، درمان جراحی شامل سمپاتكتومی و یا برداشت زیر جلدی بافت چربی و یا غدد عرق در ناحیه درگیر می تواند مفید باشد.

رژیم‌ غذایی‌
رژیم‌ خاصی‌ توصیه‌ نمی‌شود. روزانه‌ حداقل‌ 8 لیوان‌ آب‌ بنوشید (در صورتی‌ که‌ هوا گرم‌ باشد حتی‌ از این‌ هم‌ بیشتر مایعات‌ بنوشید.)


منبع