محققان مركز پاتولوژى دانشگاه استفورد در كالیفرنیا اعلام كرده‌اند به زودى پادزهرى خواهند ساخت كه در برابر تمامى مارگزیدگى‌ها موثر خواهد بود.
نتیجه تحقیقات پژوهشگران این مركز كه در مجله علمى Science به چاپ رسیده است، حاكى از آنست كه بهترین پادزهر مار گزیدگى تركیب شیمیایى است كه توسط دسته‌اى از گلبولهاى سفید در بدن تولید مى‌شود. این گروه گلبولهاى سفید كه به سلولهاى Mast معروفند، هنگام مار گزیدگى آنزیم‌هاى مخصوصى از خود ترشح مى‌كنند كه با سم مورد تركیب شده و اثر آنرا خنثى مى‌‌كند.
البته تركیب این آنزیم‌ها كه تنها هنگام نیاز و به منظور دفاع از بدن ترشح مى‌شوند، برانگیختگى سیستم ایمنى را به دنبال دارد. چنانچه زهرى كه وارد خون شده قویتر از آن باشد كه این آنزیم‌ها بتوانند آنرا خنثى كنند، این روش دفاعى نتیجه معوكس خواهد داشت.ترشح یكباره و بیش از حد این تركیبات موجب بر هم خوردن تعادل شیمیایى بدن شده و در موارد حاد منجر به شوك و مرگ فرد مى‌شود.
بررسى موشهاى آزمایشگاهى كه دستكارى ژنتیكى شده‌اند و بدنشان قادر به ساخت سلولهاى ماست نیست نشان مى‌دهد، مقاومت بدنى موشها بدون حضور این سلولها (در مقایسه با موشهاى نرمال) ده برابر كمتر شده است، حتى گزیدگى زنبور مى‌تواند این موشها با خطر مرگ مواجه كند. همچنین موشهاى جوان سالم به علت بالا بودن تعداد سلولهاى ماست در خونشان، مقاومت بدنى بیشترى در برابر مارگزیدگى نشان مى‌دهند. این مسئله در مورد انسان نیز صادق است و با افزایش سن، تولید سلولهاى ماست كاهش مى‌یابد.
در حال حاضر بهترین درمان مارگزیدگى استفاده از پادزهر اختصاصى است. یعنى ابتدا باید مشخص شود، چه مارى فرد را گزیده است تا بتوان داروى پادزهر موثر علیه آن مار را به او تزریق كرد. در پیوست این مقاله آمارى به چاپ رسیده است كه نشان مى‌دهد سالانه بیش از صد و بیست و پنج هزار نفر جان خود را در اثر مارگزیدگى از دست مى‌دهند. تقریبأ تمامى این قربانیان ساكنین كشورهاى در حال توسعه هستند، كشورهاى كه دسترسى كمترى به انواع داروها و پادزهرها دارند.
تیم تحقیقاتى دانشگاه استفورد امیدوار است با استفاده از تركیب این آنزیم كه از سیستم ایمنى بدن انسان بدست آمده است، پادزهرى بسازد كه در برابر هر نوع مارگزیدگى موثر باشد.
منبع: Deutsche Welle
نتیجه تحقیقات پژوهشگران این مركز كه در مجله علمى Science به چاپ رسیده است، حاكى از آنست كه بهترین پادزهر مار گزیدگى تركیب شیمیایى است كه توسط دسته‌اى از گلبولهاى سفید در بدن تولید مى‌شود. این گروه گلبولهاى سفید كه به سلولهاى Mast معروفند، هنگام مار گزیدگى آنزیم‌هاى مخصوصى از خود ترشح مى‌كنند كه با سم مورد تركیب شده و اثر آنرا خنثى مى‌‌كند.
البته تركیب این آنزیم‌ها كه تنها هنگام نیاز و به منظور دفاع از بدن ترشح مى‌شوند، برانگیختگى سیستم ایمنى را به دنبال دارد. چنانچه زهرى كه وارد خون شده قویتر از آن باشد كه این آنزیم‌ها بتوانند آنرا خنثى كنند، این روش دفاعى نتیجه معوكس خواهد داشت.ترشح یكباره و بیش از حد این تركیبات موجب بر هم خوردن تعادل شیمیایى بدن شده و در موارد حاد منجر به شوك و مرگ فرد مى‌شود.
بررسى موشهاى آزمایشگاهى كه دستكارى ژنتیكى شده‌اند و بدنشان قادر به ساخت سلولهاى ماست نیست نشان مى‌دهد، مقاومت بدنى موشها بدون حضور این سلولها (در مقایسه با موشهاى نرمال) ده برابر كمتر شده است، حتى گزیدگى زنبور مى‌تواند این موشها با خطر مرگ مواجه كند. همچنین موشهاى جوان سالم به علت بالا بودن تعداد سلولهاى ماست در خونشان، مقاومت بدنى بیشترى در برابر مارگزیدگى نشان مى‌دهند. این مسئله در مورد انسان نیز صادق است و با افزایش سن، تولید سلولهاى ماست كاهش مى‌یابد.
در حال حاضر بهترین درمان مارگزیدگى استفاده از پادزهر اختصاصى است. یعنى ابتدا باید مشخص شود، چه مارى فرد را گزیده است تا بتوان داروى پادزهر موثر علیه آن مار را به او تزریق كرد. در پیوست این مقاله آمارى به چاپ رسیده است كه نشان مى‌دهد سالانه بیش از صد و بیست و پنج هزار نفر جان خود را در اثر مارگزیدگى از دست مى‌دهند. تقریبأ تمامى این قربانیان ساكنین كشورهاى در حال توسعه هستند، كشورهاى كه دسترسى كمترى به انواع داروها و پادزهرها دارند.
تیم تحقیقاتى دانشگاه استفورد امیدوار است با استفاده از تركیب این آنزیم كه از سیستم ایمنى بدن انسان بدست آمده است، پادزهرى بسازد كه در برابر هر نوع مارگزیدگى موثر باشد.
منبع: Deutsche Welle
شرح موضوع